Jullie relatie zit verder wel goed? Komt echt heel heftig op me over dit allemaal. Ik zou me niet meer veilig voelen bij een man als het zo zou lopen. Wel/niet trouwen, wel/niet een achternaam. Het komt op me over dat er allemaal voorwaarden hangen aan gevoelszaken, zaken die van ondergeschikt belang zouden zijn als er liefde heerst in een relatie. En die liefde hoort inderdaad er zeker ook voor je dochtertje te zijn. Zij hoort bij jou, is een stukje van jou. Ik zou dat ook niet los kunnen en willen zien.
Ik heb met hem gepraat en hij zei dat het hem speet en ik nogmaals dat ik daar niets aan heb. Hij vertelde dat hij het niet zo bedoeld maar het gewoon heel eng vind dat hij echt vader word. Nou dat snap ik natuurlijk wel. Ik heb hem uitgelegd dat ookal kent hij S. sinds ze in mijn buik groeide, het gevoel voor mij heel diep zit. Als ze valt, zal hij het vervelend voor haar vinden en haar knuffelen. Ik voel die pijn van haar 10 keer erger. Als iemand naar over haar praat, zal hij boos worden en haar verdedigen. Mij steken ze dan een dolk in mn hart. Zo heb ik dat een beetje uitgelegd en gezegd dat ik niet boos meer ben maar wel erg gekwetst en dat hij toch een stukje kapot heeft gemaakt wat erg moeilijk te helen is als moeder zijnde. Je kunt mij kwetsen door iets tegen mij te doen, dat kun je dan goedmaken en kost tijd. Maar je kunt me ook kwetsen door S. heen, dat breekt echt een stukje en ik word dan gelijk heel defensief en sluit me af. Voorlopig hoeft hij haar van mij niet te erkennen, dat wil ik na deze gebeurtenis nog niet, daar ben ik nog niet klaar voor. Hij nu wel. (nu is de situatie omgedraaid haha) Die kleine die er nu aan komt krijgt mijn achternaam, daar waren we beide over eens en daar hou ik me aan, sterker nog, we zijn niet getrouwd en ik teken dus niet voor zijn achternaam. Gelukkig hoefde ik dat niet te vertellen en vond hij zelf ook dat dit een goede optie is en beloofde zich geen rare dingen meer aan te laten praten door mensen om hem heen. Bij de notaris kunnen we alles vragen wat op ons hart ligt en hij ook. Verder houd iedereen zich buiten onze situatie, dit is onze keuze. Ik heb ook gezegd dat als hij ooit nog eens bedenkt om mij ten huwelijk te vragen dat hij dan 200% achter de adoptie van S. staat. Dit betekend dat hij voor haar allimentatie mag betalen als het uitgaat (waar ik op tegen ben, heb liever dat hij ze mee de stad in neemt en kleding koopt dan dat hij mij maandelijks geld betaald hiervoor) en dat hij als voordeel een verplichte bezoekregeling heeft en ik hem S. dus niet kan ontnemen. (waarschijnlijk blijven we bij elkaar in de buurt wonen zodat ze kunnen gaan en staan waar ze willen en ze 1 woonplek hebben) Maarja iedereen denkt in harmonie te eindigen dus heb wel even zwart op wit verteld wat adoptie inhoud. En hij mag al zn vragen op de notaris afvuren dinsdag. Niet op zn vrienden/familie.
Gelukkig hebben jullie goed kunnen praten! Snap hem ook wel net wat je zelf zegt van dat hij boos wordt maar jij voelt het als een dolksteek! Maar straks komt vast alles op z'n pootjes terecht! Geniet nog van je zwangerschap!!
Fijn dat jullie zo goed hebben gepraat, en verstandige keuze (voor nu).. Hopen dat hij het ook echt gaat begrijpen en dat alles weer helemaal goedkomt uiteindelijk!
Oh, dat heb je hem wel heel mooi verteld, zeg! Ik weet niet of ik dat zo duidelijk had kunnen verwoorden. Good for you! Fijn dat jullie er goed over gesproken hebben. Succes bij de notaris! Ik hoop dat je vriend daarna gerustgesteld is over zijn rechten en plichten als vader van jullie beide kindjes straks
Wat fijn dat het is opgelost! MAAR als hij de baby nu erkend met jou achternaam kan die achternaam niet worden gewijzigd bij een huwelijk. Ik hoop dat jullie dit wel weten.. Naamskeuze doe je namelijk maar 1 keer. In het geval van je dochter is dit anders. Zij staat geregistreerd zonder vader(vader onbekend). Zodra zij wordt erkend(voor haar 12e levensjaar) kun je er alsnog voor kiezen de achternaam van de erkenner aan de nemen. Na erkenning is de achternaam dus voor het leven, ook als je voor de achternaam van de moeder kiest en later gaat trouwen! Denk hier dus heel goed over na! De enige manier om de achternaam NA een erkenning te wijzigen is via een verzoek bij de koningin. Dit kost iets van 500 euro, je moet een vreselijk goede reden hebben en je kindje moet minimaal 5 jaar oud zijn.
Als jullie trouwen kan hij ook jou naam aannemen zodat jullie allemaal dezelfde achternaam hebben. En dan hoeft ie jou eerste kindje ook niet te erkennen als ie dat niet wil.
Bedankt voor de lieve reacties, mijn vriend en ik praten heel veel dus komen eigenlijk overal wel uit alleen ik ben gewoon zo geïrriteerd sinds mn zwangerschap haha ben echt een bitch soms en reageer veel feller. Bijv gister, mijn baas is nogal een flapuit dus die zegt: Zo mars je krijgt wel een dikke reet nu tijdens je zwangerschap je hele billen trillen als je loopt. Dus ik sms dat mn vriend en zeg dat ik nergens anders dik wil worden dan in mn buik. schrijft hij dus heel mannelijk goed bedoeld terug: "meis, zeg maar dat dat mooie rondingen zijn" Nou t vuur ging staan in mn ogen!! IK HEB GEEN RONDINGEN!!! schreeuwde ik door de telefoon hahaha. Terwijl ik normaal gedacht zou hebben: "lekker mannelijk zo'n opmerking..." en er niet op gereageerd zou hebben. Dus ja ik draag die kleine lichamelijk maar hij krijgt geestelijk genoeg te verdragen hahahaha en alles komt vast wel weer goed. We gaan dinsdag bij de notaris vragen hoe het allemaal zit.
@vrouwtjeromy, heel herkenbaar dat hormonenverhaal. Ik heb laatst ook een topic geopend over een ruzie met mijn man, terwijl ik me daar normaal echt niet druk om maak. haha . fijn dat het is opgelost.