hallo, ik moet gewoon even zeuren. sorry, maar ik zit met zoveel dingen in me hoofd. ik ben nu 24 wkn zwanger, en ongewenst zwanger geraakt, wel meteen besloten het te houden en ervoor te gaan, alleen mijn vriend was daar iets moeilijker over, we zijn nog wel bij elkaar, alleen de afgelopen maanden hebben we zoveel problemen gehad. Hij kon geen rekening met mij houden dat ik zwanger ben, hij steunde me niet, ik heb alles moeten regelen, alles wat er gekocht moest worden bij elkaar gezocht. we hadden elke dag wel ergens ruzie om. terwijl hij daarvoor heel anders was, hij was ervoor me, luisterde naar me. nu niet meer. alles moet ik alleen doen. ik heb een paar x op het punt gestaan er een punt achter te zetten,\ want ik deed toch al alles alleen en steeds weer moest hij me meer verdriet doen. hij wilt zn auto niet weg doen terwijl we geld tekort komen, omdat ik ook me baan kwijt ben geraakt vanwege me zwangerschap. hij wilt voorlopig niet stoppen met voetballen, waar ie per week 2 dagen voor weg is. en ook nog heel de week werkt. en dan zou ie dus amper tijd hebben voor de kleine. en ook voor mij. ik was begonnen over een gezamelijke rekening, zodat ik straks geld heb voor de luiers als hij aan het werk is, dat ik boodschappen kan doen. (we wonen trouwens bij mijn ouders in) maar meneer wil dat niet. hij kan zn geld niet delen. ik ben echt ten einde raad. Ik heb altijd gezegt als ik zwanger word dan moet er getrouwd worden, want ik ben een beetje christelijk wat dat aangaat. dat hoort erbij vind ik maar hij heeft me t meest pijn gedaan door te zeggen dat ie dus niet wilt trouwen. en geeft er ook geen reden voor. wel zegt ie dat ik de ware ben en dat ie me nooit wil verliezen enz. maar ik ben t vertrouwen kwijt door alles wat er is gebeurt. steeds zegt hij : t komt wel goed ik ga verandere ik ga er met 200% voor. maar er gebeurt niks. nooit kan ie iets liefs zeggen tegen me waaruit blijkt dat ie me steunt. en van me houd. hij neemt absoluut NOOIT initiatief ! ik heb nu gezegt dat we een weekendje weg moeten plannen. ondanks dat we weinig geld hebben wil ik dat absoluut doen. om onze relatie mischien te redden. (moet ik weer t initiatief nemen) alleen ik ben bang dat ik dat weekend chagarijnig zou zijn. omdat ik zo ontzettend graag wil dat ie me ten huwelijk vraagt. wat moet ik nu doen. doe ik er goed aan om een weekendje weg te gaan? ik zie gewoon niet meer in dat hij van me houd.
Hoi, Wat naar allemaal zeg. Pff schrok wel een beetje van je verhaal. Jammer dat je je zo voelt ''zwanger zijn is iets moois'' iets om te gaan stralen. En dat wil jij ook maar dat kan je niet omdat jullie zeg maar in een knoop zitten. Meer kan ik niet zeggen, ik hoop alleen dat het goed komt en dat jullie toch gaan trouwen en een mooi gezin worden. Sterkte en ik hoop dat alles toch nog goed komt. Liefs, Lieverdjuh.
