Ik vind het zwaar, 2 kinderen

Waarom denk je dat papa's zo graag naar hun werk gaan... RUST!!! Niet schuldig voelen hoor. Verder wil ik je een dikke knuffel geven.. het is gewoon rot om even niet 'in control' te zijn maar het komt vast goed en ik weet zeker dat er veel mensen zijn die het helemaal herkennen.

Zelf heb ik er niet veel last van. Wat mij helpt: vaste routines, kinderen veel zelf laten spelen (dus ook duidelijk grenzen), veel uitjes (bos, speeltuin, indoor speeltuin, visite), allemaal even rusten 's middags (ook al slaapt mijn bijna 3 jarige niet altijd meer.. toch rusten en ook mijn 4,5 jarige laat ik nog regelmatig even rustig spelen op zijn kamer voor een uurtje).

En nog één tip... je schrijft dat je jongste heel rustig is en zo te horen dus heel tevreden. Probeer eens één dag (of ochtend) heel erg mee te buigen met je oudste... wat gebeurt er dan? Probeer gedrag voor te zijn. Je jongste lijkt het te kunnen hebben en meisjes roeren zich meestal wel als het teveel voor ze wordt (of te weinig). Probeer eens te bedenken waarom je oudste 'lastig' is... (of vind jij het alleen maar lastig... omdenken heet dat)

Veel succes en nogmaals.. geen schuldgevoelens hoor! Succes

 

Ja twee kindjes vind ik ook erg pittig. Al zijn ze rustig, je blijft toch continu bezig. Daarom is het ook zwaar. Denk dat er geen moeder is die zal zeggen dat twee altijd een feest is. Het wordt wel makkelijker naarmate de baby minder afhankelijk van je wordt.

 

Ik vind het ook met vlagen zwaar. ALthans niet echt zwaar maar wel druk.
Het weer speelt echt ook niet echt mee. De kids zijn ook weer toe aan mooi weer en lekker hele dagen buiten.
Wat hier helpt is de klok inzetten. Als de klok boven is mag de oudste een uur lang bepalen wat we gaan doen, daarna moet ze een uur alleen spelen bv.
En wij wisselen van ruimtes in huis. Zo spelen we op de slaapkamer, met de waterbaan in de badkamer, beneden in de woonkamer etc

 

Ik vond de overgang van 1 naar 2 kinderen ook enorm zwaar. Het is pas nu dat ik het iets makkelijker ga vinden omdat de jongste sinds kort naar school gaat.
Vooral twee kinderen thuis, in de vakantie. Horror.

 

het is inderdaad heel pittig
mijn dochter is 3 en me zoontje 1
ik vind het altijd fijn als het avond is, lekker gtst kijken en daarna filmpie

 

Ik herken het helemaal niet eigenlijk.
Ik vond de overgang van 0 naar 1 kind vele malen zwaarder dan de overgang van 1 naar 2 kinderen.

 

Ik herken het niet echt, maarrr ik werk dan bijvoorbeeld in het onderwijs met 30 tot 37 (!!) kleuters haha.
Dus die 2 zijn mijn rustmoment
Toch zou ik ook geen hele dag thuis kunnen zitten met ze, ik ga er elke dag wel op uit... al is het naar bos, duinen, speeltuin... Zelfs winkelen doe ik met ze als afleiding.

En er is hier ook wel eens een dag dat ze allebei druk zijn.. nou geloof me.. dan vind ik het ook heeeerlijk als ze om 19:00 allebei op bed liggen

Dus schuldig voelen is niet nodig!

 

Ik probeer dat ook wel maar met de slaapjes van de jongste is dat toch een gepuzzel om een uitje in te plannen vind ik

 

Als het eerste slaapje vervalt dan wordt het makkelijker uitjes te plannen maar juist wanneer ze slapen kun je veel doen met je oudste. Overal zitten voor- en nadelen aan. Maar ik raad iedereen aan om 'rusten' er in te houden!

