hallo meiden, Ik ben qua zelfvertrouwen nog niet echt op een punt dat ik verhalen enzo durf te delen met mensen. De blog die ik hier zo neerzet heb ik wel op mijn hyves staan en daar werd hij goed gelezen. Ik hoop dat jullie hem ook leuk vinden Het is een blog...en in blogs ben ik altijd heerlijk synisch Beter een verre vriend dan een bejaarde buurvrouw! Naast mij woont een vrouwtje van een jaar of 85. Niks mis mee zou je denken! Zo'n lief oud mens waar je af en toe eens langs kan gaan voor wat wijze raad, maar lieve mensen niks is minder waar! Mijn buurvrouw is van het type kwieke tante. Ze plukt zo'n drie keer per week vrolijk het onkruid tussen haar tegeltjes uit en veegt het trapje hier voren helemaal bladervrij.Dat diezelfde bladeren vervolgens in de put verdwijnen waardoor de boel verstopt raakt zal ik hier maar niet vertellen. Mijn buurvrouw rijd ook nog auto . Dat gaat op zich best goed! Totdat er sneeuw valt, want dan raakt mevrouw haar afstandsgevoel kwijt. Met enige regelmaat parkeert ze dan haar auto midden op straat. Dat levert vaak lachwekkende situaties op, omdat andere mensen de grootste moeite doen om vooral niet tegen de geparkeerde auto's op te rijden. Ineens staat er dan echter een obstakel midden op de weg. Nou is mijn buurvrouwtje niet alleen een kwieke tante, maar ook een wandelend dagblad. Ze weet precies wie hier is geweest, wanneer ik weg ben geweest en wat voor boodschappen ik heb gekocht. Toen zoonlief voor het eerst uit het ziekenhuis naar huis kwam stond ze ook buiten. Het hele jaar rond heeft ze een enorme druppel onder haar neus hangen en af en toe rochelt ze eens wat. Zo hing ze boven de kinderwagen en met stralende oogjes vroeg ze of ze dat lieve babytje even vast mocht houden. Uhh nee sorry hij ligt net zo lekker . So ie so houd ik er niet van als maar iedereen met zo'n hummeltje gaat rondzeulen, maar iemand met een snottebel is al helemaal not done! Met enige regelmaat vallen er ook geschreven briefjes in de bus. Dan schrijft ze ons op een belerend toontje dat we iets moeten doen. Toen mijn broertje hier pas kwam ging het vaak over peuken die voren op het trapje gedumpt waren. Later bleek dat niet hij die daar neer had gegooid, maar iemand uit mijn sociale kring. We ruimen het dan wel altijd op, want ik gun haar natuurlijk wel een fijne oude dag! Jullie begrijpen dat ik altijd even check voordat ik ga of ze buitenstaat. Eerst kijk ik even boven uit het raam.Daarna leg ik mijn oor even te luister tegen de muur om mezelf ervan te overtuigen dat ze niet de trap naar beneden aan het schuifelen is. Dan sprint ik de trap omlaag, snoer zoonlief in zijn wagen en maak dat ik wegkom!! Soms .....heb ik pech en gaat de deur open ...Dan maak ik uit beleefdheid maar een babbeltje met mijn snotterende buurvrouw. Naar te hebben geluisterd naar het wel en wee van de buurtbewoners is zij blij.......maar ik... Ik heb wederom mijn bus gemist. Vandaar mijn stelling: Beter een verre vriend dan een bejaarde buurvrouw
achja. zo zijn de meeste oude vrouwtjes... soms best irritant.. maar ik denk altijd.. ach zo zullen we later misschien zelf ook wel zijn.... meeste kennissen en familie dood.. dan heb je weinig te praten en wacht je maar tot de buurvrouw haar huis verlaat om dan snel na de voordeur te rennen voor een gesprekje ! nog even geduld en dan krijg je misschien een jong gezin met leuke kindjes naast je wonen !! (kan soms nog wel veel lastiger zijn dan een bejaarde haha)
Ja oude vrouwtjes als buurvrouw....heb ook zo een naast me. Haar 2 zoons wonen wel nog daar en die zijn hartstikke aardig, zij ook wel maar een aparte hoor hahaha. Zo zei ze een tijd terug toen mijn vader de oprit aan het leggen was "He, eindelijk wordt er wat aan gedaan." Pap kijkt naar hun oprit, ziet het onkruid een meter hoog staan, grinnikt en zegt maar verder niks...
Leuk geschreven!! Ook ik heb zo'n wandelend dagblad naast me wonen, toevallig ook hoogbejaard en zo nieuwsgierig als de pest! Ik probeer haar ook te ontlopen, herkenbaar verhaal dus!
Leuk geschreven! Ik zou het zelf geschreven kunnen hebben. In ons eerste flatje, hadden wij ook zo'n onderbuurvrouw. Omdat zij op de begane grond woonde en haar tuin dus ook gewoon beneden had en onze schuur aan de achterkant van het gebouw. Eiste ze zowat dat ik 's ochtends om 7 uur bij haar aan ging bellen, zodat ik niet om hoefde te lopen. En o wee.....als ik dat een keer niet deed, mevrouw was om 6 uur 's ochtends al wakker en had heel goed door, wanneer ik wel omgelopen was. Ze deed 's ochtends zelfs de deur al op een kier zodat ik door kon lopen hihi Best triest, want 3 of 4 weken nadat wij verhuist waren, is zij overleden. Vond ik best jammer dat ik dat achteraf zo laat gehoord had...
dank voor de reacties @Fairylaughs: Blogs van mij moet je met een dikke knipoog lezen he! Ik sta natuurlijk niet echt te luisteren of ze wel of niet de trap afloopt....kom ik haar tegen heb ik gewoon pech @Sasjuh: Zie dat je ook nog eens bij mij in de buurt woont. @moonlight: Wat lief dat ze haar huis als doorsteek liet gebruiken