Ik vind zwaar om ineens alleen te zijn.

Jeetje Helise, die stress herken ik zeker van een tijdje terug en is slopend!het kan zijn dat alles er nu uitkomt zeg maar.iedereen uit dat op een andere manier...

Dat muurtje ken ik ook wat betreft mannen dan...een scheiding hakt erin, je zelfvertrouwen is nul meestal!idd het rouwproces...het kan best een tijdje duren maar kan ook dat je ineens de klik vindt om de knop om te schakelen.

Bij mij gaat/ging t met horten en stoten...up and down!

Rust tja, is het beste maar als je dan niet kan slapen...loslaten is het maar ja, dat is verdomde moeilijk!blijf praten met je psych, mij heeft dat zo geholpen!!!

 

Meisje, wat naar weer single mommy...

En zeker hoe het is gegaan..!verantwoordelijkheden bij de ander leggen, tja hebben veel mannen last van volgens mij!

Vervelend ook dat je gevoel iets anders zegt...kom je niet meer achter nee!

Mnonc, nee en dat in Nederland!?! Eigenlijk toch absurd...!wat willen ze dan?iemand met kind d straat op sturen???

 

One of a kind, scheiding dus achter de rug?lucht het op?kan je het allemaal nu verwerken lijkt me...

Ik ben weer beter, woensdag naar school gegaan en eigenlijk ging het met een paar lessen al beter!ze beginnen te wennen aan me langzamerhand.en ik heb veel meer persoonlijk contact met die kids.dat is echt leuk. met deze kids moet je echt eerst werken aan d relatie die je opbouwt met hen...

ik draag volgende week een klas over aan de inmiddels minder zieke docente.maar dat zijn drie lesuren waarvoor ik over twee weken twee uren theater terugkrijg!kijk zo gaat het de goede kant op haha!het blijft vervanging natuurlijk, behalve de theaterlessen...

Ach, ik zie het als een soort van betaalde stage!

Ik was goed ziek maar na twee dagen wilde ik graag weer aan t werk.voelde me nutteloos!

Morgen of maandag komt m'n ex...vandaag nog een conflict over de Skype.

Hij verwijt mij dat ik zijn ouders en zus niet bel of vraag wanneer we skypen gaan!ja dag!is ,mijn verantwoordelijkheid toch niet?dat moeten zij maar doen!nee t wordt weer op mij afgeschoven...!

Ja want zijn ouders kunnen er niets aan doen dat hun kleinzoon verweg woont?, nee, haha, duh!dat is toch het gevolg van onze beslissing niet meer samen te willen leven!heb ik hem gezegd.daar had hij niet van terug.ik heb hem kort en krachtig gezegd dat hij moet ophouden met dingen op mij af te schuiven en dat het niet mijn verantwoordelijkheid is.ook niet dat hij deze week niet heeft kunnen skypen omdat hij in Brussel zit en geen moment had om te skypen met z'n zoon!

Altijd wil hij het op een ander richten...alleen maar omdat m'n zoontje totaal geen aandacht aan z'n vader schonk tijdens het skypen.overigens weer drie kwartier lang...

Het is nog niet duidelijk of hij morgen komt of maandag.liever maandag want ik heb m'n weekend hard nodig!

Hoe langer hoe meer krijg ik zo een sik van die gozer!looser...

 

Mv3 borderline is idd pittig..heb je er hulp voor?goed dat je je kinderen gewoon bij je hebt en opvoedt!dat is echt voor zover ik weet niet makkelijk in jouw geval en er zijn niet veel de dit kunnen, wees maar trots op je zelf!haal daar je kracht uit!

R.E.S.P.E.C.T.!

