Ik zou het wel doen! Het is de mooiste oplossing.. 30 minuten rijden is geen ramp. En iemand zei: dat kun je je kind niet aan doen.. Maar die krijgt er nu nog niet zoveel van mee ( de verhuizing ) en vergeet niet dat wanneer jij gelukkig bent.. jij je kind ook veel meer kan geven Succes met de situatie!
Ik snap niet dat mensen zeggen: Dat kun je niet maken tegenover je kind.. Jeetje zeg.. Dus mama mag niet gelukkig zijn want dat is lullig voor het kind? Kinderen zijn het kostbaarste bezit, maar dat betekent niet dat alles moet wijken!! Plus dat ik niet snap wát er precies is wat je niet kan maken? Mag mama niet gelukkig zijn? Mag mama niet een andere man? Mag mama voor de rest van haar leven alleen maar in Zwolle wonen? Mag mama niks zonder de toestemming van haar kind? Dat lijkt me een beetje de omgekeerde wereld..
ik denk dat veel mensen onderschatten hoe het is voor zo'n kleintje om uit zn vertrouwde omgeving gehaald te worden en meteen een nieuw gezin te vormen. Hoe lief de nieuwe "papa" ook is. Ik zei al dat ik het van dichtbij gezien heb en het is echt heel heftig...ook al blijkt dat vaak pas later. En in mijn ogen is het natuurlijk heel belangrijk dat mama gelukkig is, maar ik vind wel dat de kinderen in dit verhaal het uitgangspunt moeten zijn.
het is de bedoeling dat het kind dus op 1 schooltje zit zodat er voor het kind niets verandert dus in dezelfde omgeving blijft wonen dezelfde vriendjes houd etc etc en dat een kind er niets van mee zou krijgen wat eerder wordt gezegt is natuurlijk ook b-shit kinderen op die leeftijd hebben echt wel door hoe en de wat hoor.
Co-ouderschap houdt in dat het kind zijn leven kan leiden en ouders op dagen in springen en weer uit springen. Dat een kind naar school, sport, dezelfde vriendjes en vriendinnetjes gaat en dat vader en moeder wisselen maar de rest van de situatie zo veel mogelijk hetzelfde blijft. Als je een half uur rijden van elkaar woont is dat straks zodra ze op school zitten, wen sport beoefenen en vriendjes hebben op deze manier niet mogelijk. Het is fijn dat ts deze keuze kan maken maar voor vader zal er een hoop veranderen straks, ipv een paar dagen per week zal hij zijn zoon straks 1x per 2 weken een weekend vader zijn. Niet zo nauw betrokken bij school en sportverenigingen enz. Ja ts zit in een vervelende situatie, heeft straks geen huis, de keuze is dus heel makkelijk. Een mooi huis, nieuwe vriend waar ze smoor verliefd op is, logisch na 4 maanden! Maar samen wonen omdat je echt voor elkaar kiest of omdat je gedwongen wordt is een heel groot verschil.
Stomme opmerking misschien, maar waarom moet het zoontje mee naar de nieuwe woonplaats van mama? Het is tenslotte maar 30 minuten rijden voor TS. Hij kan ook in zijn vertrouwde omgeving bij papa blijven en mama eens in de 14 dagen komen opzoeken. Kan hij ook mooi rustig aan de nieuwe vriend van mama wennen, voordat hij het grootste gedeelte van de tijd met hem in een huis woont. En voor iedereen die dit onzinnig vindt, TS neemt dus wel het besluit dat de vader dit straks overkomt.
Oe, wat een moeilijke situatie. Ik zou dit overleggen met je ex als jullie zo goed zijn samen. Mijn ouders zijn al uit elkaar vanaf mijn tweede. Mijn vader heeft ook in andere delen van het land gewoond (nu woont hij sinds een paar jaar vlakbij gelukkig) en dat hebben ze altijd zo opgelost dat ik dan om het weekend een heel weekend bij hem zat. Hij kwam me vrijdag ophalen en bracht me zondag avond weer thuis. Dit is wel heel anders als wat jullie nu doen natuurlijk. Moeilijk allemaal!
De vader van mijn dochters woont op 45 min rijden. Dit rijden we om beurten om de 2 weken. `Ze gaan dan een weekend. Ik heb er geen rekening mee gehouden hoe het voor hem zou zijn. Ik heb een huis aangenomen daar waar ik die toen kon krijgen. Mijn dochters doen het er prima op. Je moet je eigen leven ook nog kunnen leiden. Dat is nu eenmaal het gevolg van een scheiding.
Het is niet de bedoeling dat hij zn zoontje straks maar 1 keer in de 14 dagen ziet. We gaan uit van sowieso een of twee dagen per week en vier dagen (van vrijdag middag tot maandagochtend) als hij het hele weekend blijft. Hoe we die een of twee dagen gaan plannen doordeweeks weet ik nog niet precies. Bijvoorbeeld dat ik hem op mijn vrije dag in de middag breng, dan blijft mn ex de volgende dag en nacht met hem thuis en brengt hem in de ochtend weer terug. Dat is als hij nog naar het kdv gaat. Hoe dat gaat als hij op de basisschool zit kan ik nu nog niet overzien. Maar dat co-ouderschap stopt inderdaad.
