Balen dat je ongesteld bent geworden. Maar voel je je ondertussen wel beter? Heb je het ziekenhuis al gebeld voor die hsg? zo ja wanneer mag je? vind je het spannend?
ik schuif me hier helemaal bij aan, mn mond valt gewoon open vooral dat je zelfs aangevallen ben. Een dubbele klap als je zelf zo'n grote wens hebt! hier ook de hele rit gehad en na 2x bbz en een slechte hsg een laprascopy gehad en me enorm afgevraagd hoever te gaan....ik liep ook bij maatschappelijk werkster de eerste ronde na de oparatie was raak en hebben we een pracht dochter bij ons zoontje ook niet vanzelf, en ondanks dat je het eerder heb meegemaakt is de stress en pijn erom heen net zo hevig (dat had ik niet verwacht) maar het is het zooooooo waard! uiteindelijk verleg je je grenzen beetje bij beetje kijk evt mn filmpje in de link die heb ik gemaakt nav vele vrage van mn beste dinnetje die nu zelf in de mmm zit, zij werkte ook in de kinderopvang, ze is gestopt maar dan omdat ze een eigen salon is gestart, ze weet niet of ze het had kunnen volhouden nu ze zelf in de mmm zit dikke knuffs en je bent een topper!
Wat een heftig verhaal Bij deze wil ik je toch een hart onder de riem steken! Want ongeacht Welke achtergronden we hebben Het is nooit plezant om Enkel maar verdrietig nieuws te hebben & het lijkt allemaal ook alleen maar te draaien om zwanger worden En we hebben toch gevoelens hé Dikke KNuffss!!
Laatste update... Volledig afgekickt van mijn antidepressiva (ivm depressie werk/kinderloosheid) was een hel maar het is me gelukt. Heb nieuwe liggen die je met een zwangerschap zou mogen slikken maar omdat ook die niet risicovrij is en ik dan geen borstvoeding zou mogen geven, doe ik het niet. Ben nog wat dizzy en huilerig van het ontwennen maar voelt ook lekker dat dingen niet meer zo 'vlak' zijn. En na vandaag zo'n boost gehad. Ik heb de HSG doorstaan, viel me alles mee, lekker is anders maar mijn aanstaande kan zijn vingers nog gewoon bewegen. (Mocht zijn hand vasthouden). Om met mijn gyn te spreken... rontgen van mijn bm gaf een 10 op 10. Supermooi dus. En omdat hij me gunde dat het nu eens opschoot, geen nieuwe afspraak voor een vervolggesprek hoeven maken maar mocht tussendoor even komen praten. Over 2 weken gaan we starten met IUI! Eindelijk een plan en wat duidelijkheid maar door alle tegenwerking door vorige gyn (ging mij niet helpen vanwege gewicht, ik heb overgrwicht maar ben voor dit doel juist 34 kilo afgevallen en werd nog afgewezen), wel heel blij dat ik na 6 jaar eindelijk hulp krijg. Dus volgende week 'prikles', en dan weer nieuwe kansen . Ik weet dat het allemaal geen garantie geeft maar wil wel heel graag vooruit met nieuwe hoop en nieuwe moed. En stiekum wat hoop dat ik op 19 juni een klein beetje trouw omdat het 'moet' hihihi. Meiden, nogmaals super bedankt voor alle lieve, bemoedigende woorden. Vanwege het afkicken van mijn meds was ik even verstopt maar ik ga nu maar een IUI onderwerp zoeken om bij aan te sluiten. Liefs, en voor jullie allemaal nieuwe, warme, liefdevolle energie en kracht! MissMuffin
Zitten jullie nog ergens anders zodat ik ook wat beter op jullie in kan gaan? Is niet heel passend voor mijn hulpverlenersinstelling om zo slecht om te gaan met anderen hun ervaringen en verhalen, maar was dus echt even heel ego in mezelf om van die rottige meds af te komen en me door de angst voor de HSG te slaan Even een extra dikke respect en knuffel voor jullie allemaal want ik zie hier wel dat elk verhaal anders is, we er andere dingen mee doen in ons hoofd maar de pijn, teleurstelling, moed, kracht, verdriet en hoop overal en bij iedereen in meer of mindere mate aanwezig zijn. Ik gun jullie en mezelf allemaal wat er gewenst is, en als die wens niet vervuld raakt, genoeg kracht, doorzettingsvermogen, energie en fantasie om een plan B, C of zelfs D te maken! Liefs
