Ik vind het zo rot voor mijn man, op dit moment komt hij bijna elka dag chagrijnig of boos thuis van zijn werk. ze hebben een reorganisatie gehad en nu loopt alles voor geen meter meer en mijn man moet dit telkens oplossen. hij heeft al een paar keer zijn mond open getrokken naar zijn baas en mede collega's telkens zeggen ze tegen hem dat ze gaan zorgen dat de dingen beter gaan lopen maar tot op heden dus nog steeds niet. vandaag kwam hij zelfs thuis met de woorden dat hij op het punt stond ontslag te nemen zo zat is hij het. hij doet dat natuurlijk niet maar dan blijkt maar weer hoe rot hij zich er door voelt. ik weet ook vaak niet wat ik er nou op moet zeggen... wat ik nu doe is gewoon vooral luisteren zodat hij zn boosheid er even uit kan gooien gelukkig zakt dit zodra hij thuis is wel weer heel gauw. maar ik vind het gewoon rot dat hij het nu niet zo naar zn zin heeft. wat denken jullie dat hij t beste kan doen ?
Hier precies zelfde situatie dus lees mee! Mijn vriend geeft zijn baan natuurlijk niet zomaar op maar houdt wel zijn oren en ogen open voor wat anders
Mijn vriend heeft iets soort gelijks meegemaakt ... Hij is op zoek gegaan naar ander werk, in een hele andere sector! Natuurlijk vond ik dat heel spannend, want in deze tijd is een vast contract ook heel veel waard! Hij werkt er nu sinds November, heeft het er super naar zijn zin, en er is werk zat! Het kan dus wel in deze tijd! Voor jou nu heel veel succes, laat hem lekker zijn verhaal doen! Het is zo belangrijk dat je het naar je zin hebt op het werk...
Je kunt vragen waar hij behoefde aan heeft? Ik zou sowieso gewoon naar hem blijven luisteren. Mannen met stress kun je heel gemakkelijk helpen ... if you know what I mean, hehe. Verder zou ik hem voor hem klaarstaan, of misschien een gesprek aangaan om van baan te wisselen? Succes!
Rot ja! Je kunt met hem samen een cv maken misschien? Hierdoor voelt hij zich misschien gesteund, ookal doet hij er misschien niets mee. Vaak is een beetje actiever zoeken naar iets anders (al is t maar door t maken van een cv, of beetje door de vacatures scrollen) al genoeg om je eigen baan wat meer te waarderen. Zo werkte het bij mijn man tenminste haha. Eerlijk gezegd zegt een vast contract ook helemaal niks meer in deze tijd. Onder het mom 'reorganisatie' kunnen ze iedereen er uit knikkeren, hoe hoog je ook op de ladder staat.
Ik weet hoe het voelt. Wij hebben pas te horen gekregen dat onze afdeling naar een ander land verhuist in het kader van kostenbesparingen. Het onbegrip en de frustratie is groot, helemaal omdat andere afdelingen nu lijken te denken dat nu wij zijn wegbezuinigd zij extra kunnen uitgeven. Tel daar nog de leugenachtige houding van de directie bij op en de motivatie is ver te zoeken. Voor de afkoopsom wil ik wel blijven en vanwege mijn salaris die we wel goed kunnen gebriken. Waren beide zaken niet aan de orde dan had ik al lang mn biezen gepakt. Het is frustrerend, kost veel energie, boosheid, etc en het is de moeite gewoon niet meer.. Succes. Hij kan altijd rustig rondkijken voor wat anders. Wie weet loopt hij wel tegen iets heel leuks aan en wellicht helpt dit ook om het gedoe op zn werk wat van zich af te zetten...
Ik heb er zelf soms ook een beetje last van. Rommelig, ene na de andere reorganisatie. Ik pas de tactiek toe van adem in, adem uit en denk er aan wat voor rotbanen je niet hebt. Ik ben geen schoonmaakster, aldi caissière, gatsvrouw op een dagopvang, topmanager met al dat gezeur aan je hoofd, bankier of ander werk wat mij persoonlijk echt niet leuk lijkt. En dan vervolgens denk ik aan de leuke kanten van mijn werk, complimenten die ik heb gekregen. En dat helpt dan wel weer.
Hij werkt hier nu 7 jaar en wilde nooit weg maar zoals het nu gaat komt de stoom gewoon uit zijn oren . Ik vind het altijd belangrijk dat iemand het naar zn zin heeft op t werk. Hij heeft besloten dat hij deze week of anders volgende week nog een keer met zijn baas gaat praten. Hij is nu naar vrienden toe dus dan kan hij ook even stoom afblazen Ik luister idd altijd naar hem ik zie het al aan zijn gezicht nog voor dat hij binnen is. Een luisterend oor vind hij al heel fijn gelukkig
Ook ik weet hoe het voelt Het gaat hier al een jaar zo. Ook een reorganisatie, een fusie met een vestiging aan de andere kant van het land over een jaar of 2. Mijn manager zit meer daar om zijn toekomst veilig te stellen en laat mij met alle shit achter. Ik werk maar 3 dagen en moet daar iets van 6 dagen in proppen en daarnaast is de sfeer op kantoor om te snijden Meerdere keren aangekaart, iedereen weet het, maar niemand doet iets... Ik ga nu al meer dan een jaar met lood in mijn schoenen naar mijn werk, een maand terug zat ik gewoon huilend in de auto naar mijn werk, heb me toen een week ziek gemeld. Ik ben op zoek naar een baan, maar ja vind maar eens iets voor 3 dagen.... Maar goed, enige wat je kan doen is naar je man luisteren, zodat hij wat stoom kan afblazen. Sterkte!!
pff wat vreselijk zeg.. helemaal omdat het idd nu gewoon super moeilijk is om wat anders te vinden. vandaag kreeg een vriendin van ons te horen dat haar contract niet verlengd word , zij ging ook al ruim een jaar met verdriet naar haar werk, dus ze is op zich wel opgelucht maar aan de andere kant natuurlijk niet omdat ze haar baan kwijt is