Oh super herkenbaar. Ik zit al sinds half oktober thuis. Je klinkt inderdaad alsof je nog niet hersteld bent. De kinderen gaan hier 2 dagen naar een gadtouder maar vaak laat ik ook 1 vd kids nog bij mijn schoonmoeder logeren. Dat helpt echt enorm.
Ik zeg niet dat het alles zal veranderen, maar ik had veel van die klachten die jij beschrijft. Bij mij heeft vitaminde D en magnesiumcitraat mij ontzettend geholpen. Véél minder moe, niet meer aangebrand op alles en iedereen. Minder depri etcetera. Je kunt het altijd proberen! Sterkte!
Hoi, Misschien kan je man/partner komende week een dag vrij nemen om jou op korte termijn wat meer lucht te geven? En misschien de week erop ook? Dan kun je meteen al het e.e.a. doen als bloed prikken eventueel een gesprek met de arbo-arts vragen enz? En zelf ook een paar uurtjes vrij nemen als dat lukt? Ik denk dat je meteen spijkers met koppen moet slaan en voor jezelf vast een paar lichtpuntjes creëren op korte termijn en intussen iets in gang zetten waardoor een lange termijn oplossing in zicht komt! Doe dat meteen voordat je echt instort en je je nog naarder voelt! Trek je niets aan van wat anderen (zoals je baas)ervan kunnen denken, dat is nu echt even niet belangrijk. Heb je die bevalling ook wel goed verwerkt? Wat je bij EHBO leert geldt voor alles: zorg eerst voor (veiligheid) voor jezelf, pas dan kun je voor een ander zorgen!
Lijkt erop dat je nog niet hersteld bent van de burn out, was dit wel het geval heb je helaas niet geleerd waar je grenzen zitten en ben je er weer overheen gegaan. Mijn advies zoek weer hulp en eis van je man dat hij je toch meer gaat helpen!
De burn-out die ik aan het begin van het jaar heb gehad was een gevolg van de bevalling van de jongste (3,5 liter bloed verloren, baarmoederontsteking en een week na zijn geboorte een trombose been) en maar door willen blijven gaan. Ik heb toen EMDR therapie gehad en die met succes afgesloten enkele maanden later. Ik ben begin februari gestopt met werken en de tweede week van maart moest ik weer aan het werk. Ik ben soort van geforceerd. Ik zou bij een goede vriendin kramen alleen zij beviel ook nog eens 4 weken te vroeg. Omdat zij in mijn buurt woont en niet in de plaats waar wij normaal kramen ben ik soort van gedwongen toch te gaan, want ik had het beloofd etc. Ik kan totaal niet tegen mijn baas opboksen en ben toen gegaan en vanaf toen moest ik weer opbouwend aan het werk. Vanaf juni kreeg ik wel een mooi aanbod en dat was op drie vaste dagen op vaste uren aan het werk in het ziekenhuis. Ik heb dit aanbod toen aangenomen en heb dit een aantal maanden met veel plezier gedaan. Onze jongste is 28 september 1 jaar geworden en vanaf 1 oktober moest ik ook weer alle diensten draaien. Hoe dit precies is gegaan weet ik eigenlijk niet meer. Sindsdien draai ik eigenlijk bizarre diensten. Als ik klaag wordt ik op het matje geroepen en wordt er oa gedreigd met ontslag etc. 15 maanden hebben we de opvang kunnen verdelen tussen mij, oma's en mijn man. Vanaf 1 januari gaat de jongste naar flexibele opvang. Hij is vandaag voor de derde keer aan het wennen. Mijn vader is overleden, mijn moeder past op maar soms gaat dit erg moeizaam (begint al te bellen met vragen waar ik blijf als ik me nog sta om te kleden etc), mijn schoonouders werken beide nog maar passen op op vrije dagen. Mijn man is op zondag en maandag vrij en dan doet hij veel als we geen verplichtingen hebben. Hij moet regelmatig extra werken en kan zeer moeilijk vrij krijgen. Als mij man dagelijks om 19.15/19.30 uur thuis is doet hij nog evt dagelijkse boodschappen, doet hij de huisdieren verzorgen, de vaatwasser uit- en inladen plus keuken opruimen en brengt hij het vuilnis naar buiten. Mijn man is ook erg moe, die reist dagelijks drie uur al anderhalf jaar lang en op dagen dat er file is nog langer. Onze jongste is erg actief en slaapt weinig. Met een boek op de bank zitten als hij thuis is is helaas niet echt een optie. Die tijd komt wel weer maar mijn batterij is nu op en weet niet hoe lang ik dit nog kan volhouden. Ik zal morgen een afspraak bij de huisarts inplannen voor bloedafname.
