Als ie boos is is ie niet de makkelijkste. Hij doet me niks hoor, en ik ben ook niet bang voor hem. Maar als ie boos is dan laat ik hem liever maar even gaan....Hoe zwak het misschien ook klinkt van me!
Sorry hoor maar wat wil je nu eigenlijk? Je vraagt hier raad maar elke keer kom je op dezelfde reaktie terug, ik ben niet gelukkig en voor mij, de kinderen en man is het beter om uit elkaar te gaan. Prima, heel veel respect voor je keuze maar als je dan een gesprek aan gaat en hij gaat achter de computer zitten en "je laat het maar". Vraag ik me echt of of je ooit wel zover gaat komen.
Ik vaag me echt af hoe jij hier verder mee gaat. Wat anderen ook al zeggen, dit heeft toch geen enkele zin. Je zegt je gaat praten, maar na regel 1 loopt je man weg, en jij vind het goed eng aat naar boven. Ik begrijp niet hoe jij denkt dat je met deze houding verder kunt komen. Sorry. Verder vind ik het wel cru om te stellen dat JIJ maar vertrekt MET de kinderen. Misschien moet je eens eerst zelf een tijdje weg gaan. Hoe moeilijk dat ook is, en ik begrijp ook wel dat je je kinderen niet achter wil laten. Maar ik vind toch dat JIJ je man wil laten voelen dat je het meent, dan moet je gewoon gaan en laten merken dat je het meent. Al is het maar voor een paar dagen. Maar goed, dat is geheel mijn eigen mening, en verwacht ook niet dat de rest dat ook vind
We hebben veel gepraat, we kwamen er niet echt uit. Hij denkt er allemaal anders over dan mij. Tot vanmorgen toen zei ie ineens als je echt weg wil, ga dan maar. Ik hou je niet meer tegen, dat is alleen maar fout van mij. Bedenk maar goed wat je echt wil, en als je weg wil dan accepteer ik dat. Dus zoals het ervoor staat is het dus echt gebeurd tussen ons. Ik wil wel weg en alles regelen maar ik ben ook best bang. Bang voor wat er allemaal gaat komen, bang voor alles te regelen, bang om alleen te zijn? En k voel me rot dat ik hem achterlaat. Hij is zeker goed voor de kinderen en ook voor mij maar het werkt gewoon niet meer tussen ons. En nu laat ik hem straks alleen achter met een huis en verder niks. En ja ik weet dat ik aan mezelf moet denken en dat wil ik ook echt gaan doen. Kan wel blijven maar ik weet wel 99procent zeker dat het weer op hetzelfde zal uitlopen. Dus ja dan is er toch maar 1 ding nog en dat is uitelkaar gaan toch? of zie ik dat nou verkeerd?
collega van mij heeft 15 jaar op haar tenen gelopen. Ze deed wat ze "moest"doen maar liefde was er niet. Ze is zo onwijs blij en opgeknapt nu ze 2 jaar geleden die knoop heeft doorgehakt. Ze is eindelijk gelukkig.
Tuurlijk ben je bang voor wat er komen gaat en bang voor alleen te zijn.. Je hebt jaren lang met je man samen geleeft.. Het is altijd veiliger om 2 stappen achteruit te doen dan 1 stap vooruit, Ik zou ( tijdelijk ) bij je man weggaan zodat jullie allebei even op adem kunnen komen als je alleen bent kun je je gevoelens en alles op een rijtje zetten en wie weet gaat je man je wel onwijs missen en kunnen jullie alsnog bij elkaar komen met goede afspraken, je zal niet de eerste zijn bij wie dit wel zou lukken.. En misschien vind je het ook wel heerlijk zonder je man, als je het niet probeert weet je het niet, je moet je leve niet laten afhangen van 1 persoon dat is echt niet gezond maar wel heel moeilijk dat realiseer ik me maar al te goed. Voor nu alle sterkte en geluk!!