hoi hoi, ik heb hier helemaal geen ervaring mee ofzo. En weet ook niet precies wat voor raad ik je moet geven. Maar heb wel een tip voor je. ik denk dat je hem niet te veel onder druk moet zetten en hem niet van alles moet verbieden. zoals; hij moet zijn auto weg doen, hij moet stoppen met voetballen, hij moet met je trouwen, hij moet een gezamelijke rekening met je nemen. het is voor de man ook behoorlijk ingrijpend zo'n kleintje. Helemaal als het niet gepland is. Ik denk dat je hem niet al te veel onder druk moet zetten. Als ie nu aan de kleine denkt dan denkt ie gelijk aan: geen auto, geen voetbal, geen eigen leven meer. ik snap jou ook goed hoor! Maar dit wilde ik alleen ff tegen je zeggen. Ik hoop dat na mijn berichtje er meiden komen met prachtige nuttige tips voor je ! Ik wens je heel veel sterkte toe en hoop voor je dat er snel betere tijden komen. liefs van Kiowa
Lieve Sillaah, Wat verschrikkelijk voor je meid! Dat iemand zo als een blad aan een boom kan omdraaien zeg Als ik jouw verhaal zo lees, kan ik me goed voorstellen dat je hier heel erg verdrietig om bent. Ik denk toch dat het het beste is dat je hier een keer HEEL GOED over praat met je vriend! Vertel hem eerlijk dat je het op deze manier niet meer zit zitten en dat je al een paar keer op het punt hebt gestaan om de relatie te verbreken. Als hij zegt dat hij wil veranderen, sta er dan ook op dat hij dit doet, want aan valse beloftes heb je niks! Een weekendje weg (is in mijn ogen) een heel goed idee! Even weer lekker alleen met z'n tweetjes zijn en de romantiek weer opzoeken. In een 'neutrale' omgeving kan je misschien ook 'het' gesprek aangaan? Ik zou als ik jou was alleen niet teveel hopen dat hij jou ten huwelijk vraagt. Hij geeft aan dit (nog) niet te willen. Als hij er klaar voor is vraagt hij je vast wel, aangezien hij beweerd dat jij de ware voor hem bent! Ik hoop echt voor je dat alles weer goed komt. Weet verder niet goed wat ik erover kan zeggen. Het belangrijkste lijkt mij om tóch nog eens met hem te praten. Heel veel sterkte meis!
het probleem is juist dat ik hem niet onder druk zet. hij MOET niks van me. alleen als ik al begin over het woordje "geld" omdat ik nu al moet vragen om een euro dan gaat ie meteen al flippen. en wil ie er niks over horen. het kamertje moet af hier, en dus zou hij de spullen hierheen verhuizen. maar als ik dat eind van de week niet nog een x tegen m zeg dan gebeurt er over 3 maanden nog niks. en dus heb ik constant t gevoel dat hij t allemaal niet wilt, en dat ie me niet steunt enz. echt ALLES moet van mij afkomen. alles moet ik regelen. en ik word er een beetje moe van. t zou zo fijn zijn als hij een x uit zichzzelf zou zeggen : ik heb een vriend gebeld die komt zaterdag even helpen met verhuizen enz.
owww, oke, hihi kreeg ff de indruk dat je echt alleen eisen aan het stellen was tegen hem: zo van: je moet je auto weg doen en stoppen met voetbal enzo. Maar als je er idd alleen maar over wilt praten en hij wil er niks van weten. pffffffffffff moeilijk hoor. Lijkt me vreselijk! Het lijkt me meer dan normaal dat hij ook voor het kindje gaat zorgen en dat begint nu al. Schandalig dat je om geld moet vragen dan voor de kleine! Ik denk dat het idd een goed idee is om een weekendje weg te gaan ( hoeft niet duur te zijn, je hoeft niet in een 4 sterren hotel te verblijven ) En dan er samen rustig over praten. Succes!
ik zag bij weekendjeweg.nl een mooi hotel in een natuurgebied, voor 99,- 2 pers. 2 nachten is dat duur ? ofwel hebben jullie goedkopere ideeën ? ik kan natuurlijk geen avontuurlijk weekend aangaan. daarom dacht ik aan de natuur in. beetje tot rust komen. bad op de kamer waar ik ontzettend naar verlang haha en eventueel zwem gelegenheid. er staat alleen bij : reserveringskosten 14,50 komt dat er 1x bij of per persoon ?
