hallo, Ik heb twee weken geleden een bloeding gehad en heb daarvoor 1 week in het ziekenhuis gelegen. Ik ben nu een week thuis en moet het erg rustig aandoen Maar ik heb een zoontje van 3,5 jaar en in die week dat ik in het ziekenhuis lag, is hij bij de opa´s en oma´s geweest en op het kinderdagverblijf. Maar nu is hij thuis. Ik ben getrouwd maar mijn man heeft een hele drukke baan en een druk sociaal leven. Tevens heeft hij wat persoonlijke problemen (hier wil ik liever even niet op in gaan) maar wat resulteerd dat hij niet alle zorg kan dragen voor het gezin. Hij neemt mij bijna geen werk uit handen en kan niet alleen zorgen voor onze zoon, mocht ik niet thuis kunnen blijven. Nu had ik gisteren weer een kleine bloeding en moet het vandaag even aankijken of het wegblijft met veel rusten. ik ben als de dood dat ik weer in het ziekenhuis moet liggen want hoe moet ik dat met mijn thuissituatie regelen? Waar laat ik mijn zoontje, want mij man neemt de zorg niet over. Hij werkt lastige uren om hem van het kdv op te halen en thuis te blijven ´s avonds. hij kan wel naar de opa's en oma's maar het is al zo erg voor hem dat ik dan niet voor hem kan zorgen, niet naar het kinderdagverblijf kan. Zijn hele ritme is weg. En ik ben nog maar 25 weken dus als ik dit nog minimaal 12 weken zo moet doen?????????????? Hoe hebben jullie dat gedaan toen jullie niet thuis konden zijn?
Ik heb ook een zoon van ruim 3,5 en een man die ook ver van huis werkt waardoor hij van 's ochtens 5:20 uur tot 's avonds 17:20 weg is. Bij ons is het ook zo dat als ik om wat voor reden dan ook in het ziekenhuis o.i.d. beland onze zoon gewoon naar mijn ouders gaat. Ook al is mijn moeder lichaamelijk niet meer zo sterk nadat ze vorig jaar tegen borstkanker heeft moeten vechten en nu nog div kwalen heeft waaronder hartritmestoorenissen, toch zou dat voor ons de beste oplossing zijn. Ik zou het jou dus ook gewoon aanraden. Als opa en oma helpenen kunnen, zou ik het heel dankbaar aannemen. En wat jou zoon betreft, zo erg is dat niet hoor. Hij zal er niets aan overhouden hoor, en wat moet, moet. Het is dan niet anders. Ik zou er niet een grotere drama van maken dan nodig is en gewoon dankbaar en blij zijn dat je iemand heeft die je helpen kan en wil (er zijn zo te lezen op de form vele vrouwen die het minder treffen) Wat je gezondheid betreft: Heel erg veel sterkte ermee. Ik hoop echt voor je dat het bloeden stopt en je thuis kan blijven en vervolgens als het tijd is kan genieten van nog een gezonde zoon
bedankt voor je reactie. Ik heb inmiddels met een vriendin gesproken en als ik toch weer naar het ziekenhuis moet dan vraag ik inderdaad de opa´s en oma´s om dit op te vangen. Ik zat/zit er alleen mee, wanneer dit nog 11 weken duurt... ga maar eens goed nadenken!
Misschien moet je man eens in de vlinderlounge wat verhalen lezen van kindjes die veeel te vroeg geboren zijn. Heel hard, maar als hij jou niet wil helpen dan mag hij best weten wat de gevolgen kunnen zijn. Ik zou, gezien ik zelf al bij de vlinderlounge schrijf NOOIT een risico zou nemen, mezelf op laten nemen. De wereld houdt niet op met draaien als ik tijdelijk niet voor mijn andere kind kan zorgen. Maar de wereld houdt wel op als je kindje sterft omdat niet de juiste maatregelen getroffen worden. Dus... Of thuis voldoende rusten of op laten nemen, voorkom een vroeggeboorte als je dit kunt.
De wereld houdt niet op met draaien als ik tijdelijk niet voor mijn andere kind kan zorgen. Maar de wereld houdt wel op als je kindje sterft omdat niet de juiste maatregelen getroffen worden. Vind ik mooi gezegd. Daar dacht ik al aan maar kon het niet zo mooi verwoorden als jij. Ik zal het gebruiken in mijn gesprekken met mijn man. BEDANKT!
