Onze dochter (bijna 7 maanden) gaat momenteel weer door een soort sprong heen. In rustige periodes (die duren meestal maar kort helaas) slaapt ze redelijk snel en hoeven we niet bijzonder lang of veel te troosten. Maar bijvoorbeeld de afgelopen week ben ik soms echt een uur bezig. Dutjes gaan nog redelijk maar rond bedtijd is het drama. En ik begin altijd met frisse moed maar na een uur kan ik wel janken en help ik haar uiteindelijk maar in slaap. Ik wil haar niet in slaap helpen en troost haar in haar bedje na ongeveer 3-4-5 etc minuten maar het lukt gewoon niet. Ze slaapt dan alleen zodra ik haar wiebel in haar bedje (ze ligt op haar buik). Hoe doen/deden jullie dit? Enige herkenning? Moeders die er momenteel ook doorheen gaan? Die ellende met slapen is voor mij echt dé reden om niet aan een 3e te beginnen..
Hier helpen we ze gewoon in slaap die momenten. Komt vanzelf wel weer goed. Onze derde gaat ook door zo een periode en dan nog een nieuw zusje erbij, dan hebben ze het gewoon even nodig. Gaat over een paar weken vast weer anders.
Wij helpen ons zoontje ook gewoon in slaap, soms inderdaad enorm pittig. De avond duurt hier vaak ook een uur en soms ben ik het echt zat. Ons zoontje heeft dit bijna altijd nodig, zijn weinig periodes waarin hij het niet nodig heeft gehad. Wat mij eigenlijk het meeste heeft geholpen, is het oke vinden. Oke dat hij dit blijkbaar nodig heeft en oke dat ik dat soms mega frustrerend vind. Er zijn periodes dat ik het goed kan hebben en soms ben ik het helemaal zat. Maar bedenk ik me dat hij dit niet doet om mij te pesten of iets het is gewoon een behoefte en ik denk dat die behoefte vroeg of laat vanzelf minder word. Hij is nu 20,5 maand en nog steeds enorm jong dus ik probeer er soms ook nog beetje van te genieten. Oh en afwisselen als jullie dat nog niet doen. Mijn man werkt veel in de avond en daardoor was het beetje gewoon geworden dat ik altijd de avonden deed, maar dat trok ik niet meer. Nu doet mijn man dus ook af en toe in de avond als hij niet hoeft te werken en dat doet mij goed.
Onze zoon van 15 maanden helpen we ook in slaap. Gaat prima. Hij kan ook zelf in slaap vallen. Maar in de avond vind hij het fijn om op me te liggen/mijn nabijheid te voelen voordat ik hem in zijn bed leg. 9 vd 10 keer slaapt hij als ik hem wegleg. Ik geniet eerlijk gezegd best van die (knuffel) momenten❤
Herkenbaar! Onze oudste had het ook nodig, hulp bij het in slaap vallen. Ik weet dat ik het ook heel pittig vond en soms zo frustrerend. Rond de 9 maanden ongeveer zat ik er wel een beetje doorheen. Overdag was ik aan het helpen in slaap vallen en s avonds. Wij zijn toen begonnen met haar even te laten huilen, troosten in bed, speentje geven en weer weg lopen. Dit heeft volgens mij 2 of 3 dagen geduurd. En toen lukte het om zelf in slaap te vallen. Ik weet wel dat het me toen heel veel heeft gedaan, en dat ik bij onze 2e en 3e er ook steeds ‘bang’ voor was als ze lagen te huilen in bed. Maar toen wist ik dat het overging en gaf het me wel een soort van rust en kon ik het ook wat meer loslaten. Ik heb toen wel alles laten checken bij de dokter of ze geen last had van haar oren enz. Heel veel succes!!
Dankjewel, je comment helpt heel erg. Ik moet niet teveel blijven hangen in de regels van slaapcoaches maar ook erop vertrouwen dat elke fase weer voorbijgaat.
Het is pittig hè. Gelukkig kunnen wij ook afwisselen en dat helpt heel erg, soms trek ik het gewoon echt niet meer. Pittig ook voor jullie dat jullie nog steeds zoveel moeten troosten. Goed dat je ervan probeert te genieten, dat probeer ik ook! Het gevoel van haar kleine lichaampje, dat zachte bolletje. En ik zie ook aan mijn bijna 4-jarige zoon dat het zooo snel gaat, straks willen ze niet meer knuffelen!
Heel lief je comment! Een beetje laten huilen doen we dus ook al. Soms trek ik het beter dan andere keren. Maar hoe consequent we ook zijn, soms werkt het gewoon niet en dat vind ik dan zo verwarrend. Want je leest overal dat idd na een paar dagen gecontroleerd huilen de baby’tjes doorslapen of zelf in slaap vallen. Maar goed, het zijn geen robotjes. Maar sliep jouw oudste vanaf dat moment ook echt door na die dagen gecontroleerd laten huilen?