Hoi sillah. het kan soms ook goedkoper, maar 99,00 is niet duur. Op weekendjeweg hebben ze soms ook goedkopere rond 60,00 euro voor 2 personen. Maar dat hangt af van het gebied waar jeheen wilt. Als je er ver voor moet reizen, maakt het weer niet uit (hihi brandstofkosten). Voor zover ik weet zijn 14,50 éénmalig (dus niet per persoon). Verder wens ik je sterkte. Het is niet niks als je het gevoel krijgt niet gesteund te worden. Meid, laat het weekend heel gezellig worden. Zelfs al vraagt hij je niet ten huwelijk, maak er met zijn 3en wat leuks van. Heel veel sterkte, succes en vooral veel plezier met jullie weekendje!
hoi Sillaah, dit is idd een hele erge rot situatie en t enigste wat ik je kan zeggen (ervaring van een kennisje van me) om toch te proberen te genieten en af te wachten, ik snap je heel goed hoor, als ik in jou situatie zou zitten zou ik ook van gekkigheid niet meer weten wat ik zou moeten doen. ik weet alleen van dat kennisje, ook ongepland zwanger geraakt maar toch heel blij dr mee alleen dr vriend zag t totaal niet zitten, hij heeft haar dan ook de hele zwangerschap links laten liggen (hun woonden toen nog niet samen) maar toen eenmaal de kleine er was, werd het weer de zelfde man als waar ze verliefd op was geworden. zorgzaam, lief en verantwoordelijk, voor de kleine en haar. nu wonen ze samen en gaat alles lekker. ik hoop dat je hier wat aan hebt, ik wens je veel succes en hoop dat t allemaal goed komt
Ik denk niet dat een weekendje weg alle problemen ineens zal oplossen. Omdat het toch van zijn geld zal zijn wordt het misschien zelfs erger. Want met die 99 ben je echt niet klaar. Je wil dingen gaan doen, moet nog eten en er naartoe gaan. Maar goed, om op het echte probleem terug te komen. Hij gedraagt zich echt als een enorme eikel, maar je moet je natuurlijk ook bedenken dat het voor hem ook een grote verandering is. Misschien is hij straks weer helemaal zoals vroeger, als het kindje eenmaal is geboren. Wie smelt er nu niet van zo'n lief klein baby'tje tenslotte. Ik heb eerder zo'n verhaal gelezen op deze site, ook over een man die er niets van wou weten (ik weet niet meer bij wie het was) en dat kwam achteraf toch nog goed. Als je nu de handdoek in de ring gooit zul je nooit weten hoe hij zich gedraagt als het kindje er eenmaal is. Ik zou hem nu gewoon een beetje laten doen, niet teveel verbieden en even afwachten. Meer kun je denk ik ook niet doen.
Wat ik nog vergat: hoe staan je ouders er tegenover? Misschien kunnen die een beetje bemiddelen, aangezien hij bij jouw ouders in huis woont.
euhm mijn ouders weten wel dat ik t allemaal alleen moet doen. en mijn moeder steunt me daarom ook wel. ik heb het er ook met haar over gehad, want zij begon al over hoe doen we dat straks met t geld als hij geen gezamelijke rekening wil. en ik nu al om een euro moet vragen. terwijl hij straks wel de hoofdverdiener is. me ouders maken zich er wel zorgen om, maar ze zullen er niks over zeggen tegen hem. want hij wilde eigenlijk ook niet bij mij komen wonen.
Hoi meiske, Het is niet leuk wat je meemaakt en vooral nu ben je zwanger dus dan ben 10 X extra prikkelbaar. Ik zou maar een weekendje samen weg gaan en genieten. Het is ook niet niks voor hem. Hij wordt papa, niet alleen voor wij vrouwen is het een enorme verandering. Voor hem ook. Mischien wou hij nog wereld rond reizen weet ik veel wat nog meer voordat ie kinderen kreeg, maar tja kan niet anders is eenmaal zo. Hij moet het gewoon een plekje geven, beseffen dat jullie straks met z'n drieen zijn. Mischien wou hij je een tijdje voorzichzelf en niet met anderen delen. Straks ben je niet zijn meisje meer, maar van hem en kleine. Alles kost tijd meid. Mijn vriend was 25 toen ik ons eerste kindje kreeg, hij gedroeg zich ook raar tijdens de zwangerschap. 10 min na bevalling was ie bijna 1 uurtje spoorloos. Das 5 jaar gelededen en hij wil nog steeds niet zeggen waarom. Hoe oud is je vriend als ik mag vragen? Verder geniet van je zwangerschap en maak je niet meer druk om (makkelijk om te zeggen weet ik) maar probeer het toch. Laat hem zien dat je wel 200% voor dit prachtige babytje gaat. Sterkte en veel liefs jeanney
