Ik zit in een lastige situatie waar ik zelf niet meer uitkom. Meningen van familieleden en vrienden zijn eigenlijk te subjectief en ik denk dat ik er wat aan heb om meningen te horen van mensen die mij niet kennen. Mijn ex en ik hebben co-ouderschap over ons zoontje van twee. Ik woon nu een paar maanden alleen en die regeling werkt prima. Hij is een goede en toegewijde vader en we vinden het allebei fijn dat we een grote rol kunnen blijven spelen in het leven van ons zoontje. Sinds vier maanden heb ik een nieuwe vriend. Superlief, en ontvangt mijn zoontje met open armen. Ook mijn ex heeft hem al een paar keer ontmoet en dat loopt allemaal prima. Op dit moment woon ik in een tijdelijke particuliere huurwoning die ik over drie weken moet verlaten. En dan komt het probleem: waar ga ik wonen? Mijn vriend heeft een prachtig nieuwbouwhuis, met vier slaapkamers, een grote tuin in een rustige buurt met veel kinderen, scholen en andere voorzieningen op loopafstand. Het lijkt me heerlijk om bij hem te gaan wonen maar....hij woont in Apeldoorn en ik in Zwolle. Dat het tig problemen met zich meebrengt als ik daar ga wonen mag duidelijk zijn. Co-ouderschap zal niet meer gaan, afstand tot zijn vader, waardoor zijn vader hem minder zal zien (wat echt mijn hart breekt: wij daar happy family spelen en hij alleen in Zwolle, afschuwelijk) en afgezien van praktische zaken is het ook nog eens snel (al zit het qua gevoel wel goed) en vraag ik me af wat voor impact het heeft op onze relatie, met m'n vriend, als er ineens een klein kind bij hem woont. De andere optie is heel veel geld stoppen in een makelaar (wat ik niet heb), hopen dat er eindelijk een huurder is die mij WEL de kans geeft (tot nu toe steevast afgewezen want: alleenstaande studerende moeder met weinig geld), wonen met mijn zoontje in een klein, duur huisje, veel werken om rekeningen te kunnen betalen en hopen dat mijn vriend ooit de stap zal zetten om zijn mooie huis achter te laten en naar Zwolle te komen. Hij werkt en studeert nog in Apeldoorn en dat is nog voor ongeveer drie jaar. Mijn aller allergrootste bezwaar is echter mijn zoontje zelf natuurlijk. Hoe zal het voor hem zijn om zijn vader minder te zien? Hoe zal dat hun relatie beïnvloeden? Ik wil absoluut niet dat mijn ex het gevoel krijgt dat zijn zoon niet echt opvoedt, omdat hij hem maar een paar dagen in de week ziet. Hoe zal het in de toekomst gaan? Mijn zoon wordt dan een "Apeldoorner", bouwt hier een leven op. Het enige dat hij in Zwolle heeft is dan zn vader. HELP! Qua verstand en gevoel wil ik zo graag samenwonen in dat mooie huis waar ik een toekomst gaan opbouwen maar aan de andere kant wil ik mijn ex niet ongelukkig zien, mijn zoontje niet ongelukkig zien en hun de kans op een vader zoon relatie ontnemen. Ik weet echt niet wat ik moet doen.
oh wat moeilijk...kan je hier met je ex over praten? Hoe is jullie relatie nu? Ik weet niet wat ik zou doen, je wilt toch een keer (hoeft niet persee nu, ook al is het wel heel handig ivm huren enz) bij je vriend gaan wonen, of samen wonen.....en omdat hij een mooi huis heeft is dat de handigste optie. Maar wil je dat ook? Je geeft wel alles op.....je hebt niets voor jezelf, en als je vriend zegt jammer het houdt op...dan sta je op straat zonder ook maar iets! Met je kindje.....want je vriend is niets van hem. Ik zou eerst proberen toch iets voor jezelf te vinden, hoe moeilijk ook. En als het samenwonen een optie is om te overleggen met je vriend zou ik toch wat geld bij elkaar sprokkelen om te kijken of je vriend wat dichter hierheen wil gaan wonen samen met jouw. En een regeling treffen dat je straks niet op straat komt te staan mocht het mis gaan. Denk eerst even aan jezelf en je zoontje..zorg ervoor dat je situatie stabiel is voordat je bij iemand in trekt (hoe goed het ook voelt) waar je als het mis loopt niets aan over houdt! Succes met je beslissing, dit zijn mijn tips en mijn mening...je moet toch zelf de beslissing nemen........knuffel!