 

@meisje jeetje wat vervelend allemaal sterkte en een hele dikke knuffel
@one of kind succes met dit alles knuffeltje van deze kant ik voel me redelijk ben alleen onwijs angstig nu
@mukkie het gaat mij gelukkig heel goed af ben al dikke 5 jaar dat ik niet meer verder hoef met gesprekken alleen met zulk dingen word ik doods bang want ik weet als ik ook nog moet werken het te zwaar word omdat ik dus kinderen en huishouden en wat er allemaal bij komt echt heel zwaar vind en ik soms ook echt bek af ben je bent de hele tijd met je emotie bezig en ook te bekijken hoe je voelt voel ik me angstig of boos dan bel ik altijd gelijk mn moeder of zusje om te komen mijn kinderen merken er gelukkig niks van ze weten dat mama iets heeft maar ze zien mij nooit boos
@helise kan begrijpen het soms onwijs zwaar is heb ik ook vrijwilligwerk dat is voor mij best zwaar ook omdat ik angst heb om mensen onder ogen te komen een heel verhaal ben mijn vertrouwen erg kwijt in de mensheid en moet me soms echt verzetten om mensen te durven leren kennen dan is een laptop toch makkelijker praten vind ik zelf

@gisteren ben ik met een vriendin weg geweest moest echt mijn gedachte op 0 zetten
ik krijg ook de 1e keer de baarmoederhalskanker onderzoek en vind het eigenlijk best eng en moet daarna naar de chirurg voor mijn half jaarlijkse controle maandag
en dan dinsdag naar het gesprek uwv vind het heel eng en zit er zwaar tegen op
maar heb het ondanks dat toch heel gezellig gehad en ben om half 4 pas naar huis gegaan was echt erg laat voor mij doen
de kinderen mis ik enorm ben blij als het morgen alweer de dag is dat ze weer thuis komen
fijne nacht nog

 

Mukkie blijkbaar willen ze dat idd, is toch logisch dat k zorg dat k omwille van mn meisje een dak boven ons hoofd heb! Mafkezen.
Logisch nadenken kunnen ze niet

Mv3 zag dat k nog niet op jou gereageerd heb! Pittig een borderline, maar diepe respect dat je je kids zelf opvoed!

Mukkie: blij dat je zo geniet van je werk!
Sommige mannen vinden schuld afschuiven makkelijker..
Hoe reageerde hij op dat hij moest stoppen met dingen afschuiven op jou?
Hoop voor je dat ie maandag komt zodat je nog van je zondag kunt genieten.

Welterusten!

 

Mv3: dat onderzoek, is t standaard? Of is er een aanleiding voor?
Sterkte alvast voor maandag en dinsdag!
Blij dat je wel ff gezellig bent weggeweest met je vriendin!
Geniet morgen weer van je kindjes!
Slaap lekker

 

Meisjes het is me toch allemaal wat heh!!

Mv3hartendiefjes, ik was er niet bang voor, had het al 2 keer gehad en was telkens perfect maar snap dat je wat nerveus ervoor bent.
Wat heftig wel borderline en voor de kindjes zorgen
idd respect hoor jeetje!!

Mukkie gelukkig dat je weer beter bent.
EN exen wat een zeikerds toch heh!!!

Helise en mv3hartendiefjes wat heftig wel dat jullie zo vermoeid en zonder vertrouwen zitten nu.
Mijn ex heeft dit toen ook alles kapotgemaakt.
Moet zeggen dat toen ik de stap had genomen weg te gaan en weer ben( moest!!) gaan werken ging het ook wel weer beter met me.
Mijn ex had gezorgd dat ik een nog diepere PND kreeg dan ik al had.
Door te zeggen dat ik dat toch allemaal niet kon.
EN nu werk ik 18 maart alweer 1 jaar bij dezelfde baas en het gaat super.
Neem jullie tijd!
Maar soms is het onder de mensen komen wel goed.
Ff iets anders.
Maar alles heeft tijd nodig.

Over jullie vraag verwerking, misschien dat het nog komt.
Maar denk dat ik heel veel verwerkt heb tijdens de tijd dat ik nog bij hem was en toen we weg waren was ik alleen maar opgelucht.
Ik haat die persoon echt.
Geen sprankje liefde is er meer zo heeft hij de grote liefde wat er voor hem was ooit omgezet naar haat.
Ik hoop vooral in het najaar een eigen woning te zullen hebben.
In mei/ juni komt het gedoe van de meubels verdelen etc.