 

Wij gaan er ook elke dag wel even uit hoor, al is het maar naar de Albert Heijn. In eerste instantie plande ik dat om het slaapje van dejongste heen, maar met een jaar sliep zij alleen nog maar 's middags en had ik dus de hele ochtend om wat te doen.

 

Ik vond het vorig jaar ook echt heel zwaar. Nu de oudste naar school gaat is het zo veel makkelijker, ze was er ook echt aan toe. (en ik dus ook )
Sterkte hoor, hou vol, nog even en jouw oudste gaat ook lekker naar school

 

Ik vind eentje al best zwaar.... En dat terwijl ik op mijn werk op een groep met 13 peuters werk, met een collega! En ik ga ook graag naar mijn werk om even tot rust te komen, haha. Gek he, ik weet ook niet zo goed waar het door komt. Ik kan me ook niet voorstellen als dames, met een kindje van dezelfde leeftijd als mijn zoon, zeggen dat ze graag zsm een tweede willen. Dat zou ik nu echt nog niet aankunnen.
Mijn zoontje slaapt overdag twee keer een half uurtje, dus ik ben echt de hele dag met hem bezig. Hij vermaakt zich ook niet echt alleen, dus ik kom echt niet aan andere dingen toe. Er even tussenuit gaan met hem helpt wel echt, dat breekt echt de dag. En gelukkig ligt hij nu ongeveer rond half acht op bed, dus dan heb ik nog even twee uurtjes voor mezelf.
Je hoeft je in ieder geval niet schuldig te voelen voor je gevoelens, praat er gewoon over. Is er niemand in je omgeving die af en toe even de zorgen van je over kan nemen zodat je een momentje voor jezelf hebt?

 

Ik herken het wel. Hier een dame van bijna 5 maanden en eentje van ruim 4. De dagen dat zij naar school is, is het me allemaal wel prima: ik kan Caitlyn op bed laten liggen als ik haar wegbreng of haal, (school is hier letterlijk 100 m verderop).
Maar als ze beiden thuis zijn en ik ben alleen met ze? Pfff....
Nou helpt het niet echt dat het leeftijdsverschil zo groot is en de oudste een echt buitenkind is. Er op uit als ik alleen thuis ben, gaat bijna niet, omdat Caitlyn nog te kort wakker is om echt even de tijd te hebben om een boodschap te gaan doen bijvoorbeeld, na de fles.
En ik ben werkzoekende, dus heb ook nog eens niet de afleiding van een baan.

Thirza slaapt niet meer, maar heeft een tijdje geleden wel de computerspelletjes uitgevonden, (online spelletjes op nickjr, lego.com). Ze mag dus een keer per dag, en bij voorkeur als Caitlyn even op bed ligt, even computeren en dan pak ik zelf ook even m'n rust, want dan heb ik geheid geen kind aan de oudste

 

Ik vind het met vlagen heel zwaar. Mijn oudste is 2 en de jongste 4 maanden. Mijn oudste is heel druk en de jongste krijgt het altijd voor elkaar om honger te krijgen of te poepen als ik bezig ben met de oudste.
De oudste heeft soms echt zo'n: ik-miep-overal-om-dag en de jongste is dan ziek bijvoorbeeld. Dat vind ik best pittig. Na zo'n hele dag ben ik ook wel kapot. Ben ook altijd de hele week met ze alleen, en kan nergens heen want er is hier niks. De dingen waar ik wel wat kan zijn voor mij te ver om te lopen, dus we zijn veel thuis.
De oudste gaat 2 dagdelen naar de peuterspeelzaal, dat is ook wel leuk voor hem en ff rustig voor mij haha
Mijn man werkt elke dag en is laat thuis.

 

Herken het wel hoor... als de ene geen aandacht/eten/drinken of wat dan ook vraagt dan ligt de ander wel weer te zeuren om een flesje, schone luier, aandacht etc. etc. En dan tussendoor nog even een huishouden draaien en zorgen dat er eten op de tafel staat . Ben altijd blij als het 20:00 is, dan is alles klaar en ga ik GTST kijken want dat is hier al sinds jaar en dag mama's (enige) half uurtje . Oh ja en tussendoor nog even gluren en typen op dit forum, lappie staat toch de hele dag aan .

