Ja, het wordt ook wel regelmatig voorgeschreven aan baby's hoor, maar als je de keuze hebt voor een middel waarvan beter bekend is wat het wel en niet met baby's doet en dat middel werkt bij je kind, moet je het daar lekker bij laten. Als het niet werkt, wordt het een ander verhaal... De hartritmestoornis maakt het hier idd wel een aardig stuk ingewikkelder: zantac kon dus niet hier omdat dat als bijwerking heeft dat het hartritmestoornissen kan veroorzaken. Motilium (=domperidom) mag niet samen met de medicatie die ze voor haar hart krijgt... En net zoals ziek-zijn de reflux verergert, gebeurt dat dus ook als ze weer een tachycardie heeft gehad, plus dat ze daar gigantische darmkrampen van krijgt. We kwamen er met 2,5 week achter, dat ze het wpw-syndroom heeft, en toen heeft ze in de 2,5 week die volgden 4 keer in het ziekenhuis gelegen en in totaal nu 6 keer ofzo, waaronder een kijkoperatie voor de reflux ook. Dus ik heb het ziekenhuis voor de rest van m'n leven wel weer vaak genoeg gezien
Ik ga zelf een afspraak maken bij een haptotherapeut. Die kan veel met je energie, maar doet door de manier van werken ook veel met verwerken van emoties, zonder dat je veel hoeft te praten en hoeft te graven/analyseren/reflecteren enzo. Ik moet zeggen dat ik het nu allemaal wel aardig weet te behappen, maar ik heb de ervaring met onze oudste dochter al op zak en zij was een huilbaby'tje door kiss-syndrom, eczeem, koemelkallergie en chronische oorklachten. Dat heeft toen alles bij elkaar 2 jaar geduurd voor we dat onder controle hadden, omdat CB en HA steeds beweerden dat dat allemaal normaal was... Tja, een kind dat wakker haast niets anders doet dan huilen en bijna niet in slaap te krijgen was: heel normaal... NOT :x Ik ben toen bij haar na verlof en vakantie met 14 weken weer aan het werk gegaan. Ging thuis tegen de muren op van ellende en wilde dus dolgraag weer aan het werk. Maar omdat de nachten dus echt hel waren, (dat eerste jaar gemiddeld 5-8 keer wakker, waarbij wij 2-3 uur slaap per nacht kregen, verdeeld over 6-7 etappes van steeds een kwartiertje/half uur), knalde ik er uiteindelijk compleet uit toen Thirza een maand of 10-11 was. Drie weken thuis gezeten, toen weer aan het werk gegaan en drie weken later knalde ik er zo weer uit. Heb toen 3 maanden thuisgezeten en er vervolgens 4 maanden over gedaan om weer op te bouwen naar mijn 24 uur werken... Dus ja: bespreek dit met je arbo en geef aan dat je op een verstandige manier wilt gaan beginnen met werken straks. Tip: leg heel goed uit dat JIJ oververmoeid bent en dat DAT de reden is dat je volledig werken niet ziet zitten. Dat je dus niet (deels) ziek wilt melden omdat je kind ziek is, maar doordat jij zelf oververmoeid bent (en eventueel daarbij dat je emotioneel er doorheen zit). Heb ik destijds behoorlijk voor moeten uitleggen voor die arts dat snapte, want die ging eerst roepen dat ik me niet ziek kon melden omdat mijn kind ziek was. Nee, snuggere, als dat zo was had ik me direct na m'n verlof ziek gemeld, duh.... Maar goed, ik heb daarvan wel geleerd hoe je je staande houdt in al die ellende en deze keer gaat het dus wel OK. Nou scheelt het wel dat Caitlyn 's nachts slaapt (1 nachtvoeding, geen late avondvoeding) en ik duik er regelmatig om 8 uur al in, gewoon om aan m'n rust toe te komen. En ik stel prioriteiten. Ons huis is niet zo op orde als ik zou willen, maar dat is dan maar even zo. Dus nouja, zo blijf ik deze keer een aardig stuk beter overeind dan met onze oudste toen.
