Bij mijn oudste dochter heb ik bv geven als heel positief ervaren. Met die ervaring in mijn eigen achterhoofd begon ik met Eef aan bv geven. Het viel me psychisch zwaar en tegen, vooral vanwege mijn labiliteit door de hormonen. Door het schuldgevoel: 'Oudste wel bv en Eef niet', en het verstandelijk benaderen ben ik doorgegaan. Best naar eigenlijk, maar zo heb ik het wel ervaren. Het is een periode waar ik niet tevreden en gelukkig op terug kijk (eerste 4 maanden na de geboorte). Wel heb ik het altijd als investering gezien. En het heeft zich uitbetaalt, want vanaf een maand of 8-9 geniet ik volop. Dus twee kinderen, twee verschillende ervaringen.
Zal even updaten... Vannacht ging het k*t, maar ik had zoiets van, nou ja de nachten zijn sowieso minder leuk en ik kijk nog even aan hoe het in de ochtend gaat. Om 6 uur kwam Milan voor een voeding die ik huilend heb gegeven, maar goed nog even doorzetten en om half 10 kwam hij weer, het aanleggen wilde niet, ik was één bonk stress en voor Milan was dit ook echt niet leuk, merkte aan hem dat hij het ook echt niet fijn vond. Lagen we samen te huilen op bed... Ik heb de kolf erbij gepakt, 80cc gekolfd en gegeven en dit voelde als een bevrijding, echt. Ben nu steeds aan het kolven en flesjes aan het geven en heb er nog geen moment spijt van gehad. Voel me hier echt goed bij. Milan toch mama's melk én een mama die het leuk vindt om haar eigen kindje te voeden. Vanmiddag heeft papa ook een flesje gegeven en ik vond dit echt heerlijk om naar te kijken. We mogen de huurkolf nog 2 weken houden en daarna kopen we een eigen kolf. Het kolven vergt misschien wel meer tijd dan BV zelf geven, maar ik voel me hier nu al zoveel beter bij. Al met al ben ik nu tot de conclusie gekomen dat ik echt BV wil geven, er ook absoluut tijd in wil steken door middel van kolven, maar dat het zelf voeden, Milan aan mijn borst, het gewoon niet gaat worden. Het voelt, hoe lullig het ook klinkt, gewoon niet goed. Voor mij niet en op deze manier tegenover Milan ook niet. De keuze die we nu gemaakt hebben, voelt voor ons allemaal als de beste. Papa wil graag dat Milan moedermelk krijgt, ik wil dat zelf ook, ik heb op deze manier een stuk minder stress en Milan zelf is ook een stuk meer tevreden.
Goed van je Anja! Wel erg grappig, wij hadde neen beetje dezelfde problematiek en op dezelfde dag ook besloten te gaan kolven! Ik vond dit na een paar weken dan wel weer teveel werk maar wie weet houd jij het wel vol. Voor nu is het iig een prima oplossing!! Super, je mag trots zijn op jezelf!
Kolf nu even, als dat je meer rust geeft, maar blijf ook één keer per dag aanleggen. Want kolven kost je vooral op de lange termijn veel meer tijd, stress en moeite. Ik ken vrouwen die 2 jaar voor hun kind gekolfd hebben, maar dat zijn er niet veel. En schakel vooral ook een lactatiekundige in om je problemen te analyseren en een goed plan van aanpak te maken. Borstvoeding geven is op de lange termijn echt veel handiger dan kolven en dan flesvoeding geven. Voor nu is het vooral belangrijk dat jij even relaxt, zodat je motivatie weer toeneemt. Maar echt, zoek hulp, die is er voor!
Dat kan ik volledig onderschrijven. Alhoewel ik nu ik terugkijk (mijn kinderen zijn al wat ouder) ik denk dat heel veel van het 'zwaar vinden' toch ook te maken had met het hele moederzijn, een leven dat volledig op z'n kop staat en nooit meer helemaal hetzelfde wordt, en eigenlijk minder met het borstvoeding geven an sich. Ik denk dat de borstvoeding meer een soort symbool was. Al was het bij de jongste echt een gedoe hoor, 10 weken lang om de 2,5 uur aanleggen, kolven en navoeden met vingervoeding. Maar toen was ik al wat meer gewend aan het moederzijn. En ik wist dat op de lange termijn het borstvoeden leuk zou gaan worden (dat was de wortel die voor mijn neus bleef bungelen), waardoor ik ook meer motivatie had om iedereen die een fles voorstelde het raam uit te mikken (figuurlijk gesproken).
