En wat als ze het puur en alleen maar voor haar aanstaande kleinkind doet? Dat is toch prima? Ze geeft blijkbaar al wel om het kindje wat ook haar vlees en bloed is en dat vind ik erg belangrijk. Mijn schoonmoeder mag van mij vinden wat ze wil, dat interesseert mij echt niet. Zolang ze een lieve, goede en zorgzame oma voor mijn zoon is ben ik al hartstikke gelukkig.
Nadat ze aan haar haren heeft getrokken, haar voor rotte vis heeft uitgescholden en behandeld, haar schoonzusje k*nk*er h**r heeft gezegd tegen haar en haar schoonpa zei dat hij d'r zou moeten slaan lijkt het mij vrij duidelijk dat "het niks is". Nogmaals; het komt op mij over dat het alleen om de baby gaat. Is heel vaak zo en is ook mijn ervaring. Inderdaad, als zij er echt spijt van zou hebben gehad had ze haar allang kunnen bellen. Sorry dat ik zo fel was/ben, maar heb nogal wat frustratie als het om schoonmoeders-topics gaat. Ik begrijp dat sommige mensen heel goed contact met hun schoonfamillie hebben en zich niet kunnen voorstellen om het contact te verbreken na een ruzie, maar bij sommige mensen ligt het wat ingewikkelder en zijn de ruzies te groot. Nog even over de reactie hierboven: Als het haar alleen om haar kleinkind gaat, vind ik dat ze dat eerlijk zou moeten aangeven en niet doen alsof ze het goed met TS wil maken. Ik vind dat een beetje achterbaks...
Ik zou geen excuses aanvaarden die niet gemeend zijn. Wat natuurlijk niet betekent dat ik mijn kind bij zijn/haar oma weg zou houden. Het kind heeft verder niks met deze ruzie te maken en heeft gewoon recht op zijn/haar oma. Ik bedoel alleen te zeggen dat ik me kan voorstellen dat TS nu niet ineens gaat doen alsof alles weer leuk en gezellig is, nadat s.m. haar eerst als een stuk stront behandeld heeft. TS is nog maar net zwanger, dus s.m. heeft nog tijd zat om excuses te maken waar echt over nagdeacht is en niet in een opwelling geroepen worden.
Ik snap echt heel goed wat je zegt en begrijp ook dat je zelf een ervaringsdeskundige bent dus jij weet zeker beter hoe dat is dan ik maar ik kan me gewoon heel goed vinden in het verhaal van Yummy. Ik zou ook ontploffen als ik in zo'n situatie zou zitten en helemaal als iemand zo tekeer gaat tegen me maar mijn gevoel zegt gewoon dat je een opening zoals deze moet aangrijpen voor je man en voor je kind. Je hoeft geen nieuwe bff's te worden maar een beetje normaal tegen elkaar doen moet toch wel fijn zijn lijkt me.
Iris: maar een verhaal heeft altijd 2 kanten en wij horen hier (en dan vooral in het eerdere topic) maar 1 kant van het verhaal. Er zijn vast ook dingen door TS gezegd of gedaan die wij niet weten of die we hier niet horen. Een familie reageert niet zomaar zó heftig. Maar stel dat TS niets gedaan heeft, dan nog kan er toch gewoon over gepraat worden als zij aangeven spijt te hebben? Waarom meteen alle deuren dichtgooien, waarom niet het gesprek aangaan? Ik vind de reactie van haar schoonouders best "lief", begrijpelijk en herkenbaar. Ik krijg het idee dat zij graag weer willen werken aan een betere verstandhouding.
