Hallo allemaal! Al heel lang roep ik dat als het ons gegeven is, ik graag drie kindjes zou willen. Wij zijn op dit moment trotse ouders van een dochter (4) en zoon (2). Het kriebelt af en aan al een aantal jaar, maar ergens weet ik wel dat het waarschijnlijk toch wel zo ver gaat komen: gaan voor een derde zwangerschap. Mijn man ziet dat ook zo. Wat er nu vooral speelt, zijn de praktische bezwaren: We wonen in een gezellige (normale, niet zo heel grote) eengezinswoning, met 3 slaapkamers en geen uitbreidmogelijkheid tot een 4e kamer. Wij hebben wel de wens om in de toekomst te verhuizen, maar dat zit er voorlopig nog niet in. (lees: de komende 1 a 2 jaar zeker niet, daarna weer verder kijken naar de mogelijkheden). Maar willen we zo lang wachten? Want voor het zelfde geldt duurt het nog 4 / 5 jaar voor we gaan verhuizen. Liever willen we de derde niet zo lang op zich laten wachten! En daar komt nog bij kijken: Is het haalbaar, niet te druk? Is drie veel zwaarder dan twee of klopt het zoals je wel eens leest van sommige mama's dat je de derde 'er gewoon bij doet', want die gaat automatisch mee in het gezinsritme en de overgang van 1 naar 2 is dus zwaarder. Ik ben dus eigenlijk op zoek naar mama's van 3 (of meer) kindjes, of naar mama's die de knoop hebben doorgehakt en zwanger willen worden/zwanger zijn van een 3e (of meer) kindje. Hadden jullie dezelfde twijfels? Hebben jullie genoeg slaapkamers, en zo nee, hoe lossen jullie dit praktisch op? Zijn er hier mama's met kinderen die een slaapkamer delen en hoe bevalt dit/hoe hebben jullie dit geregeld? Ik hoor graag jullie ervaringen! Groet, Dee-tje
Hier positieve ervaringen met 3 kinderen. Ze zijn nu 8,7 en 2. Graag had ik er minder leeftijd tussen gehad bij de laatste, maar het heeft 3 jaar geduurd voor hij er was. Uiteindelijk was het wel lekker, de andere twee zijn al erg zelfstandig en dus kan ik me makkelijker verdelen met de aandacht voor de kleinste. De jongste is een makkelijk kind, eet goed, voedingen gingen als baby perfect en hij slaapt super. Helaas heb je dat niet voor het zeggen, en als het anders is kan je hele beleving van een derde kindje wel veranderen. Een kamer moeten delen zou me niet tegenhouden in de wens voor big een kindje. Veel succes met jullie keuze!
Ik volg , hier zijn er altijd pro en contra's voor nr 3. Momenteel zonder pil wel. De ene moment zegt man lief ja maakt niet uit, andere moment wil hij helemaal geen penetratie wegens geen anti.... Maar dit is allemaal meer door verhuis naar buitenland. Wachten op laatste documenten en onze jongste kan soms een nachtmerrie zijn. Heeft beide onze slechte eigenschappen over genomen. Echter als ik wel zwanger zou zijn is het meer als welkom. Btw mijn 2 meiden slapen samen. Soms houden ze elkaar wakker, soms leg ik de jongste gewoon iets eerder in bed en geen problemen dan. Ik kom zelf ook uit een gezin van 3 kindjes dus dat samen slapen loopt altijd wel los. Hoe oud zijn jou kindjes ?