Ik snap niet zo goed waarom je man niet een deel van de zorg over kan nemen. Op zijn werk is neem ik aan wel iets te regelen. Ik kreeg bedrust met 22 weken, mijn ouders, schoonouders en man hebben alles verdeeld. Mijn man heeft deels verlof opgenomen zodat hij thuis ook zoveel mogelijk kon doen. Lukte dit niet dan stonden ouders, en schoonouders paraat. Nu was het voor mij iets makkelijker omdat wij nog geen kinderen hadden. Je man zal zich toch iets meer aan moeten passen aan jou denk ik dan. Wat als je wel veel te vroeg bevalt dan zit je veel meer in de problemen qua opvang voor je kindje. Want je komt in een gigantische achtbaan terecht. Mijn zoontjes zijn geboren met 28 weken en hebben 8 weken in het ziekenhuis gelegen. De eerste 3 weken in een ziekenhuis waarvan wij dagelijks 180 km moesten rijden. Dus wat betreft kan hij je nu beter bijstaan zodat jij je rust krijgt inplaats wekenlang naar het ziekenhuis moeten meerdere keren op een dag want geloof me dat is echt klote.
Kan je man geen zorgverlof krijgen op zijn werk? Dan heeft hij tijd voor je zoontje.... Ik zou het risico niet nemen en echt bedrust houden meis...je zoontje komt daar wel overheen. Je man en jij als je kindje te vroeg geboren word en mocht overlijden........daar twijfel ik aan. Dat zul je hem nooit vergeven. Je man moet eens ff goed na gaan denken, wil ik dit kindje wel.....want dan moet hij voor jouw en jullie 2de kindje gaan zorgen!! En dat is dus voor jullie zoontje van 3,5 doen wat er gedaan moet worden!
Ik denk inderdaad dat je man wat meer moeite moet doen. Met werk is het soms lastig iets te regelen, maar zijn drukke sociale leven moet dan maar even wat minder druk worden. Ik kan natuurlijk niet oordelen over zijn persoonlijke problemen, maar hij moet wel voor jullie klaar staan en dan maar wat andere dingen laten/aan de kant zetten.
dat sociale leven en die problemen van hem moeten maar even 11 weken wachten. Of wat zeg ik,maak er maar meteen 30 weken van, want als het kindje geboren word hoort ie toch ook mee te helpen. Ik neem aan dat jullie samen een kindje wilden en dat hij geen dood kindje wil, of een verwaarloosde 3,5 jarige. En als hij niet bijdraait zou ik weg gaan bijj hem,maar dat ben ik..
Tegen dit probleem loop ik al een tijdje tegenaan. Mijn man is een jongen in een volwassen lichaam en ik krijg het er niet uit dat hij meer doet. Hij is er absoluut wel voor onze zoon, gaat in het weekend vaak samen het bos in, of gaat skaten en dergelijke. Maar daar gaat het nu niet om. Nu is het belangrijk dat hij weggebracht en opgehaald wordt van het kdv, naar bed wordt gebracht, boodschappen doen, in het huishouden geholpen wordt en dat ik hem ter alle tijden telefonisch kan bereiken wanneer hij ´s avonds met vrienden heeft afgesproken. Het zijn maar een paar dingen maar hij kan dat in plannen naast zijn werk, in zijn hoofd bedoel ik dan. Gelukkig kan ik terugvallen op mijn buren, ouders en schoonouders, mijn moeder heeft afgelopen week twee dagen hier het huishouden goed gedaan zodat het alleen maar bijgehouden hoeft te worden. En mijn schoonouders hebben aangeboden dat de kleine man een paar dagen of langer bij hun kan logeren. Klein probleem is dat beide ouders 60 km verderop wonen. Maar goed dat valt wel te regelen.
Is het ook geen oplossing dat de oppas dan tijdelijk bij jullie komt logeren zodat het voor je zoontje zo normaal mogelijk blijft en met zijn eigen speelgoed en vriendjes ksn spelen? Iig sterkte met je rustig houden!
@ Tutti, wij hebben geen oppas aan huis. normaal gesproken gaat onze zoon op maandag naar mijn ouders, dan breng ik hem zondag en haal ik hem maandag na mijn werk weer op. op woensdag en vrijdag naar het kdv. ik heb net mijn vk gebeld omdat ik weer wat bloed was verloren en ze komt me zo controleren. zij zegt dat ik best nog wel mobiel mag zijn in huis en dat ik niet de hele dag op bed hoef te liggen. het is waarschijnlijk een vaatje wat steeds wat bloed los laat. ik ben afgelopen dinsdag nog helemaal gecheckt met echo en onderzoek en ze kunnen (gelukkig) geen ernstige oorzaak vinden. dan ga ik het als volgt regelen, op zondag vraag ik mijn man of ouders om mijn zoon te brengen of halen naar mijn ouders, dan halen mijn schoonouders hem op maandagavond/dinsdagochtend bij mijn ouders op (die wonen bij elkaar in de buurt) en dan haalt mijn man hem dinsdagavond weer op. dan kan hij woensdag naar het kdv, alleen op donderdag heb ik hem dan en vrijdag gaat ie weer naar het kdv. Het kdv is op 5 minuten lopen afstand dus brengen doet mijn man dan en halen doe ik. en het weekend MOET mijn man me helpen met alles... maar mocht ik toch weer naar het ziekenhuis moeten dan gaat ie een week naar mijn ouders, dan een week als bovenstaande en dan een week naar mijn schoonouders bijvoorbeeld en dat wisselt elkaar dan af. Tenminste zo heb ik het in mijn hoofd, nog even overleggen natuurlijk!
