Ik voel me zo ongelukkig

Discussie in 'De lounge' gestart door Floddertje, 2 dec 2008.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Karagoz

    Karagoz VIP lid

    14 apr 2006
    7.984
    0
    36
    Moeder en verzorgende
    ergens in het land
    ik ben het helemaal eens met bellina
     
  2. MvS

    MvS VIP lid

    19 okt 2008
    5.563
    1
    36
    Ja, ik eigenlijk ook wel. Niemand kan je gelukkig maken behalve jij zelf, hoewel ik natuurlijk ook best begrijp dat dat soms nu eenmaal niet zo makkelijk is als het klinkt.

    Ik ben eigenlijk vooral benieuwd of er inmiddels al iets veranderd is bij TS? Is je man al wat actiever, of heb je zelf iets gevonden om te doen en mensen te leren kennen...?
     
  3. niva

    niva Fanatiek lid

    16 nov 2006
    2.300
    0
    0
    lvg begeleidster kinderen/jongeren
    Ik vind het heel rot voor je dat je je zo verdrietig en down voelt,
    zoals je het omschrijft moet je je echt wel enorm verdrietig en eenzaam en rot voelen..Bah wat naar zeg!

    Ik kan me zó goed voorstellen hoe je situatie vwb het maken van een beslisisng eruit ziet. Je staat voor een deur en je wete dat je die deur in moet gaan om vérder te komen in je leven. Zoals het nus is wil je het niet, daar waar je nu bent wil je niet zijn..en JIJ zelf hebt één leven, dit leven. En in DIT leven moet jij het voor jezelf draaglijk dan niet leuk/ aangenaam maken.
    En ook jij bent uiteindelijk de enige die daar onder lijdt indien je dat niet doet. De deur dichtlaten is veilig, zekerheid, je weet wat je hebt. Maar is dat wat je hebt ook dat wat je wilt?

    Ik hou niet zo van dreigen in een relatie, zoals Nynke zei, maar misschien dat het soms kan helpen of zelfs nodig is?
    Ik zou er van uit willen (moeten kunnen) gaan dat mijn man ook wil dat ik gelukkig ben. Dát is namelijk wat ik in een relatie wil...een partner die zich fijn voelt als ik me fijn voel..en andersom.
    Maar dat is persoonlijk natuurlijk. Ik heb 'vroeger'ook wel relaties gehad waarin dat bniet eens aan de orde was..ik kan me nog herinneren dat ik bijvoorbeeld nooit lachte of plezier/ pret had met mn vriend toen.
    Ik vond dat normaal en mistte t ook niet...
    Nu weet ik dat ik dat nooit meer zou willen..Ik wil genieten, lachen, plezier hebben, gelukkig zijn en vooral ook sámen met mijn man. En als mijn man dat niet wil, is hij niet de persoon voor mij om samen mijn leven mee te delen..
    Maar wederom dat is persoonlijk en misschien moet t niet zo drastisch of wil je dat helemaal niet. Misschien heb je andere verwachtingen of ben je om andere redenen samen..Ik zou je iig willen zeggen, probeer echt zélf gelukkigte worden, ga er naar op zoek. Zoek dingen die je blij maken....een leven náást dat van je man. En ik weet bijna zeker als je je daar een tijd voor inzet, dat t ook zal lukken..én dat je man waarschijnlijk dan óók wil :)

    succes meid, t is echt heel moeilijk..maar open die deur!
     

Deel Deze Pagina