Sorry dames, maar wil even mijn verhaal kwijt. Mijn dochter is net zeven weken, en heeft net 1,5 week in het ziekenhuis gelegen vanwege stress. (snelle bevalling, geen leuke kraamhulp en stress door schoonmoeders) Ze begon steeds met krijsen zonder daar reden voor te hebben, en was ontroostbaar. Tussentijds kreeg ze verlof en mocht ze het thuis weer even proberen. Af en toe een nachtje. Alles ging echt geweldig. Ze huilde alleen voor de fles. Wat een heerlijke baby. Zo kon het dus ook! Er was medische niks mis met haar. Sinds gisteren heeft ze officieel ontslag uit het ziekenhuis. Maar sinds gisteravond is het dan ook meteen weer helemaal mis. Hele nacht heeft ze gekrijst. En waarom? Heb geen idee. Schone luier, schoon bedje en fles gehad, dan behoor je toch tevreden te zijn? Ik wordt er zo moedeloos van. Moet steeds huilen omdat ik voor mijn gevoel heb gefaald als moeder. Heb de opvoedkundige al gebeld, maar die is pas morgen weer aanwezig. We weten echt niet meer wat te doen. Misschien bedje bij ons op kamer, maar dat had ik liever niet gedaan. Sorry wilde even mijn verhaal kwijt! Misschien hebben jullie nog goeie tips? Gr een moedeloze mama
Misschien fisio... t is maar een gok, maar wie weet heeft ze wel ergens last van een werveltje of zo. Dat hoor je ook wel vaak. in ieder geval heel veel succes
Ik heb niet echt dezelfde ervaring, en dus ook geen tip. Mijn zoontje huilde 's avonds van 17 - 23. Hij huilde, was rustig, en sliep (soms), huilde, was rustig, en sliep, etc. Dat ging de hele avond door. Ik zat van 17-20 met hem, en mijn vriend van 20-23. Mijn vriend kon er beter tegen dan ik, moet ik zeggen. Hij bleef gewoon met ons zoontje op zijn borst liggen. Wat ik hiermee wil zeggen is dat er moeders zijn die dit soort ervaringen hebben, en het eventjes niet weten en zien zitten. Ik denk dat het belangrijk is dat je om hulp vraagt, en dat je ook goed probeert uit te rusten. Als je goed bent uitgerust, kan je er beter tegen. Ik vroeg ook weleens de hulp van mijn zusje in, en die nam het dan van me over, als ik het niet zag zitten of moe was. Probeer ook te accepteren dat je kindje 's nachts huilt. Ik deed dat ook op een gegeven moment bij mijn zoontje, en dan voelde het (geestelijk) minder als een last. Fysiek was het nog steeds zwaar hoor. O ja, zit zijn pyamaatje lekker? Geen vervelend (was) labeletje dat in zijn nek zit te prikken? Geen rare vouwtjes in het beddegoed, die vervelend voor hem kunnen zijn? Tja, en verder weet ik het eigenlijk niet. Het is soms moeilijk om er achter te komen wat er nu werkelijk scheelt. Sterkte.
hoihoi, ik denk dat je mijn verhaal nu wel gelezen hebt, ik hoop dat je er wat tips uit kunt halen. ik heb het bedje juist weg uit onze kamer gehaald. ook teveel prikkels als wij dan s'avonds naar bed gaan. heb je al geprobeerd in te bakeren? wel in overleg met het ziekenhuis ofzo he. ben je bij een osteopaat geweest? deze heeft mijn kindje ook goed geholpen. succes ermee en geef de moed niet op. en niet jezelf er bij neerleggen bij wat het ziekenhuis zegt, gewoon verder zoeken totdat hij/zij niet meer huild succes
Ik heb helaas geen goeie tip voor je maar wou alleen zeggen voel je zeker geen slechte moeder, of een moeder die faalt. Jij kunt er helemaal niks aan doen en je hebt het beste voor met je kind. Sterkte ermee!