Helise mijn kleine zo opstandig oh dat is echt iedere keer hetzelfde.
Al 1 jaar lang maar lijkt steeds erger te worden.
Hij is nu ook al 4 weken lang telkens ziek thuisgekomen of overgeven of diarree.
Maar hij is echt aan het peuterpuberen!!
En proberen je uit te spelen onder elkaar.
Ook bij mijn ouders, als ik alleen met hem ben is hij heel anders.
Alles een fase zullen we maar zeggen.

Maar toen ik vanmorgen vroeg ga je naar M ( noem hem geen papa)
Zei hij nee.

 

mconc dank je wel meid het is soms best heftig
helise ja alle vertrouwen is weg ook ondanks mijn ex die vaak zei je kan toch niks of wat ook maar ook met de dingen wat ik allemaal in de loop van de jaren heb mee gemaakt kwa vriendinnen en bazen bv ooit komt het goed maar het heeft de tijd nodig en ik vertrouw ook niemand mijn kindjes toe ze zijn van mij en horen bij mij zo denk ik dan weer erg misschien maar het is soms best moeilijk om ze los te laten
one of kind dank je wel voor je geruststelling vind het eng maar weet het erbij hoort komt goed hoop ik zal blij zijn als ik de uitslag heb gekregen
ik denk dat mijn vertrouwen heel erg moet gaan groeien ooit komt het wel goed maar dat is een hele proces dank je wel..

@ mijn weekend was leuk tot dat mijn ex weer moest appen
weer met verwijten weet met veel gezeik en leugens ben dit zo zat
steeds mij onderuit halen word daar dood ziek van
ik reageer niet meer terug maar t liefst zou ik hem onderhand n klap in zn gezicht willen geven pff
ik wens jullie nog een hele fijne avond ik ga vroeg naar bed ben zo moe

 

Qua verwerking, mijn ex was mijn grootste liefde maar hij heeft ieder stukje liefde kapot gemaakt, heb geen verdriet om hem. Eerder om m'n situatie en het enorme schuldgevoel naar mn dochter toe, dat zij hier doorheen moet, ook al is t niet mijn schuld.

One of kind: ahw hoe komt t dat je ventje steeds ziek thuis komt?
Hoop van harte dat je dit snel kunt afsluiten en snel een huisje krijgt. Hopelijk komt er niet al teveel gedoe met t verdelen van meubels.

Mv3: grrrr exen! Snap wel hoe je je voelt, zou er ook niet meer op reageren of zeggen als jij dat denkt s t jouw probleem.
Wat een kinderachtig gedoe, bah!
Laat m vooral niet je weekend verpesten hoor! Dat is ie niet waard.
Weet dat t makkelijker gezegd dan gedaan is, maar gaat na een paar keer helemaal vanzelf

Dochterlief was de hele nacht aan t spoken, bij mij in bed genomen maar hielp niet echt, ben gebroken!
Fijne (werk)dag allemaal!

 

Hey meiden,

Sinds mijn laatste bericht een beetje afzijdig geweest. Ik lees jullie struggle en bij mij zet het verwerkingsproces en het vinden van een balans zich ook voort.

Vooral het vinden van een balans vind ik erg moeilijk. Zoonlief is 4 dagen bij mij, ik zit formeel nog in de ziektewet maar wil eigenlijk wel vlot weer een betaalde baan. Niet dat ik het financieel niet redt maar ik werk liever. Schaam me er zelfs een beetje voor ik ben jong, heb 5 jaar gestudeerd en kan werken.

Opeens ben je single, alleen, eenzame dagen wanneer zoon drie dagen aaneengesloten bij zijn vader is. Dan heb ik ook een heel ander leven en het wekt leegheid, eenzaamheid en een dubbel gevoel op. Ik voel me schuldig naar mijn zoon. Omdat ik zelf van een meer traditioneel beeld uitga. Gezinnetje, lekker thuis. En nu is het zo anders allemaal. Zo ga ik uit, naar feestjes met vrienden, dansen en heb ik een soort scharrel. Het voelt zo raar om uit te gaan en contact te hebben met andere mannen. Terwijl de man waarmee je oud wilde worden met je zoon elders is en een samenkomt niet meer mogelijk is. Zo tussen twee werelden. En dat is verdrietig. De vlotte, jonge ( bijna 30) vrijgezelle vrouw die om mannen aandacht absoluut niet hoeft te smeken en een dag later de toegewijde verantwoordelijke moeder die doorbikkelt en alles nog een plekje moet geven, maar zich vooral keihard in de zeik voelt genomen door de vader van haar zoon.