Waarom zou een co ouderschap op dit moment niet mogelijk zijn? Apeldoorn en Zwolle liggen heel dicht bij elkaar. Je zoontje is pas 2 jaar dus hoeft nog niet naar school. Probeer het uit om bij je partner te gaan wonen en beslis vanuit daar wat je verder wil. Wie weet mis je na een paar maanden Zwolle heel erg. En misschien gaat het heel goed samen met je partner en kunnen jullie alsnog een andere oplossing zoeken.
Maar is het niet zo dat je bij co i dezelfde gemeente moet wonen. Dat je er voor moet zorgen dat je kindje er zo min mogelijk van merkt
Probeer het te overleggen met je ex.. Is en blijft een enorm lastige situatie. Hoe staat je vriend er tegenover? Wou hij al samenwonen? Of heeft hij nu jij geen huisje meer hebt dit aangeboden? Pff lastig allemaal zeg.
Als je zo beschrijft kan iedereen goed met elkaar door een deur en hebben jullie allemaal het beste met elkaar voor (wat heb je dat trouwens ontzettend goed voor elkaar gekregen, petje af!). Misschien is het een idee om eens met zijn drieen om tafel te gaan zitten en de opties te bespreken. Mss zijn er wel mogelijkheden waar je nog aan gedacht hebt?
Mijn ex staat er wel open voor. Hij vind het wel moeilijk maar is ook praktisch: Apeldoorn is de wereld niet uit (25-30 minuten rijden) en hij kan er mee leven dat hij hem iets minder vaak ziet dan nu. Maar hij zegt wel dat het idee gewoon zo pijnlijk is ook al ziet hij in dat dit voor mij en mn zoontje wel een fijne oplossing zal zijn. Het feit dat hij het oké maar toch moeilijk vind doet me alleen meer twijfelen. Co ouderschap is nu ons zoontje nog op de opvang zit wel minder lastig maar nog steeds moeilijk vanwege de onregelmatige werktijden van mijn ex. Dat is nu minder lastig omdat mn zoontje overdag in Zwolle naar de opvang kan als hij bij zijn vader is. Als zijn opvang voortaan in Apeldoorn is kan dat niet meer. We hebben ook al een gesprek met zn drieen gehad, was heel emotioneel. Maar we hebben goed gepraat, alle twijfels uitgesproken. Oplossingen bedacht zodat hij hem vaker kan zien. Maar dan blijft alsnog dat stemmetje in mijn hoofd zeggen: je haalt je zoontje weg, what are you doing
Ik vind zelf dat je het voor je ex en zoontje niet kan maken naar Apeldoorn te vertrekken voor vast. Al snap ik heel goed dat je nu een probleem hebt wat betreft huisvesting. Misschien is het een optie tijdelijk bij je vriend in te trekken, tot je wat anders in Zwolle gevonden hebt? Als ik jou was, zou ik dit verhaal precies zo aan je ex voorleggen en hem om zijn mening vragen. Misschien vindt hij het helemaal niet erg iedere week naarApeldoorn te rijden om jullie zoon te halen/brengen of vinst hij het in ieder geval prima zolang je nog niets anders hebt. Succes!
Ik zou (nog) niet gaan samenwonen met je vriend in zijn huis. 24 x 7 is toch wel heel wat anders dan een paar daagjes logeren. Wie weet komen jij of je vriend tot de conclusie dat samenwonen ineens te snel is gegaan of iets dergelijks en dan sta je met je kleine man op straat, waar moet je dan heen? Jullie gevoel is goed zei je maar het moet natuurlijk en dan helemaal voor je zoontje ook goed blijven als de roze bril afgaat
fijn dat je ex er voor open staat. lijkt mij dat je jezelf nu in de weg staat? scheiden is natuurlijk altijd ingrijpend... maar zo te lezen maken jullie er het beste van! En wat al benoemd is , is dat Apeldoorn - Zwolle niet zo ver is gelukkig! Denk dat het miss even wennen zal zijn , maar dat het ook wel weer gaat lopen op den duur.