Misschien wil ze gewoon wel lekker bij je zijn. Ze is nog maar klein hoor. Vergeet niet dat ze in je buik altijd bij je was en nu ineens is ze alleen. Lekker troosten en bij je nemen. Beebjes huilen nou eenmaal.. misschien heeft ze ook wel een beetje last van krampjes. Helpt het misschien als je haar even op de buik legt? wel even bij blijven, of misschien even op haar buik op jou buik? En als moeder kan je niet falen hoor! Je kan namelijk niet ruiken wat er aan de hand is... ik vraag ook vaak, wat is er dan? maar ja antwoord krijg je natuurlijk niet... Heel veel succes en sterkte
Hoi, Ben bij fysio geweest, moet binnenkort terugkomen, omdat ze toen nog net te jong was om een dyagnose te stellen. Misschien kiss. Ik heb dat zelf ook. Maar dat is afwachten. Inbakeren was beter van niet zij de ka, maar we hebben nu een matrozenbedje. ( een handdoek opgerold langs haar hele lijfje) Wat ik zo raar vind, in het zkh huilde ze weleens, maar geen krijsen. En thuis alleen maar krijsen. Ben ook veel thuius overdag om prikkels te voorkomen, want dat was eerst de reden zij de ka. Ze heeft al een nachtje bij mijn zus gelogeerd, zodat wij konden bijkomen, en mijn moeder past ook weleens op. Odet ik heb je verhaal gelezen, en ook net weer gereageert. Hopelijk vinden wij allebei snel een oplossing, en alle andere ouders die ermee zitten. Heel veel sterkte. Bedankt voor de lieve reacties. Gr Britt
Wat vervelend meid! En frustrerend dat je niet weet wat er mis is. Ik kan je ook niet helpen maar wil alleen nog vragen of ze misschien vaak slikt..dat er voeding omhoog komt? Mijn dochter krijste ook wekenlang en bleek verborgen reflux te zijn en met dikkere voeding was het opgelost. (ze is al in het ziekenhuis geweest dus alles zal goed onderzocht zijn maar wou het toch even kwijt) Succes met alles, hoop dat ze gauw rustig wordt.
Of misschien komt het wel omdat het voor haar toch ook vast weer een hele overgang is. Het veilige en vertrouwde dat ze in het ziekenhuis als vaste basis had de laatste tijd, is ze nu natuurlijk ineens weer kwijt. Houd haar maar lekker veel tegen je aan en blijf haar kusjes geven en zeggen hoeveel je van haar houdt. Zorg dat ze zich in jouw armen heerlijk veilig voelt/ gaat voelen, want een luier, flesje en schoon bedje zijn lang niet genoeg als je zo klein bent (als je groter bent ook niet natuurlijk, hihi). Geen tv aan, geen radio aan, volledige rust om jullie heen. Gewoon jij en je meisje en verder niks op de wereld. Ik hoop dat het helpt. Twijfel zeker niet aan jezelf!
En voel jezelf niet falen hoor! Zolang je je meisje veel liefde en een goede verzorging geeft (zoals nu al het geval is), moet je juist alleen maar trots zijn op jezelf. Dat je een paar keer per dag op een andere kamer staat te gillen en huilen van frustratie (neem tenminste niet aan dat je dit bij haar zo duidelijk uit), heeft ze écht niet door hoor. Maar pas op dat je jezelf goed in de gaten houdt, plan lekker een middagje shoppen of sauna of iets waar je heel blij van wordt en waar géén kindjes bij zijn. Even geen verantwoordelijkheid voor iemand anders dan jezelf!