dag dames, hier ook een moeder met een reflux kindje. de kraamweek was hij al onrustig maar ach, een driftig mannetje dachten we. Achteraf gezien had hij toen al last maar omdat hij nog weinig dronk kwam dat er nog niet echt uit. Toen hij een week was begon hij met huilen. Nou ja, dat is zacht uitgedrukt helaas. Na 2 weken hadden wij zoiets van 'dit is niet normaal' en hebben al zijn klachten op een rijtje geschreven. Hadden er ongeveer 20. Gegoogeld, kwamen uit op (verborgen) reflux en met de lijst naar het cb gestapt en het eerste wat zij zeiden was reflux. Leefregels gaan toepassen (deden we voor een groot deel al) en we zijn de voeding gaan indikken met nutriton. Dat ging een paar dagen goed en toen begon het weer. En het krijsen van de eerste 2 weken was niets in vergelijking met het krijsen wat we toen kregen. Na 2 weken was ik het zat. Ik zat regelmatig met hem mee te huilen, kort lontje naar mijn dochtertje toe die natuurlijk extra kribbig werd, manlief die steeds vroeger uit zijn werk naar huis ging 'bang' wat voor drama hij nu weer aan zou treffen. Op een gegeven moment zagen we een patroon, namelijk dat hij steeds moeilijker en minder ging poepen en dat het krijsen verergerde als hij het probeerde. Er was ons wel gezegd dat hij zou moeten wennen aan de nutriton (blijf erbij, welke oen was dat) maar dit was te erg. Dus ik ben weer aan de bel gaan trekken, ook omdat ik het icm dochterlief en mezelf niet meer trok en begon te denken dat een 2e kindje de grootste fout ooit geweest was en dat ik hem niet meer wilde. Het cb wist het ook niet meer, stuurde me door naar de huisarts, die zei (gelukkig) meteen dat zij geen verstand heeft van baby's met deze problematiek en dat ze me direct zou doorverwijzen naar de kinderarts. Daar kon ik de volgende dag terecht. Ik ben daar echt top geholpen, ik had de afspraak met en een kinderarts en een fysiotherapeut en een logopediste en we moesten hem een voeding geven en verder werd hij nagekeken. Nou het was overduidelijk reflux en toen de kinderarts hem nakeek zei ze direct dat ze snapte dat hij zo krijste. Buik was keihard. Omdat de nutriton wel hielp moesten we daarmee doorgaan en kregen we voor de ontlasting forlax. Zou met een aantal dagen wel moeten gaan werken. Na 6 dagen toch maar gebeld want er was echt geen verandering, toen moesten we de dosis op gaan hogen en na een dag of 10 eindelijk.... In totaal heeft hij een week of 6 alleen maar gekrijst van 's ochtends wakker worden tot hij 's avonds uitgeput in slaap viel (als ik geluk had gebeurde het in slaap vallen 's middags ook nog een uurtje). Ik ben blij dat we zo snel zo serieus genomen zijn waardoor het een heel heftige en verschrikkelijke, maar gelukkig wel relatief korte periode is geweest van het huilen. Ik kan hem nog steeds niet horen huilen hoor, krijg er nog steeds spontaan hoofdpijn van. En daarna waren de problemen nog niet voorbij, hij wist natuurlijk niet meer wat hij met zichzelf aan moest en we zijn echt bewust met slaaptraining bezig geweest en dat heeft dus een maand geduurd voordat dit echt goed effect heeft gehad. Ik durf eigenlijk pas sinds een week te zeggen, het gaat goed. Hij zit nog wel aan de jbpm (niet meer nutriton, maar natufood, die is 100% natuurlijk dus heb minder nodig en hij krijgt er geen krampen meer van en ook de verstopping is daardoor een stuk minder) en we zijn de forlax langzaam aan het afbouwen (door de natufood jbpm). Maar ik heb dit topic doorgelezen en ik weet wat jullie doormaken. Hij heeft nog wel last maar het is onder controle.
