2e zwangerschap, minder intens?

Hier leeft het ook veel minder omdat ik veel met onze dochter bezig ben EN enorm misselijk ben de gehele dag. Dat nodigt ook niet uit om de lekker op zoek te gaan naar leuk spulletjes. Vond eigenlijk dat ik er door de misselijkheid er al meer dan genoeg mee bezig was Zou me echt niet schuldig voelen meid!

 

Ik had het ook buiten het feit dat ik bij de eerste gewoon de heledag de tijd had om in boekjes te neuzen enspulletjes op te zoeken overal,voelde ik me toen ook een stuk beter.
Nu heb ik een mannetje van 4,5 rond lopen die van alles wil en heb ik niet meer zoveel tijd om veel dingen te doen (die ik toen gewoon deed wanneer ik daar zin in had bijvoorbeeld even naar de stad gaan of schoonmaken want dat moet ik nu tussen schooltijden en het liefste sochtends doen anders kom ik met alles in de war).
Ik denk gewoon dat het ligt aan het hebben van al een kind zeg maar en alles dus iets meer planning vereist dan dat je alleen met z'n 2en bent en je verder niemand hebt waarje rekening mee hoeft te houden.
Al ben ik er misschien wel wat minder mee bezig en lijkt het allemaal sneller te gaan dan bij de eerste vind ik het wel des te meer een groot wonder dat er iets in mijn groeit en dat we nog een kindje mogen verwachten ook mede door een eerder miskraam,ik was me bij de eerste lang niet zo bewust van alle risico's in een zwangerchap en het kunnen misgaan ervan en dacht ik ben zwanger klaar en nu na 1 miskraam en de MMM te hebben mee gemaakt vind ik het iedee dag steeds wonderbaarlijker dat het goed gaat en mijn lichaam dit doet en kan en mijn eerste het doet zeg maar en alles werkt

 

Ik herken het ook hoor. Eerst kon ik lekker op de bank liggen en me concentreren op de bewegingen in mijn buik. Nu staat er een peuter van 2 druk naast te doen

Ook heb ik het nu drukker dan eerst. Ook al werk ik minder.

Dus voel je niet schuldig, je bent echt niet de enige.

 

Idd heel herkenbaar.
Bij Levi voelde ik me juist heel beroerd waardoor de 9 maanden sowieso lang leken te duren maar was daar echt dagen aan het tellen, van moment tot moment leven etc.
Nu heb ik me eigenlijk steeds heel goed gevoeld en heb het daarbij zo druk met Levi dat ik er soms gewoon niet meer bij stil sta ( op het moment wel heel erg hoor,komt toch erg dichtbij nu ) maar probeer wel iedere dag even een geniet momentje te maken.Dus even lekker zitten/liggen, buik bloot, handen er op en genieten.

 

Absoluut herkenbaar!
Bij onze dochter kon ik bij wijze van spreken op de minuut af vertellen hoe lang ik zwanger was, en nu?
Vorige week belde ze van de kraamzorg om te vragen hoe ver ik zwanger was en ik moest gewoon in mijn agenda kijken

 

Bij mij is het juist omgekeerd.
Mijn eerste zwangerschap was wel gepland, maar onverwacht snel. Ik had nog niet eens in mijn hoofd wanneer mijn NOD was, e.d.
Ik ben er heel ontspannen in gegaan, en me nooit druk gemaakt dat het niet goed zou gaan. Het ging allemaal gewoon vanzelf....
Nu heb ik een paar maanden geleden een miskraam gehad, en deze zwangerschap voelt heel anders! Het is spannend, maar het voelt goed, en ik weet weer precies hoe lang ik zwanger ben, hoe groot het vruchtje nu moet zijn etc.
Wat voor mij heel erg scheelt, is dat ik niet meer werk, dus ook minder afleiding op een dag heb.

Ik vind het heerlijk dat ik deze zwangerschap bewuster kan beleven, en ik kan me nu al verheugen op een meer ontspannen borstvoedingsperiode (vorige keer al 3 weken na de bevalling begonnen met het opbouwen van voorraad in de vriezer, zoontje aanleren uit een fles te drinken, en iedere avond op een gegeven moment stress of ik wel voldoende gekolfd had om de volgende dag mee te geven).

Nou heb ik ook een zoontje dat gemiddeld nog zo'n 3,5 à 4 uur slaapt overdag, dus dat geeft mij genoeg tijd voor nieuwe-baby-voorpret, haha!

 

Ik ben er ook minder mee bezig, ben hardstikke kotsmisselijk deze keer, ben helemaal kapot en ik heb een peutertje van 2,5 wat ook lekker veel aandacht wil
Ik stond van het weekend in de hema bij de rompers in maat 56 te kijken en ik voelde........ niks.
Misschien komt het als we weten wat het is, een jongen of een meisje, maar ik ben er nu gewoon nog niet zo mee bezig.
Ik heb ook steeds zoiets van pfff, ik heb alles al, ik moet alleen nog een box en een nieuwe kolf. Terwijl met de eerste, ik elke maand wat kocht en er daardoor ook gewoon meer mee bezig was. En toen had ik alle tijd om er mee bezig te zijn

 

Ik ben onverwachts zwanger geraakt, ik wilde na de ma nog even niet, wist ook niet zeker of ik het nou wel echt wilde. En toen werd ik niet ongi, dus ik zei tegen mijn man, ik doe maar is een test, maar als het zo is is het echt een onbevlekte ontvangenis geweest Toen ik de test positief zag worden dacht ik ook echt, wtf??? Mn man zei met rode wangen, uhhhh ja, dr is wel een condoom gescheurd ongeveer 3 weken geleden.
Dus ik was echt in shock. Als ik aan februari denk en aan een klein babytje voel ik wel blije kriebels hoor Maar ik vind de zwangerschap nog niet veel aan.
Ik heb de afgelopen anderhalf jaar ook een hoop gedoe gehad met een stalker, mn oude werkgever, en toen de missed abortion, ik was echt van plan om deze zomer eens even lekker bij te komen van alles met veel rose En toen was ik ineens zwanger en onwijs misselijk, bleh!