Je helpt je kind met eten als het nog niet zelf lukt. Je helpt je kind met lopen als het nog niet zelf lukt. Je verschoont een luier omdat het kind nog niet zelf naar de wc kan. Allemaal dingen waarin je vertrouwt dat het kind op eigen tempo gaat leren. Natuurlijk help je je kind in slaap, ook dat komt gewoon vanzelf goed.
Ik denk dat gecontroleerd laten huilen in sommige gevallen werkt maar ik hoor ook wel regelmatig dat het juist averechts kan werken
Ja het is vooral pittig omdat het al zolang nodig is en de avonden echt lang duren en de nachten met periodes ook heel slecht, maar het gaat zo snel ja! De middag is vaak 10-20 minuten en dat vind ik heerlijk! Fijn dat jullie kunnen afwisselen! Ik heb ook van alles geprobeerd, behalve gecontroleerd laten huilen dat kan ik niet maar werkt denk ik ook niet bij ons zoontje. Ik zie het als een nood net als al zijn andere behoeftes en hij is overdag ook enorm aanhankelijk. Soms zwaar en tegelijkertijd heerlijk zo'n knuffelkont en er komt inderdaad een tijd waarin ie dit allemaal niet meer zo wilt en dan ga ik dit zo hard missen denk ik Maar ik kan het zelf dus nu beter hebben omdat ik me er inmiddels bij heb neergelegd
Het is ook zo hoor. Bij de 1 werkt het wel en bij de ander niet! Ik liet ze ook nooit heel lang huilen. Zij sliep al vrij snel door, alleen het in slaap komen had ze moeite mee! En overdag waren het vaak hele korte slaapjes, ook nadat we ze eventjes lieten huilen. Dat werd echt pas rond 1 jaar beter!
Ik zou echt wel helpen slapen. Wij doen het ook tijdens lastige periodes. Je verpest er niks mee, ik snap wel dat het een angst is. Baby lukt het blijkbaar niet alleen, dus heeft zijn ouder(s) nodig. Ik heb, hoe ouder hij wordt, wel steeds minder geduld . Ik kies soms eieren voor mijn geld en laat hem dan lekker bij mij in bed slapen. Ik denk dan ook: ojeeeee, als hij morgen maar weer in zijn eigen bed wil slapen. En ik heb er werkelijk nog nooit problemen mee gehad. Baby heeft mama nodig ❤️
En ook onthouden dat het pittig mag zijn en je er flink de pest in mag hebben. Het vraagt gewoon veel van je en zeggen dat het rot is, is helemaal goed. Ik help ze als het nodig is, maar als ze me uitdagen (en ja, dat kunnen ze vanaf een bepaalde leeftijd behoorlijk) dan laat ik ze even gaan (gecontroleerd noemen ze dat).
Dit soort topics en comments doen me altijd goed. Mijn dochter, 9 maanden, is altijd zelf in slaap gevallen 's avonds. We legden haar wakker in haar bedje en binnen een kwartiertje sliep ze tot de volgende ochtend. Nu zitten in de slaapregressie gecombineerd met verlatingsangst. Ze is 's avonds zó overstuur, laten huilen helpt niet. Ze heeft onze nabijheid nu nodig, als we samen met haar in de stoel gaan zitten, valt ze wel in slaap. Maar nu ben ik dus ook heel bang dat we het zelfstandig in slaap laten vallen gaan verpesten door haar nu in slaap te knuffelen...
Niet bang zijn, je verpest het niet zomaar. Hier ook de fase van verlatingsangst gehad. Het was krijsen, zo hysterisch. We hebben hem regelmatig een nacht bij ons laten slapen (tussen ons in). Soms doe ik het nog als ik alleen ben savonds als hij niet wil slapen. Maar de meeste dagen gaat alles gewoon zoals hier vóór. Dus kunnen we hem gewoon nog wakker weg leggen en valt ie gewoon zelf in slaap. Soms heeft ie ons gewoon nodig en dat geef ik hem dan met alle liefde ❤️
Jaa dat probeer ik mezelf ook voor te houden, de slaapbasis is gewoon goed. Ze heeft ons nu een beetje extra nodig. En dat wil ik haar ook meegeven/leren, dat we er altijd voor haar zijn. Ze maakt ook zulke sprongen ineens, ze trekt zich overal aan op en ze brabbelt ineens super veel. Maar bedankt voor je reactie ❤
Gewoon doen wat voor jullie werkt! Wij helpen altijd in slaap als dat nodig is. Mijn ervaring is dat ze het met 2 zelf wel kunnen.
Ik deed (/doe) het bij 4 van de 5 kinderen. De oudste 4 slapen al jaren prima zelf. Jongste wil nog dat ik bij de deur ga zitten tot ze slaapt. En nog regelmatig snachts naast me. Ik heb er vertrouwen in dat ook zij uiteindelijk in dr eigen bed en zonder mij slaapt