Ervaringsdeskundige? Nou nou, dat valt ook wel weer mee. Ik vraag me gewoon af hoelang ze ook "normaal" kan blijven doen tegen TS. Als het haar enkel en alleen om haar kleinkind gaat, zie ik een plaatje voor me dat ze op een gegeven moment TS gaat negeren en alleen leuk doet tegen haar kleinkind en en zoon. Wat moet ze dan? Mijn s-moeder zocht "contact" met me door mijn man te smsen: "Vind het wel een vreemde zaak hoor dat ik je niet even kan bezoeken" Later verklaarde ze dit door het "toenadering" met mij te zoeken. Juist. Ik word gewoon pissig als ik lees hoe ze haar behandeld heeft... Ik denk inderdaad dat dit in iedergeval heel erg veel tijd nodig heeft. @ reactie hierboven: Klopt, 1 kant van het verhaal. Maar sommige mensen hebben gewoon een sociale beperking en reageren zo bizar. Maargoed inderdaad, TS kan zelf ook dingen gezegd hebben. Dat zou ik niet weten. Maar ik begrijp niet waarom je het ene moment je als een monster kunt gedragen en zodra er een baby komt, je de ideale schoonmoeder wilt zijn. Lijkt mij dat ze dan niet 100% uit zichzelf spijt heeft van wat ze heeft gedaan.
En je hoeft echt niet meteen te doen alsof er niets meer aan de hand is, dat kon ik zelf ook echt niet. Maar ik ging wel gewoon af en toe mee op visite, praatte wat over koetjes en kalfjes and rust was it. Ik was niet ineens weer de gezellige, vrolijke meid en iedereen merkte in het begin echt wel dat er spanning was. Mijn schoonmoeder deed erg haar best (op haar manier) en ik weet dat dat voor haar een manier was om sorry te zeggen en te laten merken dat ze graag opnieuw wilde beginnen. Niet voor mij, maar voor haar kleinzoon.
Iris: het heef zeker tijd nodig. Hier is het nu 3 jaar later en nog steeds moet ik af en toe tot 10 (eerder 110) tellen. Maar mijn ervaring is wel dat mijn schoonmoeder gewoon vriendelijk tegen mij doet en mij niet negeert. Zo hangt er tegenwoordig zelfs een foto van mij en mijn zoon in hun keuken, terwijl er eerst alleen maar foto's van zwager, schoonzus en mijn vriend waren. Een hele vooruitgang haha. Maar mocht ik het idee hebben dat ze mij negeerde dan ben ik het met je eens dat ik ook niet langer mijn best zou doen. Iris: maar moet ze 100% spijt hebben? Mijn schoonmoeder zal echt niet overal spijt van hebben, en dat hoeft ook niet. Ze is op sociaal vlak gewoon raar en ik sta daar boven. Als ik dat niet zou doen zou het nooit goedkomen..
Ik sta er inderdaad maar voor de helft en van de zijkant op! Haha. Maar het is een begin, op het zeiluitje van vorig jaar was er geen enkele foto van mij gemaakt dus voor de helft op een foto die zelfs is ingelijst is echt a big deal! En waar ik vorig jaar een appelsnijder en 6 Jona Gold appels voor Sinterklaas kreeg, kreeg ik dit jaar net als mijn vriend 250! Ik was in shock hoeveel progressie je in 1 jaar kunt boeken!
Ik ook. Heb dat topic toen ook gevolgd en kreeg toen het idee dat t.s ook een stijfkopje is en een kind van 12 behoorlijk in de weg zat. Van dit en dat en ze waren van een woonwagenkamp als ik me goed herinder Kan het kompleet mis hebben maar het staat me bij. En uit sommige dingen toen merkte ik dat het zelf ook geen makkelijk meisje is sorry ty maar zo kwam het toen al op mij over. Misschien kan iemand een link plaatsen van dat topic en kunnen we het na lezen voor dat het vingertje( vanmij de verkeerde kant op tikt)
Ben het met beide dames eens. Ik heb het vorige topic niet gelezen dus voor TS misschien vragen die je al hebt gehad, sorry. Heb je al eens rustig gepraat en gevraagd over het hoe en waarom? Je hoeft niet meteen de beste vriendinnen te worden, maar met elkaar haten kom je ook niet verder. Ik heb ook geen fijne band met mijn schoonmoeder en hield haar altijd op een afstand. Maar voor mijn zoontje wil ik er het beste uithalen. Ze is geen prater en ik had altijd verwachtingen van haar (en nu nog) van dingen die ze nooit zal doen (zoals openlijk toegeven dat ze fout zat bijv). Dat iets ook iets wat sommige mensen nooit zullen doen en wat je dan los moet laten. Het is en blijft de oma van je kindje en als je wel bij haar langs kan gaan om te vertellen dat je zwanger bent (ook al sta je er niet achter, je gaat toch...), waarom zou je dan niet met haar kunnen praten? Al is het alleen maar voor oppervlakkig contact zodat ze je nooit kunnen verwijten dat je hun kleinkind nooit de kans hebt gegeven hen ook te leren kennen. Nogmaals ik weet niet wat er in het vorige topic stond dus dit is puur en alleen op dit topic gebaseerd.