Lieve Miss, Het is al een behoorlijk iets dat je hebt moeten meemaken, zowel in je relatie als op je werk en dan ook nog een schop nakrijgt omdat je "afgewezen" wordt, terwijl je zo ontzettend je best hebt gedaan om toch zoveel af te vallen. Ik neem mijn petje voor je af, want 34 kilo...pff,,das toch niet niks. Ik heb ook overgewicht en ben nu op een jaar tijd 17 kilo afgevallen en nog krijg ik soms opmerkingen..zou het niet beter zijn..als je wat zou afvallen ? die mensen zou ik het liefst naar hun strot vliegen en zeggen, zal ik die 17 kilo eens om je nek hangen, dan weet je al hoeveel dat is...ahumm... Het is inderdaad beter om kilo's te verminderen als je met zo een traject bezig bent (dat weten we zelf ook wel, als we verstandig nadenken), maar het is zover ik weet niet echt wetenschappelijk bewezen dat het ook daadwerkelijk iets uitmaakt. Er zijn genoeg "dikke" vrouwen die ook een gezond kind krijgen (vaak ook spontaan). Meid, ik zou zeggen, probeer dat soort negatieve energie naast je neer te leggen en op zoek te gaan naar mensen die wel voor JOU als persoon openstaan en je met je wens willen helpen. Ik ben zelf al 41 jaar (ziet het wel niet aan me...hahahahahaha) en met overgewicht ben ik toch nog steeds in de race om zwanger te wmogen orden. Het is dan wel nog niet gelukt tot nu toe, maar we zijn er ook pas achter gekomen dat ik een verminderde eicelreserve heb, waardoor de kwaliteit ook achteruit aan het gaan is (ook begrijpelijk met mijn leeftijd). Wij zijn daarom nu bezig met eiceldonatie. Ik vroeg me verder af of er nog andere onderzoeken plaats hebben gevonden (of misschien nog gepland staan) ? Ik denk als je al wat "ouder" bent, met overgewicht, heeft IUI dan wel een slagingskans ? Niet dat ik negatief wil zijn, sorry, als ik wel zo zou overkomen, maar ik heb geleerd dat tijd een kostbaar iets is in het medisch traject...tijd..die je vaak niet meer hebt. Goed van je dat je je toch aangemeldt hebt hier ! Ik heb er heel veel aan gehad, in moeilijke tijden. De mensen hier, weten hoe het is, hoe het voelt en leven zo met je mee, daar kun je gewoon niet zonder. En alle tips/ervaringen die je hier krijgt, daar kan menig dokter niet tegenop...hahahaha Liefs, Jolanda
fijn datde hsg is meegevallen. welke meds heb je nu liggen als ik vragen mag? ik slik zelf namelijk nu haldol tijdens de zwangerschap.
Hey missmuffin76, Heeeeel herkenbaar wat je allemaal schrijft! Mijn grens was de leeftijd van 36 jaar maar dan stap je ergens in die mmm en dan ga je mee in het proces ik heb wel precies dezelfde gedachten gehad als jou ben nu echt te oud en als het niet vanzelf gelukt is dan zal het de bedoeling zijn dat ik geen kinderen krijg enz enz... Dus heel herkenbaar. Wij zijn uiteindelijk bij MCK Leiderdorp beland (ivm flink endometriose, cystes aan mijn eierstok en dicht gegroeide eileiders) en na de 1e IVF poging wilde ik ook echt niet meer zou bijna 39 jaar worden en dacht dit kan niet meer! En kon het ook echt afsluiten voor mezelf zo van ik heb alles geprobeerd van medicatie tot 2 operaties IUI en uiteindelijk IVF dus had voor mezelf zoiets van heb er echt alles aan gedaan. Maar ik ben niet alleen en mijn man had nog 1 poging nodig om het te kunnen afsluiten dus om hem ook die afsluiting te gunnen zijn we afgelopen December een laatste IVF gestart en op 1 januarie dit jaar teste ik positief ipv blij heb ik zitten huilen had er totaal niet op gerekend dat dit zou gebeuren had het echt afgesloten en was al bezig andere plannen te maken voor mijn leven dus ineens stond alles op zijn kop. Na meer dan 10 jaar proberen was het eindelijk gelukt en ik was niet blij (ik schaamde me diep) maar uiteidelijk is het omgeslagen in blijdschap en ben blij dat ik mijn man zijn zin heb gegeven en het nog een keer heb geprobeert af en toe hik ik nog wel tegen mijn leeftijd aan hoor! Maar wel dolgelukkig!! Dus geef niet op door je leeftijd maar geef het een eerlijke kans Succes
Lieve missMuffin, Ook de laatste zin herken ik zó ontzettend goed "ik verdien het niet om een kindje te krijgen" Dat heb ik heel vaak gedacht. Maar lieve meid,ook jij verdiend het! Ook al heb je moeten ingrijpen bij gezinnen die hun kinderen verwaarlozen. Je bent zo ontzettend goed met kinderen lees ik hier dat je voor je eigen kindje ook een prachtige moeder zou zijn. Het lijkt me ook echt heel zwaar om dan gezinnen te zien die hun kinderen zo verwaarlozen! Zou er zelf helemaal naar van worden met een kinderwens. Het is goed dat je psychische hulp hebt,ik hoop dat je er veel aan zult hebben. Hopelijk is je hsg goed!!
