Zoals de titel al zegt.. Soms ben ik het moederschap echt even beu. Sinds kort een kleintje erbij met een behoorlijk onrustige start (gaat nu beter) en een peuter erbij die voor mijn gevoel soms alleen maar kan zeuren om alles denk ik echt weleens:Wtf! Wat is hier nou leuk aan zeg.. Ik zie steeds vaker op tegen weer een nieuwe dag en ben blij als de kids op bed liggen. Ik doe echt mn best om elke morgen weer opnieuw met frisse moed te beginnen en om het gezellig te maken met mijn peuter maar bijna niks is goed! Ik zie er soms gewoon tegenop om naar huis te gaan.. Natuurlijk zijn er ook leuke momenten en doe ik ook regelmatig iets voor mezelf maar man man man ik kijk ze soms groot! De onrustige afgelopen paar maanden zullen natuurlijk voor mij en mijn zoontje(s) ook mee spelen maar wat ik ook doe het wordt er niet leuker op. Mijn man snapt gelukkig wat ik bedoel en heeft het na een dag thuis ook al dus laat staan hoe het voor mij is! *zucht* En om niet het halve forum over me heen te krijgen sluit ik af met ja ik heb ik hier zelf voor gekozen en nee ik zou ze voor geen goud willen missen maar soms vind ik het moederschap gewoon echt niet leuk!!
Je bent niet de enige hoor, ik heb dat ook regelmatig. Ik denk vaak...nog twee jaar en dan wordt t makkelijker. Ik probeer rustig te blijven, tot 10 te tellen, pick your battles, relax..... Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk...maar misschien kunnen we elkaar zo een beetje moed inpraten
Ben je niet een beetje hard voor jezelf nu? En voor de situatie? Je hebt net een kindje erbij gekregen, dat is een enorme ingrijpende verandering, zeker ook voor de oudste. Niet zo gek dat het af en toe op zijn kop staat en dat je denkt dat je tijd tekort komt en nergens aan toekomt. Werk je buitenshuis? Sommige vrouwen vinden het fulltime moederschap niets voor hen... ik ben er 1 van. Als ik werk voel ik me beter en heb ik ook meer energie. Of zit je nog in je verlofperiode? Zo ja, zou ik willen zeggen: genieten! Want je gaat het echt missen, al lijkt dat nu helemaal niet zo te zijn. Ik denk dat het belangrijk is dat je blijft doorademen ten eerste , en probeer verder de dag een beetje relaxed door te komen. Is je peuterpuber dwars, pick your battles. Niet in discussie gaan en maak nergens een strijd van. Zo houd je het zelf langer vol en begrijpt je zoontje ook dat hij niet ver komt met zijn zeuren/dreinen. Ga lekker veel naar buiten of haal wat sociale contacten binnen, ook voor je zoontje. Het gaat echt voorbij! Verder zijn die gevoelens echt normaal, iedereen heeft ze.
Dat is ook mijn mantra nu en hier moet er nog een tweede geboren worden. Ben ook heeel benieuwd hoe het dan gaat.
Haha ja idd elkaar moed inpraten is zeker geen gek idee De gedachten dat ik vast niet de enige bent die hiermee worstelt scheelt altijd al de helft. En ff spuien helemaal Onze kids zijn idd in dezelfde leeftijd! Leuk! Ben jij het dan nooit beu? Het stukje dat het over 2 jaar makkelijker wordt is zooo herkenbaar!! Ik ga proberen je advies op te volgen..
Je hebt gelijk.. Ik ben misschien ook wat te hard voor mezelf. Wil gewoon graag weer rust en een ritme zonder de hele dag mn puber te moeten corrigeren. Ik probeer de tips zeker op te volgen en sommige dingen doe ik ook al maar soms ben ik er zoooo klaar mee! Ben idd ook benieuwd hoe jij het straks vindt met een kleintje erbij! Gelukkig vindt hij zijn broertje erg leuk dus dat scheelt maar hij weet ook verdomd goed wanneer ik met de jongste bezig ben en even gene kant op kan..
