Ik voel me zo`n aansteller....

meid in mijn omgeving zijn er vrouwen die net doen alsof ze ze zo hebben uitgepoept en dat zeggen ze dan ook, bevallen doet helemaal geen pijn, was een makkie, bla bla bla, tot mijn man dus echt dacht dat het een makkie zou worden en ik nergens tegenop hoef te zien, nou ben ik niet zo'n angsthaas maar ik bereid me weldegelijk voor op flink wat pijn, dat soort reacties kan je het gevoel geven dat je ook met hun moet meedoen en inderdaad zeggen dat het een makkie was, niet doen, blijf trouw aan jezelf, je bent geen aansteller, een bevalling doet pijn, punt!

 

Ik vind je ook geen aanstelster hoor. De een vergeet het nou eenmaal makkelijker dan de ander, maar ik denk eigenlijk dat het bij iedereen wel pijn heeft gedaan. Bij heel veel vrouwen past Moeder Natuur nou eenmaal het geweldige vergetelheidstrucje toe, anders zou er nooit meer iemand een tweede kind durven krijgen, denk ik.

Beetje stom verhaaltje van mij: ik had al gehoord dat je het zo snel weer vergeten bent, hoeveel pijn het doet. Dus op het toppunt van mijn bevalling heb ik eens eventjes heel erg stilgestaan bij wat ik voelde. Ik weet nog dat ik toen dacht: "Dit is echt duizend keer erger dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Maar goed dat je dat niet weet vantevoren, maar dit vergeet ik noooooooooit meer".
En tien minuten na de bevalling heb ik er weer bewust bij stilgestaan. En weet je? Ik wist het al niet meer precies! Ik weet nog wel dat ik dat toen dacht, maar hoe het voelde? Geen idee!
Oh, en ik had naar ieders maatstaven dus echt een eitje van een bevalling, he. Duurde maar 3 uurtjes, ontsluiting vorderde razendsnel en als ik niet half in paniek was geraakt van het tempo, had het persen ook veel korter kunnen duren. Dus als er iemand reden heeft om te zeggen dat een bevalling een makkie is, ben ik het wel, haha.

Ik zie nu ook totaal niet op tegen mijn tweede bevalling, maar als ik nu terugdenk aan die herinnering die ik heel bewust heb gecreeëerd, slaat de schrik wel even toe. Maar ach, ik heb het toen ook gered, zal wel weer lukken, denk ik dan maar.

 

De uitdrijving zelf heb ik niets van gevoeld. Blijkbaar had ik zo'n pijn, dat het gewoon verdoofd was.

Ik heb zelf ook een weeenstorm gehad en met 8 cm al persweeen. Nou dat was echt serieus geen pretje. Masseren, nee toch niet masseren, liggen, nee toch niet liggen, zitten, nee toch maar niet, lopen, hangen, onder de douche, lekker, nee toch maar niet. Ik wist echt niet meer waar ik het zoeken moest.

En mijn moeder 'beweert' dat ze 5 keer fluitend een bevalling heeft gedaan, brrrr.

 

Ik vind je zeker geen aansteller hoor. Iedereen beleeft het anders. Praat hier maar lekker van je af meid.

Ik lees hier dat mensen denken dat het niet kan een bevalling zonder echte pijn. Maar hier dan toch wel. De eerste twee bevallingen deden zeker wel pijn maar de derde echt niet. Ik heb gewoon nog alles gedaan. Pas toen ik door had dat de krampen om de 5 minuten kwamen en een minuut duurden ben ik het zh gaan bellen (moest in het zh bevallen ivm bloeddruk). Zelfs die twijfelden enorm of het wel weeen waren. Toch mocht ik langs komen. Om 04.00 uur was ik in het zh. Na de intake werd ik op bed gelegd en aan de weeen monitor. Je zag wel wat maar niet extreeme weeen. Toch even gekeken naar de ontsluiting. 10cm! Vliezen gebroken en om 4.44 was Marijn er al. Zonder op te scheppen: echt geen pijn gehad.

 

je bent geen aansteller. je voelt wat je voelt. en als jij het zo voelt dan is het zo. de pijngrens is voor elke mens ook anders.er zijn heus wel meer vrouwen die het gewoon niet meer aandurven of er lang over doen om het een beetje een plaatsje te geven voordat ze eventueel de stap naar een tweede of derde durven te nemen. in mijn geval duurde het 12 jaar. ( need i say more) en ja sommige hebben geluk en hebben een "makkelijke" bevalling. en sommige mensen moeten er iets meer voor doen en iets meer verdragen. probeer je maar niks aan te trekken van dat soort opmerkingen meid.

 

@juniper... heel herkenbaar. Toch voor een 2e? Dit alles heeft er onder andere wel voor gezorgd, dat ik waarschijnlijk geen 2e wil.

 

ik heb niet alles van iedereen gelezen

maar ik verbaas me ook soms hoe mensen kunnen reageren;
ik heb eenbevalling gehad van 3 uurtjes en dat is behoorlijk pittig! bijna niemand snapt dat en wil ook zo'n korte bevalling! vk enzo vind een bevalling van 3 uur behoorlijk pittig en het is zeker niet goed voor het lichaam!

moet wel zeggen het is ook maar hoe je ermee omgaat. ik wil daar niemand mee beledigen ofzo hoor maar sommige mensen kunnen ergens een big drama van maken, al begrijp ik dat dit nu niet het geval is!
maar ik bedoel dan meer in mijn omgeving.

 

Mijn bevalling vond ik loodzwaar. Het duurde 32 uur en ik hal alleen maar weeenstorm, bijna geen pauzes ertussen. Vlak na de bevalling zei ik dat ik het beestachtig vond en dat ik het nooit meer zou doen.

Maar de clichés kloppen in mijn geval: een maand na de bevalling keer ik er heel anders tegenaan. Ja, het was superzwaar, maar ik zou het zo nog een keer doen. Het is erg pijnlijk, bijna voor iedereen, maar het is blijkbaar niet verschrikkelijke genoeg om bij 1 kind te houden. Mijn ervaring is dus dat het achteraf erg meevalt.

 

Dit is dan toch typisch zo'n vooroordeel? De mensen in je omgeving maken mss wel helemaal geen big drama, maar hebben hun bevalling mss wel als traumatisch ervaren. Juist wat jij nu doet, stuit zoveel vrouwen tegen de borst..

 

loetje
sorry, misschien niet duidelijk!
ik had het niet specifiek over de bevalling...
meer over de benadering van sommige zaken, niet in het bijzonder de bevalling!
Vind het nogal logisch dat een bevalling zwaar is. nee je scheurt voor je lol uit, en wordt voor je lol gehecht zonder verdoving!

Overigens in mijn omgeving heb ik ook verhalen over een bevalling gehoord en die zijn dan echt mega ernstig, bijna dood lijkt het wel maar vervolgens binnen zeer korte tijd {maandje of 4} bewust wéér zwanger, dan denk ik; yeah right

maar nogmaals ik wil er niemand mee voor de kop stoten