Ik zou het persoonlijk niet doen! Ik lig op het moment in scheiding en blijf voor mijn kinderen in deze gemeente wonen, waar ik zelf niet vandaan kom en eigenlijk weinig heb. Ik wil dat mijn kinderen bij papa en opa/oma in de buurt wonen! Ja ze zijn nu nog jong (2jr en 7mnd) maar hopelijk kunnen ze straks door ons beide naar school gebracht worden, met dezelfde vriendjes spelen, sport uitoefenen en ooit zelfs zelf op hun fietsje bij papa of mama komen. Snap niet zo goed wat de leeftijd ermee te maken heeft want ik neem aan dat het niet tijdelijk is!? Mijn grootste angst is dat papa vertrekt voor zijn nieuwe vlam en zijn kinderen als ze straks een eigen leven hebben hier helemaal geen zin hebben een weekend in een 'vreemde' omgeving door te brengen. Persoonlijk zou ik voor een nieuwe liefde niet zo'n fijne regeling omgooien! En dat 'het kind' er nog niks van meekrijgt kan ik vreselijk boos om worden! Dat heb ik de laatste tijd zo vaak gehoord maar zie bij mijn dochter toch heeeeeel wat anders ! Succes met je keuze!
Hier heb ik ook aan gedacht. Je zoontje kan ook bij je ex blijven wonen. Is dat een mogelijkheid? Probeer je via een makelaar een te koop staand huis te huren? Ik woon in Zwolle en in mijn straat staan 3 huizen leeg en te koop. Als je pb stuurt wil ik je de straatnaam wel geven dan kan je op funda kijken.
Persoonlijk zou ik het niet doen,en dan vanuit het oogpunt van je zoontje. Fijn dat je nu een prettige regeling hebt zonder strubbelingen,super om te lezen dat jullie door 1 deur kunnen,voor jullie zoontje heel fijn! Zelf zou ik de gok niet durven nemen om na een korte relatie samen te gaan wonen,lijkt me niet super voor de binding van je zoontje,eerst ouders uit elkaar,dan een nieuwe man in jullie leven en dan ook gaan samenwonen.. Uit elkaar gaan kan altijd gebeuren natuurlijk. Maar zeker met een kind behoor je je toch een stuk afstandelijker te gedragen met een nieuwe relatie,naar je kind toe. Dit is mijn bescheiden mening dan. Hoop dat jullie eruit gaan komen!
heel veel zeggen dat 25-30 min toch wel ver is maar als zij een huisje krijgt aan de andere kant van Zwolle dan haar ex ben je met binnendoor rijden net zo lang onderweg. als ik van apeldoorn noord naar zuid rij ben ik ook 25 min onderweg dus zo ver is het niet.
Dit vind ik eigenlijk wel een heel goed plan? Zo veranderd er niet zoveel voor hem en als de relatie stuk gaat merkt ie er weinig van
Dit dus! Na mijn scheiding ben ik ook in dezelfde omgeving blijven wonen, en daar plukken m'n 2 (oudste) kinderen nu de vruchten van. Ik en hun vader wonen zo dicht bijelkaar dat de opvoeding 50/50 is en de kinderen vanuit allebei de huizen hun gang kunnen gaan.
Ik zou niet zo snel gaan samenwonen met je vriend .Jullie zijn nog zo kort samen en na 4 maanden zie je nog alles door een roze bril ( spreekt uit ervaring ) Wat je je moet afvragen is : " stel dat je je huis niet moest verlaten , zou je dan ook al zo snel met je vriend zijn gaan samenwonen? " Daarnaast vind ik het ook sneu voor je ex.
mama mag zeker wel gelukkig zijn, maar heeft zeker zolang haar kind(eren) afhankelijk zijn van zorg, de plicht om voornamelijk te kijken/ handelen naar het geluk van het kind, vind ik. kinderen hebben er niet voor gekozen om op de wereld gezet te worden en ouders hebben wél zelf de verantwoordelijkheid voor het geluk van hun kinderen. als dat betekent dat je bepaalde dingen niet kunt doen die je graag zou willen, dan is dat maar zo. ik vind dus dat het belang van het kind ten alle tijde voorop moet staan en dat daar, als dat nodig is, inderdaad alles voor moet wijken. ik heb een vriendin gehad die ook al een aantal keer haar eigen geluk heeft nagejaagd en dit is alle keren ten koste gegaan van de kinderen. dan breekt mijn hart als ik dat zie! daarom ben ik dan ook blij dat TS wél eerst goed nadenkt en ik hoop dat ze een keus maakt in het belang van haar kind en niet van zichzelf. ook als dit betekent dat samenwonen er (voorlopig) niet in zit. moeder kan ook gelukkig zijn met een relatie op afstand (voorlopig). na zo'n korte relatie al samenwonen zou ik niemand adviseren.
ja maar het kind zal zowiezo naar 1 school gaan lijkt me.. alleen de vraag in welke woonplaats toch? een kind krijgt er altijd wat mee dat kun je niet voorkomen... en een nieuwe papa zag ik iemand schrijven? nou nee zo zou ik het niet laten vormen... t kind heeft een papa en een mama met een vriend... die kan hij toch gewoon bij naam noemen? ts heeft ook recht op een nieuwe start... kinderen wennen er gauw aan hoor... en vooral als ze nog zo jong zijn.. wel moet je ervoor zorgen at er een structuur komt in zijn leven.. dus vaste dagen niet van afwijken...