Hebben jullie hier ervaring mee? Hoe vind ik die balans? Tijd?

 

@mnonc ja het verwerken is soms een hele lange proces hoor one stap at the time meissie
het liegen ben ik ook zat maar kom achter ook steeds meer dingen achter die mij vreselijk veel pijn doen
en dan blijft hij maar op in gaan pff plaats hij liegt maar de rollen wilt omdraaien ja dat gaat niet

@gisteren naar mijn half jaarlijkse controle geweest bij de chirurg
ik ben ondervoed tjee daar schrok ik wel van mocht ook niks meer afvallen
het liefst nog aan komen
ik zeg ik val niks af maar wil zeker niet aan komen vind het goed nu voel me goed en als ik er geen last van heb ga ik er niks aan laten doen
had wel verteld over mijn krampen in mn buik hij denkt gal stenen dus krijg een ct scan pff ben benieuwd
vandaag naar uwv ben zo benieuwd en morgen dus naar de ct scan pfff wat een ellende allemaal

 

Lentebaby: ik (en denk iedere mama) wil het beeld van een gezin bij elkaar hebben volbrengen. Voel me daar ook schuldig over omdat hier helemaal geen papa in beeld is.
Idd zo ga je uit, doe je wat je niet laten kan etc en zo heb je verantwoordelijkheid over een hummeltje.
Hier is de angst er vooral of k nooit meer een man krijg.
Het bikkelen en alles verwerken is hier ook aan de orde van de dag.
Veel praten helpt, maar denk dat t echte verwerkingsproces hier nog ff wacht tot de rest van mijn situatie stabiel is (huisvesting en financien)
Een balans of tips heb ik dus niet, maar blijf wel praten.
En voel je niet schuldig want hier heb jij ook niet om gevraagd (makkelijker gezegd dan gedaan, i know)

Mv3: ik kan goed begrijpen dat je het liegen zat bent! Heb er zo'n hekel aan! Probeer er geen aandacht aan te besteden, hoe moeilijk ook, als ie de rollen probeert om te draaien

En ondervoed? Jeetje! Blijf wel voor jezelf zorgen hea!
Heel zwaar of..?
Hoe was het bij uwv?
Nog ff doorzetten meis! Je kan het!
Wil je heel veel succes wensen morgen.

Hier zou eigenlijk leger des heils komen bij mn ouders maar die vrouw was ziek, ik baal enorm! Nou komt ze dinsdag pas

 

Hi Mnonc,
Thanks....
Je doet het alleen? Pfoe respect. ik denk dat het vinden van die balans, vier dagen mama en de verantwoordelijkheid wat ik eigen als onderdeel van een gezin graag 7 dagen had volbracht. En drie dagen single..uitgaan en afleiding vinden. Ik mag niet schelden maar wat intens lullig is het ook. Jullie kunnen er over meepraten. We hebben hier idd niet om gevraagd maar wel gekregen en we moeten hier mee zien te dealen. Ik krijg haptonomie om het te verwerken. Ook ik ben bang dat ik of niet meer verliefd zal worden, een man niet meer ga vertrouwen of dat men mij gewoonweg niet wil omdat ik al een kindje heb. MAAR, er zijn voldoende mannen die wel op een liefdevolle wijze een leven willen delen met ons.

Ik haat mijn ex, ik ben boos, teleurgesteld, pissig als ik weer afscheid moet nemen van mijn zoon, pissig dat hij zich verder niet om mij bekommerd en daarnaast kijkt naar de situatie ( wil ook geen kinderalimentatie betalen) voor mijn ex was het wel de lusten en niet de lasten. En verdrietig wanneer ik 's nachts na het uitgaan een leeg en koud huis binnenloop en alleen in bed kruip. Eenzaam, waarom, waarom ik, waarom pech op deze manier hebben....
En ik geloof in karma en hoop zo dat zijn omgeving er eens achterkomt wat een ontzettende zielige man het is.