Goed van je, ik zou zeker voor een andere aanpak gaan. Ik geloof niet, en mijn dochtertje had zware verborgen reflux, dat er geen leefbare oplossing is. Maar het is niet goed dat jouw kleine nog zoveel huilt. Dan zijn de medicijnen niet goed afgestemd of er zit nog een ander oorzaak. Succes donderdag!
@maia: het gevoel van spijt van de 2e hebben zowel ik als mijn man ook. Het ging zo goed... Maar gelukkig kan hij ook wel lachen en mijn ratio weet dat ik van hem hou en niet zonder zou kunnen/willen. Fijn om te horen dat het beter gaat bij jullie, of in ieder geval acceptabel. @chantal1606: dank voor je steun, allemaal trouwens. Ik merk dat ik erg graag lees in dit topic. Helemaal omdat deze problematiek voor onze omgeving onbekend is. Ik ben nu bezig met het kopen van een voedingskussen. L. zit steeds beter en dan kan hij in de box zitten spelen ipv liggen, wellicht helpt het. Bij onze oudste gaf dat iets verlichting. Ik vroeg me alleen nog wel iets af. Gaat vooral om julle ervaring. L. lijkt de hele dag door moe. 's Ochtends, na de nacht, gaat het het beste. Maar de rest van de dag is hij hangerig, huilerig en lijkt vooral moe. De hazeslaapjes helpen dan niet. Af en toe zit er een uitschieter bij van 1,5 uur, maar dan is hij nog steeds zo. Is dit reflux eigen? Daarnaast slaapt hij (gelukkig) zo goed als de hele nacht, anders had ik dit niet vol gehouden. Nu de waterpokken op hun retour zijn is hij weer rustiger. Ik moet soms 1 x per nacht lopen voor een speentje. Tuurlijk wordt hij wel eens wakker ( dat hebben we nu door omdat de babyfoon aanstaat ivm heesheid, anders horen we hem niet), maar over het algemeen vakt hij zelf weer in slaap. Is dit mazzel, of is hij gewoon te moe van overdag? Is het logisch dat hij overdag slecht slaapt en dan de nacht doorhaalt? Hij slaapt gemiddeld van 20.00 tot 7.30 uur. We hebben overigens wel weken gehad waarbij het inslapen lastig was, maar dat gaat nu al een paar dagen goed (klop het direct af!). Ik hoor gaag jullie mening/ervaring.
Thirza deed dat ook, de nachten vrij aardig slapen, maar die was bek- en bek-af van overdag.... Toen dat beter werd, gingen we dat 's nachts bekopen Dat slechte slapen lijkt me wel gerelateerd aan de reflux. Hier heeft het slapen op de buik echt enorme verbetering gegeven. Ze moest er wel even aan wennen, dus in eerste instantie sliep ze dan niet langer dan 3 kwartier. Alleen bij mij op de buik of in de draagdoek sliep ze langer. Maar op d'r rug was ze altijd binnen 5 minuten wakker; hikkend en slikkend en krijsend. Ophogen van het bedje maakte daarin weinig verschil. Ze kan trouwens pas sinds vorige week zelfstandig in slaap vallen, daarvoor viel ze altijd in slaap bij ons en dan legden we haar slapend weg. Veel mensen willen/durven er niet aan omdat CB's vreselijk veel angst hebben gezaaid met hun heilige rugligging, maar dat gaat nergens over. Als we de kids hier op hun rug zouden hebben laten slapen, zou Thirza gewoon een keer gestikt zijn en Caitlyn zou gewoon niet slapen en hele dagen krijsen, omdat dan voortdurend de voeding omhoog blijft komen. Bij Caitlyn hebben we het zijligkussen geprobeerd, maar daarin ligt ze te krap/strak (en het is maar een kleintje: anderhalve week geleden 60 cm en 5120 gram bij dus 3 maanden). Bijkomend voordeel van de buikligging is dat haar koppie mooi rond blijft EN dat ze niet kaal wordt Wat je nog zou kunnen doen, is een osteopaat bezoeken, (NVO Osteopathie: Nederlandse Vereniging voor Osteopathie). Soms is reflux namelijk gerelateerd aan het kiss-syndroom, (was bij Thirza het geval), en dan is het heel gemakkelijk te verhelpen. Bij Thirza was het na 1 behandeling over, (rest van kiss-syndroom hebben we nog 3 behandelingen voor nodig gehad). Wat een verademing toen: van elke 20 minuten willen drinken naar gewoon elke 2,5-3 uur (BV), en niet meer dat projectiel-spugen! Even voor m'n overzicht: wat doe je nu allemaal wel en niet en wat heeft allemaal wel en niet gewerkt?