@ts goede oplossing! heb ik bij de eerste ook gedaan, maar was het met 6 weken zoooo zat dat ik heb geprobeerd haar aan de borst te krijgen. Dus zou idd wel kijken of je mis. nog af en toe aan kan leggen, zodat die optie open blijft! maar wat fijn dat je je er goed bij voelt nu!! nu genieten he!!! En mbt kolf, ga goed kijken naar een goede! omdat je fulltime gaat kolven! (dus dubbelzijdig elektrisch)
Hier ook na 5 weken weer gaan proberen, eerst met tepelhoedje en met 2 mnd konden we die ook weggooien! Maargoed het is een goede oplossing van Anja en elke dag BV is er weer 1!!! Een goede kolf is wel prettig ja. Ik heb er eentje gehuurt die 5 weken, een dubbele. Later zelf een enkele gekocht, maar toen ik FT kolfde had ik die dubbele absoluut wel nodig. Een enkele was echt niet genoeg.
Vanmorgen heb ik Milan de eerste voeding zelf gegeven aan de borst en dat ging best lekker. Ik wil idd ook proberen om hem 1 á 2 keer per dag zelf te voeden zodat hij niet helemaal van de borst af is. Gisteren heb ik hem namelijk helemaal niet aan de borst gehad en hij was meteen een stuk onrustiger dan normaal. Hij had ook krampjes van de fles en dat vond ik zo sneu dat ik hem vanmorgen heb aangelegd. Over een uurtje ongeveer verwacht ik dat hij weer komt voor een voeding, ga hem wederom zelf aanleggen. Als het niet gaat en het stress oplevert, kolf ik. Denk dat ik dat zo maar een beetje ga doen, lijkt me wel een goede oplossing?
Dat is een top oplossing anja. Zorg dat je een voeding in de koeling hebt staan, als het dan niet lukt kun je hem voeden met de fles en zelf kolven. Ik vind het knap dat je het toch blijft proberen meid.
@ TS: Ik wil ook even zeggen dat ik je doorzettingsvermogen bewonder! Goed idee om het eerst aan de borst te proberen, en mocht dat niet lukken, dan gewoon te gaan kolven en dat te geven. Heb je gewoon een back-up plan! Ik kan me voorstellen dat dat voor jezelf ook relaxter is, want er elke keer zo tegenop zien is niks. Niet voor jezelf en niet voor Milan. Borstvoeding zou juist iets fijns van jullie tweetjes moeten zijn, en geen frustratiepunt! Dus als het zo lukt is dat super. Ik vond de eerste paar weken ook loodzwaar hoor, het deed vreselijk veel pijn en duurde ontzettend lang. Imee had ruim een uur per keer nodig, ik had het gevoel alleen maar met voeden bezig te zijn en elke slok voelde als een messteek. Maar ik wilde in ieder geval de eerste 6 weken bv geven, omdat je overal hoort dat dat het beste is voor de weerstand van je uk. Als ik het daarna nog zo erg vond dan mocht ik van mezelf stoppen. Wel ben ik een tepelhoedje gaan gebruiken tegen de pijn. Maar na die 6 weken hadden we de opstartproblemen achter de rug en vond ik het super! En wilde ik proberen om de 3 maanden te halen. Toen dat lukte heb ik het tepelhoedje weggelaten en ben ik voor het halve jaar gegaan. En inmiddels kan ik me niet meer voorstellen ooit op de fles over te stappen. Hoe langer ik het doe, hoe leuker ik het ga vinden. Ik hoop dat dit voor jou net zo gaat zijn!
Ik lees niet dat ts pijn heeft in de zin van zere tepels, kloven of ander ongemak, maar dat het meer iets is van het zich niet lichamelijk kunnen geven en niet tegen het 'gepluk' aan die borsten kunnen. Nou ja; als kolven die gevoelens minder maakt, helemaal prima toch? Denk wel dat het in deze termijn ook nog heel veel vergt, maar ik hoop dat het slaagt, zodat baby toch al het goede van moedermelk krijgt.
Wauw..wat knap van je dat je deze omslag hebt kunnen maken. Echt super. Je bent echt geen mislukkeling als je was gestopt ook, hoor ( en dat zeg ik die al 18 maanden borstvoeding geeft..ik vond kolven weer een ramp en mijn dochter haatte de fles..zo zie je maar weer ) Als je nu een veel prettiger gevoel hebt, is het helemaal prima en kun je je kind tóch jouw melk blijven geven. Toppie!
