Ik snap wel dat je vriend zegt je moet door (tenminste.. dat zijn mening wel meetelt), maar je schoonouders die moeten dat niet zeggen, het is de keuze van jou en jouw vriend! Zeg tegen je vriend dat zijn ouders niet zo moeten opdringen.. we hebben tegenwoordig de luxe te kunnen kiezen tussen borst- en flesvoeding en die keuze ligt niet bij hen. De twijfels die je hebt met 'heeft hij wel genoeg gehad' etc die kan je idd ook bij flesvoeding hebben.. in het begin hebben sommige kindjes ook nog helemaal geen ritme (Jason was altijd 's nachts wakker, aaah!), dat duurt een paar weekjes en heb je fv dus ook. Maar wat zijn nou de precieze redenen dat je zo twijfelt? Voelt het echt voor jou niet goed, vind je het niet fijn dat je zoontje afhankelijk is van jou voor voeding? Zou je niet meer willen gaan kolven en dat even willen volhouden om rustig te kunnen afwegen? Maak jezelf niet gek hiermee hè. Voel je je verder wel goed, als je dit gedoe buiten beschouwing laat?
Het gaat me ook niet om de tijden dat hij wakker is, dat we vannacht een rot nacht hebben gehad is nou eenmaal zo en ik weet dat dat met FV niet anders zou zijn geweest. Daar gaat het ook helemaal niet om. Ik vind het lastig om uit te leggen wat me nou echt dwars zit, het is een combinatie van meerdere dingen denk ik. Idd, dat Milan wbt de voedingen compleet van mij afhankelijk is en dat ik me niet goed voel bij het geven van BV. Merk dat het lichamelijk zo ontzettend veel van me vergt, dat ik constant twijfel of ik dat er wel voorover heb. Vanmiddag ook weer een flink potje gehuild en daarna ben ik gaan kolven, heb Milan dat gegeven en er staat nog een voeding voor straks. Ik zei vanmiddag tegen mijn vriend: Aan de ene kant voel ik me heel erg goed bij de gedachte om te stoppen met de BV en over te gaan op de fles, maar dat er dan ook weer die andere kant is. Het gevoel van falen, geen goede moeder zijn omdat ik mijn kindje geen BV zou geven. Ik ben vooral bang om van alles verkeerd te doen, 't is misschien ook algemene onzekerheid. Zo van, is het normaal dat ik me zo voel, is het normaal om zo onzeker te zijn, op alle mogelijke manieren? In de zin van, nerveus worden als ik een luier ga verschonen of hem schone kleertjes aantrek, of in bad ga doen. Het is gewoon, alles bij elkaar, ik voel me zo'n mietje. Komt nog bij, dat mijn moeder na mijn geboorte een PND heeft gehad en ze daar na 22 jaar nog altijd niet overheen is. Mijn hele leven heb ik moeten aanhoren dat ze depressief was toen ik werd geboren. Ik ben zo verschrikkelijk bang dat dit mij ook overkomt. Ik wil zo graag zoveel mogelijk controle hebben over alles, om maar te voorkomen dat er iets niet goed gaat. Dus, misschien is het al met al niet eens alleen de BV, maar gewoon alles bij elkaar wat ervoor zorgt dat ik de BV niet aan kan of denk te kunnen. Sorry voor het lange verhaal.
Dit las ik ook in je eerste bericht. Je bent nu alleen maar getresst en verdrietig en zit continu in twijfel. Ik als pro-bv-mens ga de borstvoeding bij verse moeders die bv geven echt niet zien zitten niet door de strot duwen hoor! Er is kunstvoeding en als dat er voor zorgt dat jij je gelukkig en rustig voelt en lekker kan gaan genieten van Milan, dan is het denk ik beter dat je met de bv stopt. Je hoeft je to niemand te verdedigen en je wordt daardoor echt geen slechte moeder!
