Wat verschrikkelijk. En naar voor jullie. Je hebt super goed gehandeld! Hopelijk knapt ze snel weer op Mijn zoon had ook streptokokken groep b virus na de geboorte. Kwam naar boven toen hij in de maxicosi zat onderweg naar de auto. Heel eng. Gelukkig heeft het niet tot een hersenvliesontsteking geleid (wist niet dat dit kon, blij dat ik het toen niet wist) maar ook hij was doodziek en hebben we veel angsten gehad. Ik weet dus hoe je je voelt en het is echt niet erg om egoïstisch te zijn en voor jezelf te kiezen. Lekker doen.
Wat verschrikkelijk ik heb je post met tranen in mijn ogen gelezen. Ik wil jullie ontzettend veel sterkte wensen, wat hebben jullie een zorgen gehad, en nog steeds denk ik Ik zal vanavond een kaarsje branden voor jullie kleine meid! Hopelijk vliegen deze twee weken snel voorbij en word ze weer helemaal beter.
Hele dikke knuffel lieverd. Goed dat je het van je afschrijft! In mijn omgeving helaas een hoop ervaring met hersenvliesontsteking. Wij moesten ooit zelf ook getest worden of we drager zijn. Moeten jullie zelf ook getest worden? Heel, heel veel sterkte! Ik hoop keihard dat de kleine weer opknapt!
Ik word zo boos en verdrietig van dit soort verhalen. Plenty landen waar de zwangere vrouw getest wordt op GBS, zodat men bij een positieve uitslag antibiotica kan geven voor en bij de bevalling. Maar nee hoor, in NL weer niet want 1 op de zoveel is drager maar dan is de kans dat de baby het krijgt maar 50% en de kans dat de baby vervolgens ziek wordt weer nog kleiner en blablabla. Maar als het jouw kind is die het treft heb je niets aan zulke statistieken en kan je alleen maar bidden dat je er op tijd bij bent. Zelf ook gewaarschuwd door een vriendin, die in de nabije omgeving heeft meegemaakt dat een newborn ziek werd door groep B streptokokken. Het kindje heeft het niet overleefd. Met dat verhaal in mijn achterhoofd vroeg ik hier om een kweek maar nee hoor mevrouwtje, want blablabla. Ik blijk dus wél drager te zijn, dit is ontdekt omdat in mijn geval de bacterie zo aardig was om in mijn blaas te gaan zitten. Dus bij een test op blaasontsteking hadden ze m alsnog in de smiezen. Maar ik blijf het belachelijk vinden dat wij hier niet standaard testen, zoals bijv in België wel gebeurt. Dan hadden jij en je gezin dit allemaal niet mee hoeven maken. Heel veel sterkte gewenst.
Allereerst gefeliciteerd met de geboorte! Het leek net alsof ik mijn eigen verhaal las, ik ben op 9 juli bevallen en mocht 11 juli naar huis met haar(was niks aan de hand). We waren pas een uur thuis toen ze stuipen kreeg, stopte met ademen en blauw werd. Uiteindelijk na 13 dagen Sophia kinderziekenhuis, infusjes met antibiotica en medicatie, ruggenprik, echo's van haar hersenen, hersenfilmpjes, mri scan verder mochten we na nog 2 dagen in ons eigen ziekenhuis naar huis. De uitslag: onduidelijk. In ieder geval geen infectie oid en ook werden er op de hersenfilmpjes geen activiteiten van epilepsie waargenomen. Erg onzeker nog, ze denken nu aan een zeldzame gen afwijking en hoop begin oktober de uitslag te hebben. Niet helemaal dezelfde situatie, maar veel gelijkenissen en ik weet dus heel goed hoe jij je voelt. Onze dochter werd op een gegeven moment kunstmatig beademd en lag in een soort coma, ik ben toen al bezig geweest om te kijken voor rouwkaarten want wij waren onze hoop verloren. Ik had in die tijd ook weinig behoefte om mensen te zien of te spreken. Gewoon doen waar jij je goed bij voelt!