http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/250298-ruzie-mijn-schoonmoeder.html dit topic bedoel je? Ik heb alleen de eerste post van TS gelezen... Daaruit trok ik mijn conclusie.
Eerste topic komt op mij over als iemand die het allemaal geen reet kan boeien wat anderen van haar willen of verwachten. Ik snap heel goed dat je dit idd niet pikt van je schoonmoeder, ze gaat immers veel te ver, maar ik denk dat jouw reactie bij haar nog meer ergenis opgeroepen heeft. En dat ze nu haar excuses aanbiedt......dat vind ik toch al heel wat en dan zou ik niet mijn poot stijf houden om er vervolgens niks mee te doen. Jullie hoeven echt niet 2 handen op 1 buik te worden, maar het zou toch wel fijn zijn als jullie zonder haat en nijd bij elkaar kunnen zijn als straks de kleine er is!
Nou nu ik alleen de eerste pagina van dat topic heb gelezen is mijn mening nog stelliger. Val kapot roepen naar de moeder van je vriend...mijn hemel wat bezielt je dan? Zij is in mijn ogen ook helemaal verkeerd hoor! Ik snap wel dat je liever en relatie beperkt maar kom op, zoiets zeg je toch ook niet? En je reactie op een kind van 12...12 jaar!!! Die vertel je toch even heel duidelijk dat je zulke woorden niet accepteerd en klaar. Als zij dan nog bezig blijft negeer je het maar ik zou me nooit zo laten kennen.
Ik had mijn sm aangesproken over mijn schoonzusje en die wimpelde het weg. Het is tenslotte maar een kind. Toen heb ik haar genegeerd voor maanden en opeens met oud en nieuw als we gezellig aan het drinken zijn word er over begonnen en ontploft de bom. Ik moet wel zeggen dat mijn sm in die tijd dat ik mijn schoonzusje heb genegeert heel vaak op mij heeft gescholden dat ik het goed moest maken want ik was de boer in hun ogen, en dat heb ik allemaal over me heen laten komen en ben gewoon blijven gaan. Mijn vriend zei toen al vaker; ga toch niet meer ze accepteren je nog niet na 5 jaar. En toen met oud en nieuw toen ze op me was aan het schelden van dit en dat ik werd zo kwaad he en al die tijd dat ik mijn mond had gehouden kwam alle woede naar boven en heb ik gezegd; val kapot! En dat meen(de) ik ook. Eens moet het goed zijn, oke als je ruzie met mij hebt ben ik echt geen makkelijke want als het goed is geweest ben ik niet zoals jullie dat zeggen koppig maar ben ik er gewoon klaar mee! Ik heb niks met die vrouw, ik zal heus nog wel eens op bezoek gaan maar verder niks, het word nooit meer zoals het 'vroeger' was en daar heeft zij een heel groot deel aan. Bij deze zigeuners is het zo dat ze een eigen manier hebben van leven en ik heb een andere cultuur dan hun en een andere denk wijze en dat word niet geaccepteerd! AMEN