Verborgen reflux is het niet inderdaad. Ik geef wel verdikking door de voeding, omdat ze inderdaad veel omhoog komt. Ook steekt ze vaak haar tong uit na de voeding. Zeker het eerste half uur. Zkh was inderdaad denk ik een hele veilige omgeving voor haar. Zeker knuffel ik haar en blijf zeggen dat ik van haar hou, want dat is natuurlijk ook zo. Het is zo'n lekkerding! Moet a.s maandag naar fysio, ben erg benieuwd. Ik weet dat ik mijn best doe voor haar,maar toch, je wilt haar helpen en dat lukt niet. En dan zie je in je omgeving dat moeder (nog veel jonger dan jouw) geen "problemen" hebben. Dat doet zeer. Maar ik blijf stug doorgaan. In het zkh heb ik geleerd hoe te troosten in haar bedje: Hand op het hoofdje en op haar buik. Dan wel beetje aandrukken en ssst zeggen. Dat helpt soms wel na een kwartiertje. Gr Britt
hoi Britt, Wilde je even een zeggen dat ik met je meeleef! Ik weet hoe het is, als je kindje extreem veel huilt! Tijn sliep de eerste 3 weken alleen maar, om vervolgens 1,5 maand achterheen heel veel te huilen! Ik werd er helemaal gek van! Wist me geen raad, probeerde van alles, maar nisk werkte! Uiteindelijk is gebleken dat Tijn Reflux had, en daarbij zichzelf wakker sloeg in zijn slaap, en zo oververmoeid raakte waardoor hij ging huilen en nog moeilijker in slaap kon komen! Uren heb ik met hem gelopen, heeft hij op mijn buik geslapen...Voelde me een hele slechte mama, eentje die haar kindje niet kon laten stoppen met huilen..verschrikkelijk! Voelde me zo alleen, en onbegrepen! Ikw as degene die hele dagen met hem thusi zat, niet een ander! Heb ook best vaak hier gepost, even je verhaal kwijt! Uiteindelijk heeft andere voeding en een bakerzak hier wonderen verricht. ook zijn we naar een osteopaat geweest, na 2 keer ging het zo goed dat we gestopt zijn met de behandelingen! Tijn huilt nu bijna niet meer, maar huilt nog wel erg snel. Als hij huilt is hij ook gelijk overstuur, drama's maakt hij van een kleine val...Maar hij is nu heerlijk te troosten en dat is een fijn gevoel, een gevoel wat ik toen miste, het gevoel van falen, je kan je eigen kindje niet troosten.... Meid heel veel sterkte en ik hoop dat ze er snel achterkomen wat er is! En voel je aub geen slechte mama, want dat ben je niet! Sommige kindje hebben het gewoon een beetje moeilijker dan andere kindjes! kus en knuffel miek
Hoi Britt, Zeer bekend, je verhaal. Hier net zo'n drama. Marthijn ligt nu al ruim een half uur te gillen in zijn bed. Ik weet het niet meer, zit er even doorheen en zit met kromme tenen op de bank. Hier zijn we ook bij de osteopaat geweest, het lijkt wel te verbeteren. Ook heeft hij al een week in eht ziekenhuis gelegen. Wat me hier wel opvalt is dat hij veel last van zuur heeft. Hiervoor gaan we morgen naar de huisarts. Ook dikken we zijn voeding in met jbpm. Het mag niet helpen. We bakeren hem in, hij krijgt Nutrilon Omneo (voor zover dat mag helpen......) en de drie R-en zitten er hier behoorlijk in. (af en toe vraag ik me af of ik zelf nog wel leef, mijn gevoel staat af en toe gewoon uit en ik draai op de automatische piloot ) Ik kan alleen maar zeggen dat ik je begrijp. Het is verrekte moeilijk als je kindje huilt en krijst en je niet weet wat je kan doen of wat er is. En vooral iedereen die met tips aankomt en opmerkingen dat alle kindjes huilen en dat het wel overgaat. Daar heb je helemaal niets aan als je er middenin zit. Het ergste vind ik dat ik me afvraag wat ik met het mannetje moet als hij weer zo tekeer gaat. Probeer je rust te zoeken. Spanning voelt je kindje ook aan........ gr. en een grote knuffel wup
Hoi Miekie en Wuppie, Fijn te horen dat jullie het begrijpen. Bedankt voor jullie medeleven. Jullie hebben net zo gezeten en weten wat het is. Sorry voor jullie, maar voor mij fijn te weten dat ik echt niet de enige ben. Hierdoor fleur je toch op het moment iets op. Ze is daarstraks in een bad met eucaliptus geweest, en heeft de fles gedronken met een speen waar de voeding niet te snel doorheen gaat. (zodat ze er meer moeite voor moet doen) en nu was ze natuurlijk (ook door het huilen) doodop, en nu slaapt ze heerlijk! Wat een rust! Hopelijk gaat dat de hele nacht zo. Het even van je afschrijven helpt inderdaad. Voor alle andere mama's die ook in zo'n situatie zitten: HEEL VEEL STERKTE, WE KUNNEN HET! Knuff Britt
Ja heb je dezelfde fles, speen en voeding als in het ziekenhuis? Ze moet er ongeveer 15 min tot 20 min over doen.. En wil ze geen speentje, misschien zuigbehoefte? Ik ging in het begin ook wel eens naast Esmee zitten tot ze sliep, heel slecht maar het hielp wel haha, heel veel succes!
