Hoi, Momenteel heb ik een heel maar dan ook een heel erg kort lontje. :x Terwijl ik normaal erg veel gebult heb. Ik ben ook erg emotineel. Vanmorgen zat ik ff het nieuws te kijken voor dat ik naar me werk ging en ik moest gewoon huilen. Zijn er nog meer mensen die dit herkenen? Als ik maar niet op me werk in huilen uitbarst. Gr Tam
hihi ja die hormonen! Heb er op zich niet heel veel last van gehad en me ook zo veel mogelijk ingehouden. Weet nog toen me zus zwanger was die was 9 maanden lang niet te genieten dus daar bleef je liever bij uit de buurt. Dat wou ik echt niet!
Hier ook eentje die last heeft van dr "hormoontjes". Ik kan totaal niets hebben en het lontje is ook dermate kort dat man lief het steeds moet ontgelden. Niets is goed, en ondanks dat ie me toch helpt in huis en er wel voor me is heb ik zo nu en dan het gevoel dat ik er helemaal alleen voor sta terwijl dat helemaal niet zo is. Die hormonen zijn hele vreemde dingen hoor hahahaha
Hormonen waren bij mij juist in het begin nog wel te behappen, maar nu ik wat verder ben heb ik er meer last van. Ja, of ik herken het eerder en beter nu haha Ik ben dit weekend verhuisd en daar komt ook de nodige stress bij kijken. Zooooooo dan komen die hormonen pas goed door
ik ook en wordt r zelf gek van...ken nix hebben vooral niet van me vriend...emotioneel dan as we n ruzi krijgen ben ik zo extreem vel..en emotioneel eigenlijk soort van paniek hysteries
Ik begin me nu ook echt aan alles en iedereen te ergeren. Mijn vriend heeft het helaas op moment niet makkelijk met me Echt alleen al hoe hij een zin uitspreekt, kan ik soms niet uitstaan. Het gaat echt werkelijk helemaal nergens over
Ook hier in huis waait regelmatig een wervelstormpje......ik ben echt te onredelijk. Als iets niet naar wens gaat dan ontplof ik. Ook in het verkeer en in winkels ga ik compleet uit mijn dak. Ik zie mijzelf al liggen in het kraambed........helemaal alleen, omdat niemand me meer wil zien......Weet niet hoe het komt, op het moment zelf vind ik echt dat ik redelijk ben en gelijk heb. Achteraf schaam ik me diep. Tot tien tellen helpt niet....ik kan niet eens aan tellen denken! Sterkte voor jullie......en jullie mannen.
ik heb er ook last van. gelukkig niet heel vaak. maar als ik die buien heb ben ik vooral heel huilerig. zo liepen we van het weekend op de markt. en toen mijn schoonmoeder op een snoepje beet, verloor ze haar voorste tand uit haar vals gebit. wij helemaal in een deuk... ik kwam echt niet meer bij van het lachen. maar na een tijdje stond ik gewoon kei hard te janken en weet glad niet waarom gelukkig dacht iedereen dat die tranen van het lachen waren en viel het dus niet op echt heel vreemd was dat!
Ja hoor, heb er ook weleens last van niet elke dag gelukkig. Maar als ik z'on dag heb kan ik goed een paar keer uit mijn vel springen Werk ik ook nog op een tankstation en moet dan echt moeite doen om niet uit te vallen als er iemand loopt te klagen over iets waar ik niks aan kan doen Zoals laatst die slangen zijn ook wel erg kort bij jullie hé (zucht nummer 35 vandaag) ja meneer ze hangen ook niet voor niets aan 2 kanten. Ja maar het was druk dus had geen zin om te wachten, ja dan kan ik er ook niks meer aan doen...... , nou dat viel helemaal verkeerd bij meneer en ik kreeg de volle laag nou dan kan ik ook goed janken hoor
Ik had gister een conflict met me collega en de tranen sprongen in me ogen. Ik probeer me op het werk in te houden maar wil niet altijd lukken. Gr Tam
ik had het ook bij vlagen, onredelijk om de kleinste dingetjes en ik wist niet hoe ik mezelf moest veranderen... Gelukkig is dat nu weer helemaal over. Wel nog heel emotioneel. Als ik iets op tv zie, iets ontroerends ofzo, dan beginnen de waterlanders zo nog te stromen. Wees niet bang dat je op je werk gaat huilen. Je zegt gewoon eerlijk: tja, ik kan er niks aan doen, zullen de hormonen wel zijn. Echt: dat slikt iedereen!
Ow, ik zie dat je nog maar zeven weken bent. Dan weten ze het op je werk waarschijnlijk nog niet eens? Tja...... dan zul je iets anders moeten verzinnen
het is hier ook heel erg herkenbaar. wij zijn ook pas verhuisd en daar was vriendlief niet blij mee...ja met het huis wel maar met mij geloof ik niet. was maar aan het zeuren over alles wat hij deed en als het me niet beviel dan had hij het nog zwaarder eigenlijk best zielig voor die mannen hoor hihi
nee indd ze weten het nog niet ik heb alleen maar aan 1 collega verteld en die snapt het ook wel maar voor de rest is het allemaal maar een beetje vaag hoe ik soms kan reageren.. Nou gooi ik het er op dat ik slecht geslapen heb wat eigelijk ook het geval is. Maar nog een paar weken en hoop het aan iedereen het te kunnen vertellen.