 

Lentebaby: ik doe het idd alleen, aan de ene kant is dat super, hoef haar niet te delen, andere kant heb geen tijd om op te laden.
Goed dat je haptonomie als verwerking krijg.
Ik zit in een "instantieoorlog" dus heb amper tijd om alles te verwerken (word niet verder geholpen)
Angst idd om nooit meer verliefd te worden of vertrouwen te krijgen is herkenbaar. Maar angst dat niemand ons wilt is net zo groot..
En ze zullen er heus zijn hoor, maarja waar ontmoet ik ze? Haha. Ik kom nergens ben fulltime met dochterlief bezig en zo nu en dan afspraken bij instanties.

Wat erg dat je ex zich zo weinig bekommerd om jullie..
Weet niet hoe t voelt om je kind te moeten missen dus kan daarin geen tips geven
Hoe is de relatie met je ex en jullie kind?
De vragen waarom ik? Zijn hier ook erg aanwezig inderdaad.
Vooral: waar heb ik dit aan verdient? Waar heeft mn dochter dit aan verdient?
Tis dat mijn meisje vrij makkelijk is anders was k echt compleet ingestort.
Ik geloof ook zeker in karma! Wacht met smart tot die toeslaat, al zal ik er niks van meekrijgen.
Elke avond weer wens ik dat onze situatie snel verbeterd.
Kop op hea meis. Je bent sterk!

 

Jij bent sterk. Een bikkel! 7 dagen per week alleen en gedoe met instanties. Een diepe buiging maar ik voor jou dame. Met vier dagen word ik soms gillend gek en de drie dagen dat hij bij zijn vader is geeft mij de tijd om op te laden. Familie en vrienden als goede steun?
Hoe is de breuk zo tussen jullie gekomen, wellicht al flink toegelicht hier maar ik ben nieuw. Hij is hem gewoon gesmeerd. Zo ja, geen woorden voor.

Ik werd al heel snel zwanger van mijn ex. Half jaartje. Hij smeekte mij om een kindje. Zijn kinderwens van enorm. Echter is hij het type man wel de lusten en niet de lasten. Ondanks dat we zo op 1 lijn zaten was hij achter mijn rug om bezig met telkens rondkijken naar andere vrouwen. En ik? ik zag het allemaal verkeerd. Ik was volgens hem te wantrouwend. Hij zat op chats, tijdens uitgaan contact gegeven uitwisselen, sekschats met een vriendin, zoenen, uiteindelijk met een andere vrouw naar bed en verliefd worden en voor haar gaan ipv. te werken aan onze relatie. Het vertrouwen was voor mij compleet weg, ik werd er wanhopig van met een kleintje en hij vond het allemaal benauwd, negatief en ik was maar een belemmering. Dus ging hij voor die andere vrouw. Onze zoon was amper 8 maanden oud. Ik heb hem gedurende een half jaar meerdere kansen gegeven maar hij wil niet, hij wil wel maar op zijn manier. En dat is een soort van; niet uitgesproken open relatie. Ik moet het gedogen, mag niet in zijn spullen kijken, niet klagen, hem volledig vertrouwen en hem zijn vrijheid gunnen. Dus wel de lusten en niet de lasten.

Wanneer ik een leuke man tegenkom schaam ik me bijna dat ik alleenstaande moeder ben. Maar waar ik wel trots op ben is dat ik gestopt ben met nog langer energie in een man te stoppen die mij ronduit respectloos behandeld en nooit mijn behoeften een gevoelens serieus zal nemen. Als dat betekend dat ik alleen blijf samen met mijn zoon en op die manier iig mezelf trouw ben dan so be it! Ik ben mezelf ontzettend kwijtgeraakt en bovendien was ik volledig de regie kwijt, over de relatie maar ook over mezelf en ik ga hem nog de touwtjes in handen ook.