Wat betreft voedingskussen: koop een domo-seat! Je hebt ze ook met speelboog, dan heeft hij gelijk iets om handen In die domoseat kunnen ze niet wegzakken, dat heb je bij een gewoon voedingskussen wel. Ik heb zelf niet de domo, want dat werd hier te duur. Heb hier een ander wipstoeltje gekocht met speelboog, waarvan de zitting ook goed gesteld kan worden. Het voedingskussen gebruik ik in de box wel, maar daar ligt dan nog weer een ander kussen onder, omdat het anders te weinig steun geeft.
O, en verder zou ik donderdag bij de KA aandringen op goed onderzoek. Dus maar eens bloedprikken op allergieen, (de KA gaat ws zeggen dat dat weinig nut heeft, omdat dat pas vanaf 4 jaar betrouwbaar is, maar het zit feitelijk zo: beneden de 4 jaar zijn allergietesten vaak vals negatief. Dat betekent dat er wel een allergie zit, maar dat die niet aantoonbaar is in het bloed. Is de allergie echter wel aantoonbaar in het bloed, (wat vaak genoeg toch echt wel het geval is!), dan is die uitslag gewoon betrouwbaar en weet je het maar... Verder: urine-onderzoek, ontlastingkweek. Oortjes goed na laten kijken, darmen laten voelen en evt een echo? Gewoon even een uitgebreide check laten doen en zorgen dat er echt iets gebeurt! Het hoeft namelijk echt niet zo'n huildrama te zijn, zoals chantal ook zegt. Zorgen dat je de onderste steen boven krijgt, want voor huilen is altijd een oorzaak!
Wij hebben hier de bumbostoel. Daar kan ze ook al zelf in zitten. Ik zet haar dus ook vaak in in de box. Dan zit ze lekker te spelen met de boxslinger.
Zal eens kijken of ik alles kan terughalen: - osteopaat, heeft niet geholpen - manueel therapeut: 3 behandelingen voor Kiss. Gisteren met mijn man besloten om nog een soort controleafspraak te maken - leefregels zoals bed ophoog, rechtop voeden e.d. - ziekenhuis opname met 2 maanden, hier bloed en urine gecheckt - inbakeren, ging goed tot 5 maanden, nu winterslaapzak - kamer verduisteren overdag(prikkelarm) - enfamil: resultaat meer spugen en obstipatie - pepti: gaf geen verschil - JBPM, eerst nutriton, nu al geruime tijd van Natufood - met 4 maanden begonnen met bijvoeding. Fruit en groente gaat goed, brood hebben we twijfels over of dat het huilen verergert. Zelf heb ik het idee dat het grootste probleem in de darmen zit, gecombineerd met het ongemak van opkomende voeding. hij is vaak erg gespannen in zijn lichaam. Zag laatst een topic over het uitrekken na een voeding, hier heet dat overstrekken, of spartelen, maar iig niet ontspannen en laveloos zitten. Donderdag gaan we eerst vragen of we de dosis Ranitidine moeten verhogen. Dan zal ik ook zijn gedrag met de ka bespreken. Ik weet niet of het zin heeft om bloed en urine weer te checken. Heel soms ben ik wel eens bang dat het zijn karakter is, dat er verder niets aan de hand is. Maar dat kan hij me niet vertellen, helaas.