 

Ik herken het, tweeling van 9 maanden en een peuter van 2,5 sommige dagen gaan maar sommige dagen ben ik helemaal gesloopt.

 

Ik herken het ook.
Hier is de oudste 3,5 en de jongste bijna 11 maanden.
De oudste gaat nu 2 dagdelen naar de peuterspeelzaal en dat vind ik wel fijn ff alleen met de jongste en als ze slaapt tijd voor mezelf.
In September gaat de oudste naar school en daar kijk ik ook best wel naar uit.
Ik doe inval werk 's avonds voor 2 uurtjes, maar dat is dus niet heel vaak en ik moet zeggen dat ik het werken echt mis.
Even geen mama, maar wat anders aan mijn hoofd.
Ik solliciteer wel, maar tot nu toe geen succes.
Elke dag moet ik weer verzinnen wat we gaan doen op een dag en dat is niet altijd even makkelijk.
Ik probeer elke dag naar buiten te gaan.
Zal blij zijn als het weer mooier weer wordt dan gaat de oudste ook weer meer met de buurt kindjes spelen(kan nu ook, maar is nu wat minder)
Hier liggen ze meestal rond 19.00 uur op bed en dan is het mama tijd

 

Ook ik herken het. Mijn oudste van bijna 4 kan enorme driftbuien hebben. Hij luistert erg slecht op het moment. Dan icm een dreumes die ook erg druk en aanwezig is, pfff. Ook samen stoeien vinden ze leuk. Ze zijn beiden druk en beweeglijk. Ik ben blij dat de jongste nog een middagslaapje doet en hopelijk doet hij dat nog 2 jaar. Mijn oudste heeft dan een rustmoment.
Op mijn werk vind ik het meestal rustiger (en dan werk ik met pubers in de jeugdpsychiatrie ). Ik ben echt heel blij met ze en kan echt niet zonder ze, maar ik ben 's avonds helemaal op.

 

Dit scheelt hier denk ik al. Mijn kinderen hebben nooit overdag in bed geslapen. Die sliepen gewoon waar ik op dat moment was, in de auto of in de wagen.. desnoods op de bank.
Daardoor kon/kan ik altijd alles doen wat ik wil doen en als ik gebonden zou zitten aan slaapjes zou ik het denk ik ook wel zwaarder vinden. Gelukkig heb ik het getroffen met kinderen die heel makkelijk zijn en slapen ze vanaf 1-1,5 jaar overdag niet meer.

Maar dat is waarschijnlijk iets wat je dan al vanaf het begin moet doen, kan je niet zomaar opeens gaan doen. Dus je hebt hier weinig aan... Sorry,... Toch denk ik wel dat je eigen instelling heel veel bepaald over hoe zwaar het hebben van kinderen is. Ik zie veel moeders erg gestresst en kinderen voelen dit aan. Laatst een vriendin van mij ook, die vroeg hoe ik het toch deed. Heel simpel.. Gewoon alleen druk maken om de dingen die écht belangrijk zijn. Slapen is belangrijk, maar doen ze vanzelf. Eten is belangrijk, maar doen ze vanzelf... Zo lang ze goed groeien en ontwikkelen maak ik me gewoon geen zorgen, of ze nu 12 of 14 uur per dag slapen, of ze nu hun bord leeg eten of eens een dagje niet...

En wat iemand al zei ze leren zelf te spelen. Mijn zoontjes spelen vanaf het begin al veel samen, zelfs al toen de jongste nog in de box lag. Ondertussen gaat mijn oudste af en toe boven spelen, en de jongste vermaakt zich beneden dan prima.
Het huishouden helpen ze me mee, de oudste stofzuigt, de jongste poetst... Gewoon alles gezellig proberen te maken.