Je bent sterk meis! Wat is je kleine meid trots straks op jou

 

Ouders zijn er wel maar loopt niet van harte zeg maar, al is t laatste weekjes wel iets beter. Vrienden zijn er ook (woon oa bij beste vriendin) met haar loopt t dan iets minder (irritaties en wil dr huis terug, logisch na 5 mnd). Andere vrienden zijn er ook maar kunnen niet veel.
Hij had ook een sterke kinderwens, en geluk bij een ongeluk raakte ik zwanger door de pil (binnen een maand maar kende m al langer doordat we 5/6 jaar terug ook een relatie hadden). Hele zwangerschap gingen met ups en downs. Toch besloten om met 26 weken om naar andere kant van het land te verhuizen zodat we een gezin konden zijn. Dit ging met meer downs dan ups en voelde me eenzaam omdat iedereen 1,5 uur bij me weg was.
Met 37+2 werd er pre-eclampsie vastgesteld en werd opgenomen om met 37+4 ingeleid te worden. Dit ging ook niet helemaal zoals t moet en ivm verdenking foetale nood, kreeg ik een spoedkeizersnede.
Hij bleef buiten wachten want hij durfde er niet bij te zijn. Mn moeder bleef wel bij me. Herstel ging allemaal heel erg goed.
Maar meneer zei dag na de bevalling al dat ie aandacht tekort had (!).
Bij thuiskomst ging t steeds meer bergafwaarts. Mn dochter was (achteraf gezien) een huilbaby dus droeg haar dag en nacht bij me.
Dit irriteerde hem want hij werkte 60 u per week, kwam soms nachten niet thuis.
1,5 week na de bevalling barstte de bom, we mochten eindelijk naar buiten maar meneer vond slapen en uitgebreid ontbijten belangrijker. Uiteindelijk zette hij mij en mn dochter toen buiten, mn vader heeft toen met hem gepraat en toen vertrok hij voor een week uit huis en na die week keken we verder.
Na die week kwamen mn ouders, met zn 4en hebben we gepraat. Maar hij kon niks positiefs melden over mij en vertrouwde mij niet (ik heb nooit zn vertrouwen geschaad, hij is in t verleden wel vreemdgegaan) en was jaloers op zn dochter (!)
Ultimatum was relatietherapie of stoppen, hij koos stoppen.
Totaal emotieloos.
Binnen 3 weken (terwijl ik nog herstellende was) ben ik terugverhuisd en bij mn beste vriendin en deels bij ouders in te wonen.
Hij loopt me dusdanig te zieken dat k geen adres meer heb, dus geen inkomsten. Vrienden en familie van hem die me toe willen voegen op facebook, inclusief hijzelf.
Hij is geen NLer en zijn ouders waren tegen onze relatie, hadden contact verbroken omdat ie voor ons koos. (Als ik het moet geloven)
Dus de schuld ligt ook bij zn familie
Hij zei de dag van de breuk ook dat hij en zn zus wel dochterlief zouden opvoeden, nou dacht t dus niet! Maar ben wel bang voor ontvoering oid (zie ander topic).
Bij de osteopaat werd verborgen reflux, lichte voorkeurshouding, traumatische bevalling en stress vastgesteld. Toen zijn we beide behandeld en nu praat ik ook met haar over mijn onzekerheden maar vertel ook dat het goed komt, dit lijkt te werken want sindsdien is ze een vrolijke tevreden baby.


Jeetje! Jouw verhaal is ook nietniks.
Vaak zegt je eigen gevoel genoeg.
Echt belachelijk hoe sommige mannen met hun vrouw en kind omgaan.
Vreemdgaan vind k nl totaal respectloos naar jullie toe.
Ben eerlijk gezegd, blij dat je van hem af bent. Hij is jouw niet waard!

Je hoeft je niet te schamen hoor, al ken ik t gevoel wel.
Mensen hebben toch een bepaald beeldbij alleenstaande moeders.
En ik ben trots op jou dat je dit niet meer laat gebeuren!

Dankjewell

 

Meiden, wat een gedoe allemaal.
Maar mag ik 1 ding zeggen en begrijp me aub niet verkeerd.
Jullie zijn al bezig wat een andere man zal denken en übehaupt dat je je schaamt?!
Waarom moet je je schamen, mannen in overvloed maar je kind daar is er maar 1 van.
Denk dat jullie ook eerst alles op een rijtje moeten zetten en dan komt een nieuwe relatie later wel

Morgen moet de kleine hier weer naar tp tot 18 uur.
Pfff zie er zo tegenop.

Maar we komen er allemaal uit!