Ik heb,naar aanleiding van de adviezen hier, inderdaad geprobeerd om voorzichtig het gesprek aan te gaan. Gewoon om eens af te tasten hoe de reactie uiteindelijk zou kunnen zijn. Ik ben begonnen over het feit dat hij nu binnen de eerste week school en twee maal flink strafwerk heeft gehad en een keer moest nablijven maar dit scheen te liggen aan de juf die gewoon veel te streng is. Ik heb ook voorzichtig aangekaart dat hij, naar wat ik zie wanneer ik naar buiten kijk, de grenzen teveel opzoekt met buitenspelen waardoor er ongelukken kunnen gebeuren en dat hij van de galerij op mensen probeert te spugen - Natuurlijk is dat gewoon ondeugend maar er moet wel voor gewaarschuwd worden vind ik, ik kreeg ook op mijn donder als ik fikkie stookte vroeger. Ze zou dit aankaarten bij hem maarja hij is wel aan het pre puberen natuurlijk. Na die opmerking heb ik alleen gezucht en ben maar koffie gaan maken. Al die stomme zogenaamde fases, ik vind dat zo'n onzin, ik krijg altijd een beetje het idee dat mensen ter plekke fases verzinnen om ergens niet mee om te hoeven gaan. Ik begrijp ook wel dat het lastig is om een kind op te voeden dat een wat moeilijker karakter heeft maar je kunt niet je kop in het zand steken - en dat is dus wat ik zou moeten zeggen maar jeetje wat zou ze zich aangevallen en beledigd voelen. En logisch, het is wel haar kind natuurlijk. Ik denk dat ik toch eerst wat verder ga kijken wat betreft dat ODD-CD. Misschien eens een foldertje halen en bij haar laten slingeren of tussen de post leggen, eens kijken of daar een reactie op komt. Ik wil absoluut mijn best doen om hem inderdaad weg te houden bij jeugdhulpverlening of bureau halt want hoe vervelend hij ook kan zijn, ik ben gek op hem en wil absoluut niet dat zijn gedrag tussen mij en mijn zus komt te staan. Heeft iemand misschien nog een ander idee wat het zou kunnen zijn dat dergelijk gedrag aanwakkert en waar ik dan eventueel meer informatie kan vinden daarover? Wat betreft bij mij spelen ben ik deze week erg duidelijk geweest. Hij was inderdaad weer even flink bezig met het treiteren van mijn dochter en haar vriendin die op haar kamer aan het kleuren waren. Mijn dochter kwam klagen want hij had haar tekening verscheurd en dat maakte haar erg verdrietig. Zijn moeder zat bij mij aan de koffie en zuchtte erom en reageerde niet. Ik heb hem waar zijn moeder zat naar beneden geroepen en hem heel duidelijk gemaakt dat ik er niet van gediend ben, in mijn huis laten we elkaars spullen heel en wil iedereen plezier hebben. Het enige dat hij deed was mijn zus aankijken. Ik heb hem bij de kin gepakt, naar mij gedraaid, heel serieus aangekeken en hem rustig verteld dat het me echt helemaal niks kan schelen wat zijn moeder ervan vindt maar wanneer het nog eens gebeurd, of wanneer er gepest wordt of pijn gedaan wordt dan mocht hij op het balkon wachten tot zijn moeder besloot om naar huis te gaan. En eigenlijk hebben ze vervolgens nog ruim een uur met zijn drie gespeeld zonder incidenten.
Ik ken iemand waarbij ODD te laat is geconstateerd en waarbij het dus te laat was voor medicatie (bij 18+ mag je een kind niet meer verplichten om medicatie te nemen) waardoor het compleet fout is gelopen. Laat haar dus duidelijk merken dat het vanuit een goede bedoeling komt, maar dat je graag zou willen dat ze zich er eens in verdiept. mocht hij dit hebben dan is het probleem met medicatie zo verholpen en is hij weer een "handelbaar" kind.
Het klinkt alsof je zus hulp kan gebruiken bij het inrichten van hun leven (zowel ouders als kind) waarin hun zoon zich naar behoren kan ontwikkelen. Ik zou je zus niet aanspreken op specifiek gedrag van haar zoon maar haar eens vragen wat het met haar doet wanneer hij zich zo gedraagt. Ook je neefje kun je aanspreken hierop, dus na de straf/aanmaning even laten rusten en dan gewoon vragen wat de aanleiding is tot het gedrag. Vraag hem ook of er dingen zijn waarvan hij rustig wordt (aan het verhaal te horen gok ik erop dat hij zijn hoofd leeg krijgt door het kapot maken en verbaal agressief zijn). Hier hebben we een trommel in huis en onze zoon aangeleerd dat als het allemaal niet meer wil hierop te gaan slaan (ipv zusje of ons), werkte als een tierelier.
En jouw zus heeft die tijd ook bij jouw gezeten ? Zat ze rustig terwijl je dat tegen hem zei of was ze daarna even wat stiller? Ik denk nl. dat als je gewoon tegen je zus zou zeggen, zus heb je nog wel een idee wat je met hem moet? wat ik lees nl.. is dat je zus excuses probeert te vinden maar het waarschijnlijk simpelweg niet meer weet en dat je neefje sowieso hulp nodig heeft. Maar dat mama zich schaamt.
