ik vind er niets aan !

wendy1983 · 4 jul 2008

Vlerkje zei:

Kop op, met 11 weken is er ook nog niet zoveel aan. En eigenlijk zitten wij in exact hetzelfde schuitje, op het trouwverhaal na.

Ook ik ben ongepland zwanger geraakt, woonde nog maar kort samen, en heb oktober vorig jaar een heerlijk huisje gekocht met het vooruitzicht hier de 1e jaren nog een lekker leventje te kunnen leiden. Plotseling moeten wij het hele huis op zijn kop gooien, om te zorgen dat de babykamer straks netjes ingericht kan worden. De rotzooi die we ineens nergens meer kwijt kunnen, de berging die al overal is van de spullen die we noodgedwongen uit huis hebben moeten halen. Om dan nog maar niet te spreken over de heftige bekkeninstabileit, chronische hyperventilatie, huilen op commando, lachen om niets, stemmingswisselingen, vermoeidheid, borsten die van cup 70C naar 70E en groter zijn gegroeid, mijn geslonken kledingkasten gevuld met hippe (sexy) trainingsbroeken, opkruipende shirtjes door de GROTER groeiende buik, het eeuwige geouwehoer over seks, mijn complete a-seksualiteit aan het begin van de zwangerschap, onvoorspelbare vreetbuien, de stress, de spanning, het gelul van de ziektewet over reïntegreren terwijl ik zwanger ben, de fruitsapjes, de foliumzuur, het niet mogen eten van mijn favoriete lekkernijen, de ruzies met mijn vriend, ons wederzijdse ongeduld, de verdomde buikkrampen, druppelende tepels, pijnlijke borsten, de teringzooi in huis, blaasontstekingen, de kamerplanten die van mijn stemmingswisselingen acuut dood neer vallen omdat ik te moe ben om een gieter te vullen en ze van water te voorzien.... Dat zwanger zijn is op sommige momenten rampzalig!

Inmiddels voel ik de kleine steeds harder schoppen, voel ik me vele malen beter en heb ik besloten gewoon maar weer eens wat dingen te gaan ondernemen: Mezelf weer eens goed te verzorgen, en de wereld weer eens met een lach tegemoet te zien. Inmiddels klim ik via de kleine sterretjes die een zwangerschap ook reik blijkt te zijn, naar mijn roze/blauwe wolkje met dromerige verbazingen over hoe mijn kleintje er toch uit zal komen te zien. Zal het een knap kindje zijn? Zou het haar hebben bij de geboorte? Wat voor kleur haar en ogen zou het krijgen? Wat zal het karakter van mijn kindje worden? Een jongetje of misschien toch een meisje? Zou ik over een paar jaar langs de zijlaan staan om het aan te moedigen met voetballen, volleybal zoals zijn papa doet, of zal het toch in mijn voetsporen treden en over 2 jaar voor het eerst op een shetlandpony'tje hobbelen?
Hoe zal ik het later gaan vinden als de 1e vriendjes en/of vriendinnetjes mee naar huis worden genomen? Waar zullen we het eerste naartoe op vakantie gaan? Wat worden zijn of haar lievelingsdieren/kleuren/eten... Wat voor leven zal het gaan leiden? Duizenden vragen... Maar steeds weer rijst in het algemeen de vraag: Hoe zal het zijn...? Wie is het...?

Juist het onvoorspelbare, het niet weten wat je kunt verwachten vind ik op dit moment zo leuk. Alsof ik een groot cadeautje krijg, in een mooi pakpapiertje waar ik steeds enthousiaster als een klein kind naar sta te kijken omdat ik zoooo graag wil weten wat er in zit. Alsof ik watertandend naar een stukje taart sta te kijken, terwijl me op het hart is gedrukt er niet van te snoepen. Het is gruwelijk irritant, maar ergens toch ook steeds en steeds leuker.

Laat het kamertje voorlopig maar even op zijn beloop, richt je nog eventjes op je eigen leventje en op het leven van jou en je man. Geniet van de tijd die jullie samen hebben, en voor je het weet bereik je het moment dat je een 1e beweging voelt, dat je gezondheid er weer wat op vooruit gaat... En wordt de nieuwgierigheid en enthousiasme vanzelf wel geprikkeld. Dan ontstaat vanzelf wel de zin om eens lekker naar kamertjes en babyspulletjes te kijken, en alles tastbaarder te maken. Maak je daar maar niet te druk over! Je hebt nog genoeg tijd om je rustig voor te bereiden op het moederschap! Wat ik zelf heb gemerkt is dat ik gevoelsmatig net wat langer de tijd nodig heb om me voor te bereiden, juist omdat het zo ongepland was. Andere maken de bewuste keuze te stoppen met anticonceptie, en hopen snel zwanger te zijn... Bij een ongeplande zwangerschap komt het toch altijd wat rauwer op zijn dak vallen heb ik het idee.

Succes en sterkte meis!
Klik om te vergroten...

haha heel leuk geschreven

Forum

ik vind er niets aan !

wendy1983 VIP lid

Deel Deze Pagina

De Blije Doos

Gratis Zwanger Magazine

Ontvang gratis de blije doos van WIJ jonge ouders!

Artikel categorieën

Over ons

Nuttige Zoekopdrachten

ik vind er niets aan !

wendy1983 VIP lid

Deel Deze Pagina