Nou hier wonen we ook in een huis met 3 slaapkamers. En ons 4e kindje komt over 2,5 maand De kinderen gaan 2 aan 2 op een kamer. De oudste 2 slapen nu al nog een jaar samen, dit gaat prima. De jongste zal met haar broertje op een kamer gaan slapen als ie een maand of 9 is. We zullen zien hoe dit gaat. Ik verwacht geen problemen. Het enige is dat ik wil dat mijn oudste een eigen slaapkamer krijgt als ie naar de middelbare school gaat. We hebben dus nog 3 jaar om te gaan verhuizen. Dat moet lukken Ik vond het in ieder geval geen reden om mijn kinderwens opzij te zetten/uit te stellen. Hier speelde meer mijn leeftijd (bijna 35) en de leeftijd van de oudste (nu 9) een rol. Ik wilde niet dat dat veel meer uit elkaar zou liggen dan nu al het geval was en bij mij worden per jaar de risico's gewoon groter + de kans op een (gezonde) zwangerschap kleiner. En we prijzen ons gelukkig dat het gelukt is . En ja, bij mij is het zo dat ik de derde er voor mijn gevoel bij doe. Ik geniet. Maar heb ook wel iets meer leeftijdsverschil (5jaar) tussen 2 en 3. Dus vraag je af, wat zijn voor ons de grootste bezwaren om het niet te doen/het uit te stellen en wat zijn de redenen om er wel nu voor te gaan? Succes met de beslissing!
Ik denk dat het heel afhankelijk is van je kind/kinderen... Bij mij was van 1 naar 2 juist super easy, want de oudste was een heel makkelijke peuter, rustig mannetje, en de baby ook een vrolijke rustige baby. Maar toen de 3e werd geboren bleek hij niet zo'n rustige vrolijke baby te zijn .....en mijn middelste die als baby heel rustig en vrolijk was was heul onderzoekend (weglopertje) als peuter en vloog alle kanten op, de oudste is nog steeds makkelijk maar toch vond ik het wel heel zwaar , en nu soms nog als ik eropuit moet. 2 moeten er echt goed in de gaten gehouden worden en die oudste vertrouw ik helemaal maar toch heeft ook hij aandacht nodig. Dus ik vond/vind het vooral moeilijk erop uit met 3 naar de speeltuin e.d. En ik ga er graag uit, ik ben ook fulltime thuis dus ook wel behoefte af en toe dingen te ondernemen Toch wil ik wel een vierde ooit, maar ik wacht nu wel even tot de middelste echt geen weglopertje meer is
Wij hebben 4 kindjes Van 2 naar 3 vond ik erg goed te doen! Is even schakelen omdat je nu niet meer ieder 1 kind hebt, maar dat wendde supersnel! We hebben toen wel getwijfeld, maar omdat alle bezwaren praktisch en oplosbaar of tijdelijk waren zijn we ervoor gegaan! Geen seconde spijt van gehad! Ondanks dat we voldoende kamers hebben slapen de oudste 2 al sinds het begin bij elkaar. Sinds een week of 2 slapen ze nu zelfs met zijn drieën op een kamer, gewoon omdat ze dat zo gezellig vinden. Gaat onwijs goed! Wordt uiteraard voldoende lol gemaakt, maar verder slapen ze heerlijk door elkaar heen. Zeker als er op termijn verhuisplannen zijn zou ik het zeker niet laten. Kan me voorstellen dat ze tegen de pubertijd aan wel een eigen kamer zouden willen, maar daarvoor is het ieg geen issue om een kamer te delen
Dank jullie wel voor jullie ervaringen! Ik lees voornamelijk positieve reacties. Natuurlijk zal het ook afhankelijk zijn van de karaktertjes van de kinderen hoe soepel alles loopt. En wat betreft kamers, ik heb gewoon het beeld in mijn hoofd van een babykamer, wanneer er zich weer een kindje asn zou dienen. Echter zou die babykamer er dan nu helemaal niet zijn... dat vind ik gewoon even gek en omschakelen. Waar ga ik bijv de ruimte maken voor alle spulletjes die je normaal op de babykamer hebt staan. Slapen is het grootste probleem ook niet, de eerste twee sliepen ook de eerste periode in co-sleeper bij ons op de kamer. Maar de commode, kledingkastje... En wie doe je bij wie op de kamer. Ik heb namelijk nu een meisje en jongen. Dus af laten hangen van wat de derde zou zijn dacht ik dan. Het blijft dubben vind ik.
Wij hebben het eerste half jaar de commode bij ons op de kamer gezet en het wiegje ernaast. Dat was voor een half jaar echt genoeg. Je zou nog wat extra spullen in de kasten van de andere kinderen kunnen stoppen. Hij sliep bij ons omdat hij prematuur geboren was en we dat fijn vonden, maar ook omdat de andere kamer op zolder gewoon nog niet klaar was.
