Ik zag de titel van je topic en wist gelijk waar je het over had. Hier ook met vlagen zoooo zwaar. Ik heb ook het gevoel dat ik niet mag klagen met 2 gezonde kinderen. Maar de jongste is 3 en hij zit al 1,5 jaar in de peuterpuberteit. Toevallig is hij na de zomervakantie iets meegaander, dus ik hoop dat de scherpste randje eraf gaan. Ik heb gewoon het gevoel dat ik weer een beetje kan ademen. Maar zodra hij zo’n bui heeft, gaat al mijn energie in 1 seconde uit mn lichaam. Ik wil dan gelijk naar een tropisch eiland. Sterkte! Je bent gelukkig niet alleen.
Ik vind het ook vaak pittig hoor. Vooral met een super eigenwijze ondernemende dame die nu toch écht toe is aan school. Om je een hart onder de riem te steken zal ik schrijven wat hier vanmorgen weer mis ging. Q ging vanmorgen op schoolkamp. Het is de bedoeling dat iedereen de klas uit komt zwaaien. M kan net zonder zijwieltjes fietsen dus wilde op de fiets mee. Zijn we bij school, draait mevrouw weer om. Hier had ze geen zin in. En dan staan alle ouders te kijken terwijl ik M terug kan halen . Dus tja, overal is t wel wat. Gelukkig kan ik in mijn omgeving ook uitspreken dat ik het af en toe nodig heb om iets zonder de kinderen te doen omdat ik t anders echt niet trek. Sterkte!!
Oh echt mij jongste heeft ook zoveel last van die peuterpuberteit. Bijna omvallen van vermoeidheid maar absoluut niet meer naar bed willen voor een slaapje. Overal een strijd van maken en dat de hele dag. En als je dan vervolgens je oudste uit school gaat halen en je andere kinderen enthousiast naar hun vader of moeder ziet rennen en die van jou komt huilend de school uit. Want hij wil liever naar de BSO dan word het me soms gewoon teveel.
Ik heb vandaag een goed gesprek gehad met mijn man en we gaan de opvang van de jongste iets ophogen. Hij gaat nu alleen als ik moet werken en dat is heel minimaal. We gaan nu 2 dagen in de maand meer afnemen zodat ik 2 dagen in de maand even op adem kan komen. Hij begreep me volledig gelukkig. Ook ga ik wat vaker mijn ouders en schoonouders vragen, al is het maar voor een halve dag. Ik doe dit nu eigenlijk niet omdat ik mensen niet wil lastig vallen. Mijn kinderen , mijn verantwoordelijkheid. Maar ben erachter dat ik soms best hulp mag vragen
Oh dit vind ik niet hoor Dat gevlieg van en naar sport ophalen en brengen, spelen bij vriendjes, zwemles, wedstrijd op zaterdag, kinderfeestjes etc en dat inclusief de andere 2 kinderen erbij en dan maakt de jongste iets stuk van de oudste etc etc Ja ze kunnen steeds meer zelf maar nog steeds met veel dingen een hoop gevlieg en geregel
Daarom kijk ik uit naar de dag dat mijn dochter naar school mag (nog 2 maanden). Het is een fantastisch geweldig prachtig meisje maar wat kan dat een energievreter zijn. Pittig karakter en ja er zijn momenten bij dat ik het even niet zo leuk vind en dan heb ik ook nog een puber in huis. Dus herkenbaar! Maar ja bij wie niet.
Ohh zinloze series kijken vind ik juist heeerlijk ontspannen. Niet nadenken maar dom kijken en chillen.
Heel goed! Ik herken het ook hoor, hier ook van 2 en 4. Ben erg blij dat de oudste sinds deze maand (met plezier) naar school gaat. Hij vindt het zelf leuk en ik heb veel meer rust. Maar de momenten na school en in het weekend vind ik alsnog wel pittig, ze maken hier ook flink veel ruzie. Af en toe alleen of met z’n tweeën (met man dus) er tussen uit maakt het voor mij altijd al weer heel anders.. Dan kan ik weer even relativeren.