Hey, Ik heb vandaag te horen gekregen dat mijn "vriend" eigenlijk niet meer met me verder wil, hij wil er niet mee kappen maar ook niet bij me blijven Hij houdt nog wel van me maar niet op die manier.... Het zat er voor mijn gevoel al een tijdje aan te komen. Manier waarop hij reageerde, dingen die hij deed of juist niet deed. Daardoor werd ik bang en ging hem nog meer wegduwen.. Ik ben nu zo in de war.. Ik weet niet wat ik moet denken en doen. Mn eetlust is totaal verdwenen. (had ik al bijna niet maar goed) Ik ben gebroken.. Ik hou echt ontzettend veel van hem en dat weet ie.. Maar moet tog van 2 kanten komen.... Ik moet nu/binnenkort ook van alles regelen, gelukkig heb ik recht op alle toeslagen en ga ik het wel redden denk ik... tenminste met de vaste lasten.. Iig tot t einde van het jaar weet niet hoe ik het volgend jaar moet doen met kdv.. Ik blijf in dit huis, ik weet niet of ik er blij mee ben... Bijna alle spullen zijn van hem t enige wat egt van mij is zijn mn bed en de kamertafel.. De rest is allemaal van hem of gehad van zijn familie.. Dus weet niet hoe ik dat op moet lossen, fam heeft ook niet egt geld dus kan ook niet bijspringen. en wonen 90 km verderop.. Ik wil niet meer daar gaan wonen, wil ook dat onze kleine man zijn vader vaak kan zien. (ook nog geen idee hoe we dat gaan regelen) Is niet de schuld van onze zoon, en hij is een goede vader voor hem.. Hij heeft schijnbaar al naar een ander huis gekeken.. Vertelde die ook maar tegen mij... Hoe hebben jullie dit voor elkaar gekregen? Zijn er meer dingen die ik moet regelen? Zijn er dingen waaraan ik moet denken? Pfftt mn hoofd loopt over
Volgens mij ben je al goed bezig. Ten eerste is het cruciaal om je financien op een rij te zetten. Omdat het toch een emotioneel proces is, kan ik je vooral aanraden om iemand anders te laten helpen die er iets verder van af staat. Een vriendin of zo of een vriend daarvan die objectief naar je financien kan kijken (en er een beetje verstand van heeft). Daarmee kun je dan eventueel praten met iemand die verstand heeft van alle toeslagen. Ook zul je uiteindelijk tot een regeling met je ex moeten komen. Dat is nu het "gemakkelijkst" aangezien je nu zeker weet dat de verhouding onderling nog redelijk goed. Niet te lang mee wachten dus. Mijn echte advies is om zoveel mogelijk voor je zelf op papier te zetten. Dat is de beste manier om heldere, duidelijke beslissingen te maken. Maar vooral: sterkte. In zo'n situatie zijn er geen winnaars maar het is niet anders..
Ik ben gescheiden met 2 kinderen. Het belangrijkste is inderdaad dat je goed achter blijf voor je zoontje dan he. Alles op papier zetten en regelen en dan komt je er wel. Afspraken mbt omgangsregeling en ook echt er voor zorgen dat de papa zich er aanhoudt want anders is het allemaal zo verwarrend voor de kleine. En dan het emotionele meid..Geef je zelf ook de tijd om te rouwen etc he. Dat is zoo belangrijk. En ondanks dat je familie geen geld heeft, zorg dat je wel bij verschillende mensen terecht kan voor emotionele steun. Of dat ze af en toe kunnen oppassen. En echt kindertjes hebben niet veel nodig hoor een dak boven hun hoofd, eten, kleertjes maar het meest belangrijkste is liefde zonder dat redden ze het niet. Ik wens je veel sterkte, en hoop dat achteraf na een periode je in gaat zien dat bij elkaar blijven om .ook eigenlijk geen goede reden is .
