Ik snap dat je dat hoopt en ik snap ook dat je nu niet met het alternatief bezig wilt zijn. Maar ik zou je ook op het hart willen drukken: wacht niet te lang. Stel dat je ook nog eens in een situatie komt dat je hulp nodig zou hebben bij zwanger worden, dan ben je zomaar nog eens een paar jaar verder... En dat zeg ik -helaas- uit eigen ervaring
Heel veel sterkte! Beseft hij goed wat hij allemaal kwijt kan raken? Ben je er ook achter wat hem tegenhoudt? Sinds onze dochter er is merk ik dat vl echt tijd voor zichzelf nodig heeft, en zeer regelmatig een avondje weg gaat. Naar voetbal en ongeveer 1x per maand de kroeg.
Heb het zelf meegemaakt, toen ik mijn kinderwens duidelijk maakte aan mijn ex-man moest hij er over nadenken. Wilde er niet over praten, wat ik ook probeerde. Heb het zelfs via zijn moeder (daar was hij superclose mee) en vrienden met kinderen geprobeerd. Omdat er daarnaast er ook andere problemen waren in ons huwelijk, uiteindelijk voor mijzelf gekozen en er een punt achter gezet. Tot de dag van vandaag weet ik nog steeds niet of hij nu wel of geen kinderen wilde. Een tijdje na mijn scheiding lieve man leren kennen.... en uiteindelijk samen gekozen om, ondanks mijn en zijn leeftijd, het te gaan proberen.....
Gedreig is nergens voor nodig. Maar goede en open gesprekken wel. Een relatie slaagt uiteindelijk alleen als je een zelfde toekomstbeeld nastreeft. Als je allebei volledig anders in het leven staat is de kans dat je samen écht gelukkig wordt nihil. Een kinderwens zit vaak zo diep, dat als je die opzij zet voor een partner dit in de meeste gevallen vroeg of laat vreselijk gaat knagen. Werkt de andere kant hetzelfde op. Als een partner persé niet wil dan moet je die ook niet dwingen. Dan ziet het toekomstbeeld er kennelijk heel verschillend uit en kan je beter ieder je eigen weg gaan om je geluk na te streven.
Jeetje wat heftig zeg, lijkt me echt een vreselijke situatie. Helemaal omdat jullie verder wel gelukkig zijn samen. Maar ik snap dat jij deze wens gewoon niet aan de kant kunt zetten. Heeft hij ook gezegd waarom hij (waarschijnlijk) geen kinderen wil? Sterkte met keuzes maken!
Ook ik wil je ontzettend veel sterkte wensen in de keuzes die je moet maken, het is alles behalve gemakkelijk of wat je voor ogen had maar alle voors en tegens op papier zetten helpt je misschien bij je keuze. Het is onwijs k*t dat hij dit nooit eerder met zoveel woorden tegen je gezegd heeft waardoor de jaren langzaam aan jullie voorbij gaan terwijl jullie beide een ander toekomst beeld in jullie hoofd hebben. Volg je hart en praat er over met een vriendin of familielid. Sterkte & een knuffel voor jou!
Wat een domper meid. Hoewel ik wel vind dat hij niet bepaald moeite doet voor jullie relatie op dit vlak. Hij kan je niet tegenhouden maar hij doet er ook niets aan om je tegen te houden? Ik zou toch verwachten als hij er echt zo kapot van zou zijn als jij weggaat dat hij toch vecht voor jullie. Al is het maar in de richting van "geef me 1/2/3 jaar ofzo om erover te denken en dan praten we weer verder" maar nee dat gebeurd niet. Ik vind het ook moeilijk hoor, je bent gelukkig op alle vlakken behalve het kindervlak. Je zal voor jezelf moeten bepalen wat voor jou het belangrijkste is en welk geluk je eventueel opzij kan en wil zetten.
