Hier een gesprek over de dood en wanneer doodgaan enz. En dan als voorbeeld mijn opa en oma noemen, want: ‘die zijn al heel oud, dus die zullen niet heel lang meer leven’. Dochter verschrikt: maar mama, jij bent toch ook al heel oud?
Ach, oud worden doet geen zeer....Enige wat ik vervelend vind is dat ik me 20 voel en dan in de spiegel kijk en denk: ooookeeeeeeeeeeee, duidelijk géén 20 meer! Hoe je je voelt in combi met de buitenkant loopt gewoon niet gelijk en dat vind ik lastig.
*gaat direct op verlanglijst voor 40e verjaardag... @Huis van Puck wauw..vind ik dan ook wel weer slecht van de werkneemster etos..
Ja, helemaal herkenbaar helaas. Hier ook zo'n fossiel. Ik ben ze op ZP nog niet ouder dan mijzelf tegengekomen. Ik kijk al jaren niet meer uit naar mijn verjaardag moet ik bekennen (de 50 komt helaas steeds dichterbij)....
ja, ik herken het ook... na de geboorte van de jongste heb ik allemaal lichamelijke netnietjes... het is niet ernstig maar wel vervelend, denk aan blessures, tanden die uitvallen enz. Ik zie de huisarts bijna vaker dan mijn echtgenoot. En dan denk ik dat het qua uiterlijk wel meevalt maar de rimpel in mijn voorhoofd wilt niet meer weg en wordt inmiddels bijgestaan door 2 fronsrimpels. Ben eind 30 maar pffft... Aan de andere kant ben ik blij dat ik ouder mag worden!
Ohhhh zo herkenbaar! Ben inmiddels 42 en op de lagere school van mijn jongste echt een van de 'oudere' moeders! Ik vond het echt VER-SCHRIK-KE-LIJK om 40 te worden! Ik vond echt dat ik afgedaan had, geen functie meer had: ik ging natuurlijk geen kinderen meer baren. En dan zat ik ook nog eens met enorm overgewicht en was ik dus precies zoals ik mezelf had voorgenomen NIET te zijn als ik eenmaal 40 zou zijn...... Maar dat heeft dus wel een enorme knop omgezet! Ben enorm met mezelf aan de slag gegaan en nu kan ik (achteraf) zeggen dat 40 worden het beste was dat me had kunnen overkomen. Ik ben bijna 40 kg afgevallen en van een couchpotato een sportieve mama geworden met bergen energie! Ja, in mijn achterhoofd zit echt wel dat stemmetje: pfffff je bent geen 25 meer, al heeeeeel lang niet meer, maar ik voel me gewoon beter. Ik ben wel veel meer bewust van mijn leeftijd, en dan met name omdat ik me realiseer dat mijn (schoon-)ouders ook een dagje ouder worden en dat die dag dat ik dat gevreesde bericht ga krijgen, steeds dichterbij gaat komen.... Dus met name dat soort dingen maken dat ik me realiseer dat ik niet meer bij de jongsten behoor. (en natuurlijk het feit dat ik na een hardloopwedstrijd tegenwoordig iets meer tijd nodig heb om bij te komen, of dat ik op vrijdagavond tegen 21:30 uur denk: ik wil eigenlijk naar bed.....)
Ik word 33 en soms denk ik wel .... faaaaaacckkk. Ik voel me absoluut niet 33. Op een normale dag dan. Lichamelijk gezien ben ik op mijn best, super conditie en strak in het vel. Maar zaterdag heb ik heel gezellig met mijn man gezeten. Tot 3 uur. En een fles beerenburg opgedronken. Weinig geslapen en ik heb er nu nog last van. Normaal was het binnen een dag wel klaar. En gelukkig heb ik hele goede genen. Maar toch heb ik wat fijne lijntjes die ik echt niet had. Wel lach rimpels, dus dat is positief Het scheelt denk ik ook wel dat onze kinderen wat ouder zijn. Slapeloze nachten hebben we door de kinderen eigenlijk nooit meer haha.
