Het lipbandje en tongriempje van mijn dochtertje (bijna 6 weken oud) zijn gister opnieuw geknipt, nadat ze 5 dagen geleden ook al geknipt waren. Het lipbandje groeide weer terug/was niet ver genoeg ingeknipt, en onder haar tong kwam een verborgen tongriempje tevoorschijn nadat het de eerste keer geknipt was en we flink wat oefeningen met haar hebben gedaan. Voor 4 dagen lang hebben we voor elke voeding de wondvlakjes moeten strekken en masseren. En net toen de dag aanbrak dat we over konden gaan op om de voeding strekken/masseren, moest de ingreep dus overnieuw en konden we weer van voor af aan beginnen Het strekken en masseren doet ons meisje zoveel pijn Ze schreeuwt en krijst en huilt grote tranen van verdriet. Na het strekken/masseren mag ze gelijk aan de borst en snikt vervolgens zowat de hele voeding na met tranen nog in haar ogen. Ik kan er niet meer tegen! Ik kan er niet meer tegen dat ik, als moeder, mijn kind dit aandoe! We moeten doorzetten, want dat is echt het allerbeste voor haar en we moeten ervoor zorgen dat de ingreep niet voor niks is geweest. Maar mijn moederinstinct vecht mij ieder stap tegen en intussen huil ik elke strek/masseer sessie en voeding met mijn dochtertje mee Dit is zo zwaar! Ik ben ook zo bang dat mijn meisje mij straks gaat associëren met pijn en verdriet en misschien zelfs wel de borst daardoor gaat weigeren... Ik weet niet zo goed waarom ik dit hier schrijf. Ik denk dat ik het gewoon even uit mijn systeem moet hebben. Misschien herkennen andere moeders zich in mijn situatie?
Ik herken het niet, maar kan me voorstellen dat je moederhart pijn heeft zo. Sterkte voor jullie allebei!
Ow wat vreselijk lijkt me dat! Maar waarom iedere voeding masseren? Ik heb altijd begrepen dat dit maar drie of vier keer per dag hoeft?
ik heb hier ook geen ervaring mee maar kan zo goed begrijpen dat je moederhart pijn doet. Bedenk alleen wel dat , als het goed is voor je dochter je toch moet volhouden. Probeer dit steeds te zeggen......neemt niet weg dat je zelf het liefste enorm hard mee wilt huilen. Heel veel sterkte, lijkt me enorm naar. Take care allebei
Geen ervaring...maar wat kan ik me dat goed voorstellen er is wel een ding dat ik zeker weet, en dat is dat ze jou en de pijn absoluut niet zal associeren! Daarvoor krijgt ze veel te veel liefde van je! Ff doorzetten, het is over voor je het weet! Dikke knuffel.
Ach meid.. Dit is verschrikkelijk. Je eigen meisje pijn moeten doen omdat het het beste voor haar is. Ik ken het (wel met hele andere dingen) gevoel. Wat erg hielp (mij ook) was veel tegen haar praten. Waarom ik het deed. Ook zong ik liedjes en zei tussentijds heel veel dingen als: je mag huilen, het doet ook zeer, het wordt beter etc. Etc. Dit kan heel traumatisch voor je zijn als ouder. Trek op tijd aan de bel en praat ook met haar arts over hoe vervelend je het vindt.
Op het papiertje staat: Vóór elke voeding, of tussen twee borsten in, voor 4 dagen lang. Na 4 dagen mag het om de voeding. Voor ong. 3 weken lang. Voor zo'n jonge baby zit je dan al gauw op 8 keer per dag Na de 4e dag wordt het dus in principe wel 3-4 keer per dag. Kan niet wachten
O wat verdrietig..ik snap dat je daar moeite mee hebt..hopelijk zijn de 4 dagen vlug voorbij en gaat het elke dag wat beter.
We proberen inderdaad veel tegen haar te praten. Ze huilt alleen zo hard, dat ze ons met geen mogelijkheid zou kunnen horen Dan zouden we echt naast haar oor moeten gaan schreeuwen Laten we dat maar niet doen Pfff, traumatisch is het zeker zeg... Borstvoeding ging al niet erg soepel, maar dit maakt het een stuk zwaarder om zo elke voeding bezig te zijn. Ik ben steeds banger en banger voor het moment dat ze weer wakker wordt en een voeding wil... De komende 3 weken kunnen niet snel genoeg voorbij gaan voor mij... Zonde toch, dat je zo 3 weken uit het jonge leven van je kleine meisje wilt missen
Getver, kan me heel goed voorstellen hoe ellendig je je hierbij voelt. En vraag me nu toch af.. is dat masseren echt zo nodig? had je dochter zo'n last met drinken dat ook het lipbandje geknipt moest worden? ik heb bij mn jongste (nu drie maanden) alleen het riempje laten doen en niks over masseren gehoord. En dus ook niks gedaan.
Wat erg om te moeten doen bij je dochtertje. Kan me voorstellen dat het traumatisch is. Krijg je hiervoor geen ondersteuning?
Ons meisje kon haar bovenlipje helemaal niet opkrullen bij het drinken aan de borst, en kon daardoor dus ook geen grote hap nemen. Ze bleef steeds aan het puntje van de tepel zuigen, want verder dan dat kwam ze gewoon niet. Doordat ze ook een tongriempje had kon ze het vacuüm ook nauwelijks vasthouden. Hierdoor heeft ze geleerd om maar zo hard mogelijk te zuigen op de tepel, om de melk te krijgen. Daardoor zat ik steeds met pijnlijke tepels en werd zij na 5min te moe om de borst goed leeg te drinken. Over dat masseren, tja, die instructie kregen wij mee. In andere landen, bijv. Amerika, wordt dat ook altijd gedaan na zo'n soort ingreep. Om te voorkomen dat de delen van het bandje/riempje weer naar elkaar toe groeien en de ingreep dus voor niks was. Blijkt dat bij ons meisje dit dus erg snel gebeurd en dat het daardoor dus nog belangrijker is om goed op te letten dat het bandje niet weer aangroeit. We kunnen altijd de specialist bellen die de ingreep heeft gedaan, zij staat voor ons klaar. Na de vorige ingreep hebben we dit dus ook na 2 dagen gedaan, omdat we dachten dat het lipbandje er niet goed uitzag.
Ben je alleen als je dit moet doen of is er iemand bij je. Heb je een goede vriendin of zus waarmee je er over kunt praten?
Ik bedoelde eigenlijk meer ondersteuning voor jou en je vriend. Dat jullie met iemand kunnen praten of je moet daar geen behoefte aan hebben.
Ik heb geen ervaring, maar ik wil je wel even veel sterkte wensen. Een baby met pijn doet pijn aan je (moeder)hart en als je dan die pijn dan zelf veroorzaakt omdat het moet. Pfff. Ik hoop dat deze weken snel voorbij zijn en dat jullie dan mogen genieten van elkaar.