Mijn dochter is bijna 4 maanden oud en wil niet in bed slapen. Vanwege een lastige start (KISS syndroom en verborgen reflux) was ze een huilbaby en heeft veel op de arm geslapen. Vanaf het begin gaan de nachten gelukkig prima en slaapt ze in haar eigen bedje, inmiddels klokje rond. Het is een vrolijk meisje en ze is gelukkig inmiddels goed te pas. Alleen wil ze overdag absoluut niet in haar bedje slapen. Ik heb een vast bedritueel en pas dat consequent toe. Alles is prima, maar zodra haar lijfje het matras raakt is het brullen/krijsen! Als ze eenmaal ligt en ik continu blijf troosten (ik ben tegen het laten huilen) wordt ze soms rustig maar begint ze opnieuw wanneer ik opsta. Een kus geven en direct weglopen is al helemaal niet goed. Als ze erg overstuur is haal ik haar uit bed om te troosten. Zodra ik haar oppak is ze stil, leg ik haar weer weg begint het weer van voor af aan. Ik vind het heerlijk om eraan toe te geven en samen met haar op bed een dutje te doen overdag, maar dit is niet haalbaar en ik wil dat ze ook af en toe in haar eigen bedje slaapt. Dragen is geen optie. Het gaat puur om overdag inslapen, want 's avonds gaat ze netjes om half 8 naar bed tot de volgende dag. Wie heeft er tips? Want ik ben inmiddels ook alweer 2 uur bezig haar in bedje te krijgen en word een beetje moedeloos...
Hoi hoi, het overdag niet willen slapen in bed herken ik wel... Wij hadden een mindere start door veel darmkrampjes. Ik vind het laten huilen ook niet wat, maar heb het op een gegeven moment kort wel gedaan. In bed leggen, kusje, dag zeggen en naar mijn eigen kamer gelopen. Klok erbij en na 2 minuten terug. Kusje, aai over de bol en weer weg. (na een week deed ik 3 minuten, opgebouwd tot max. 5 minuten). En als ze geslapen had in bed (ook al was het maar 10 minuten) Dan haalde ik haal uit bed (ze was sowieso een onregelmatige slaper, dus dat kon hier wel). Dit deed ik op 1 moment op de dag en ook dit bouwde ik op naar meerdere momenten. En na een paar weken, echt waar, werd het beter! Ze viel na even spelen met de knuffels heel snel in slaap. Natuurlijk moet je wel in de gaten houden dat ze niet hysterisch gaan huilen, je hoort vaak zelf wel of het "angst" is of "zin willen krijgen" (maar dat is vaak pas iets later). Hoop dat je er wat mee kunt!
Ook ik herken dit heel erg. Overdag was een drama, maar zodra ze 's avonds in bed werd gelegd was ze meteen weg. Bij mijn dochter viel het ook echt samen met de sprongen uit Oei ik groei, ze mistte dan gewoon geborgenheid. Wat bij haar heel goed heeft geholpen is de puckababy (inbakerslaapzak). Verder hebben wij haar op een gegeven moment toch laten huilen. In het begin is dat vreselijk, maar we boekten erg snel resultaat. En dan is het inderdaad goed opletten of een kindje niet te overstuur raakt. Soms kon ze hartverscheurend huilen en stond ik op het punt om haar te gaan troosten. En dan ineens was ze stil en in slaap gevallen. Nu is het een ideaal kind met slapen overdag. Doet geen dutjes van urenlang maar als ik haar op bed leg valt ze of zo in slaap of ze kletst nog wat. Alleen tijdens een sprong wil ze nog wel eens wat koppig zijn, maar dan laat ik haar gewoon weer even stoom afblazen in bed en valt ze vaak alsnog binnen 5 minuten in slaap. Succes!
Herkenbaar verhaal. Dochter van vier maanden slaapt alleen als ze tiptop in haar velletje zit in de ochtend in haar eigen bedje, alle andere slaapjes weigert ze daar te doen (behalve de nacht natuurlijk). De andere slaapjes doet ze daarom of in mn drager of veel vaker nog in de wagenbak. Het gekke is dat ze in de wagenbak top slaapt. Je kunt haar daarin vaak gewoon wakker wegleggen en ze valt bij wijze van spreke lachend in slaap, terwijl dit haar absoluut niet lukt met precies hetzelfde beddengoed in haar eigen bedje. Misschien is het de kap die het verklaart. Ze is aan de grote kant en bijna te groot voor de wagenbak, dus ik heb geen flauw idee hoe ik het daarna ga aanpakken. Misschien de kap eraf slopen en die op haar eigen bedje monteren ofzo (denk er serieus over na...).
Fijn dat er herkenning is en bedankt voor alle uitleg! Ik kan totaal geen link leggen met de sprongetjes. Ik heb het boek, maar ik zie het niet. Ook omdat ze zoveel huilt/huilde kon ik er moeilijk een sprong van maken. Inbakeren hebben we in het begin gedaan in de Puckababy, maar al gauw kon ze zonder. Ik heb getwijfeld om het weer te gaan proberen, maar ze is druk bezig met van rug naar buik proberen te rollen dus ik durf het niet aan, ook omdat ik bang ben dat we het dus al gauw weer af zullen moeten bouwen als ze er net aan gewend is. Het laten huilen, ja, gevoelig onderwerp. Ik zal eerlijk toegeven, ik word zo vreselijk onzeker van alle berichten van andere moeders op internet, waar het lijkt alsof eventjes laten huilen kindermishandeling is. Natuurlijk doe ik het ook liever niet, maar iedere keer als ik heel eventjes wil wachten denk ik aan alle forum berichten: "ze weten dat mama niet komt als ze haar nodig hebben", of "ze hebben dan alleen maar meer stress en vallen gestresst in slaap". Terwijl ik er altijd voor mijn dochter wil zijn, maar voel me dan meteen een vreselijke moeder. Het is een temperamentvol meisje met flink wat volume, dus het lijkt al gauw krijsen terwijl het voor haar jengelen is.
Ik ben ook echt tegen huilen maar dat is mijn mening en ik zal ook nooit over een ander oordelen! Wat ik soms lees is dat de moeder weggaat en pas na 10 a 20 en soms 30 min eens komt kijken terwijl een kindje maar blijft huilen en daar ben ik op tegen. Wat nijntje84 als methode aangeeft vind ik zeker kunnen. Je geeft zelf aan dat ze jengelt dan zou ik het gewoon eens uitproberen.