Tijdelijk uitelkaar wil me man niet. Hij zegt als ik wegga dan is het ook voorgoed. Mijn man zou me zeker in het begin missen, hij zegt ook steeds dat ie van me houd en me niet kwijt wil. Maar we kunnen beide niet veranderen ofzo. Hetgeen waar we de problemen altijd om hebben zullen er altijd zijn. Hij is links ik ben rechts, hij water ik ben vuur. We zijn zo verschillend geworden beide. We staan beide heel anders in het leven...... Het is ook niet eerlijk dat ie alles aan mij overlaat. ik moet de defenitieve keuze maar maken omdat hij wel van mij houdt, en me niet kwijt wil. Dus het ligt niet aan hem volgens hem maar aan mij. Alsof ik degene ben die met zin weg wil. Nee ik denk wat het beste voor ons is en de kinderen. Wat hebben de kinderen aan ouders die elkaar totaal niet liggen meer. Ze worden er niet beter van, een scheiding voor ze is ook niet leuk dat weet ik. Maar als wij niet gelukkig zijn zijn zij het toch ook niet? Als het niet gaat vind ik dat je beide de keuze moet maken en niet alles in 1 man zijn schoen moet schuiven toch? Dank je wel!
Zo is het hier ook net. Ik doe wat ik moet doen en dat is het. Ik heb helemaal niet het gevoel dat ik zelf leef, maar dat ik geleefd word. En tuurlijk hou ik van me man, hij heeft me 3 prachtige kinderen gegeven, en we hebben samen veel meegemaakt. Maar dat is het ook. Meer is er niet tussen ons. Ja hoe moet ik het zeggen ik weet het niet eens uit te leggen. Hij leeft zo, ik leef zo. Hij denkt zo ik denk zo....snap je? We liggen nergens op 1 loon, hij doet maar wat hij wil, ik doe wat ik wil.....2 verschillende werelden, 2 verschillende meningen, 2 verschillende levens...
Ik ga mezelf op glad ijs begeven maar ik doe het toch, toen jullie elkaar net leerden kennen en een relatie kregen toen waren jullie toch ook verschillend? Dat is niet van de een op de andere dag gekomen. Zeker met 3 kleine kindjes vraag ik me af, of dit dan is wat je ze mee wil geven, persoonlijk geloof ik er in dat je moet vechtten voor je relatie. Ik denk dat op het moment dat jij de deur dicht gooit terwijl je er nog bent, maar dicht gooit omdat je toch al besloten hebt om weg te gaan. dat je ook niet meer open staat voor de positieve dingen. Dat je dan ook nog maar 1 kant ziet. Ik vraag mezelf dan ook echt af, of dit wel de beste keuze is, kijk als je ongelukkig bent dan moet je daar zeker wat aan doen, maar jij wil je kinderen toch ook meegeven dat ze moeten vechten in het leven voor de mooie dingen, dat ze soms moeilijke keuzes moeten maken, weloverwogen . Dat je vecht en het lukt niet ok. Maar weg gaan, vind ik zelf eigenlijk niet vechtten voor je relatie. Mijn man en ikzelf zijn ook water en vuur, ruzies genoeg hier, echt, ook ik heb wel eens gedacht bah bah bah .. Maar pas toen ik het anders ging benaderen, veranderde mijn houding naar hem toe ook. Ik zou toch echt eens een week lang proberen om me niet aan hem te ergeren, om andere dingen te gaan doen los van elkaar om hem in zijn waarde te laten, en hem positief te benaderen. Ik ben benieuwd of er dan wat veranderd. Laat hem maar zien dat jij wel voor hem wil vechtten, en weglopen nogmaals valt voor mij niet onder vechtten. Ik denk dat iedere relatie wel zwaar weer kent, maar je hoeft toch neit altijd dan maar uit elkaar te gaan. Nu zal ik wel heel veel commentaar krijgen dat blijven voor de kinderen oko neit goed is etc. En dat weet ik ook wel, maar je kinderen laten zien dat papa en mama voor elkaar willen vechtten enz is denk ik beter dan elkaar maar aan de kant zetten.