Maar goed, zolang ik blij word van het idee dat ik in februari weer zo'n hummeltje vast mag houden, maak ik me niet zo druk over het feit dat ik er verder niet zoveel over nadenk

 

ja zeker is het herkenbaar! bij mij begon het gevoel ineens bij de 25 weken. ineen wou ik alles voor de baby halen. babykamer is dan ook al bijna klaar. alleen lamp ophangen, duokinderwagen en gordijnen ophangen. komt vanzelf hoor

 

Hier nog 1.
Al bij het zwanger worden was het zo anders, ik zag veel meer nadelen dan bij I. Verder voelde ik me eerste weken zo vreselijk, dat ik me zelfs ziek heb gemeld. Zo niet mij en dat voelde niet fijn.

Heel veel zwaarder vind ik het nu gelukkig (nog) niet met een peuter, heb een vrij makkelijke dochter. Maar herken me wel weer in het geen zin hebben in babyshoppen.

Ik ben laatst heel bewust op de babykamer gaan zitten met het Nijntje muziekdoosje op mijn buik. Voelde een beetje vreemd,haha maar aan de andere kant ook wel fijn. Dat soort kleine dingen doen me dan weer denken aan straks weer een klein wurmpje erbij.En dan voelt het gewoon weer fijn

 

Ik zocht dit topic gewoon! Hier hetzelfde, ik heb ben er bijna niet dagelijks mee bezig. omdat ik lekker met het kleine mannetje bezig ben. Soms laat ik mijn zoontje op mijn buik staan als ik op mn rug lig, maar dan denk ik soms wel van oja..pas op

Het komt ook wel omdat nog niemand het weet! ik zal het rond 10 w gaan vertellen omdat het dan waarschijnlijk wel overduidelijk zal zijn!

liefs pina

 

Ik heb precies hetzelfde gehad. Als je zwanger bent van de 2e heb je veel minder tijd om te 'zwijmelen' en je hoeft haast niets meer te kopen. En je hebt het ook allemaal al een keer meegemaakt, hoe bijzonder het ook is, het is niet helemaal nieuw meer. Wij hadden er bij Eva ook langer over gedaan dan bij Lisa. Bij Eva 1,5 jaar, bij Lisa was ik na 2 keer 3 rondes (1 miskraam gehad) zwanger. Het leek wat meer vanzelfsprekend, ofzo.
Lisa bewoog ook nog erg weinig, dus heel vaak stond ik er niet eens bij stil dat ik zwanger was. Wat wel heel belangrijk was voor me, was dat Eva grote zus zou worden, dat blije gevoel had eigenlijk de overhand. Ik heb tijdens de zwangerschap van Lisa bewust weer aan zwangerschapsyoga gedaan, even een momentje voor mij en de nieuwe baby. Maar toch was het gevoel héél anders dan toen ik zwanger was van Eva. Ik vond het heel erg eigenlijk, maar goed, gevoel kan je niet dwingen, ze was (en is ) wel heel erg gewenst.

Het is trouwens helemaal goed gekomen . Ik ben echt dol op Lisa. En ook nog altijd op Eva

 

Heb ik ook hoor. Misschien ook omdat ik nog geen eerste echo heb gehad en dan is het ook nog wel onwerkelijk en durf ik niet echt te genieten. Maar zo nieuw als bij de eerste is het toch niet. Heb wel net vandaag alvast een zwangerschapsdagboek aangeschaft, zodat ik toch wel wat ga bijhouden. Ik vond mijn vorige zwangerschap heerlijk dus ga er toch weer van genieten, wie weet is dit wel de laatste keer dat ik zwanger ben. Maar het valt me ook wel zwaarder, ben moe, vaak een vaag misselijk gevoel en Irem die net op die momenten mijn aandacht wil....

 

fjieuw wat een opluchting om dit te lezen!! Heb me een hele tijd schuldig gevoeld om het feit dat ik er minder mee bezig was dan de eerste keer. De eerste keer hebben we er 3 jaar over gedaan en deze keer was niet gepland en door de anticonceptie heen! We wilde zeker wel een tweede kindje maar niet op dat moment al. Nu zijn we weer een heel eind verder en zijn we er dolgelukkig mee!! Zien ook weer een hoop voordelen. Neemt niet weg dat ik er de hele zwangerschap veel minder mee bezig ben geweest. Ik ben nu 33 weken zwanger en heb zoiets van o oooo de babykamer moet nu toch echt wel af!! Gelukkig werk ik maandag voor het laatst en komt volgende week de kamer af hihi.

 

Heel herkenbaar hoor (ook het schuldig voelen). Ik had het zelfs toen Julia pas geboren was, dat ik minder 'onder de indruk' was

Maar ik hou net zoveel van haar en het gevoel is nu helemaal gelijk. Ik was bang dat ik het de hele tijd zou houden, dat ik bijv. het eerste lachje van Julia óók minder speciaal zou vinden enzo, maar dat is helemaal niet zo!