Ja ik ben het zeker weleens beu...wel meer dan eens Maar als dan n paar uur later mijn dochtertje in de kamer staat te dansen en mijn kleine man zijn eerste lachje laat zien dat maakt n hoop goed. Af en toe lekker m'n gal spuien op zp, bij m'n moeder of partner. En af en toe op pad zonder kids en ff helemaal los gaan... En zo zing ik de aankomende twee jaar maar uit Maar ik praat wel makkelijk maar af en toe komen m'n paniekaanvallen te voorschijn en raak ik echt in paniek en weet ik echt ff nie hoe ik t moet doen. Lekker hier je gal spuien en we trekken elkaar er wel doorheen. En blijven zingen..... "De glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft" lalalllaaaalalaaa
Hahaha ik zing met je mee!! Ik vind het zelf heerlijk om er regelmatig op uit te trekken met vriendinnen, alleen of met mn partner! Even geen ik wil.., mama, gehuil enz. Daar geniet ik nu meer van dan vroeger! Gelukkig zijn er ook genoeg leuke momenten want anders zouden er denk weinig 2de of 3de kinderen geboren worden heb wel respect hoor voor alle moeders met meer kinderen! Moet soms ook weleens aan die reclame denken dat een kind liggend op de vloer in de super loopt te dreinen en de moeder er dan naast gaat liggen en hetzelfde doet.. I like!! Trouwens nog gefeliciteerd met de geboorte van je 2de.. Is echt nog heel recent!
Thanx, hij is morgen 1 maand. Haha ja die reclame is leuk, soms doe ik ook weleens zo'n soortgelijke actie als mijn kleine meid iets gooit wat niet mag dan ook ineens gaan gooien of als zij schreeuwt ook ineens gaan schreeuwen....haha moet je dat gezicht eens zien, hoe ze dan kijkt. Meestal stopt ze dan meteen... Maar of ik in de winkel er ooit eens langs ga liggen...euhhh da denk ik nie
Gelukkig dat er geen sprake is van jaloezie of iets, anders kwam dat er nog bij. En rust? Ritme? Wa is da? nee ik snap je heel goed. Ik kan ook gek worden na een dag binnen zitten waarin niets goed lijkt te gaan.
Oooooooh heel herkenbaar hoor! Hier is ook alles nee, boos enz. Soms denk ik ook wel eens, pfffff hou op! Kan het niet heel even leuk zonder dreinen en drammen? En dan doet ze weer wat liefs of grappigs en dan ben ik het zo weer vergeten . Maar ik vind het ook een lastige periode, ik hou me maar voor dat het een faaaaaaase is. Wat hier wel helpt is haar even laten gaan, de zinnen verzetten en dan nog eens de activiteit die ik wil doen op te pakken. Bijvoorbeeld in bad gaan, dan wil ze haar kleren niet uit ofzo. Ik laat het even gaan en probeer het dan via een andere weg nog eens. Vaak met resultaat. Jullie nog tips?
Hier ook een peuterpuber maar vooral eentje die overal een lolletje van maakt... Echt supervermoeiend.. Ze drinkt heel slecht dus ik wil gewoon dat ze na het eten (brood) haar halve bekertje melk opdrinkt, anders krijgt ze bijna niks binnen. Maar goed, mevrouw weigert danen ik zeg dan dat we wel wachten tot ze het wel opdrinkt, uiteindelijk lukt dat, soms in 2 minuten, soms in 20.. Wat ze dan dus doet als ik zeg 'dan wacht ik wel even' is demonstratief haar armpjes over elkaar en zegt 'mama zo zitte' en dan een paar keer 'wachte....wachte....wachte' de grijns ontbreekt nog net of ze gaat met haar vingertjes op de tafel trommelen..... Als ik ondertussen ga opruimen vermaakt ze zich prima met haar geklets, liedjes etc.... Tanden poetsen ook zo'n drama.... Vanaf haar krukje kan ze niet in de spiegel kijken dus mag ze in de wasbak staan, zolang ze zelf mag poetsen gaat het prima, maar als ik wil poetsen gaat ze met haar voetjes de bekers met tandenborstels omschoppen, oke, staan we weer op de grond dus. Daar doet ze zo onmogelijk dat haar vader haar in de houdgreep moet houden en ik poetsen. En dat vindt ze dan uiterst grappig.... als we haar streng toespreken is het "oooh mama boos....oh nee toch?!" Insmeren met zonnebrandcreme is een wegloopsessie, dikste lol heeft ze dan. Als ik zeg 'wil je niet naar buiten dan?' Is het of kurkdroog 'nee' of heel verontwaardigd 'ja toch!!' Diezelfde verontwaardigde blik krijg ik als ik zeg dat ik haar even niet lief of flink vindt.... Haha dan doet ze zo sneu dat ik het weer zielig vind... Of waar ze ook zo,goed in is, op de meest onhandige momenten een knuffel willen geven.... Onder het autorijden bijvoorbeeld.... Of als papa haar schoenen vast maakt wil ze mij ineens knuffelen.... Heel lief, maar zo niet handig.... En dan die oostindische doofheid.... Gewoon niet reageren als ik haar wat vraag of gewoon doorgaan met iets wat niet mag....pffff Het meeste is een fase toch?
