Om te beginnen heb ik een zoontje van 5 waarvan ik nu 3 jaar met zijn vader uit elkaar ben, op dit moment ben ik nu anderhalf jaar samen met mijn huidige vriend,hij woonde op het moment dat ik met hem ging afspreken in een woonplaats 300km verder op. We spraken om het weekend af en na een 2 maanden kwamen we er achter dat ik ongepland zwanger was. We besloten het te houden. Mn vriend komt oorspronkelijk uit mn woonplaats maar door slechte herinneringen hier wou hij eigenlijk nooit meer terug. Ik zei dat als hij hier kwam wonen we in de toekomst wel weer daarna toe konden verhuizen,ik was erg verliefd en dacht op dat moment niet echt na over de omgang met mn zoontje van 5 en zn vader. In de maanden die volgende kreeg ik veel ruzie over de omgang met de vader van mn zoontje omdat we nog gewoon goed en normaal.met elkaar om gaan. Ook de gedachte van verhuizen naar een andere woonplaats beviel me niet, ik vond dat ik het niet kon maken om mn oudste zoon bij zn vader weg te houden ( we hebben doordeweeks een soort van co ouderschap alleen alle nachten slaapt hij bij mij vanwege mn ex zijn wisseldiensten) in de maanden die volgen hebben we regelmatig ruzie over het verhuizen,het contact met de vader van mijn zoontje, huishoudelijke dingen, jaloezie ( mij vriend is heel jaloers,checkt mn telefoon, vraagt of ik niet heb lopen flirten ALS ik een keer wat ben wezen drinken met mn vriendin,huishoudelijke taken en we denken totaal verschillend over dingen, we zijn 2 totaal verschillende personen. We hebben nu een baby van 4 maanden en mijn zoontje van 5 is helemaal gek van mijn nieuwe vriend en ziet hem ook als voorbeeld. Maar ondanks heel veel goede voorbeelden te geven geeft ie ook slechte voorbeelden, door mij bijvoorbeeld te bijten, een klap op mn billen geven, likken in mn gezicht etc mn zoon vind dit grappig maar ik word hier erg boos om en zeg daar wat van. Moet ik nog verder met deze relatie en er aan werken vooral omdat er kindjes in betrokken zijn,of gaat dit gewoon niet werken?
Even voor de duidelijkheid: je krijgt ruzie met je vriend omdat je een goede "relatie" hebt met je ex? Je moet in ieder geval aan je vriend uitleggen cq heel duidelijk maken, dat je door je zoontje van 5 altijd aan je ex verbonden zult zijn. Zeker nog tot je zoontje volwassen wordt. Dan zal in ieder geval het contact hoogstwaarschijnlijk minder frequent worden. Anderzijds moet je juist blij zijn dat er zo'n goed contact is over je zoontje. Niets minder dan "vechtende" ouders over het hoofd van kinderen heen. Gedrag van je vriend: jaloers gedrag is niet acceptabel, daar over moet je sowieso met hem in gesprek. Klap op je billen, likken etc... is dat uit 'gekkigheid" of juist serieus cq bij ruzie? Zolang het gekkigheid is, is er toch niets aan de hand? Wij ouwehoeren ook wat af en daarbij gebeuren zulke dingen ook wel hoor. Ik zou in ieder geval eerst een paar goede en duidelijke gesprekken met je vriend hebben en proberen te werken aan verbetering. Naja vooral hij zal gedrag moeten verbeteren. pas daarna kan je een beslissing nemen over evt uit elkaar gaan ja of nee. Jullie gezamenlijk kindje is natuurlijk ook nog heel jong, het kan ook zijn dat je vriend erg moet wennen aan de veranderde situatie en dat hij daar op reageert.
Een tik op mn bibs krijg ik hier ook wel eens uit gekkigheid, maar bijten en likken in je gezicht?? Tijd voor een goed en pittig gesprek hoor. En jalourzie zou ik niet accepteren. Je vriend moet toch ook begrijpen dat 300 km verderweg verhuizen niet goed is voor de band die je zoon met zn vader heeft? Is verhuizen naar een naastgelegen dorp niet wat, of wil je vriend liever helemaal niet in die omgeving wonen?