Jeetje zeg! Wat fijn dat ik dit kan delen met jullie hihi. K had echt het "gevoel" dat ik een van de weinige was met dit probleem maar het komt dus erg veel voor. @ Moonflower: Thnx voor je opbeurende bericht!!
Hier hetzelfde probleem.Mijn vriendinnengroep bestaat voornamelijk uit meiden van dit forum ( die helaas ook niet allemaal naast de deur wonen ). Hoop maar dat ik straks meer contacten krijg als Levi naar de basisschool gaat en je zo via via weer andere ouders leert kennen. Ben een tijdje geleden op BBB sport gegaan in de hoop op meer sociale contacten maar waren allemaal 18 jarige meiden dus ging hem ook niet worden. Nu nieuw werk, wel leuke collega's maar allemaal ouder dus ook niet echt waar je naast het werk mee afspreekt. Voel me ook vaak eenzaam hoor.
ik sluit met er deels bij aan. ik heb dan wel een paar vriendinnen (3 om precies te zijn) maar die hebben geen kinderen leven een heel ander leventje en houden zelf ook niet van kinderen dus moet altijd alleen iets met ze doen. is lekker hoor,even eruit maar zou heel graag mensen in mijn omgeving hebben die ook kids hebben. wat dat betreft ben ik ook eenzaam. werk niet (thuisblijfmoeder) . mochten jullie een dag organiseren om iets leuks te doen,bijv high tea/zwemmen/bbq-en etc dan kom ik ook graag!! als mijn huis wat groter zou zijn zou ik zeggen kom gezellig langs met zn allen
Hoi, Ik sluit me ook aan bij dit verhaal. Ik ben op mijn 17e het huis uit gegaan en ging fulltime werken. Veel geld of nog de puf om elk weekend uit te gaan had ik niet en raakte daardoor veel vrienden kwijt, gewoon om het feit dat ik een heel ander leven leidde dan mijn vrienden toen. Veel later ging ik naar het buitenland verhuizen om daar te wonen en te werken, daar leerde ik mijn ex (vader van mijn zoontje) kennen en trok bij hem in. Toen hij mij tijdens de zwangerschap verliet voor een ander ben ik terug gegaan naar Nederland en van het kleine beetje vrienden wat ik nog had was er niets meer over gebleven. Ik woon op mezelf samen met mijn zoontje en ik werk 4 dagen in de week. Als ik wat doe, is het meestal met mijn zoontje, zusje en of moeder. Dus ja ook ik voel me vaak "eenzaam" en zou wel wat meer vriendinnen willen hebben...maar ook bij mij schuilt er een angst om in de steek gelaten te worden. Ik ben ook 27 net als ts Gelukkig heb ik wel een aantal mama's leren kennen van zp, maar ook die wonen niet in de buurt helaas...
Ik denk dat de meeste vriendschappen idd verwateren als je kinderen krijgt:S ons huis was elk weekend vol met "vrienden" en sinds ik me kindje heb tja waar ze zijn ik weet het niet gelukkig is er 1 vriendin gebleven die geen kids heeft maar t wel snapt dat ik niet alles kan doen en een ander heeft ook n kindje (leren kennen via de psz en verjaardag van me dochter) dus die begrijpt het wel laatste vriendin heeft 2 kids maar daar is het contact n beetje van aan het verwateren maar meer omdat ze meer waarde hecht aan materialen en geld dan aan vriendschappen (tja zo rijk ben ik ook niet:S)
hier ook zo eentje!! wat zijn we allemaal eigenlijk triest he! mijn vriendinnen zijn op 1 hand te tellen. ook hebben die vriendinnen allemaal kinderen of zwanger he agnes En helaas lukt het bij mij nog niet! verder zie ik ook weinig behalve mn werk waar ik regelmatig in wissel. vroeger toen je 16 was ofzo was vriendschap sluiten op je werk n stuk makkelijker naar mijn gevoel dan. Nu ben ik in 1 jaar tijd 4 keer veranderd van werk dus dan kun ook weinig contacten onderhouden. om n lang verhaal kort te houden ook ik leef tussen die 4 bekende muren en mijn grootste vriend is de laptop!!