ikkie97, hebben wij dezelfde dochter? Ik herken hier zoveel van. Ook het quasi-verbaasde 'ooh nee toch' en overal een grapje in zien / van maken. Ze is eigenlijk heel weinig driftig meer, als ze niet mee wil werken loopt ze gewoon lachend weg, aankleden, schoenen aan doen, insmeren ("wil je niet naar buiten?" "nee!", dat is hier ook letterlijk voorgevallen), tandenpoetsen, alles is een drama, maar zonder tranen en snottebellen, en daarom probeer ik heeeeel veel geduld te hebben en haar om te praten. Lukt dat niet, gaat ze even in de houdgreep.
Haha ja mooi is dat he.. Even een spiegel voorhouden en laten zien hoe stom dat gedrag eigenlijk is Ik zie het mezelf serieus nog een keer doen hoor.. Laatst ging hij in de AH ook even gestrekt.. Ik heb hem laten liggen (wel in het zicht gehouden) maar het liefste had ik er even naast gaan zitten. Wanneer wordt jouw meisje 3?
Haha als ik de 3 r-en voor peuters gevonden heb laat ik het weten.. ik zeg weleens tegen vriendinnen dat ik het echt zooo jammer vindt dat kinderen niet met een gebruiksaanwijzing geboren worden!
Pff ik word al moe als ik je stukje lees Maar dan voornamelijk omdat ik het herken en ik de strijd zo voor me zie! Af en toe gooit hij er ook van die opmerkingen tegenaan dat ik denk huh? Vanmorgen bijv. Ik tegen S: ruim je speelgoed op.. Krijg ik als antwoord: Nee mama jij kan dat zo goed
haha nee even geen tips maar mocht ik een goede hebben komt hij zeker op zp terecht!!! Ben zo blij dat het allemaal fases zijn.. Er komt een einde aan............................................................................................................................Ooit!!
Ben wel blij dat mijn verhaal herkenbaar is, ligt het toch niet aan mij haha. Echte driftbuien komen hier ook zeer weinig voor, alleen als ze echt heel moe is, maar dat is meestal ook gauw weer over. Ik probeer nu alles maar creatief op te lossen. Vanmorgen hebben we melk gedronken met de memorykaartjes.... Voor elk beestje een slokje. Begon met drie kaartjes, ik dacht dan heeft ze in elk geval drie slokken op. Vond ze het zo leuk dat de hele beker op ging! En van de auto naar huis lopen ging lekker vlot omdat ik zei dat ze binnen mocht kijken wat ik voor haar gekocht had (beker en bakje voor naar de psz straks) haha gemeen he, maar wel effectief!
Sinds de tweede ken ik dat gevoel ook hoor. Als het allemaal niet zo lekker loopt voor een poos, dan is het gewoon zwaar! Hopelijk kun je samen met de rest van jullie gezin de draai weer vinden! Tip voor een goed opvoedboek: kijk, luister en begrijp van jantine peters.