Hier ook commode en cosleeper op onze kamer. Voor de spulletjes zat ruimte in de commode. Maar ben dan ook geen shopper, maar een wasser En omdat bij ons de 2e en de 3e zoveel verschillen in leeftijd, gekozen om de oudste 2 samen te leggen. En dan straks de jongste 2 (ook jongen-meisje). Ik vind dat dat tot een bepaalde leeftijd prima kan. En dan kan je altijd nog switchen als de jongste iets groter is. Ik sliep bijv ook eerst met mijn broertje (1 jaar jonger) op een kamer en pas op latere leeftijd met mijn zusje (5jaar verschil)
Hier ook altijd de wens gehad voor 3 kinderen. Momenteel in verwachting van de 3e. We hebben 3 slaapkamers op de 1e verdieping en nog een kamer op zolder. Maar de kamer op zolder wil ik nog niet gebruiken als slaapkamer. De baby gaat straks eerst bij ons op de kamer. Daarna gaan onze meiden een kamer delen. Ik heb nooit getwijfeld om voor een 3e te gaan.
Hier een mama van 3 kids. 8 jaar 5 jaar en 1.5 Ik vond het makkelijker om van 2 naar 3 te gaan dan van 1 naar 2. Geen idee waarom maar dit ging allemaal zoveel makkelijker. Wel wat aanpassingen moeten doen zodat wij het vonden passen. Maar zie het nog steeds meer als een luxe probleem. Zo kwam er een grotere auto. Omdat ik vond dat alle 3 de kids goed moesten kunnen zitten in de auto. Wij hebben een dakkapel laten plaatsen op de zolder zodat elk kindje een eigen kamer houdt. Wij slapen nu op zolder..de zolder is zo groot dat er nog makkelijk 2 slaapkamers van gemaakt worden. Opvallend hier is. Dat dochter van 5 weinig met haar zusje doet. Kan er nog niet zoveel meer al begint dat wel meer te komen. Zoon lief van 8 is daarin tegen heel erg gek met zijn kleine zusje. Kust knuffelt en speelt de hele dag met haar.
Wij hadden een heel simpel open kastje bij ons op de slaapkamer. Genoeg ruimte voor wat kleertjes, rompertjes, luiers etc. Los aankleedkussen zodat we op het bed konden verschonen Commode stond bij ons in de badkamer en bij de andere kinderen op de kamer
oehh ik lees even mee, hier momenteel ook vreselijk aan het dubben over wel of geen derde kindje! Het gevoel is er, maar zie zoveel beren op de weg....
Ja hier dus ook heel wat 'beren', ookal heb ik het gevoel dat we nog niet helemaal compleet zijn. Zoals hier boven al staat dus ivm ruimte/slaapkamers, dus puur praktisch. Maar ook gaat het niet te druk zijn, en ook niet onbelangrijk, dat ik bij beide zwangerschappen goed ziek ben geweest. Trek ik dat nog een keer met nu twee kinderen daarnaast? Het gevoel is er inderdaad hier ook, maar pfff.. twijfel twijfel! Wel fijn om in ieder geval ook wat positieve geluiden te horen hier van mama's die al in het schuitje zitten.
Ik ben bij alle drie zieker dan ziek geweest van week 6 t/m 16. Verder doe ik doordeweeks alles alleen, van ontbijt tot naar bed. In het weekend soms ook. Ligt aan het werk van mijn man die week. Ik werk niet, dus dat scheelt enorm. Maar te druk? Nee, dat niet.
Hier eerst twee kids met 13 mnd ertussen en later nog een nakomertje. Ik vond die derde echt 3x zo zwaar als de eerste twee... Nu komt dat misschien ook omdat hij geen makkelijke baby was (snel overprikkeld, KMA, chronische oorontstekingen) maar inmiddels is hij 2,5 en vind ik het nog steeds heel pittig en zit ik af en toe huilend van vermoeidheid op de bank. Ik doe het er bij in die zin dat ik inmiddels handiger ben met kinderen dan bij de eerste en ik zou hem natuurlijk nooit hebben willen missen, maar eerlijk gezegd vind ik het super hard werken.