Kijk eens op www.nieuwemensenlerenkennen.nl Dat is een site waar allemaal mensen zitten die op zoek zijn naar vriendschappen, géén relaties! Ze organiseren bijvoorbeeld allerlei activiteiten, waarbij je zelf kunt kiezen of je je ervoor op wilt geven! Ik hoop dat je er wat aan hebt, succes!
Ik herken het ook zoooo erg! Wilde ook bijna een topic openen hierover. Heb hetzelfde als jou, de jaloezie en eenzaamheid, ben momenteel ook zo ontzettend down!! Ik slik expres multi vitaminen omdat dat wellicht een beetje kan helpen met mijn stemming. Maar oooh ik voel mij ook zooo verdomd alleen, erg leuke nummer trouwens om mee te bleeren, ff downloaden , voor in de auto, hahaha.
Ik ben ook best eenzaam. Vorig jaar verhuisd van Meppel naar Culemborg ivm werk partner. Hier ken ik haast niemand, mijn vriendinnen wonen allemaal nog in omgeving Meppel. De moeders op het schoolplein vind ik nog niet zo, ben ook 1 van de jongste die er staan (terwijl ik 'al' 29 ben). Ik ben thuisblijfmoeder en wandel veel. Heb vorig jaar iemand leren kennen via zumba maar dat was meer alleen een zumba-maatje. Zou graag meer jonge mama's uit mijn omgeving willen leren kennen
He meid! Als eerste, probeer los te laten dat andere zoveel vrienden hebben en allemaal leuke dingen doen...is namelijk niet zo! mensen zetten nu eenmaal alleen de leuek dingen op hun hyves, die gaan niet schijven: hele week niks gedaan, niemand gezien... Als je dat idee los kan laten scheelt al een boel. Jij bent niet minder leuk dan een ander! Verder..het is moeilijk, maar probeer ind niet de afwachtende partij te zijn maar nodig eens iemand uit! Ga je toevallig naar de kinderboerderij? Vraag die leuke buuf met haar kindje mee! Is ook niet zo gedwongen! Verder misschien een peuterspeelzaal inloop ochtend? Daar moeten ouders bij blijven, dus erg gezellig! Hier elke week! Informeer eens bij de peuterspeelzalen bij je in de beurt! En dan gezellig koffie doen samen, en is er markt na de speelinloop, vraag die mama van dat leuke kindje of ze ook niet toevallig naar de markt gaat! Dan gaan jullie samen! Je moet de drempel voor jezelf lager maken! heel veel suc6 en meid geloof me..niet iedereen heeft zo een fantastisch feestend en megadruk leven als hij/zi doet laten lijken hoor! knuf miek
Lieve schat wat schrik ik van je berichtje hier!!!! Weet dat je me altijd kan bellen en aan kan spreken op msn he! Ik voel hetzelfde wat jij voelt alleen we durven het denk ik niet naar elkaar uit te spreken. We gaan snel wat afspreken k wil je een dikke kus geven en een knuffel!!!!! Je weet wel wie
Je bent zeker niet de enige. ook hier zijn zo'n beetje alle vriendschappen stuk gelopen. op een of andere manier schijnt niemand meer tijd te hebben. Oude klasgenoten van mn kappers opleiding hebben nu net als ik een gezinnetje, waren elkaar uit het oog verloren na school maar nu weer contact. alleen het afspreken schijnt nooit te lukken ookal zijn het thuis-blijf-mama's net als ik. kids zijn toevallig allemaal even oud ongeveer maar afspreken is pas 1x gelukt in het afgelopen jaar.... Ook hier dus een soort van eenzame mama van 24
Jemig wat veel meiden die allemaal zelfde voelen! Nou ik krijg zelf nu het idee dat ik echt iets aan me zelf moet dan anders wordt ik depri!! Gisteren weer huilend in bed bah ben er klaar mee! Ik heb dus ook geen baan ben fulltime mama van 3 kids best druk maar ook wel saai ik kan ondertussen ook baby praten Ben heel onzeker heb helemaal geen vriendinnen teminste dacht dat ik ze had maar afstand is toch te ver dus worden het kennissen. Ik kom eigenlijk alleen op woensdagochten naar buiten voor boodschappen en dan om 14:45 om me zoontje te halen voor de rest ach ene weekend dood saai andere is super druk voor familie dingen maar niks bijzonders. Me beste maatje was me moeder belde ik 5x op een dag sms noem maar op maar die in 21 aug 2010 overleden aan een hartstilstand in dr slaap dus voel me nu rete eenzaam! En me man? Tjsa die probeert het te begrijpen maar hij heeft 40 uur baan leuke collega's dus hij voelt het niet zo.