Over zijn gedrag: ik denk niet dat het een stoornis is. Ik denk dat het absoluut en alleen de opvoeding is. Kan goed zijn dat de hulpverlening er best een sticker op weet te plakken als ADHD of ODD hoor, maar dat is dan diagnose aan de hand van bestaande symptomen, terwijl de oorzaak mij wel overduidelijk lijkt.... Sneu voor zo'n kind, dat het zo wordt doordat z'n ouders hun verantwoordelijkheid niet nemen
Ik vind het ook nogal wat om er een stempel op te plakken. Ik denk dat het probleem is dat niemand hem de baas is. Ik heb zelf een zoon van 12 en dat is ook een verrekt moeilijk kind. Altijd al geweest. Verschillende psychiaters met hem afgelopen, omdat de school dat nodig vond. Uiteindelijk heeft hij geen stempel gekregen en daar ben ik blij om. Ik houd hem heel kort, en hij weet dat hij met mij geen geintjes uit moet halen. Ik vind de voorbeelden die je noemt echt schokkend. Hoe kan je zus dit gedrag verdedigen?? Van die films op de tab kijken? OMG, dat laat je toch niet toe als ouders? Ik kan alleen daaruit opmaken, dat je zus (en waar is vader in dit verhaal eigenlijk) bang is voor zijn reactie als ze het verbied. Ze zal op moeten staan, als moeder zijnde, en hem eens flink in het gareel moeten krijgen. Al dan niet met hulp. Ik vrees voor zijn toekomst zo. Je zus kan zorgen dat ze uit school wel thuis is. Ik denk dat wat controle helemaal niet verkeerd is. Hij groeit op voor galg en rad zo, en aan de hand van wat ik hier gelezen heb ligt dat toch echt bij een slechte opvoeding. Wij hebben ook nog een kleintje, en als mijn zoon daar zulke klierspelletjes mee zou uithalen, dan zou ik hem in zijn kraag grijpen en zonder de treden te raken zou hij boven belanden. Zonder games, telefoon etc.
Zo te lezen een vrije opvoeding en hele vrije. En ik ben best vrij en mijn kind is ook niet echt altijd makkelijk maar dit zou ik als zijn moeder zijn ook niet pikken doe ik ook niet hier is het gewoon bed tijd om 21.45 hij is bijna 14! Hij mag veel kijken en kijkt af en toe al wat ondeugends maar dat is pas van het laatste jaar. Is ook met zijn lichaam veranderd in een man. Dus is wel normaal van af 12/13/14 dat ze dat gaan ontdekken maar 10 jaar vind ik ook te jong. Hier mag de oudste ook niet alle films kijken. Het lijkt er op als of je zus helemaal geen grip op die jongen heeft en misschien wat meer structuur nodig heeft. Normale tijden naar bed! Eten drinken. Te veel vrijheid. Wat jij kunt doen is niet veel een ding weet ik uit ervaring hoe meer je je er mee gaat bemoeien hoe meer ouders/zus zich gaan verzetten want je geeft kritiek. Ook al is die kritiek te recht. Bij jou gelden de jou regels en als het moet dan moet het maar dan zijn ze niet meer echt welkom of blijft hij maar bij jullie beneden kun je hem goed in de gaten houden. Het beste zou zijn als je zus hulp zou aanvaarden maar dat zal ze waarschijnlijk niet zo snel doen of steekt haar hoofd in het zand. Waarom doet school er niks tegen dan.? Probleem kinderen worden vaak door verwezen naar de intern begeleider en als dat niet werkt ga je naar jeugdzorg. En jeugdzorg moet je tot een bepaalde hoogte uit je huis houden maar soms moet je ze toe laten in het belang van je kind(eren)
Lastig zeg. Ik snap dat het moeilijk is om je zus aan te spreken. Zeker als ze misschien ook nog deel van de oorzaak is. Ik zou in jou huis echt jou regels volgen, zoals je al doet. Mijn zoontje heeft een vriendje/kennissen die thuis wat structuur missen. Hier in huis is dat wel aanwezig, en de kinderen accepteren ook gewoon als ik ze aanspreek en evt dezelfde straf geef als ik mijn oudste zou geven (even op de gang/sorry zeggen/je rommel opruimen etc). Ze blijven ook terugkomen en hoor van de ouders dat ze zo graag bij mij spelen. Blijkbaar is was structuur en consequent zijn toch wel fijn. Deze kinderen komen ook echt vrijwillig aanlopen.. Misschien kun je zo'n opmerking ook nog terloops doen naar je zus: "oh, wat fijn dat hij goed naar me luisterde en nu lekker speelt". Dat ze hoort dat aanpakken niet perse verkeerd is. En voelt voor haar misschien ook wel goed om eens een compliment te krijgen. En verder geen logeerpartijtje of alleen daar op bezoek voor je dochter. Jammer van de relatie dan, maar hij is nog maar 10, wie weet wat hij de komende jaren nog voor ideeën krijgt.. En waar is papa? Of vind hij alles wel prima?.