Dat onze relatie over kan gaan is een feit. Dat kan altijd ook na 25 jaar, al ben ik mij ervan bewust dat dit wel de "goden" verzoeken is. En als het niet werkt brengt het de nodige onrust en verdriet met zich mee. Dan moet ik alsnog een huis gaan zoeken in Zwolle. Aan de andere kant, als het wel werkt leef ik hopelijk nog lang en gelukkig. En daar wil ik het liefst vanuit gaan . Al zegt alles en iedereen het tegenovergestelde, inclusief mijn eigen verstand zeg maar.
Ik zou het niet doen. Ten eerste vind ik dat je het niet kan maken tegenover je kindje en ten tweede zijn jullie nog maar zo kort samen dat ik het niet zou aandurven. Natuurlijk voelt alles na vier maanden nog goed, dan zie je alles nog volop door een roze bril.
Dit vind ik dus zo lastig. Bij mijn eerste vriend heb ik twee jaar gewacht voor ik ging samenwonen en dat is ook fout gelopen. Is wachten tot je gaat samenwonen een garantie dat het goed blijft gaan? Ik denk het niet. Maar aan de andere kant is er nu wel een kindje bij betrokken. Dat maakt je relatie zoveel lastiger. Zucht
Jullie zijn wel pas kort samen, maar dat zou eigenlijk mijn enige weerwoord zijn... ik snap ook niet dat men zegt ''dit kun je niet maken'' heb jij geen recht om voor het geluk te gaan? Je eigen leven op te bouwen? Mensen verhuizen zo vaak maar nu is dat in jou geval een probleem? Terwijl eigenlijk jij en je ex hier geen probleem mee hebben... wat houd je dan nog tegen? Je zoontje is 2 en die went er makkelijk aan en zoals je het omschrijft kan hij daar JUIST een prachtige toekomst tegemoed gaan! En gaat het daar niet juist om??? Ik zou het nog even overleggen hoe jullie het precies zien maar als alles kan zou ik het gewoon doen!
Je hebt met jouw ex Co-ouderschap afgesproken ik vind dat je je daar ook aan moet houden, voor je zoon maar ook voor je ex. Daarnaast is 4 maanden relatie nou niet echt de tijd om samen te gaan wonen. Misschien als je er echt voor kiest en geen kinderen in het spel zijn, maar om te gaan samenwonen omdat je geen woning hebt lijkt me geen goede reden. Ik hoor je zeggen dat het een mooi groot huis is maar baseer je beslissing niet hierop. Zou je als je niet in huisnood zat, hij in een flatje 4 hoog met 2 kamers zonder lift en elkaar 4 maanden kennende dezelfde beslissing benen? Na 4 maanden ken je elkaar nauwelijks als jullie uit elkaar gaan en je zoontje weer het huis uit zou moeten heeft hij klap twee te pakken. Ik zou opzoek gaan naar een andere woning in de buurt, wil je later gaan samenwonen prima maar dan wel daar, in jullie huisje. Of tegen die tijd samen een huis gaan zoeken bij jouw ex in de buurt. Draai het om, hoe zou jij je voelen? Ik vind het knap dat jouw ex jou het geluk gunt en jullie laat gaan ongeacht zijn eigen gevoel.
mee eens en apeldoorn zwolle is maar een half uurtje rijden dus zo ver is dat niet, al zou je allebij tot de helft rijden met ophalen en wegbrengen dan is het helemaal dichtbij. en juist nu je zoontje jong is kan hij er beter aan wennen dan dat je dadelijk 2 jaar veder bent.
Zal ook eens met zn drieen een gesprek aangaan. Wie weet komt er iets uit waar jullie nog niet aan gedacht hadden. Succes!