Oh vervelend dat je zo onzeker bent, ik ken dat ook wel, voel me van tijd tot tijd soms een falende moeder. Ik kan wel zeggen dat dat nergens voor nodig is, maar dat gevoel zit soms echt in je. Probeer in ieder geval op je 'moederinstict' te vertrouwen. Het is echt niet zo dat als je flesvoeding zou geven dat je dan een slechte moeder bent of hebt gefaald. Als je er niet prettig bij blijft voelen, en je blijft borstvoeding geven.. dan is het is niet de moeite waard om te doen. Had je jezelf echt voorgenomen om helemaal voor borstvoeding te gaan? Want dan kan het ook moeilijk zijn om je voornemens bij te stellen. Je moet je juist bedenken, dat je de colustrum hebt kunnen geven en dat dat al heel goed is. Als je nu flesvoeding zou geven, zou je een net zo goede moeder zijn, omdat je kiest waar jij je ook goed bij voelt. Het gaat ook om jou. Wat betreft je angst voor een PND, dat herken ik ook. Ik was bang depressief te worden na de geboorte helemaal omdat ik manisch depressief ben. Mijn psych zei toen, juist omdat je er nu bovenop zit en er op let, kan je er wel gelijk wat aan doen en niet maanden mee modderen. Zo kan je het voor een gedeelte 'voorkomen'. Wel lastig van je moeder, dat ze het zo op jouw bordje gooit. En de controle.. ik was een onwijze controlfreak, maar dat moet je leren loslaten als je kinderen hebt/krijgt. Het lijkt wel allemaal anders te gaan dan je van tevoren bedenkt.. probeer er zo flexibel mogelijk mee om te gaan. Ik weet niet of die onzekerheid normaal is, maar ik had het ook wel, het is gewoon wennen aan alles omtrent het moederschap. Je leven is compleet anders, en je weet al maanden dat het gaat veranderen maar het gebeurt toch 'ineens'.. Begrijpt je vriend het trouwens wel? Nou sterkte en succes met de beslissing, die kan je alleen zelf maken met je vriend maar onthoud dat als je je kindje voeding (hetzij bv hetzij fv) en liefde geeft dat je dan echt geen falende moeder bent
@Desiree; Je precies het is echt zo'n gevoel... Terwijl het nergens voor nodig is, want alles gaat tot nu toe hartstikke goed. Die controle die ik koste wat het kost wil hebben, probeer ik nu ook los te laten. Probeer zoveel mogelijk 'het gaat zoals het gaat' te denken en dat gaat ook al beter. Ja mijn vriend begrijpt het nu gelukkig wel, hij was heel erg van het 'je MOET bv geven', maar hij ziet ook wel dat het niet gaat op deze manier. Tja ik ben nu maar gewoon een beetje aan het uitproberen wat het beste bevalt, want ik blijf erbij dat ik de BV niet zomaar wil opgeven. Vanmiddag/vanavond heeft Milan dan 2 keer een gekolfde voeding gehad en net heb ik hem zelf weer gevoed. Ik merk dat als ik niet de hele dag met mijn borsten in de weer ben wat betreft het voeden, het al een stuk beter gaat. Sterker, na die 2 flesjes keek ik er, ondanks de tepelkloven, naar uit om hem zelf weer te voeden en het ging net ook prima. We krijgen van de week onze eigen kolf geleverd, gewoon een enkele. Ik denk dat dit tot nu toe dus een goede oplossing is, als ik 1 á 2 keer per dag een flesje kan geven. Het geeft me een hoop rust moet ik zeggen. Zo hebben we het gisteren en vandaag gedaan en tot nu toe voel ik me hier goed bij. Ik merk trouwens dat ik bij iedere update weer anders ben, dan weer positief, dan weer negatief. Dat lijkt me toch een teken dat ik het nog niet moet opgeven. Nogmaals meiden, bedankt voor jullie steun en lieve woorden, ze doen me echt goed.
Zeker een teken dat je niet op moet geven meis. Ik heb het gevoel dat je hormonen ook meespelen, maar dat kan aan mij liggen. Het komt vast goed meis. En als dat de manier voor jou is, is het toch helemaal top. Ik kan me best voorstellen dat je het idee hebt zoveel met voeden bezig te zijn maar vergeet niet dat dat minder wordt. Wij zaten op t begin om de 2 a 2,5 uur maar al best snel om de 3,5 a 4 uur en dat scheelt toch al een hoop. Je doet 't top en dat je niet zomaar op wilt geven bewijst maar weer wat voor een supermama je bent, Anja. Ga zo door.
Ik geloof dat ook wel. Hormonen en het feit dat je net moeder bent geworden en alles wat daarbij komt kijken. Tepelkloven zijn ook auwie.. wat dat betreft moet het met kolven wel beter kunnen helen. Doet het zeer als je hem voedt? Want dan is het ook niet raar dat je er tegenop ziet . Al met al is het in het begin soms echt vechten ervoor, ik lees dat in jouw berichten helemaal terug en ik vind het knap dat je er zoveel moeite voor doet! Had je een dubbele huurkolf? Heb zelf een jaar lang met een enkele gekolfd en dat ging prima. Veel succes meid je doet het super echt goed dat je het niet zomaar opgeeft! Als voor jou tussendoor kolven beter voelt, ga daar dan lekker mee door, als Milan geen speen/tepelverwarring heeft is het helemaal geen probleem
Als je je zorgen maakt om een depressie zou ik naar de huisarts stappen en om hulp vragen. Hij/zij kan je verhaal horen en misschien helpen met wat voor soort steun je kunt gebruiken. Ik weet niet waar je woont, maar in verschillende plaatsen zijn borstvoedingcafes. Daar komen bv-moeders samen. Misschien is het prettig voor je om daar eens heen te gaan en face-to-face steun te kunnen krijgen. De angst voor controle is heel begrijpelijk en heel herkenbaar. De belangrijke maat in deze is hoe jij vindt dat je kindje reageert na een voeding. Is hij tevreden? Bedenk dat fv als risico heeft dat hij misschien zijn flesje helemaal niet leegdrinkt, maakt je dat straks niet veel onzekerder? Ik gun het je heel erg dat je wat fysieke steun krijgt. Je hebt het duidelijk heel moeilijk ermee en ik heb het gevoel dat je jezelf geen enkele keus zult accepteren. Als je doorgaat voel je je een zeikerd, als je stopt voel je je een loser. Dan verlies je altijd. Ik denk dat het voor jou belangrijk is uit die cirkel te komen en dat het een idee is daar wat steun van buitenaf bij te vragen. Hulp vragen en accepteren is altijd een teken van kracht en nooit van zwakte!