Maia, ik zie dat jij in Noord-Holland woont, ben je toevallig met hem bij het Spaarne ziekenhuis in Hoofddorp geweest? De behandelwijze en begeleiding is precies hetzelfde als bij ons namelijk! Alleen blijkt ons mannetje er ook een kma bij te hebben. Meiden even advies hoor. Dean voelt zich niet lekker. Hij hoest de longen uit zijn lijfje en gooit met regelmaat zijn fles eruit. Aangezien hij een "verborgen" reflux heeft is dit niet gebruikelijk voor ons. Ook kan hij niet in slaap komen en horen we ondanks de 5 scheppen jhbpm zijn voeding door zijn slokdarm gieren. Het is zo zielig! Moeten we hier nog iets mee of is dit gewoon doordat hij zich niet fit voelt? Ik vind het zooooo zielig en krijg er zelf ook buikpijn van met dat gehuil. Ben vanmiddag lekker een uur in de sneeuw gaan spelen met mijn dochter, want ik trok het erg slecht pffff (man is thuis hoor ) Wel vandaag de tummytub geprobeerd. omdat hij het vreselijk vindt om in bad te gaan en dat vond hij heerlijk! Eindelijk had hij een rustige blik in zijn ogen ipv dat schichtige wat hij altijd heeft! Was een geniet momentje! Die hebben we helaas nog niet veel gehad...
@Jojo: hier altijd verergering van de reflux als ze ziek is. Ik zou denken dat jullie mannetje een virusje te pakken heeft, wat de boel geen goed doet nu Ik heb twee meiden die beiden bang zijn (geweest) in bad. Een badzitje waar ze op kunnen liggen, heeft hier enorme uitkomst gegeven. Je hebt ook van die opblaasbare dingen, maar daar liggen ze plat op. Dit zitje is schuin, dus reflux-bestendig Enorme uitkomst! ook voor jezelf trouwens, want je hoeft ze veel minder vast te houden en hebt dus veel meer je handen vrij
Hoe is zijn ontlasting? Poept hij goed, of zit hij veel verstopt? Moet hij erg persen? (Even goed aanzetten mag, echt persen waarbij er langere tijd niks komt en pas na langdurig persen iets, mag niet). Verstopping heeft namelijk bepaald een ongunstige invloed op reflux, dus als dat dwars zit, moet je daar wat mee om de reflux te kunnen verbeteren. Verder: buikligging heb je nog niet geprobeerd? Ik kan het je erg aanraden!
Bedankt voor het meedenken. Ontlasting is net een hele poos dun en zuur geweest. Dacht even dat het huilgedrag verergerd werd door tandjes. Hij kauw veel op zijn handje. Er is alleen niets te zien. Zijn broer kreeg de 1e met 15 maanden, dus ik verwacht niets. Nu is de ontlating stevig. Vaak poept hij een beetje en tijdens het verschonen komt de rest. Ik vind niet dat hij extreem perst, huilt er ook niet bij. Buikligging hebben we ook geprobeerd en daar heeft hij een hekel aan. Omrollen doet hij nog niet dus we 'oefenen' ook even elke dag. Gaat max 2 min goed. In bed gaat hij volledig uit zijn pannetje en blijft zijn hoofd oprichten. @jojo83: 5 scheppen JBPM?! Op hoeveel voeding? Misschien is de JBPM van natufood wat voor jullie?