Dank je wel voor je bericht. Lief om zo te reageren en ook voor jou een moeilijk traject. Geen idee of het wel zin heeft, maar bij ons wordt er in principe geen reden gevonden. Alles werkt, is in orde en na het afvallen is mijn PCOS verdwenen en heb ik een regelmatige eisprong en menstruatie. Ik geloof dat we dit een half jaar doen en dan weer verder kijken maar de gyn had een slagingskans berekend van 35% in een jaar. Zegt me geen reet We gaan het zien
Sorry, die laatste was voor Jolanda, ik kloot nog wat af hier. Is bij mij net als met zwanger worden, eerst 20 knoppen indrukken voor je uberhaupt je topic hebt gevonden druif! @DarkAngel... Dank je Welke meds... ehh tasje staat nog ongeopend op t aanrecht. Volgens de mevrouw van de apotheek zaten er 10 spuiten in... brrr durf nog niet te kijken hahaha. Volgende week krijg ik een 'priklesje' dus daar bedoelen ze vast mee dat ik naalden in mezelf ga zetten en geen voorlichtingslesje voor mij en mijn man.... hihihi sorry flauw. @ckplas...Wat een bijzonder verhaal. Jouw man had gewoon een soort stemmetje... Echt mooi en kan me je schrik ook helemaal indenken. Gefeliciteerd ben heel blij voor je dat uiteindelijk je echt een verrassing kreeg. Opgeven is gelukkig nooit zo mijn ding geweest dus ga door tot er geen opties meer zijn. Woon je in Leiderdorp ook? Ik in Leiden. ga dus naar het Rijnland Ziekenhuis. @Klaproos: Dat werk is al zwaar maar met een onvervulde kinderwens niet te dragen. Ik weet ook wel dat ik straks als ik mezelf wat op de rit heb echt iets anders moet gaan doen. En wat een mooi compliment. Al lijkt het mij soms dat vrouwen die er echt alles voor willen doen goede moeders zullen zijn omdat ze al moeder zijn zonder kind. Alleen oppassen als t er eenmaal is dat je er geen verwend monsterprinsje of prinsesje van maakt. En als slot... Wat heerlijk voor je, gefeliciteerd! @Fleurdeg: Dank je. Begin me ook weer te beseffen dat ik sterk ben en kracht heb. Dat vergeten we allemaal wel eens maar iedereen die deze strijd aangaat is krachtig. Voor nu.... veel liefs allemaal. Iedereen die zwanger is.. Heerlijk en geniet er van, dat zal soms moeilijk zijn maar bedenk je hoe snel 9 maanden voorbij waren toen je nog vocht voor een kindje Voor iedereen die net als ik nog even doorploeterd, een warme knuf, veel kracht en een doos bonbons gewenst. LIEFS! Ciao bellas
hey missmuffin heel herkenbaar, wij zijn nu bijna 6 jr bezig en ook ik heb van die momenten dat ik t even niet meer weet. allemaal vervelende gevoelens waar je niks aan kan doen en mensen om je heen die je niet (kunnen) begrijpen. ik wilde eerst ook niet op een forum, maar achteraf ben ik blij dat ik het wel gedaan heb. hier heb ik het gevoel wel begrepen te worden en als je even alle ellende van je af wilt schrijven is er hier niemand die je daarop veroordeeld. sterker nog, ik kreeg zoveel lieve reacties dat ik me toch minder alleen voelde. sterkte!