Wat anderen ook al zeggen, het is tijd dat je zussen het huis uit gaan en op eigen benen gaan staan. In ieder geval is het echt wel mogelijk om een baantje te vinden voor ze. Niet dat werk wat ze graag willen misschien maar ze kunnen nu gewoon niet kieskeurig zijn en moeten aan de bak.
Ja natuurlijk zeggen ze dat doodleuk; iedereen moet toch werken of studeren om mee te kunnen in de maatschappij? Wel lekker gemakkelijk om te denken dat je zomaar bijstand oid kan krijgen want dan werkt er helemaal geen hond meer. Ik heb twee meiden van bijna 18 en 19, en de ene werkt naast haar VWO 8 uur in de slagerij en 6 uur in de cafetaria, en de andere loopt 40 uur stage in de week en dan nog 6 uur in de cafetaria. Twee gezonde en jonge meiden moeten onderhand hun handen maar eens laten wapperen.
Ze is niet afgekeurd. Recht op een nabestaandenuitkering heeft ze alleen als ze voor 45 procent is afgekeurd.
Dat vind ik zelf ook. Echter, de wachtlijst voor een woning is behoorlijk lang. Tevens zijn de financieren er op dit moment niet (natuurlijk kan ik bijspringen in eventuele aanschafkosten en dergelijke, maar er moet ook inkomen zijn om de lasten te dragen).
Het solliciteren is het probleem niet. En als ze heel hard hun best doen ben ik er van overtuigd dat ze een baan vinden. Maar totdat er een inkomen is moeten er wel rekeningen betaald worden. Vaak start je bij een baan ook per een bepaalde datum. Dat kan nu nergens door opgevangen worden (even los van het feit dat ik voldoende reserves heb om tot die tijd bij te springen, dat lijkt me de bedoeling niet. Ik heb immers ook gewoon een eigen gezin).
hoe is de procedure gegaan van het aanvragen van de uitkering? ik weet vanuit ervaring dat ze elke aanvraag standaard afwijzen, pas als je bezwaar aantekent gaan ze echt kijken. dit werd mij verteld door hulpinstanties. dus altijd als je afgewezen wordt moet je bezwaar aantekenen, heeft zij dat gedaan?
Gecondoleerd met je vader, het is heel zwaar om nu aan de toekomst te denken en financiële ellende erbij doet weinig goeds. Ik sluit me wel aan bij de rest. Voor je zussen is de toekomst en zelfstandigheid allang begonnen. Dat je dan middenin diep verdriet zo geconfronteerd word met wat je zelf al jaren verzuimd te doen is zuur maar wel een levensles. Alles aanpakken wat er is, zowel qua baan als onderdak. Snackbars etc hebben vaak geen bepaalde begin datum maar gewoon gaan met die banaan. Betekent ook direct geld.
Beter bv vanaf 1 maart starten dan helemaal niks hebben... Als ze echt willen werken, kunnen ze dat. Ga alle uitzendbureaus langs etc. Het is dan misschien niet het werk dat ze willen, maar vanaf die baan kunnen ze wel verder zoeken naar iets anders.
allereerst gecondoleerd met je vader. wat een nare situatie voor jullie allen. ik kan je geen nuttige tips geven helaas wat betreft uitkeringen etc. Wat betreft jouw zussen: schoonmaakbedrijven, callcentra en horeca zoeken altijd veel personeel. en wat betreft het wonen: voor studentenwoningen zijn vaak geen wachtlijsten. misschien is dit iets voor ze? ik probeer verder even mee te denken. Komt jouw moeder in aanmerking voor de voedselbank? Anders kun jij misschien een paar keer per week extra koken om de kosten wat te ontlasten?
Ik bedoel het ook echt niet lullig, want het is natuurlijk ook verschrikkelijk dat jullie vader is overleden. Maar toen jullie vader ziek was en jullie wisten dat hij zou komen te overlijden, toen hadden jullie daar ook al over na kunnen denken. En ik vind het vooral lullig voor jou omdat jij je hier nu ook nog eens druk over moet maken, terwijl die volwassen meiden eigenlijk al lang hun verantwoordelijkheid hadden kunnen nemen. Sterkte ermee!
Woning? De meeste studenten beginnen op een studentenkamertje die krijg je vaak dmv een kijkavond. Komt geen wachtlijst aan te pas.
Ook daarvoor geldt dat er inkomen moet zijn om die lasten te dragen. Vaak heb je in dit soort woonsituaties geen recht op een uitkering. Daarnaast wonen ze in een dorp, en daar heb je nagenoeg geen kamers. Misschien moet ik ze aansporen richting een stad te verhuizen
Er is geen aanvraag gedaan tot op heden. Ik ben de hele week al aan het bellen geweest met de gemeente en de conclusie is telkens hetzelfde. Nergens recht op wellicht dan maar gewoon een aanvraag doen dus!
Het stadium van voedselbank etc hebben we nog niet onderzocht. Ik zal me daar ook eens in verdiepen. Ik wil met alle liefde voor ze koken, ik woon alleen 120 km verderop
Voor je moeder zou ik zeker een aanvraag doen maar zorg wel dat je zussen vertrokken zijn. Nu zou het kunnen zijn dat zij als voordeur delers je moeder moeten onderhouden. Ze zijn echt oud en wijs genoeg, het zal allemaal niet volgens wens van de dames zijn maar soit...
Jullie denken ik ieder geval wel goed mee! Natuurlijk komt het er op neer dat zij een baan moeten zoeken. En dat vind ik ook niet meer dan logisch. Ze zijn oud en wijs genoeg! Maar het geeft wel stress. Iedereen zit midden in een rouwproces. Dan wil je liever niet aan dit soort dingen hoeven denken.
hmm nee dat is niet om de hoek. afhankelijk van wat je zou kunnen/willen missen.. kun je tijdelijk misschien wekelijks een klein bedrag overmaken? al is het 10 euro... dat is toch weer een volle fruitmand of een behoorlijke maaltijd.
Ik denk dat er nog te veel in belemmeringen wordt gedacht en het valt me ook op: steeds in uitkeringen. Alle studenten zitten in hetzelfde schuitje. Studiefinanciering + bijbaantje en een niet te dure kamer zoeken in de stad waar je studeert. Dat is op eigen benen staan. Dus zonder uitkering! Er is op dit moment werk genoeg voor bijbaantjes, maar je zussen moeten wel buiten de tot nu toe standaard kaders denken. Ze kunnen gewoon gaan werken en/of studeren, een uitkering zou niet eens in de gedachte moeten opkomen.
Gecondoleerd met het verloes van je vader. Eens met de rest; je zussen moeten gaan werken.... Liever gisteren dan vandaag. Uitzendbureaus hebben vaak banen waar je direct aan de slag kan. Thuiszorg, krantenwijk, magazijnwerk er is genoeg werk als je echt wil.