waarom kan niet gewoon iedereen bij elkaar in de buurt wonen op forum heb ik aardig wat aardige meiden ontmoet, maar iedereen woont zover weg. en heb geen auto dus er zelf heen gaan moet ik eerst gaan sparen voor trein kaartje... zat keer te denken om een topic te openen voor meiden in mn omgeving die keer met zn allen anar Ballorig mee gaan ofzo maar gok dat dat niet zoveel zijn die mee zouden willen gaan
Wat herken ik je verhaal. Mede doordat ik 25 km van mijn geboorteplaats ben gaan wonen voor manlief is er nog maar weinig.Heb 4 vriendinnen maar zie die zelden omdat ze ook hun eigen leven hebben.1 daarvan is huisgebonden omdat haar vriend de auto mee heeft.1 tja die lijkt je te vergeten als ze zegt dat ze binnenkort langskomt dan duurt het nog maanden of er moet een verjaardag op haar pad liggen.1 daarvan heeft weinig centen dus kan ook niet veel hier komen en de ander tja geen centen,geen auto en 2 kinderen,openbaar vervoer kost haar genoeg en 1,5 uur reistijd.Dus ook die zien we niet veel. Natuurlijk kan ik daar heen maar door de weeks lukt dat niet ivm schoolgaand kind en in het weekend is het wisselend ivm klusjes in huis omdat manlief onregelmatige diensten heeft.En de afgelopen 4 maanden hebben de financieën hier ook niet mee gewerkt.Nu probeer ik eens in de 2 weken wel ergens een bezoekje in te plannen omdat ik dan in mijn oude woonplaats moet zijn maar ja dan heeft die geen tijd en dan die weer niet omdat hun vrienden daar wel wonen en ze op visite moeten bijvoorbeeld. Met andere woorden zit veelal thuis. Het voordeel wat ik dan heb is dat manlief met regelmaat thuis is.Of de ochtend of na 4 uur of de hele dag maar goed soms wil je die ook niet heel de week zien Ben in de tussentijd begonnen met Hotfix(strijkstenen) om tijd te doden en wil een naaimachine aangaan schaffen om kleine dingen te gaan maken hobbymatig.Heb toch zeeën van tijd nu hahahaha. Op school heb ik wel wat contact maar is weinig en ga daar ook niet wekelijks op de koffie.Dus dan maar op andere manieren tijd vol maken maar is best moeilijk vind ik. Eenzaam voel ik me soms als ik weer in het weekend alleen met de jongste zit bijvoorbeeld maar goed bedenk me wel altijd dat ik diegene ben geweest om hier te gaan wonen en niet mijn vrienden.