Bedankt voor al jullie lieve woorden en ervaringen. Het gaat goed met ons meisje. Ze knapt heel erg op, alleen alles kost haar veel energie. Volgende week hebben we weer een echo van de hersentjes op de planning, ik hoop dat hier niets geks uit komt en dan heb ik er best vertrouwen in dat het goed komt. Heb er ook veel moeite mee dat het mijn dochter bespaard had kunnen blijven als ze gewoon alle zwangere vrouwen zouden testen. Aan de andere kant snap ik ook wel dat ze het niet doen, omdat iedereen die drager is dan preventief antibiotica krijgt, waardoor deze mogelijk weer minder gaat werken in de toekomst. Helaas helpt het me niet om te denken wat als, wat als, dat maakt me alleen maar boos en verdrietig. Het is allemaal heel veel pech hebben, maar ook geluk want ze is er nog. Ik mis haar echt zo erg! Nog 12 dagen en dan mogen we haar mee naar huis nemen en dan gaan we de kraamweek die we hebben gemist gewoon inhalen
Wat erg dat jullie ook door zo'n zeg maar gerust zwarte periode zijn gegaan het is verschrikkelijk om je kind zo te zien. Maar bij jullie kwam er geen bacterie uit? Hopelijk hebben jullie in oktober meer duidelijkheid. Hoe is het nu met haar en kan je alles een beetje een plekje geven?
Wat heftig! En wat ben jij een super mama!! Hoe je hebt gereageerd, borstvoeding geven... Echt! Je bent een hele dappere, sterke moeder. Ze is er nog! Heel veel liefde, geluk en gezondheid gewenst!
Poeh, je verhaal raakt me. Wel vanuit een andere invalshoek. Ik heb zelf als pasgeborene met 5 dagen meningitis gehad veroorzaakt door een E. Coli bacterie. Mijn moeder was zelf verpleegkundige en we waren gelukkig nog net in het ziekenhuis. Ze wist meteen dat het echt erg mis was. Ook luierpijn en koorts. Bij mij heeft herstel helaas veel langer geduurd met de nodige complicaties. Wat fijn dat ze zo goed opknapt. Ze heeft een geweldige strijd geleverd en dan is het niet raar dat alles nog veel energie. Veel succes met de echo.
Oh meid wat ontzettend heftig, natuurlijk van harte gefeliciteerd met de geboorte van je dochter maar wat had je de eerste tijd anders voorgesteld en gehoopt! Jullie zullen tijd nodig hebben om dit te verwerken, neem je tijd, de emoties zullen nog lang naar boven komen.. Heel veel liefde, geluk en kracht toegewenst
Ik kon ook niet doorklikken zonder te reageren. Wat een heftige start zeg! Natuurlijk ook gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Ik hoop dat jullie snel thuis in rustig vaarwater komen en echt kunnen genieten. Wat betreft bezoek enzo eerst om jullie eigen herstel denken! Eerst maar als jullie meisje straks thuis is de tijd nemen om van elkaar te genieten en een ritme thuis te vinden. Anderen moeten daar gewoon even begrip voor hebben. Zo niet dan toch! Zelf hele andere situatie maar door ook rare start, huilbaby en postnatale depressie kraamvisite afgehouden en beperkt tot max 3 per week. Hierdoor zijn we er wel achter gekomen op welke vrienden en familie we echt kunnen rekenen. Maar blij dat we eerst goed om ons zelf hebben gedacht. Dit bevorderde het herstel! Verder wil ik wel even zeggen, praat met iemand over alles wat je meemaakt professional/goeie vriendin en ook met elkaar. Ook met.je partner om deze heftige tijd samen te verwerken! Heel veel sterkte nog en succes! Wat ben je onwijs sterk! Blijf je eigen gevoel volgen
Sterke mama! Deze traumatische gebeurtenis zal je altijd bij blijven. Ik heb het nu een jaar later, beetje bij beetje een plek kunnen geven. Al blijft het wel nog steeds een pijnlijke plek, die af en toe weer naar boven komt. Even in het kort: Mijn dochter werd 6 weken te vroeg geboren en mocht na 2 weken neonatalogie mee naar huis. Om 11 uur laatste checks van de kinderarts en om 12 uur waren we thuis. Om 15 uur had ze verhoging, dus contact gehad met de neo, ze adviseerde om haar even in de romper in de box te leggen en dan moest de temp. Binnen een uur zakken en anders moesten we naar huisartsenpost. De temp zakte, maar nog steeds iets verhoogd. Om 19.30 was het weer stijgende, wachttijd voor contact met de hap was 1 1/2 uur! Vanaf dat moment bekroop me een afschuwelijk gevoel,heb ik te hoorn erop gegooit en hebben we haar naar het ziekenhuis gebracht. Infectiewaarden bleken torenhoog, meteen antibiotica gestart, ook voor