Hij heeft vandaag al de hele dag de borst. Ik merk aan Milan dat hij zich hier ook fijner bij voelt. Maar het is wel fijn om de kolf te hebben voor als het niet goed gaat. Ik doe het nu de hele dag zoals Duchess ook al voorstelde, een flesje gekolfde melk in de koelkast zodat ik die kan pakken als het nodig is. Vind het zo ontzettend belangrijk dat Milan moedermelk binnenkrijgt, en als het het prettig voelt, gaat hij aan de borst. Voelt het niet prettig, dan staat er gelukkig iets achter de hand. Misschien (waarschijnlijk) is het ook wel gewoon een kwestie van wennen, en kan Milan uiteindelijk wel alle voedingen aan de borst drinken. Ik merk dat het voor mezelf een enorme (en best moeilijke) omschakeling is dat ik mijn lijf moet 'geven' voor hem zeg maar. En als ik dat op kan lossen door hem af een toe een flesje gekolfde melk te geven, lijkt me dat prima.
Helemaal super Anja. Je kunt trots op jezelf zijn meis. Misschien dat voor jou nu ook de druk er wat af is en dat het daarom wat fijner voelt aan de borst? Ik begrijp dat je hem vandaag nog geen flesje gegeven hebt? Je post klinkt iig een stuk ontspannender en dat is erg fijn om te lezen meis. Je doet het super.
Thnx Duchess. Nee vandaag heeft hij nog geen flesje gehad, ik heb ook nog niet gekolfd vandaag. Er staat nu een flesje in de koelkast, die ik gisteravond gekolfd heb. Tot nu toe dus nog niet nodig gehad. Het is idd ook die druk die er nu een beetje af is. Toen ik Milan vanmorgen aan de borst had, voelde dat goed. Terwijl dat juist dé voeding was waar ik iedere keer het meest tegenop zag. Net wakker allebei, Milan super honger en wil zo snel mogelijk, daar raakte ik de laatste dagen bijna van in paniek. En vanmorgen ging dat dus wel goed. En het idee dat ik niet de enige ben die hem een voeding kan geven, is super fijn.
Dat had ik in het begin ook, hoor! Het kwam slecht op gang, ik moest vaak aanleggen, zelfs tussendoor kolven en dan met de fles geven. Ik dacht dat ik gék werd en heb diverse malen gedacht aan stoppen... Omgekeerd heb ik er, nu ze ze zichzelf begint te spenen, juist heel veel moeite mee, dat ik die unieke band met haar begin kwijt te raken. kan er echt erg emotioneel van worden dat het binnen afzienbare tijd waarschijnlijk voorgoed over is en gezien mijn leeftijd (ik word 40) zal de kans dat ik het nog een keer voor een tweede kindje mag doen, wel erg klein zijn. Dus hier lopen de tranen als ze nu zo af en toe niet meer om 'tietie' vraagt, maar direct met een beker aan komt lopen. Hoewel het een gezonde en normale ontwikkeling is, dat ze zich van me losmaakt, voel ik me eigenlijk een beetje afgewezen en heb ik er meer moeite mee dan ik ooit vantevoren had kunnen denken
Nou TOP Anja. Het is idd fijn dat je een flesje kunt geven als het niet lekker gaat. En je zult zien dat je hem straks misschien altijd gewoon aan de borst hebt zonder die druk. Vind dit een geweldige oplossing hoor, heel goed. En ook helemaal top dat je hem die 'moeilijke' voeding gewoon gevoed hebt.
@Hellen1971; Dat kan ik me best voorstellen ja, als je zo van de BV geniet dat het heel moeilijk is dat je dochter zelf langzaam maar zeker afstand begint te doen. Ook al is het heel natuurlijk idd. Ja dat intieme voelde ik dus vanmorgen heel erg sterk. Het was eigenlijk meer, Milan werd wakker en eerlijk gezegd had ik niet super erg veel zin om naar beneden te lopen en het flesje warm te gaan maken. (Ik kan slecht op gang komen 's morgens. ) En ik dacht, ik ga het gewoon eens proberen met die borst. Nou binnen no-time lag Milan lekker te drinken en toen voelde ik idd echt wel zo'n sterke moeder-kind (hoe moet je dat anders omschrijven...) band. Dat wil ik niet zomaar opgeven, vandaar dat ik ook heb besloten om niet helemaal van de borst te gaan.