Tnx voor het meedenken! Dat badzitje hebben we en is idd ideaal. Charlie vond dat altijd heerlijk,maar Dean wil echt rechtop anders zie je de paniek in zijn oogjes zo sneu! De Friso Allergy Care die we nu gebruiken (zijn overgestapt iom kinderarts, omdat de krampen terug kwamen en hij had 15 dunne poepluiers per dag met de Frisopep) is heeeele dunne voeding. Staat denkk ik gelijk aan 3scheppen op standaard voeding. Die van natufood hebben we ook maar hij lijkt daar van te moeten spugen, ookal is de voeding heel dik. Later weer eens proberen!
@jojo: ik woon in hoofddorp dus ja, weglopen met hem bij de koala poli. Ideaal vind ik het. Ik denk dat je kindje zich idd niet zo lekker voelt en daardoor de reflux verergert. Hebben wij ook.
Zo herkenbaar je verhaal. Onze dochter is tot de 12 weken echt een drama geweest. Niet/nauwelijks slapen. Constant huilen krijsen. Van alle geprobeerd (trouwens goed begeleid door het cb, maar die wisten het ook niet) Het bleek dus verborgen reflux te zijn. Voordat je dat door hebt en inderdaad de juiste medicijnen én de juiste dosering hebt, ben je weken verder. En talloze adviezen van iedereen om je heen, waar je alleen nog onzekerder door wordt. Onze dochter is uiteindelijk bijna gestikt in het slijm en zuur. Ze draaide haar ogen weg, overstrekte en stopte er gewoon eventjes mee, ze werd ook blauw en grijzig. Natuurlijk gelijk gehandeld en naar eerste hulp gegaan. Ze is toen een week opgenomen geweest op de kinderafdeling. Eindelijk wordt je serieus genomen. 'Ervaren' mensen keken mee en namen onze onzekerheden weg ( dat heb je nodig als nieuwbakken ouders) en de medicijnen; Zantac werden flink opgehoogd. Na die week is ze 's nachts door gaan slapen en ging het stukken beter. Ook wij konden die paar nachten thuis slapen en gingen ons gelijk beter voelen. Daarbij viel ook die magische 3 maanden grens en namen de darmkrampjes af en zijn nu helemaal weg Wat je zegt qua prikkels en aandacht, ik herken dat ook. Sowieso ben je voorzichtiger omdat je al zoveel hebt meegemaakt en je koste wat kost het ritme van je kleintje wil bewaken. Wij ondernemen af en toe wel iets, maar alleen een dagdeel, zodat ze 1 slaapje mist. Ons meisje slaapt niet in de bak, of nu buggy of in de auto of het kinderdagverblijf (heel de dag wakker). Inderdaad best onhandig. Als het te druk is geweest dan is ze inderdaad heel jengelig Je leert zo wel je goede vrienden en familie kennen, die maken er namelijk geen probleem van om bij ons langs te komen, zodat de baby in haar ritme en eigen bed kan blijven. Onze dochter is nu bijna 8 maanden en stabiel, ze is een paar keer door de dosering heen gegroeid, maar dat is toen steeds opgehoogd. Ze heeft er nog wel last van, maar geen pijn. En langzaamaan verdwijnt ook bij jezelf die paniek en begint het genieten Probeer vooral rust te vinden; als je het aandurft, breng je ukkie voor een nachtje bij iemand die je vertrouwt en slaap.... Als je één normale nacht kan slapen, kun je weer veel meer aan, is mijn ervaring. En laat je niet gek maken door artsen, familie en vrienden. Jij voelt wat werkt voor je kind en wat werkt. Dan denken anderen maar dat je te beschermend ben. Ik hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal. Je bent niet de enige en het is zo zwaar, hou vol, het klinkt afgezaagd, maar het wordt echt beter.
@mamamouse: Wat fijn dat het nu goed gaat bij jullie. Vanaf welke leeftijd heb je het gevoel dat het beter gaat? Doet je dochter thuis langere slaapjes of ook hazeslaapjes? Hoe merken jullie dat ze door de dosering heen groeit? L. huilt nl vrij veel, dus wij hebben echt geen idee wat huiltjes betekenen.