Hoi allemaal, Op dit moment ben ik bijna 34 weken zwanger van onze eerste. Door wat psychische problematiek sinds het begin van de zwangerschap (angst- en dwangklachten) maak ik me wat sneller zorgen dan de meesten van jullie. Hoewel ik dit dus besef, nemen de emoties nog steeds geregeld de overhand. Zo ook vanavond. De afstandsbediening van de tv viel op de grond en vanuit zittende houding op de bank raapte ik deze op. Daarbij boog ik dus voorover, waarna er een harde knak volgde. Nu ben ik er bijna zeker van dat dit mijn heup was, maar toch vraag ik me af of ik door zo te buigen de baby pijn kan doen. Hij ligt al met zijn hoofdje in mijn bekken; één van mijn angsten is dat ik zijn nekje breek. Ik maak me vaak zorgen dat ik hem pijn doe, vooral nu ik hem zo duidelijk voel liggen. Hopelijk kunnen en willen jullie mij enigszins geruststellen? En kennen jullie deze angst? Groetjes en bedankt!
Lieverd dat kan echt niet zelfs als t geboren zou je t nekje alle kanten op kunnen doen (theoretisch natuurlijk niemand die dat uit probeerd) Hopelijk heb je goede hulp Eerste kind krijgen is heftig
Ik denk niet dat je de baby door zo'n beweging pijn doet, hooguit jezelf. De baby heeft nog een ballon met vruchtwater om zich heen zitten en zal dus niet zo snel voelen wat er buitenaf met je buik gebeurd. Hij zal het even krap hebben als jij bukt hihi maar dat is alles denk ik. Mijn zoontje van 2,5 kan ook wel eens onverwachts een beweging maken en ineens op mijn buik gaan hangen met zijn ellebogen, of erop slaan... ik denk dat het dan meer ongemakkelijk is voor mij als voor de baby
Ik snap je wel maar dat kan echt niet. Een baby is ook heel flexibel, hoe zouden ze anders zo opgerold in je buik liggen! Die knak kan ook verschuivingen van botjes tegen elkaar aan zijn.
Dank voor jullie geruststellende reacties. Hoewel ik goede hulp heb, blijft het soms lastig om te relativeren. De angst is dan zo groot. Ik voel hem nu trouwens nog goed bewegen, dus probeer dit maar weer los te laten. Ik beweeg door die angst zo stijf, dat ik er pijnlijke spieren van heb... Het blijft zo indrukwekkend om een klein mensje bij je te dragen. Nogmasls bedankt hoor; het stelt me wel weer even gerust.
Ik ben pas 4 weken zwanger... heel pril maar ik herken het "voorzichtig" zijn heel erg. Heb zelf een dwangneurose en post traumatische stress stoornis (gelukkig goed op weg nu dus gaat steeds beter). Maar zo durf ik dus niet meer auto te rijden bang dat iemand me aanrijdt en me kindje iets aan doet. Morgen naar de psycholoog en dan kan ik er weer over kletsen (helpt bij mij heel goed). Maar jij maak je niet druk, je kindje zit veilig in je buik. Knuff
Meis mijn peuter van 2 staat regelmatig op mijn buik te springen en de baby trapt alleen een beetje terug zo van hey doe eens rustig daar buiten. Maar geloof niet dat het zeer doet misschien vind ze het wel leuk. Ze zitten in mooie grote bubbel met water die de klappen voor ze opvangt.
Ik herken je angsten wel. Ik probeer altijd te relativeren en met gezond verstand na te denken. Bijv. In jouw geval zou ik denken, het is maar bukken/buigen, iedereen bukt. Was oprapen, schoenen aandoen etc. Als dit echt niet zo mogen dan zou het wel algemeen bekend zijn dat buigen echt niet mag. Dus een afstandsbediening oprapen is dan echt geen probleem. Je kan ook jezelf een beetje helpen door voortaan op een andere manier iets op te pakken dus misschien eerst door je knieën naar de grond en dan iets iets oppakken. Beetje omslachtig maar als jij je daardoor geen stress hebt...
Ik ben ook altijd bang dat ik de baby met bepaalde bewegingen pijn doe, maar volgens mij is dat (bijna) niet mogelijk.. Gelukkig!