Even nog over onzichtbare zieke mensen en/of uitzonderlijke situaties. Dit kunnen we inderdaad niet ruiken maar eigenlijk zou je jezelf natuurlijk niet hoeven af te vragen of die geen waar je aan vraagt misschien ook iets heeft. Hier bedoel ik mee dat hopelijk voordat je iemand wat vraagt 1 van die 80% gezonde mensen in de bus je al een plaats aangeboden heeft. Laten we onze kinderen dan in ieder geval netjes opvoeden zodat onze dochters later niet dit onderwerp hoeven te openen als ze zwanger zijn.
Interessant onderwerp. Ik had het er laatst juist met mijn man over omdat ik van de week in een volle tram stapte en niemand opstond. Ik red me nog wel redelijk, maar na een dag werken valt mijn bekken ook zowat uit elkaar voor mijn gevoel. Maar misschien zat de tram vol met mensen als Lizzie die eerst willen weten wat je precies gedaan hebt, als je een tasje bij je hebt denken dat je voor je plezier hebt gewinkeld en daarmee elk recht op iemand die voor je opstaat hebt verspeeld Ik voel me nu zelfs nog bezwaard als er een ouder persoon binnenstapt en het is een beetje druk, zou er gerust nog voor opstaan. Het leven is geen boekhouding is mij altijd geleerd, moet je eerst precies uitzoeken wie het het zwaarst of het ergst heeft voordat je kunt "uitrekenen" wie er recht heeft op een zitplaats?
Dit onderwerp is wel vaker langs gekomen. Niet alleen het betreffende waar Umm het over heeft. Kan me die overigens ook nog zeer goed herinneren, dat je het maar moet vragen. En dan reageren ze ook alleen als ze niet meer weg kunnen kijken Het vragen of iemand een zitplaats nodig heeft, die sociale manieren, zijn er klaarblijkelijk bij veel mensen niet. Toen ik nog zwanger was van mijn zoon is er ook nooit iemand voor me opgestaan. Eén keer was er een storing tussen Den Haag HS en Leiden en moest ik omreizen via Gouda. Wat een verschrikking. Er was nog een plekje in de eerste klas waar ik maar ben gaan zitten. En toen ik over wilde stappen, zeiden de conducteurs dat ik maar een trein later moest nemen omdat toch niemand op zou staan. Zo moet dat dan gaan! Ik ben er wel in gegaan en aan de andere kant racede een vrouw naar een stoel toe waar ik net naar toe liep, ze ging net voor mijn neus zitten. Heb mijn buik in haar neus geduwd en geïrriteerd gezegd dat ik 31 weken zwanger was en niet meer kon staan. Toen mocht ik wel zitten pff. Nu werk ik in Amsterdam en vorige zwangerschap van mijn dochter* één keer gehad dat de trein erg vol zat en ik moest hangen ergens aan een paal in de trein, zuchten en kreunen en mensen kijken je aan en that's it.. ik weet niet hoe het deze keer gaat lopen maar ik reis nu via een rustiger traject naar A'dam, altijd zitplaats. Ik kan me niet herinneren of ik vroeger opstond voor zwangeren toen ik jong was. Voor invaliden en ouderen sowieso. Maar doe het nu al jaren sowieso als ik iemand zie die moeite heeft of een dikke buik. Vraag gewoon goh wil je hier zitten? Zo'n kleine moeite. Geen probleem als ik gewoon mobiel ben. Zit al de hele dag op m'n kont op 't werk
Hier ook maar 1 keertje dat iemand opstond op de trein toen ik indertijd zwanger was van Jani. Niet opstaan is tegenwoordig meer regel dan uitzondering. Zelf neem ik momenteel de auto maar op de bus of trein ben ik meestal wel hoffelijk.