Ik heb deze week vakantie maar door alle drukte van de feestdagen alsnog druk. Ik ga vrijdagavond met mijn schoonmoeder naar een musical alleen vrijdagmiddag al druk met veel reizen en doen.
Dus begin dit jaar is een burn-out geconstateerd. In februari ben je gestopt met werken en midden maart weer begonnen met werken? Dat is de tijd die je hebt gekregen om je burn out te boven te komen? Lieve Elena dit is echt veel te snel! Is dit besproken met een arts? Ik zou heel snel weer terug van naar je huisarts , meld je ziek en neem je rust! Een burn-out overwinnen heeft echt tijd nodig. Een bedrijfsarts gaat het "gevecht" met je baas wel aan. Daar zijn ze voor. Ik herken het wel. Wij vrouwen willen soms veel te veel en te snel. Maar wij zijn veel leuker en waardevoller als we goed in ons vel zitten. Dat je zo snel weer goed wil zegt veel over je instelling! Maar zorg eerst goed voor jezelf, neem even de tijd om te herstellen. Daarna kan jij die rol weer vervullen die graag doet.
Jeetje meis, lees je eigen verhaal nog eens. Vind je het dan heel erg raar dat je het niet trekt? Mens, hoe hou je het vol?! Ik zou om te beginnen op zoek gaan naar een andere baan. Puur vanwege het feit dat je al zegt dat je een slechte slaper bent. Jij hebt regelmaat nodig, geen onregelmatige diensten meer, en al helemaal geen nachtdiensten. Daarnaast moet er een manier te vinden zijn dat jij dingen voor jezelf kunt gaan doen. Te beginnen met 1 avond per week op het moment dat je man thuis is. Echt waar, ieder mens heeft tijd voor zichzelf nodig! Iedereen! Zonder uitzondering! Het maakt niet uit wat je gaat doen, al ga je een avond zwemmen of naar de sportschool, of desnoods naar een handwerk clubje of een bingo avond. Als je maar echt even elke week een avond de hort op bent voor en met jezelf. Als je die 2 dingen serieus aangepakt dan garandeer ik je dat je jezelf weer beter gaat voelen, zowel fysiek als in je koppie (Deze veranderingen hebben mij ooit letterlijk uit een burnout met daarbij een depressie gesleept)
Pfff, wat veel! Ik had geen burn-out, maar heb begin dit jaar ook EMDR gehad (13 behandelingen!) en dat was al onverwacht intensief, ik ben nu nog steeds vermoeider en geïrriteerder dan normaal. Goed dat je nu stappen onderneemt en ook de opvang wat gestructureerder gaat aanpakken. Heel veel succes!
Mijn burn-out duurde zeker een half jaar voor ik weer op therapeutische basis (dus: hele voorzichtige opbouw, boven de sterkte, weinig harde eisen) aan de slag ben gegaan. En pas na 2 jaar was ik echt weer op volle kracht aan het werk. Je baas kan zoveel willen, maar ziek is ziek en daar zijn wetten en regels voor.
Ik sluit me aan bij de vele dingen die al gezegd zijn en wil nog twee dingen aanvullen: Emdr is voor zover ik weet trauma behandeling en kan dus geholpen hebben om traumatische herinneringen een plekje te geven. Het is echter niet gericht op herstellen van een burn out en voorkomen dat je terug valt. Wellicht is dat nog iets wat je aanvullend zou kunnen doen? Daarbij heb ik altijd begrepen dat mensen niet ontslagen kunnen worden als ze ziek zijn. Misschien is er iemand hier die dit exacte weet. Soms helpt het om zulke dingen te weten zodat je weet dat je de ruimte kunt nemen om te herstellen