Ik heb het vannacht moeilijk gehad, Hij kwam elke keer op de ene of andere manier tegen me aan liggen. (sliep zo licht werd er elke keer een beetje wakker van) Dan lag mn been klem tussen de zijne. Dan zn hand op mn heup en benen (meerdere malen) dan ze been tegen me aan. Heeft ie al een tijd niet gedaan.. Ik ben zo in de war... @Jazz, ik wil niet bij elkaar blijven alleen maar voor Dayn, als hij het ook uit zijn gevoel naar mij nog wil proberen ok. Maar niet alleen voor de kleine is hij daalijk nog meer de dupe van.. Ik ben niet bang dat hij Dayn zal laten zitten.. Wordt wss co-ouderschap. Maar moet ook nog even goed voor gaan zitten met elkaar..
je bent idd al goed bezig denk ik en zoals eerder gezegd laat iemand meedenken, blijf praten met iemand wel wil ik even aangeven je kleine is nog jong en omwille van hechting wordt co-ouderschap zeker het eerste jaar sterk afgeraden. De basis moet nog gelegd worden in de hechting en een kind jonger dan 2 (iig dan 1 jaar) heeft daarbij meer moeite met 2 verschillende locaties etc. Dit is niet eens altijd even goed te merken hoor..... zijn kleine dingen maar kinderen zo jong hebben er vaak wel degelijk last van. Vaak raden ze aan dat de ene ouder dan bij de andere ouder komt en het contact dan opbouwt tot eerst paar uurtjes, dan langer en uiteindelijk 1 volle dag per week bij de 2e ouder. Als het kind ouder wordt kan het daar een weekend gaan slapen en gaat het kind naar school is een co ouderschap te doen. Natuurlijk moet je zelf weten wat je doet en probeert, maar wilde je dit wel meegeven aangezien ik veel hierin fout heb zien gaan ten koste van het kind helaas.
Hij schrok wel een beetje vandaag dat ik dingen aan t opschrijven en uitrekenen was, en dat ik eraan dacht dat alle spullen van hem zijn. Vandaag weer gepraat, hij houdt van me en wil niet bij me weg.. maar wil zo ook niet doorgaan.. Ik moet maar meer spontane dingen gaan doen, meer met mn hobby's bezig zijn... Ok staan allemaal in de ijskast, en ben bang dat alles wat ik doe fout gaat.. Heb ik hem ook gezegd... Nou en zegt laat t lekker fout gaan maar je hebt er iets aan gedaan... Hij wil nu een paar weken als maatjes door t leven gaan en dan kijken waar t op uitkomt... Nog meer onzekerheid,en tog nog bij elkaar in bed slapen (is niet egt andere optie en de bank vind mn rug niet leuk) Ik zit de halve dag al te janken bleghhhh
Nog even een anvulling over die spontaniteit... Ik heb eigenlijk best heel veel spontane ideeën maar uit ze nooit omdat door wat er in het verleden is gebeurd als ik dat deed ik altijd opmn flikker kreeg (voor hem) en dat weet ie.. Ook ben ik helemaal uitgeblust al een hele tijd en zit daardoor in een viceuze cirkel van weken helemaal geen energie dan een paar dagen energie en alles er gelijk doorheen brassen en dan weer helemaal uitgeblust waar ik hoe dan ook uit wil komen met of zonder hem...
Hij zou in eerste instantie bij mij blijven en dan groeien naar volledig co-ouderschap.. Maar alle beslissingen nemen we iig samen..
Hey, wat erg voor je, zeker nu je kleine nog zo jong is en je nog boordevol hormonen zit. Als ik jullie was zou ik gaan praten met een relatietherapeut. Hij geeft duidelijk aan niet bij je weg te willen en je geeft zelf aan dat je door ervaringen uit het verleden geremd word in je doen en laten. Dan is het moeilijk om er samen uit te komen. Succes en sterkte!
ik zat ook te denken aan therapie. misschien niet eens relatie maar sowieso voor jezelf. (en dat maak ik op uit wat jij over jezelf schrijft en niet wat hij van jouw vind!) sterkte iig in deze verwarrende tijd.
Hey...Hoe gaat het nu tussen jullie... Ik lees dat dames al therapie hebben voorgesteld. Maar je kan ook een levens coach nemen die kunnen wel helpen bij de uitvoering van bepaalde dingen. Zijn altijd net is praktischer coaches. Ik hoop dat het goed met je gaat en met de kleine....