Ik zat hier ook op msn te kletsen en zei toen ook het enige voordeel van zoveel verdriet om iemand (zoals mijn oma toen en nu mijn opa) is dat je dan merkt dat je echt om iemand geeft en gek genoeg maakt dat het draaglijker als ik een beetje overkomen. Moet er niet aan denken dat mijn opa zou overlijden (ok gaat overlijden) en dat iedereen ach wat jammer zegt en verder gaat, want dat zou betekenen dat niemand echt genoeg om hem gegeven heeft, het zou zijn leven en lijden zo zinloos maken. Dit is echt allemaal ZWAAR kl*te....maar hoe kapotter wij zijn van het verlies hoe meer blijkt hoe goed hij altijd geweest is en hoe gek we van hem zijn...stom dat zoiets een beetje verlichting geeft.
Oh meis, ik stuur je net een pbtje en nu lees ik dit, wat verschrikkelijk van je opa Probeer zo goed mogelijk afscheid te nemen (kan dat eigenlijk ), mijn opa is toch nog onverwachts overleden en heb dat laatste stukje heel erg gemist. Wat mij nu heel veel steun geeft (ik rouw nog steeds om mijn opa) is dat ik heel veel bij mijn opa op bezoek ben geweest tijdens zijn ziekenhuisopname (we hebben een kleine familie, dus kwam er iedere dag 2 keer) en dat opa, ondanks zijn ziek zijn, heel gelukkig was tot het eind. Hey meid, als je van je af wilt praten, kun je me altijd een pbtje sturen om je hart te luchten. Heel veel sterkte gewenst, en laat je tranen stromen
Domino ik herken ook een heleboel in jouw verhaal, zowel van hier als op pb, ik neem er ook echt mijn tijd voor, zit vanmiddag ook gewoon lekker op mijn stoel te kijken naar hoe opa en oma samen aan het tuttelen zijn en zuig bij wijze van alles in me op. Als ik wegga zeg ik ook nou opa dikke zoen, en dan tilt hij zijn hoofd een beetje op en maakt een zoen beweging terug, er is ook geen angst om hem aan te raken of bij hem te zijn, de dokters en familie hadden eerst zoiets van misschien beter als je iets meer afstand houdt ivm stress voor de baby, maar die stress komt er dan juist eerder want wil nu gewoon bij hem zijn en zoveel mogelijk genieten van dat beetje wat we nog krijgen. Het rouwen kan ik helemaal inkomen, mijn oma is 22 november overleden en ik rouw nog steeds, de band was zo sterk en zij ging heel erg onverwachts, ze had een griepje en dat werd een verwaarloosd griepje want zoals elk jaar zou die toch wel overgaan? Totdat ze met gillende ambulance werd afgevoerd op zaterdag. Zondag kreeg ze een opleving en zondag avond kreeg ik telefoon dat oma aan het doodgaan was. Ik kwam om 10 voor 7 binnen en om 7 uur was het over, dat was zo keihard.
Vergeet trouwens helemaal terug te komen op wat Zonnestraal schrijft, over een beschermengel. Ik geloof hier wel in, dus wat dat betreft zit ik geramd zeg maar. Maar ergens zit er ook iets in mij dat zegt als de baby hem nou even mee maakt, al is het nog zo kort, krijgt de baby misschien een stukje extra van hem mee. En mijn oma...die is er natuurlijk ook nog om de kleine te beschermen, we maken soms kleine grapjes dat als de kleine oma en opa krijgt het leven wel geweldig moet worden. Ik ga kijken of ik vannacht iets meer dan drie uurtjes slaap kan krijgen, wil morgen toch weer fit zijn, en dacht er vandaag pas weer aan dat mijn vriend 23 juni onder het mes gaat en dan ook een tijd uit de runnings is met zijn rechterarm (schouderoperatie) dus denk dat ik mijn energie ook dan nog extra nodig zou hebben.