Och meid toch, hyves is behoorlijk oppervlakkig, laat je daardoor niet uit 't veld slaan hoor! Ik heb er 102 'vrienden', maar ik kan je melden dat er maar een klein groepje van een stuk of 10 tot 15 is waarmee ik echt regelmatig contact heb, ook buiten hyves. Ik herken 't maar deels, ik ben al wat ouder inmiddels ook (39), maar toen ik verhuisde van Friesland naar Zeeland omdat mijn vriend daar woonde, heb ik ook een tijdje gehad dat ik echt twijfelde of ik er goed aan had gedaan - het verhuizen zelf dan, aan de relatie nooit hoor. Ik liet allereerst mijn familie al achter, maar daarnaast ook de vrienden die ik nog over had gehouden na mijn scheiding, want toen lieten ook velen het afweten. Nu, 4 jaar later, heb ik welgeteld nog één vriendin over uit Friesland met wie ik regelmatig contact heb. Verder heb ik heel geleidelijk hier in Zeeland wat meer om me heen gekeken en ook via forums een paar hele goede vriendinnen leren kennen die gelukkig in de buurt wonen. Maar dat heeft wel even tijd nodig gehad hoor! Ik wist al dat forums een prachtmiddel waren om mensen te leren kennen want tijdens mijn scheiding zat ik veel op een Engels forum en heb daar ook veel mensen leren kennen en met enkele daarvan heb ik nog enkel wel eens contact, het is alleen wat te ver weg om er vaak heen te gaan natuurlijk. Maar met mensen mailen of chatten kan soms al heel veel van dat 'eenzame' gevoel wegnemen hoor. Je kunt je vaak zelfs iets gemakkelijker uitdrukken tegen een relatief onbekende dan tegen iemand die je heel erg goed kent en misschien wel wekelijks ziet. Tenminste, zo heb ik het ervaren. Misschien heb je een hobby of interesse waar forums over bestaan, vrees niet en meld je eens aan, net zoals je destijds hier hebt gedaan. Lees eens mee en vaak pik je al heel snel mensen er uit met wie je in het dagelijks leven goed zou kunnen klikken. Waag eens een gesprekje en wie weet is het zo leuk dat er zich een nieuwe vriendschap ontwikkelt. Vriendschappen heb je trouwens in fases, las ik laatst. Iedereen heeft wel een periode in zijn/haar leven waarin je onbedoeld of niet, afscheid neemt van een aantal vrienden. Die mensen waren van belang in een bepaalde periode in je leven, maar als er iets in de situatie verandert (kinderen krijgen, verhuizen, andere interesses), is het helemaal niet erg om een vriendschap te beëindigen, het is juist in sommige gevallen beter. Je staat dan aan het begin van een nieuwe fase in je leven en hebt daarin andere persoonlijkheden nodig, nieuwe vrienden dus. In veel gevallen zijn er een paar 'kernvrienden' die er al zijn bijv. vanaf je jeugd of zelfs de kleuterschool en die blijven altijd, wat er ook gebeurt. Geef het een kans, en bedenk bij jezelf wat soort mensen je nu nodig zou kunnen hebben en waarbij je je prettig voelt. Neem dan de stap om er iets mee te doen, uit eigen ervaring weet ik dat het je goed zal doen! Succes ermee, volgens mij zijn er hier al een aantal meiden die zich hebben 'aangeboden' dus het begin is er!
Goh, wat vervelend en dan vooral als je nog zo jong bent. IK herken wel dingen, maar ik voel me niet eenzaam. Ik ben zelf heel erg op mijn rust gesteld en een aantal vriendinnen die daar geen begrip voor hadden zijn wel afgevallen. Ik zie zelf de charme nooit zo in van een hele vriendengroep want wat ik me dan weer af vraag is. Zijn het wel zo'n goede vrienden? Ik heb echt geen hordes vriendinnen. Een aantal dames die ik hier op zwangerschapspagina heb ontmoet in het mama's topic, daar klets ik bijna dagelijks mee op msn en we spreken zo af en toe wat af. We sturen elkaar een kaartje bij leuke gelegenheden en leven met elkaar mee. Verder heb ik één vriendin die ik al ken vanaf mijn 3e. Nu merk ik alleen wel dat zij minder van zich laat horen en dan zie ik inderdaad via hyves dat ze wel tijd vrij maakt voor anderen. Ik vind het wel jammer, maar steek daar dan niet al teveel energie in. Ik denk dan, ik ben zelf ook niet zo dat ik elke week wat van me laat horen. Haar man is ook weer de beste vriend van mijn man. Dan heb ik nog een vriendin naast me wonen, zij heeft ook twee jonge kindjes en zit veel thuis dus we gaan vaak bij elkaar op de koffie. Met oud op nieuw waren we ook bij elkaar. Verder zijn er een hoop vriendinnen die er nog een hele andere levensstijl op nahouden afgevallen en dat vind ik helemaal niet erg. Als ik heel eerlijk tegen mezelf ben, zie ik ook in dat ik geen tijd hem om een intensieve vriendschap te onderhouden. Ik vind het ook heerijk om op de spaarzame momenten die ik alleen heb, even een boek te lezen of een bloemstuk in elkaar te zetten of gewoon in bad te gaan of maar even te dagdromen. Verder heb ik het gewoon leuk met mijn man en gezin. Het enige dat ik wel mis is het uitgaan. Even lekker losgaan.