Het is inderdaad een rotsituatie maar als ik je een goede tip mag geven zou ik als ik jou was er gewoon voor zorgen dat je al je zaakjes alleen kan regelen , ook wat geld betreft . Hem laten weten dat je het ook alleen afkan , ik denk dat dat de situatie een heel stuk veranderd. En je vooral niet afhankelijk opstellen tegenover hem, want ik denk dat een huwelijk opzicht ook weinig veranderd als ik heel eerlijk ben. Heel veel succes ermee
mn vriend is 20. en 21 als de kleine er is. hij is dus nog jong, en ik weet ook wel dat hij eraan moet wennen. maar hij heeft mij buiten zijn gevoel gesloten, hij praat niet meer met me, en daarbij vergeet hij dat ik het ook moeilijk vind. ik ben straks ineens mama ik snap heus wel dat hij tijd nodig heeft, maar hij moet ook een beetje kunnen nadenken over alles, en aan mij kunnen denken. want ook al vind ik t ook moeilijk, bepaalde dingen moeten gewoon geregeld worden nu. ik ga m vanavond voorleggen om een weekendje weg te gaan. 3 november lijkt me mooi, dan is ons kamertje af en kunnen we ff relaxen. (nu hebben we daar het geld nog even voor. straks al helemaal niet meer) ik ben benieuwd hoe die erop gaat reageren. wat doe ik als hij niet wilt ?
jeetje meid , wat een toestand . ook ik denk niet dat een weekendjeweg iets oplost .het is wel heerlijk om dat te doen als jullie er eerst uitgebreid over hebben gesproken samen , wat zijn bedoeling eigenlijk is en zijn kijk op jullie relatie .want het kleintje komt er wel aan . ik wens jullie heel veel sterkte en suc6 toe bij dat gesprek . knuf asjuh
Hij is duidelijk echt jong vind ik, maar wat je zeg hij vergeet dat je het ook moeilijk heb. Ga vanavond met hem praten, laat hem zeggen wat ie van het zwangerschap vind en wat zijn plannen voor toekomst zijn. Weet je wat ik ook erbij zou zeggen als ik jou was - als het andersom was dus hij zwanger en jij z'n vriend dat je hem altijd zou steunen en niet laten stikken omdat je van hem hou, je steun hem in goeie en slechte tijden.- Dat zou ik zeggen. Maar het is aan jou wat je allemaal gaat zeggen. Stel hem inderdaad voor over weekendje weg. En als ie niet wil vraag je moeder mee of een vriendin mee. Ga maar wel weg. Laat hem zien dat jij wel een weekendje weg verdient na alles wat je heb gedaan en meegemaakt. Niet thuis blijven als ie niet mee wil, dan denkt ie dat je alles leuk laat staan omdat hij niet wil. (niet iedereen is zo). Ik leef met je meid XXXX
Ik natuurlijk ook! Maar ik zou als ik jou was wel zorgen dat je het alleen af kunt. In je eerdere berichtje stond het niet, maar later wel, dat hij niet bij je wilde wonen eigenlijk. Ik snap niet zo goed waarom hij dan bij je ouders inwoont? Misschien kan hij beter terug naar zijn eigen stekje, zodat jullie elkaar niet constant op de lip zitten. En dan kun jij ook veel meer gedaan krijgen, zoals bijstand, huursubsidie e.d., urgentieverklaring voor een woning. Dan kun je in ieder geval voor jezelf zorgen. Als hij dan beslist om bij je te komen wonen kan dat altijd nog.
jeetje.wat een toestand. Maar hij is nog wel erg jong. Voor hem veranderd er ook heel veel. Hij moet ook dingen gaan opofferen. Misschien is dat een schrikbeeld voor hem. Ik zou hem zeker niet onder druk zetten. Maar er moet wel over gesproken gaan worden, omdat het kleintje er wel aan komt. sterkte.
meid, wat een toestand allemaal. Enigste wat ik jou kan meegeven is: sterkte. Wat je ook ga doen, zorg dat jij er helemaal achter je beslissing sta. Dikke knuffel.