wat heerlijk zeg eve zo een topic om het eve van je af te schrijven. Herken het allemaal, hier ligt me mannetje ook te krijsen, zo zielig.. Nou heb hem toch eve stil gekregen. Xander is ruim 4 weken te vroeg geboren, heeft 2 weken in het ziekenhuis gelegen. Na een week thuis begon hij heel veel last van krampjes te krijgen, uren lag hij te huilen en te krampen krijsen alles erop en er aan echt afschuwelijk! We zijn over gestapt op nutrilon omneon werkte maar eve. Druppels, thee, warme doeken, uren wiegen, op de buik liggen,met zijn buik op onze buiken liggen echt niets werkt. Hadden we druppels uit duitsland sab simplex, werkte perfect. Maar xander kreeg ook nog spruw en in sab simplex zit suiker en suiker bevorderd spruw dus nog meer krijsen en brullen dagen achter elkaar, af en toe een uurtje slapen en dan begon het weer. De spruw is nu gelukkig over maar ik durf die druppels nu niet meer te gebruiken maar de krampjes zijn er nog steeds en hoe. Mijn man is vrachtwagen chauffeur en is dus veel weg dus ben van 3 uur snachts tot af en toe 8 uur savonds alleen. Ik heb 8 maanden lang gespuugd tijdens de zwangerschap, heb een dramatische bevalling gehad, omdat xander in het ziekenhuis moest blijven heb ik ook geen kraamhulp gehad en meteen de eerste dag dat xander thuis was alleen, ik heb een rug aandoening waar ik vorige week een ingreep aan heb gehad en eigelijk 6 weken niet mag bukken en tillen nou is onmogelijk. waardoor de pijn 2x zo erg is geworden. en dan ook nog de hele dag een huilende baby die ontroostbaar is echt drama. Morgen ga ik een afspraak maken bij de osteopaat misschien dat dat werkt voor me kleine grote man, vindt het zo afschuwelijk zielig! Zo heel verhaal maar lucht wel onwijs op moet ik zeggen!
