Ik ga er zeker meer over lezen. Weet je dat ik eigenlijk altijd dacht dat het wel meeviel. Maar nu ik er zo over schrijf, realiseer me pas dat het eigenlijk helemaal niet meevalt en dat het niet normaal is. Ik dacht altijd dat iedereen hier wel een beetje last van had. Maar dat is helemaal niet zo.
Dankjewel. Kun je mij vertellen hoe zo'n therapie er dan uit ziet? Wat doen ze precies? Hoe gaat het in z'n werk?
Ik heb eerst een aantal gesprekken gehad en daaruit kwam hoe ik aan de Emetofobie kom.. Nou ik wil er gewoon vanaf.. Maar nu zijn we bezig met exposure therapie maar dat doet nog lang niet wat het moet doen. Bij mij zit het gewoon heel diep, mijn zoontje hoeft maar ziek te worden (lees verkouden en hoesten) en ik link het al naar spugen.. Dus dat is best wel een lastige kwestie.. Heb je wel al op de site gekeken?
Vaak is het EMDR therapie hier kan je op googlen, dus geen confrontaties want dat lijkt mij niet de juiste therapie. O ik heb me ook vaak afgevraagd of het wel een serieus ding was, totdat ik niet meer uit durfde omdat ik bang was dat ik dronken mensen zag overgeven, ik durfde FEAR FACTOR niet meer te kijken ivm dat vieze eten, idem met expeditie Robinson. Zodra ik zelf moet overgeven raak ik in paniek dat vindt ik het ergste, en zeker nu het hele gezin behalve ik geveld ben door de buikgriep ik ben als de dood !
Ja, maar ik denk dat dit soort reacties voortkomen uit onwetendheid. Het is waarschijnlijk ook moeilijk om je voor te stellen hoe het is, als je er zelf totaal geen last van hebt.
Ik zou niet eens weten hoe ik er aan kom. Ik heb nog niet op de site gekeken. Ga ik vanavond op mijn gemak doen.
Wat een herkenning, heel veel sterkte! Mij zal je ook niet zien in een pretpark bij een achtbaan of iets dergelijks, een café heb ik ook al een tijd niet meer van binnen gezien.. Kortom, ja het belemmerd mijn leven.. Maar god dank ben ik daar al een tijd achter. En die EMDR, ja het kan helpen maar dat verschilt denk ik erg per persoon..
Ja maar dat is met elke therapie Coginitieve gedragstherapie wordt ook weleens gebruikt. Ik ben altijd nog eens van plan naar zo'n infodag te gaan van de stichting emetofobie. Gelukkig is het bij mij al wel een stuk minder maar nu vriend ziek is, en het eigenlijk wachten op ,is zweet ik peentjes ik wil niet spugen
Ikzelf kom er dus nu eigenlijk pas achter, hoe het mij belemmert, vooral door er nu over te schrijven. En het klinkt misschien gek, maar ben eigenlijk blij dat dit een naam heeft.
Ik begrijp je wel hoor, ik zelf was heel blij om te lezen dat ik niet de enige was.. Maar ja er dan nog iets aan doen is best wel heftig hoor. En zoals FleurSylvano beschrijft; nu met een buikgriep is het echt peentjes zweten. Ik moet er niet aan denken..
Exposure therapie bedoel je. Het is geen slechte manier om van de fobie af te komen, mits het goed opgebouwd wordt en je niet meteen in het diepe wordt gegooid. @ts: ik snap je hoor, maar al te goed! Ik heb ook emetofobie. Als mijn man zegt dat hij een beetje misselijk is dan raak ik al lichtelijk in paniek! Hoe doe je dat dan als je kinderen gespuugd hebben? (zelf nog niet meegemaakt)
Ik heb niet eens emetofobie (helemaal niet zelfs, gelukkig) maar slaap regelmatig op de bank haha. Ik vind ons bed echt irritant, en vooral wanneer mijn man loopt te draaien en zich in de dekens draait. Nou sorry hoor, houd heel veel van mijn man maar dat samen moeten slapen vind ik zo overtrokken haha. Ik lig het liefste alleen, dan slaap ik het beste.
Ik had mijn man naar zolder gestuurd. Ik vind je geen slechte echtgenote hoor. Ik kan er ook niet tegen.
Ik heb het ook en heb sinds kort cognitieve gedragstherapie. Ik heb het niet eens zo heftig maar vind de therapie toch heel fijn. EMDR is met name voor als er een traumatische ervaring is geweest waardoor je emetofobie hebt gekregen, heb ik begrepen. Ik heb ook een aantal dingen die ik liever niet doe (in de trein of bus, lange dagen weg en heb pilletjes tegen misselijkheid en scan altijd even ergens als ik kom waar een wc is etc.) Toch vertik ik het om dingen echt te vermijden, dan maar bang! Door de therapie leer ik meer relativeren, mijn gedachten op orde te krijgen. Wat is de onderliggende gedachte van de angst etc. Ik ben zelf hulpverlener en vind het erg interessant, het is ook niks nieuws wat ik leer, in theorie en bij anderen weet ik het prima maar ik kom er zelf maar niet vanaf. Bij mij is het erger geworden sinds ik met een lichte burn out thuis ben komen te zitten. Ik had gewoon teveel ruimte voor mijn angsten en zat niet lekker in mijn vel. Daarvoor had ik het ook wel, maar ik functioneerde prima en de angst was veel meer op de achtergrond. Ik ben me nu meer aan het focussen op leuke dingen (ga weer paardrijden en maak plannen om voor mezelf te beginnen) en dat leidt af van mijn angst. Maar op momenten van buikgriep moet ik me ook erg bedwingen om niet in paniek te raken hoor
Voel je vooral niet slecht. Hier slapen we altijd apart als de ander het vervelend vindt. Laatst was ik een paar dagen niet lekker, dan ga ik uit mezelf al naar de logeerkamer, beneden en met eigen badkamer. Hij hoeft niet slecht te slapen als ik me niet lekker voel. En als er echt wat is, dan bel ik hem wel .
Ik ook! En als hij dan moet spugen pak ik nog een emmer voor hem ook Die hij dan wel zelf leeg moet gooien uiteraard.