Joh, je MAG nu gewoon moe zijn, je MAG twijfelen aan alles wat los en vast zit, en je MAG zoveel huilen als je maar wilt! Wat jij nu nodig hebt is iemand met een brede schouder die je door deze tijd heentrekt. Onthoud: op dit moment doen alleen je baby en jij er toe. De rest van de wereld bestaat niet!
Het gaat al wat beter. Wel een tepelkloof aan mijn linkerborst waardoor ik niet met superveel plezier de linkerborst geef, maar dat lijkt me normaal. (want, au!) Gisteren is de wijkverpleegkundige langs geweest en toevallig was het toen tijd voor een voeding. Ze keek hoe ik Milan aanlegde en zei dat ik compleet verkrampt en gestrest op de bank zit tijdens het voeden. Zij heeft Milan goed neergelegd, mij ontspannen op de bank gezet en toen ging het al een stuk beter en voelde me ook echt goed. Het is nog wel even oefenen met relaxed aanleggen, maar ook dat gaat al beter. Enige moment waarop het nu dus wat minder fijn gaat is als Milan de linkerborst krijgt, maar dat is een kwestie van wachten tot het kloofje genezen is. Op het moment zit ik nog steeds op volledige BV, ook nog niet gekolfd en ik wil het ook nog echt doorzetten. De wijkverpleegkundige heeft Milan gewogen en hij is al bijna 500 gram aangekomen op mijn melk, dat gaf een behoorlijk goed gevoel én ook weer een boost om toch nog door te zetten met de BV. We hebben wel een tepelhoedje geprobeerd ook vanwege de kloof, maar dat werkte voor geen meter en gewoon aan de tepel leggen ging beter dan met dat hoedje. Tot zover ben ik wel blij dat ik het nog steeds niet heb opgegeven.
He helemaal TOP meid. Moet je zien, die kleine man groeit op jou melk!!!! Wat super. Je doet het geweldig Anja. Je mag trots zijn op jezelf!!!
he anja , zie hier toevallig dat je wat schrijft! wat rot he dat je zo last hebt van je borst.... sterkte hoor! super dat hij zo groeit op je melk!!!!!!! he maar gefeliciteerd met je zoontje!!!! lekker aan het genieten?
500 gram! Wow! Ontspannen zitten is inderdaad belangrijk. Heb je misschien een andere stoel waar je op kunt zitten i.p.v. de bank, liefst met een voetensteuntje, zodat je wat rechteropzit en je rug wat minder belast? Dan is de kans op een kloof door net niet goed aanhappen ook wat kleiner. Als je nog geen tijd hebt gehad om Purelan of Lansinoh aan te schaffen: meteen na de voeding de laatste druppels vette melk in je tepel masseren, dat houd je huid lekker soepel!
Idd, ik smeerde de eerste tijd ook de melk uit over mijn tepels. Ik voedde met tepelhoedje dus dat was makkelijk, daar lag altijd nog wat melk in hihi. Maar mijn tepels bleven altijd vettig en soepel. Tipje van de kraamhulp.
Wauw die doet het super! Ik moet soms ook tijd nemen om rustig te gaan zitten. Even lekker zitten, kussens enzo schikken. Kopje thee erbij. En dan lekker voeden. Ik hoop dat je er nog meer van kan gaan genieten meid. Heerlijk dat je in ieder geval de bevestiging hebt gekregen dat je voeding top is!
Zo herkenbaar. Die eerste weken zo zwaar. Doorzetten en daarna krijg je er veel voor terug. Super goed van je. Het wordt echt beter. Bij mij waren daar wel tepelhoedjes bij nodig. Maar goed wat werkt dat werkt. Julian dronk er niet minder om. 6 maanden gegeven.
hey meid wat goed dat je toch doorgezet hebt! echt super! Die eerste weken zijn ook gewoon echt verschrikkelijk, ik heb ook meerdere malen gedacht ik kap ermee maar ik kan zeggen nu na 9 weken dat ik blij ben dat ik toch doorgezet hebt, ondanks de kloven en borstontstekingen Ik kan er nu echt van genieten maar je niet schuldig voelen als je toch uiteindelijk wil stoppen hoor, flesvoeding is echt een prima alternatief, liever dat dan een gefrustreerde mama
creme bioforce van dr. Vogel werkt ook heel goed tegen tepelkloven (bevat ook wolvet, misschien is dat het tovermiddel). Ik had echt wekenlang forse kloven bij de oudste en dit was de eerste creme waarbij ik verbetering ging zien. Fijn dat het beter gaat!