Een hoop herkenning, dit topic! Elise is met het vacuum geboren. Zolang de kraamhulp is geweest, was het een heel rustig kindje. Maar al snel begon ze meer te huilen. Eerst 's nachts, maar later ook overdag. Ze huilde alleen maar op een gegeven moment en daarbij overstrekte ze zich en ze was compleet van de wereld, ontroostbaar! Toen ze drie weken oud was, zijn we op aanraden van kennissen naar een chiropractor gegaan. Deze constateerde dat een werveltje verkeerd zat, waardoor Elise alleen maar naar rechts kon kijken en verder alles vast zat. Dit is toen vrij snel verholpen. Ze kon toen goed van links naar rechts kijken. Omdat de onrust en het gehuil bleef (echt ontroostbaar), zijn we met 7 weken naar een osteopaat gegaan. Dit was echt DE oplossing. Na 2x hadden we een heel ander meiske. Nu moet ze begin mei nog even heen, zgn. nazorg. De blik in haar ogen was ltijd onrustig en paniek en ze straalt nu veel meer rust uit. Natuurlijk heeft ze nog zo haar momenten, maar in vergelijking met toen is het een wereld van verschil. Ook bakenen we haar in (Pacco) en daardoor slaapt toch wel veel rustiger. Voorheen maakte ze zichzelf wakker met haar zwaaiende armpjes. Misschien is het toch een tip om naar een osteopaat te gaan en dan eentje die ook echt gespecialiseerd is in het Kiss syndroom. Dat maakt echt verschil. Heel veel sterkte! Groetjes, Henriet
bij een vriendin van mij werkte echt de R van rust en regelmaat. Gewoon thuis zijn, geen bezoek, geen radio / TV. Kortom weinig prikkels en veel rust, dus ook niet gaan wandelen enzo. Misschien heb je er wat aan. Wat bij ons hielp was s avond laten slapen in de maxicosi (geborgen/foetus hoouding?) waarom t hielp weet ik niet maar ze SLIEP! Heel herkenbaar je gevoelh, blijf t uiten en inderdaad zorg dat je zo nu en dan even bijslaapt. Veel succes liefs mieke
Hey Miranda22, Ik gebruikte voor darmkrampjes Cinababy. Dat is homeopatisch en kan dus geen kwaad. Het werkte meteen, maar nu heeft ze er geen last meer van gelukkig. Ik gebruik niet dezelfde voeding als in het ziekenhuis. Dat is een fout van hun geweest, want zij gaven haar het verkeerde. Hebben een speen van hun meegejat ( ) Zat nog op de fles vandaar. Maar heel raar, vandaag zit ze helemaal goed in haar vel. Ze heeft alleen nog maar gehuild voor de fles! Wat een heerlijke dag, ik geniet nu veel intenser van haar! Mijn schatteke! Hopelijk blijft het zo. Inderdaad heerlijk zo even van je afschrijven. Maxi cosi is niet zo heel bevordelijk voor je rug net zomin als een wipstoeltje (werkte op een kinderdagverblijf daar weet ik dat van) Is een draagzak dan neit handig? Want dat geeft je handen vrij, en misschien ligt je kindje er heerlijk in te genieten. Is bij mij wel het geval namelijk. Fijn dat we elkaar zo kunnen helpen. Knuff allemaal Britt
Onze dochter is 3 weken te vroeg geboren. Ze is gehaald met de vacuumpomp. Ze heeft eerst 11 dagen in het ziekenhuis gelegen, wij hebben toch nog 4 dagen couveuse nazorg gehad. Toen was er nog niets aan de hand en was ze rustig, huilde alleenals ze honger had. Toen Sanne ongeveer 3 weken oud was begon ze heel veel te huilen en was ontroostbaar, ook overstrekte zij zich enz enz. Uiteindelijk ben ik met haar naar een osteopaat geweest, het bleek dat er werveltjes niet goed zaten en ze enorm veel stress in zich had, dit ten gevolge van de vacuumpomp. Ook kon ze niet naar li draaien. Na 2 dagen hadden we een heel andere dochter! Heerlijk was dat. Huilde alleen als ze honger of heel erg moe was. Dat doet ze gelukkig nu nog steeds. Ook zijn de darmkrampjes wat minder geworden. Sanne wordt ook ingebakerd (puckababy). Anders houdt ze zichzelf wakker door met haar armen te maaien. Sanne is er 2 x geweest en hoeft niet weer te komen. Ze kijkt nu heel anders uit, eerst keek ze paniekerig en kon totaal niet ontspannen. Nu pas, ok sinds 5 weken, kan ik van haar genieten! Heerlijk! Wel heeft ze rust en regelmaat nodig, anders is ze helemaal van slag. Ik wens jullie allen veel succes en we kunnen het!