Wij hebben 3 kids. Ze zijn 6, 3 en 2 jaar oud. Ik kan niet zoiets zeggen als die derde doe je er wel even bij. Het geeft extra drukte, extra was, extra spullen en extra rommel en je moet je aandacht ook verdelen voor nog een extra kind. Als baby vond ik het nog best wel meevallen en onze derde was ook niet extreem makkelijk ofzo, maar ikzelf was wel een stuk makkelijker geworden. Ik vloog niet meer meteen van mijn stoel bij het eerste beste gejammer of huiltje. Het geeft ook veel gezelligheid, ieder kindje is uniek, zo bijzonder dat ze allemaal anders zijn terwijl je ze toch echt samen gemaakt hebt. Ik vind wel, nu ze allemaal ouder worden wordt het steeds leuker maar ook makkelijker. Echt genieten! ❤️ Nu een vierde op komst hihi en ja ook dan ben ik eerlijk, de eerste 2 jaar mogen snel voorbij zijn
Oh ja en over de huisvesting. Bij ons stond verhuizen wel op de planning. Toen onze derde geboren werd hadden wij nog een heel klein huisje met 2 slaapkamers (geen zolder). De oudste 2 sliepen toen samen en de jongste bij ons op de kamer. Dat ging toen ook prima, maar nu wel blij dat we verhuisd zijn en iedereen een eigen kamer heeft (4 slaapkamers op de eerste verdieping) plus nog een hele zolder over. Het begon toen aan het einde voordat we gingen verhuizen wat lastiger te worden het samen slapen aangezien de middelste ouder werd en dus begon te kletsen/klieren met de oudste. Oudste was toen 4 en middelste 1,5 jaar.
nog geen ervaring met 3 kindjes maar ook een dochter (4) en zoon (2) en in verwachting van een derde kindje. het proces daar naar toe bestond ook uit de twijfels die je beschrijft. herkenbaar dus! wat ons hielp om een knoop door te hakken was gewoon eens de redenen voor en tegen op te schrijven. ik wist altijd wel dat mijn gevoel toch wel doorslaggevend zou zijn. mijn man was meer gericht op de praktische kanten van het geheel. maar wist ook dat die overbrugbaar zijn. toen we bedachten hoe het zou zijn als ik positief zou testen was het wel duidelijk dat we het graag (genoeg) wilden. en nu ik zwanger ben word dat gevoel alleen maar bevestigd. hoe ingewikkeld dit kindje ook wordt, we voelen allebei zoveel zin, liefde en ruimte voor dit kindje. en helemaal mooi om dat te kunnen delen met de andere kinderen. qua slaapkamers: we hebben er maar 2, dus er wordt veel samen geslapen. ik vind zelf een groot verschil dat je veel meer focust op het kindje zelf ipv een babykamer (is nu alleen een babybedje en 2 planken bij ons in de kast; commode bestaat uit een aankleedkussen die ergens rond slingert en kleertjes en andere dingen van een uitzetlijst vind ik lang niet meer zo interessant). En dit maakt juist op voorhand zo relaxed. Mijn kinderen slapen dus samen en dat gaat prima. ze verheugen zich er al op dat hun broertje of zusje erbij komt zometeen. En ik zou ook niet per se kiezen om 2 jongens of juist 2 meiden samen te laten slapen maar gewoon kijken naar de kinderen, hun wensen en behoeften daarin. heel veel succes met jullie keuze!
Eventjes niet online geweest, maar net nog even de reacties gelezen. Dank jullie wel! Erg fijn om wat andere meningen en ideeën te lezen. Helpt echt! Ook wat jij aangeeft @Kara dat jullie zelfs nog een slaapkamer minder hebben en het ook redden. Dat relativeert het praktische deel wel weer een beetje voor mij. Het is inderdaad de voors en de tegens afwegen. Maar mijn gevoel zegt wel al dat ik een derde kindje ooit, of het nu snel of over een tijdje pas is (liefst niet te ver weg ), wel zie gebeuren. Ik kan me niet voorstellen dat ik nooit meer zwanger zal zijn want het gevoel is te sterk ondanks mijn twijfels en onzekerheden.