sja lastig... dat je man en jij over heel veel dingen anders denken dat herken ik heel goed. En het is heel lastig om daar niet telkens ruzie over te maken (laatste tijd gaat dat hier ook niet zo goed). Dat hij jou dingen verwijt en zelf alles goed doet is volgens mij gewoon een reactie erop. Als je echt niet meer van hem houdt moet je weg gaan. Zou je er nog wel graag uit willen komen dan zou je relatietherapie toch echt als optie aan hem moeten geven. Ik denk namelijk dat je veel dingen duidelijk kan krijgen als je op een andere manier met elkaar leert communiceren. Dat er dan veel meer begrip naar elkaar toe is. Verder kan ik niet heel veel met je verhaal omdat er geen concrete voorbeelden en breekpunten in staan. Dus ik kan niet zien hoe ernstig het nu is...
ik ben het helemaal met je eens Zo denk ik er ook over. Alleen als ts echt niet meer van haar man houdt dan houdt het wel op...
Debby dat ben ik met je eens. Alleen vaak erger je jezelf zo aan elkaar dat je vergeten bent hoe veel je eigenlijkw el van iemand houd maar weet je het gewoon niet meer goed te krijgen.
anastasia ja dat is waar... je weet pas wat je hebt als je het kwijt bent... en dat herken ik zelf ook heel goed hoor. Ik kan me kapot ergeren aan mijn man, maar ik zou hem vast heel erg missen als ie weg was. Daarom zei ik, dat ik concrete voorbeelden mis. Want als het alleen maar het oneens zijn over dingen is, en het daar niet goed over communiceren, dan zou ik me zeker hard maken voor relatietherapie. Maar zoals ik het bericht lees is er misschien wel meer aan de hand.
Ok , daar komt dan de "aap"uit de mouw.. Je houdt dus wel nog van hem, maar je weet gewoon niet meer hoe je het moet doen. Ga dan aan jezelf werken, zoek professionele hulp die kunnen je ook handvatten geven om dingen op te lossen en anders te benaderen. Ik zou je willen adviseren om zelf hard aan het werk te gaan, dan doet hij maar niets... Je bent niet van hem afhankelijk, en jij laat daarmee wel zien dat je het heel erg serieus neemt!
Maar wat is er het afgelopen jaar dan zo veranderd? Ik weet nog dat we samen in een ander topic hebben geschreven en jullie toen nog evt voor een vierde wouden gaan maar je man twijfels had. En nu uit elkaar. Dat rijmt niet helemaal in mijn ogen.
Ik hou zeker van hem, maar ik stop het weg door alle problemen hier denk ik. Ik bescherm mezelf misschien?. Maar goed daardoor zie ik alleen de slechte kanten en niet meer de goede kanten denk ik. Maar het is aan zijn kant net zo....er spelen zoveel dingen tussen ons. Dat houden van er hier op het moment niet heerst.......
Ja me man twijfelde. Na ja twijfelde hij had eigenlijk zoiets van nee. Maar zei het nooit met zoveel woorden. Alles wat ik graag wil kan niet, alles wat hij wil wel. Het afgelopen jaar doet hij maar wat hij wil, en als ik iets wil kan het niet, of gebeurd het met veel gezeur. Zo zijn er nog zoveel dingen meer. Ik ben ook blij dat we er niet voor gegaan zijn. Het kindje was welkom geweest hoor maar het heeft een stabiel gezin nodig en niet een gezin dat op barsten staat.....
Je weet dus dat hij goede kanten heeft, probeer je daar gewoon eens een weekje echt hoor een week alleen eens op de positieve dingen te focussen, en schrijf desnoods de negatieve dingen op maar zeg ze niet. Kijk eens of er dan iets veranderd. Er zal ergens beweging in moeten komen, en op deze manier doorgaan werkt niet. Dus je kunt het toch gewoon proberen zeker als je van hem houdt. Ik weet hoe moeilijk het is overigens, maar als je sterk genoeg bent om te gaan, dan ben je ook sterk genoeg om de strijd aan te gaan!