Ik voel me vooral oud nu ik zwanger ben. T is echt wel anders dan mn eerste 8 jaar geleden. Ben nu 39. Grijs ben ik al sinds mn 25ste. En dan volledig grijs. Verf dus al jaren elke 6 a 8 weken mn haren. Ik word wel vaak jonger geschat. 32 jaar hoor ik nog geregeld
Ik herken het ook heel erg, hier bijna 46 jaar. Ik zit dus al een paar jaar in de overgang en heb dus heel erg last van opvliegers! Dan voel je je pas oud. Ik ben weer begonnen met bootcampen en vorige week was mijn 1ste keer, ben ik gewoon de oudste van de groep en de jongste is 23 jaar! Slik.
Ik herken het alleen omdat ik nu collega's heb die net 20 zijn. Ik was dus 17 toen zij werden geboren. Toen had ik al mijn mavo diploma en was ik bezig voor havo. Verder alleen op zulke momenten dat ik mij oud voel. Verder geen last van. Ik heb een paar plukken grijze haren, verf het wel, en nog steeds nauwelijks rimpels. Je bent zo oud als je je voelt toch? Ik had 'vroeger' altijd een heel ander beeld voor me wat ik zou doen als ik de 30 had bereikt. Ik heb nu echt een totaal ander leven. Misschien werkt dat mee? Ik kan ook net zo goed opschieten met hele jonge mensen als met oudere mensen.
Ik ben recent 33 geworden. Enerzijds voel ik me ook nog vrij jong: ik zit strak in mijn vel, sport, geen grijze haren, aardig fit. Maar anderzijds voel ik me super oud als de nieuwe jonge-hond-collega zich voorstelt en uit 1993 komt En dan al die ambitie en energie. Soms ook weer rustgevend want ik herken mijzelf en ben blij dat ik nu dan een stuk rustiger en stabieler ben geworden. Ik ben tegenwoordig blij als we op zaterdagavond ''niets'' hebben. Lekker om 21 uur naar bed. En al sik dan wel aan de wijn ga met vriendinnen heb ik daar een week last van Of toen mijn (even oude) collega het msn geluidje liet horen en de stagiaire niet wist wat dat was haha.
Ik heb het vooral op momenten dat ik iemand veel jonger dan ik met een kind zie. Of als ik in een winkel geholpen wordt door iemand die mijn kind had kunnen zijn. Als iemand uit 1990 een huis koopt of trouwt vind ik ze wel erg jong daarvoor, maar ik was zelf ook zo oud toen ik dat deed. Maar iemand uit 1990 is voor mijn gevoel nog maar net meerderjarig. Vooral dat ik me dan een oude moeder voel omdat mijn jongste 1,5 is. Gelukkig valt het erg mee met lichamelijke klachten of zo. Ik kan al heel lang geen avond doorhalen, al sinds ik in een ritme zit. Dus dat maakt niet uit. Ik zie geen grijze haren, ik verf al heel lang regelmatig. Het is meer het besef dat ik niet meer jong en upcoming ben, maar inmiddels echt eens wat had moeten bereiken.
Ik ben 38 en begin ook oud-blond te worden. En s ochtends schrik ik van mezelf als ik in de spiegel kijk. De tijd gaat zo snel en ik voel me af en toe (regelmatig) afgeleefd. Maar goed dan denk ik weer aan mijn zusje die 4 jaar geleden is overleden op haar 27e en dan denk ik dat ik blij moet zijn dat ik 38 ben en leef.
Ik ben 49! Bied je meer? Mama en stiefoma en ik geniet meer dan toen ik jong was. Als ik wat stram ben na een dag sjouwen, denk ik: Ha weer tijd voor een saunaatje! Als ik na een avondje stappen de dag erna moe ben, heb ik een goed argument om lekker lui met de kinderen op de bank filmpjes te kijken! Ik zie er de voordelen wel van in
Ik maak me toch wel zorgen, als de dertigers zich ook al oud voelen. Zijn de veertigers dan al hoog bejaard?