Dag lieve TS, Wat een vervelende situatie. Ik weet hoe je je voelt. Mijn eierstokken rammelen ook al zeker 2 jaar, maar mijn partner is er nog niet klaar voor. Ook hij is geweldig met kinderen, zeker zijn neefjes en nichtjes vindt hij geweldig. Hij lacht het harst om filmpjes met kleine kinderen, en elke keer als hij een klein kindje ziet lopen die half Aziatisch/half Kaukasisch is dan stoot hij me aan. Maar zelf durft hij het niet aan. Vooral financieel vindt hij het moeilijk en hij is -net als jouw partner- bang voor wat er met ons zou kunnen gebeuren, en bang om zijn vrijheid kwijt te raken. Hij is erg gelukkig met hoe het nu is, en hij weet niet wanneer hij aan kinderen wil. Ik geloof hem 100% wanneer hij zegt dat hij wel kinderen wil, maar nog niet nu. .. het is niet per definitie pijnlijk voor mij, want ik weet niet wat ik mis, maar er knaagt iets aan me. Het is iets wat ik heel graag wil en eigenlijk moet doen. Ik ben van mening dat een ultimatum stellen niet goed is voor een relatie. Ik denk dat jouw vriend uiteindelijk zal instemmen met een kindje om jouw gelukkig te maken, maar ten gevolge van wat ? .. uiteindelijk stond/staat hij er niet achter en ik geloof dat dat niet goed is voor de relatie tussen jullie. Ook ben ik van mening dat je een man niet kan overhalen tot het 'nemen' van een kind. Het is geen hond waar je iemand enthousiast voor kunt maken. Het is een mensenleven, en veel meer waard. Dat gezegd te hebben ben ik er ook van overtuigt dat het niet 'nemen' van kinderen omdat iemand anders het niet wil, een te groot offer is. Ik hoop ten zeerste dat jullie hier goed over kunnen praten. Vertel hem hoe je je voelt, dat is zo belangrijk. Ik hoop het beste voor jullie !! Een knuffel voor jou en een schop voor je man (haha)
Wat ik me altijd afvraag in zo n situatie Stel dan dat je geen kind kan krijgen samen omdat Je partner bijvoorbeeld onvruchtbaar is Ga je dan ook weg omdat je perse een kind wil? Niet verkeerd bedoeld maar vraag t me serieus af. Wij wilde ook graag een kindje en t lukt niet Wij hebben nu besloten om dan helemaal te stoppen een te genieten van ons leven samen een de daarbij behorende voordelen van kinderloos zo'n
Arme meid! Wat ontzettend verdrietig. Ik snap je boosheid heel goed. Geen idee wat ik kan zeggen om je te troosten. Want je staat op het punt om afscheid te nemen van je kinderwens of afscheid te nemen van je vriend en alles wat jullie nu samen hebben opgebouwd. Zonder dat je garantie hebt op een kind. Wat erg dat hij dit niet eerder heeft laten weten. Hij heeft toch duidelijk gemerkt dat jij wel kinderen wilde? Voel gewoon boosheid als ik je verhaal lees. Heel oneerlijk. Alsof hij je bedrogen heeft. Pffff, wilde dat ik je even kon knuffelen zeg!
Ik denk (dénk, want geen ervaring) dat dit niet te vergelijken is. Als je samen een kinderwens hebt die niet in vervulling kan gaan omdat het niet lúkt, maak je samen een proces van rouw door en kies je 100% voor elkaar als je dan samen verder gaat. Als 1 van beide zegt niet mee te wíllen werken aan het krijgen van kinderen, maak je samen een heel ander proces door met heel verschillende verlangen en belangen. Ik zou mijn vriend niet verlaten mocht hij onvruchtbaar blijken, maar wel als hij had gezegd geen kinderen te wíllen. Makkelijk lullen aangezien ik al een kind heb
Toch denk ik dat dat een andere situatie is... in dit voorbeeld willen beide partners gaan voor een kind en willen er ook veel/alles voor doen om toch zwanger te worden...tot een bepaalde grens. In het geval van TS gaat het om twee verschillende gedachten gangen qua kinderwens.
Mee eens Koon. En de vriend van TS had haar op de hoogte kunnen houden van het niet willen. Dan had ze een keuze gehad aan het begin van hun relatie. Nu lijkt ze er een beetje te zijn ingeluisd. (Zolang ze het niet vraagt, laat ik haar denken dat het wel een keer gaat gebeuren)
Jeetje wat ongelooflijk heftig! Wel heel goed dat jullie het er over gehad hebben en dat je nu weet hoe hij er in staat. Hoe groot schat je de kans dat hij verandert van mening? Dikke knuffel en sterkte met je afwegingen!
Of ik weg zou zijn gegaan als mijn man onvruchtbaar was gebleken vind ik een heel moeilijk te beantwoorden vraag. Je hebt namelijk ook nog donor-opties. Maar mijn situatie was zo: mijn man heeft 2 kinderen uit zijn eerste huwelijk. Toen wij iets kregen heb ik hem heel snel (echt al na een paar weken) gevraagd om heel serieus na te denken of hij er al dan niet nog meer zou willen. En als zijn antwoord toen 'nee' was geweest, dan was ik inderdaad niet met de relatie doorgegaan.