Heb al een paar keer gestaan om een topic te openen hierover, maar er zijn al zoveel slaaptopic's, maar nu na al 1,5 week rommelen met slapen zit ik toch met mijn handen in het haar. Overdag gaat het slapen goed, maar zodra ze 's avonds na het vaste ritueel in bed gaat dan begint het. Zodra wij de deur achter ons dicht trekt zet ze het op een krijssen alsof er weet ik wat aan de hand is. Ze huilt zo door dat ze helemaal over haar toeren gaat en je haar alleen stil en rustig krijgt als je er bij blijft staan. Maar als ze ziet dat je kijkt of ze weer is gaan liggen dan maakt ze er een feestje van. Dit gaat rustig tot 9 uur zo door terwijl ze echt hartstikke moe is want haar ogen vallen steeds dicht, maar ze geeft zichzelf niet over en blijft rustig 2 uur zo krijsen. Ik wil haar niet uit bed halen want dan wint ze en met later op bed leggen hebben we hetzelfde probleem. We proberen nu al de 5 minuten methode, maar dit werkt ook niet want als je heen gaat als ze even rustig is dan weet je zeker dat ze het weer op een brullen zet. Zelf hebben we het idee dat het verlatingsangst is want zodra je er ben tis het goed, maar ik wil haar niet aanwennen dat we erbij staan dat ze in slaap valt, want dan kunnen we dat iedere avond doen. Iemand tips
Tja, ik zou er toch bij blijven. Mijn dochter heeft ook wel eens zon periode. Dan laat ik haar bij mij in slaap vallen of mijn man aait haar over haar rug. Hier altijd net zo spontaan over als dat het begint, geen gewenning te vinden dus. Kost toch veel minder energie en strijd om er gewoon aan toe te geven?
Hier ook al zo een fase gehad. Ik snap je opmerking helemaal van het er bij blijven en dat niet aan willen wennen maar hier is de ervaring dat het vanzelf weer over gaat. Dus ik zou er toch bij blijven tot ze in slaap valt ennzo nu en dan eens proberen wel weg te gaan en kijken of de fase al over is. Als je er echt bang voor bent dat je haar dat aan went dan zal je haar moeten laten huilen. Je zefpgt dat die 5 min. Regel niet werkt dus dan maar langer laten huilen. Denk dat dat de enige twee opties zijn die je hebt. Ik zou voor de optie er blij bliven en veiligheid entroost bieden gaan! T gat vanzelf weer over....
Die optie van er bij blijven hebben we de afgelopen tijd ook eigenlijk gedaan, maar ik mag er echt alleen bij blijven staan en moet echt naast het bed staan, als ik er een stoel naast zet is het ook niet goed. En aangezien het een half uur tot 3 kwartier duurt voordat ze in slaap valt heb je daarna echt stalbenen. Maar na een half uur er gestaan te hebben helaas wel een keer weg moeten gaan om de andere kids weer in bed terug te leggen is ze dan nu eindelijk in slaap gevallen. Vind het nu helemaal sneu om haar te laten huilen, want ze is behoorlijk benauwd en nu ze zich zo druk maakte zie je haar echtmet haar hele lichaam ademhalen, maar hopelijk zakt het zo weg.
Hier orecies t zelfde. Erbij staan en over t buikje wrijven. Verder af was brullen. Nu is t weer over. Heb nog steeds geen idee waarom dat was... T is lastig maar je moet wat he....
Hier ook verlatingsangst..en t duurt al 6 weken! Haha Soms gaat het een avond goed en dan nachten niet. er naast zitten en boven blijven helpt niet..ze blijft krijsen dus nemen we dr lekker mee naar beneden. Ze is dan ook klaar wakker en heel gezellig. Als wij naar bed gaat gaat zij er ook weer in. Meestal slaapt ze dan prima en een enkele x wordt ze weer overstuur wakker en mag ze bij ons in bed. Ik denk maar zo..als ze 18 is is het vast over *al vind ik het soms heeeeel vervelend.
Ik zou ook erbij blijven. Hier zijn we deze lastige periode net voorbij. Het duurde bij elkaar maximaal een weekje of 4. Elke avond erbij moeten blijven tot ze sliep. "s Middags ging ze meestal veel makkelijker slapen. Maar ineens, van de ene op de andere dag was het over! En nu valt ze bijna elke avond rustig in slaap. Ik ga gewoon weg na het ritueeltje, zij gaat lekker liggen en valt snel in slaap. En grappig genoeg valt dit nu samen met klokje rond doorslapen 's nachts. Eerder vroeg ze nog 1 nachtvoeding (ik geef bv). Dat was ook ineens klaar op een enkele uitzondering de afgelopen weken na. En nu ik erover nadenk kan ze nu ook ineens 's morgens even kletsen en spelen in bed als ze wakker is geworden. Eerder was het meteen huilen zodra ze wakker was en papa of mama niet in de buurt. Hier deed ik dus lekker voeden op haar kamertje met gordijnen dicht en in-slaap-val-muziekje op, lekker instoppen, over haar ruggetje aaien tot ze in slaap viel en dan zachtjes wegsluipen. Ik heb wel eens 3-4 x teruggemoeten omdat ze wakker schrok en ik er niet meer was. Zucht... maar het gaat dus over! Succes!
Hier ook gehad en sinds een paar dagen is het over. Duurde een week of 2 a 3. Wij bleven erbij of in de buurt en vaak een kusje brengen. Als het mopperen overging in huilen dan even een knuffeltje. 'S nachts ook soms wel 10x maar we zijn er weer doorheen en hij slaapt weer prima.
Wij zijn net weer uit die fase. Vermoeiend maar het is een fase. Wij hadden ook eerst de 1,2,3 minuten methode geprobeerd. Werkte sommige avonden wel, sommige niet. Op de avonden dat het niet werkte ging ik bij mijn kleine kruimel zitten. Hij kon mij zien, zag dat ik in zijn buurt was maar ik schonk hem geen aandacht. Meestal sliep hij dan binnen 10 minuten. gelukkig is hij altijd een goede slaper geweest en werd, eenmaal in slaap niet meer wakker voor de volgende ochtend. Hang in there.... Het gaat over..
Het is idd een fase die vanzelf weer overgaat. Mijn zoontje had dat ook rond die tijd en een maand geleden, met ruim 16 maanden ook weer een periode. En sinds vorige week is het ook ineens, zomaar weer helemaal voorbij! Terwijl we niets anders hebben gedaan ofzo.....gewoon een stukje verwerking denk ik. Gaat dus echt ook weer over maar vermoeiend is het wel! (en sneu voor die mupkes)
Hier ook even die fase gehad. Erbij blijven werkte hier niet, tijdje haar op ons bed in slaap laten vallen (maar duurde soms erg lang) en dan wat later weer overleggen. Inmiddels werkt het weer prima door haar even te voeden op haar kamer en dan in bedje te leggen met spuugdoekje met mijn geur eraan. Soms gaat ze daarna huilen, kijk ik 't even aan en anders ga ik weer terug en herhaal ik 't weer. Ene keer wil ze de borst nog even, andere keer niet, ligt ze even tegen me aan en als ze dat niet wil, stop ik haar weer terug in bed. Paar avonden gehad dat ik er 3x heen moest en inmiddels gaat ze weer gelijk slapen. Mijn man kreeg haar een paar weken geleden helemaal niet in slaap, maar gisteravond moest ik weg en is ze gelijk gaan slapen en hoorde ik haar pas tegen de ochtend weer. Dus 't gaat hier weer prima.