hersenvliesonsteking, omdat nog niet duidelijk was wat ze had. Ruggenprik(gelukkig was dit helder!),bloed op kweek, de afgenomen urine was troebel dus al een vermoeden van nierbekontsteking. De uren die volgde, ging ze in een rap tempo achteruit en stopte met ademen. Ze stabiliseerde zich, papa heeft de hele nacht haar handje vast gehouden en ik ben in een bed erlangs in slaap gevallen(snap nog steeds niet hoe ik dat kon doen). Dagen erna kwamen de uitslagen: urineweginfectie met bloedvergiftiging tot gevolg. Het enige wat ze zeiden: wat hebben jullie goed gehandeld! We zijn er net op tijd bij geweest. Ab sloeg goed aan, en knapte iedere dag zichtbaar op. Na 14 dagen antibiotica infuus mocht ze weer mee naar huis. Ik ben blijven kolven, moedermelk is de beste probiotica! De darmpjes hebben veel te verduren. Nu, bijna een jaar later, zijn alle onderzoeken achter de rug. Ze heeft niks aan haar nieren, en ook geen nierschade eraan over gehouden. Toch nog een lang verhaal geworden! Heel veel sterkte de komende tijd, en sterkte met dit te verwerken xxx
Jeetje wat heftig wat jullie mee moeten maken. Hier zelf met een paar dagen oud meningitis gekregen. En idd; moederinstinct moet je nooit negeren. Als mijn moeder naar de (eerste) artsen had geluisterd en niet naar haar moederinstinct had geluisterd was ik er niet meer geweest. Simpelweg omdat mijn moeder door de vervangende huisarts en eerste artsen in het eerste zkh werd afgeschreven als een overbezorgde moeder.. Heel goed en fijn dat ze jullie kindje nog goed in de gaten houden en ook haar hersentjes goed nakijken. Bij mij zeiden ze na een week de ab slaat aan, ze mag mee naar huis. Mijn moeder vertrouwde het niet en heeft meteen gezegd dat is geen gezond kind. Toen hebben ze toch scans van mijn hoofd gemaakt en bleek ik hydrocephalus te hebben. Blijf altijd naar je moederinstinct luisteren! Heel veel sterkte, hopelijk is jullie meisje snel weer bij jullie thuis ❤
Bedankt voor het delen van je verhaal. Wat goed dat je hebt geluisterd naar je moederinstinct en gelukkig is het nu na een jaar goed afgelopen. Ik kan me voorstellen dat dit af en toe weer naar boven komt. Hopelijk hoeven jullie nooit meer zoiets mee te maken!
Onze verhalen komen aardig overeen. Wat moeten jullie ook een stress en angst hebben gevoeld. Gelukkig is jullie meisje nu een heel vrolijk meisje, maar snap heel goed dat je baalt de de afgelopen jaren niet onbezorgd waren. Dit vind ik denk ik ook het moeilijkste aan het hele verhaal, dat je nu niet meer onbezorgd van je kind kan genieten.. of eigenlijk, dat je niet weet of je kind onbezorgd kan genieten... Bedankt voor je tips voor het verwerken. Ik heb vanaf dag 1 een digitaal dagboek bijgehouden. Ik schrijf alles op voor haar. In het ziekenhuis hebben ze ook een leuk schriftje waar de verpleging wat in schrijft, al staan daar nu pas twee stukjes in, ze hebben het ook druk natuurlijk. Gisteren heb ik alvast wat foto's besteld, ook van de ambulance en toen ze echt zo ziek was. Dan ga ik zelf ook een fotoboek maken en heb allemaal spulletjes verzameld voor in een herinneringsdoos, zoals flesjes, speentjes etc. Hopelijk helpt het mij een beetje voor de verwerking. Mijn emoties zijn nog steeds verschillend. Ik ben vooral heel erg moe en wil als ik niet bij M ben alleen maar slapen. Gelukkig krijg ik daar ook regelmatig de kans voor en als het niet lukt krijg ik wel veel energie van onze oudere dochter van 2,5. Het komt allemaal wel goed!
Goed dat je alles opschrijft! Ja dat hebben wij ook nog van het ziekenhuis, alle draadjes en plakkers e.d. Ook bewaard in een doosje. Bij de kno arts was gelukkig alles goed vrijdag.. ze hoeft geen buisjes. Wat bij onze dochter ook nog gehad heeft toen ze 16 maanden was, is een koortsstuip. Dat was ook erg naar. Ik dacht echt op dat moment dat ze niet meer leefde. Ze heeft gewoon heel veel dingen bij elkaar. Hopelijk voor jullie dochtertje dat het hierbij blijft. Heel goed dat je goed uitrust. Je moet straks wel alles weer aankunnen, en wat jullie nu meegemaakt hebben vreet energie van je!!
Wat fijn dat ze geen buisjes hoeft!!! Oef een koortsstuip, die had onze dochter ook zo toen ze ziek was de eerste dagen, zo'n naar gezicht . Laten we hopen dat onze dames gewoon de goede kant opgaan v.a. Nu