Derde bericht op een rij...opa is vanmorgen overleden. Heel snel opeens allemaal. Vanmiddag ga ik langs, net mijn vader gesproken en ik weet even niet wat ik moet doen.
Kreeg het net al van je te lezen maar wil je ook op deze manier heeeeeeeeeeeeeeelllllll veeeeeeeeeeeeelllllll sterkte wensen met deze "klap". En onthouden wat ik je gestuurd heb he!!! Dikke knuf
Hey Loontje dank je wel, en ik onthou het wel, als jij ook onthoudt wat ik jou gezegd heb he En dank je wel ontzettendtrotsemama. De dokter die de operatie gedaan had belde nog op naar oma, de huisarts kwam vanavond persoonlijk langs, heel de afdeling van het ziekenhuis en van onze huisartsenpraktijk is er ondersteboven van. Toch ook wel fijn om te horen dat opa zoveel mensen geraakt heeft. Bevestigt toch maar het beeld wat je zelf al van iemand hebt, helaas laat het ook zien hoe vaak die man er de afgelopen jaren geweest is en hoe zwaar zijn strijd geweest is.
Wat een verdrietige tijd voor jou! gecondoleerd met het verlies van je opa en tevens ook nog je oma.. heel veel sterkte de komende tijd!
wat een verhaal meis, ellende op ellende en toch groeit er iets moois in je waar je dan ook graag van wil genieten, allemaal moeilijk. wilde nog schrijven dat je mischien nog wel de kans krijgt om een waardig afscheid van je opa te kunnen nemen, maar helaas is hij overleden, gecondoleerd. heftig hoor. hoop dat je de kracht vind om toch door te gaan en neem de tijd voor het hele rouwproces. Er staat geen tijd voor, als je wil genieten van je kleintje doe dat en als je wil huilen of wat dan ook, doe dat ook, hoort er allemaal bij.heel veel sterkte. knuff
Je opa is/was ook een man die een indruk achter kon laten(naar mijn idee)HIj kwam over als iemand die ondanks dat hij zo veel gemaakt heeft toch positief in het leven stond.Altijd als ik hem zag zat hij er met een glimlach bij.Niet zo raar dat iedereen hem graag zag.Al was het natuurlijk ook wel vaak in het ziekenhuis.\hij heeft daar wel zijn indruk achter gelaten.
Jij ook hoor Loontje, op de dag dat hij het ziekenhuis in ging hebben we smorgens nog zitten kletsen en toen ben jij ook nog aan bod gekomen (onze ruzie's als kinderen zijnde hihi) Voor mijn gevoel hebben we wel goed afscheid genomen, ok we dachten gisteren niet dat het zo snel zou gaan maar omdat niets zeker was hebben we van elk moment genoten. Ik waggel wel iets meer, heb wat meer last van mijn bekken en alles maar dat zal ook wel zijn omdat mijn rug helemaal vast zit. De kat is nog steeds niet terecht, maak ik me ook wel heel erg druk om, maar ook niet gevonden door amevedi of opgehaald door de dierenambulance, dus er is nog hoop. Kans is er natuurlijk ook dat iemand denkt god wat een mooie en dure kat en hem in huis houdt, maar dan worden ze ooit gesnapt want hij is gechipt en ooit zullen ze met hem naar de dierenarts moeten, als ze tot die tijd maar goed voor hem zorgen... Toen ik vandaag binnen kwam bij oma werd er een babyfoon in mijn handen geduwd, die had ze gekocht voor de periode na het ziekenhuis, dat ze hem goed kon horen want opa slaapt beneden en oma boven, ze hebben vannacht voor het eerst in 7 jaar weer in dezelfde kamer geslapen, in het ziekenhuis weliswaar maar toch...lekker samen....
Hej meis heb even vluchtig over de rest van dit topic door gelezen om te zien hoe het nu is. En wil je nu gewoon even condoleren. Veel sterkte in de komende tijd.
Sylvia, Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd, ik hoop dat je alles snel een plekje kunt geven in je hart en dat je er vrede mee kan hebben hoe het is gelopen. Hou je taai!