voor mijn man? helaas niet, hij werkt in een bedrijf waar maar twee andere mensen werken. hij kan redelijk zijn eigen tijden inplannen als hij geen collectie hoeft te verkopen. hij zit nu midden in de collectie en vorige week, toen ik in het ziekenhuis lag heeft ie maar 20 uur gewerkt ipv 40 uur. dat moest hij deze week wel inhalen. En zijn collega zat ook nog in USA voor salesmeetings. Dus hij stond er deze week alleen voor. maargoed, als het goed is heeft ie halverwege volgende week en daarna weer wat meer tijd om dingen thuis op te vangen. ik vroeg me ook af hoe andere moeders het toen hadden geregeld, met een ouder kindje en ziekenhuisopname? vooral opa's en oma's denk ik??
ik lig momenteel ook op de materniteit. En voorlopig is onze dochter bij mijn moeder...Sowieso zal mijn moeder en schoonmoeder in de dag voor opvang zorgen en meestal kan ze 's avonds bij ons blijven... Gelukkig kunnen wij wel terug vallen op ouders en schoonouders,tantes en vrienden... Het zal even niet gemakkelijk zijn maar ja,nu ff denken aan onze andere ukjes in onze buik
pompeloesje, wat is de reden dat je daar ligt? ook bloedingen maar dan met een gevonden oorzaak? en lig je dus in het ziekenhuis of echt op bed, thuis? de vk is net geweest en ik hoef niet naar het ziekenhuis, het zijn waarschijnlijk vaatjes en de baarmoedermond/hals die bij mij steeds bloeden. ik mag ook wel mobiel zijn en zelfs wandelingetjes maken maar niet tillen en werken. ik zit en lig dus veel op de bank en mijn zoontje zit nu lollifanten van winnie de poeh te kijken, lekker rustig. ik moet over twee weken ipv vier weken weer naar de vk en ik moet bellen als ik helder bloed MET buikpijn/krampen heb.
mijn baarmoederhals is bijna helemaal verstreken,1 cm opening,een placenta aan de uitgang die voor een bloeding heeft gezorgd en continu harde buiken... Reden genoeg dus om in het ziekenhuis op bed te blijven voorlopig. Mannetje is net naar huis met dochter best moeilijk hoor. mannen vinden het soms gewoon moeilijker te begrijpen denk ik hoop dat je bloedingen snel over zijn...Is ook niets hoor die onzekerheid altijd *knuf*
Ten eerste veel sterkte d ekomende tijd en ik hoop dat alles goed blijft gaan. Ik heb twee problematische zwangerschappen gehad met bloedverlies en vroegtijdige weeën en bij beide ishet goed afgelopen gelukkig. Stel je voor, je wordt plots opgenomen en je (schoon) ouders kunnen op dat moment niet de zorg voor jekind opnemen. Zal je man dan niet opstaan? Het is ook zijn zoon. Misschien moet hij eens gene keuze hebben en het doen. Hoe denk hij over de opvang als jij weer opgenomen wordt? Hebben jullie daar gesprekken over, laat jehem komen met oplossingen? Zolang jij alles regelt en doet, zal hij niet veranderen. Soms moeten mannen voor een onverdongen ( of hoe je dat ook zegt) feit staan om het ineens wel te kunnen. Liefs suzanne
@ pompeloesje, hefttig hoor, maar goed dat het goed afgelopen is en dat je nu rust hebt. nee dat vond ik ook zo erg, het afscheid nemen van mijn zoon in het ziekenhuis. @ suuz, ja dat is het ook, ik regel wel alles maar dat geeft me rust. mijn vader is met pensioen dus als mijn schoonouders niet kunnen dan kan hij ook naar mijn ouders. maar het is idd zo dat mijn man zijn verantwoordelijkheid moet nemen, en als puntje bij paaltje komt zal hij het ook wel doen/moeten. heb je ook in het ziekenhuis gelegen toen je die weeen en bloedingen had? het is met meer dingen in ons gezin, dat ik alles regel en dat mijn man het dus ook niet hoeft te doen. zo leert ie het nooit, maar ik doe het vooral met kleine minder belangrijke dingen. nu zal ik namelijk geen rust hebben als het niet goed geregeld zou zijn.
Ik begrijp dat je er geen rust van hebt, zou ik ook niet hebben hoor! Ik heb inderdaad toen in het ziekenhuis gelegen, telkens tussen de 2 en 7 dagen. Bij mij bleek het van een laagliggende placenta te komen in combinatie met vroegtijdige weeën. Zoonlief één is met 40 + 4 geboren met inleiding vanwege langdurig gebroken vliezen ( jaja mag die komen, blijft hij zitten) en zoonlief twee is met 37 weken geboren (helaas randprematuur kenmerken daarvan) Leifs Suzanne