Ik en mijn man hadden hetzelfde gevoel, maar bleek dus het tegenovergestelde te zijn! Dat was wel even wennen hoor, moet ik eerlijk zeggen. Natuurlijk ben je blij, maar t was gewoon even heel raar om dan de bevestiging te horen dat je voorgevoel helemaal niet klopt.
Ik heb dus dan ook de hele zwangerschap geroepen 'Ja, en wat nou als ze het fout hebben gezien?!'. Dus de echte bevestiging was voor mij eigenlijk pas toen ze was geboren.
Dat gevoel heb ik nu ineens heel erg ja, nadat ik hier een topic had gelezen over fouten door de echoscopisten. Dus wie weet! Maakt me allemaal niet uit uiteindelijk, ik hou nu rekening met beiden
Ik had het gevoel ook heel sterk! Ik kon me gewoon niet voorstellen dat het een jongetje zou worden en inderdaad: een meisje! Maar toch twijfel ik wel hoor Stel ze hebben het niet goed gezien??? Ik heb in het kamertje wel al heel veel roze dingetjes en ook al veel meisjeskleertjes gekocht...zou dus wel heel zonde zijn Maar ach, we zien het wel!
En wat ging er toen door je heen? Ik denk ook echt een meid, en het maakt mij helemaal niks uit ben ook gek op jongens, maar kan me voorstellen dat je toch even raar staat te kijken als je ineens hoord dat het een jongen wordt
Ik heb nu echt geen gevoel wat het gaat worden. Ik neig naar een jongen, maar misschien is dat omdat ik al een jonge heb. bij de eerste wist iedereen zeker dat het een jongen zou worden. Had me dan ook wel leuk geleken als iedereen het fout had, maar helaas iedereen had gelijk Nog 9 weken en dan weten we het!
Hihi, nou ik was er de vorige zwangerschap ook van overtuigd dat ik een meisje zou krijgen. M'n man, 1 vriendin en een twijfelende collega dachten een jongen... Dus denk ook dat ongeveer 85 -90% van de mensen in m'n omgeving dacht dat 't een meisje zou worden. Toen 'ie geboren was bleek het toch een jongen! Helemaal leuk! Wel gek dat je zo overtuigd kan zijn van iets wat niet waar is Waarschijnlijk heb ik daarom nu geen enkel idee wat 't zal zijn... Ben benieuwd of je gelijk hebt.
Hier had mijn man steeds gelijk.. De eerste dacht ik een meid (bleek jongen) en de 2e dacht ik jongen (bleek een meid) mij man dacht het omgekeerde en had het dus helemaal goed
bij mijn oudste wist ik gewoon vanaf ik wist dat ik zwanger was dat het een jongen was. iedereen zei het wordt een meisje want je buik is klein en je draagt in je rug. en nee hoor hij is nu 15 jaar. bij mijn tweede was iedereen ervan overtuigd dat het een meid zou worden ik bleef in het begin zeggen beter wordt je een meisje. maar me gevoel zei me dat het een jongen was. alleen mijn neefje zei dat het een jongen werd. en jahoor bij de echo zei ik tegen die dame stop het beeld is. en ik keek goed en zag dat het een jongen was. ik ging gewoon huilen omdat het weer een jongen was. wou zo graag een meisje. maja vijf minuten later had ik me erover heen gezet en was ik superblij met weer een knul die nus zes is. nu zijn we net zwanger van de derde en ik weet het nu nog niet. mijn man zegt dit word een meisje ik denk het zelf ook maar twijfel nog een beetje. ach we zien wel ... zijn beide welkom. hoor.
Vanaf de test was ik ervan overtuigt dat het een meisje zou zijn, mijn man wist het niet en bij de omgeving was het ongeveer 50/50. Toch zag ik mezelf meer als een stoere jongensmama en niet als een moeder die de hele tijd vlechtjes maakt etc.. Wij wouden het ook niet vooraf weten dus voor ons was het tot het eind spannend Pas in de laatste week ofzo dacht ik dat het misschien toch wel een jongetje kon zijn, beetje twijfels dus, misschien uit zelfbeschreming voor het geval we dus wel een jongetje zouden krijgen.. Uiteindelijk dus echt een meisje gekregen en nu ben ik dus geen stoere jongensmama, maar een stoere meiden mama. Meisjes kunnen ook best stoer zijn toch? Al moet ik zeggen dat er toch wel opvallend veel roze in huis is gekomen ondertussen
de eerste was ik 100 procent zeker van dat het jongen werd (we hadden niet eens meisjes namen, echt erg!!!!!) mijn vader is tijdens deze zwangerschap overleden en mijn zooon is geboren dezelfde naam en kerakter trekjes onze tweede was ik eigenlijk overtuigd dat het een meisje werd maar hij is geboren met een piemel dus tsja een jongen ik moest wel even wennen. dus dat had ik fout ik heb altijd het gevoel gehad dat ik drie kinderen mag krijgen jongen-meisje-jongen maar nu is de volgorde veranderd of zit er nu weer naast
Dat heb ik ook, mocht er hier nog 1 komen (het is helemaal nog niet zeker of we uberhaupt voor een derde gaan) dan is dat een jongen. Dat gevoel heb ik echt. Echt belachelijk, ten eerste omdat het dus niet zeker is of we voor een derde gaan (nu nog steeds een nee dus ) en ten tweede moet het nog maar een keer lukken. En dan maakt het ook geen ene bal uit, het is geen wens van me ofzo, een meisje zou ik net zo leuk vinden, maar dat gevoel heb ik gewoon. Over een jaar of 5 eens kijken of er wat van terecht is gekomen haha.
Bij nummertje 1 en 2 hadden we het beide goed vriendlief en ik ! Nu nummertje 3 denken we weer een jongen ! 1 maart de 20 weken echo dus ben benieuwd !
bij de 1e en bij de laatste had ik het goed. bij de 1e wist ik zeker dat we een jongen kregen. maar nooit na gevraagd .. ik had ook allemaal blauwe dingen gebkocht .. deken, laken alles .. zou wat zijn geweest als het een meis was hahaah
Ik was er zo zeker van dat het een meid zou worden. Toen ik de echo kreeg en het bleek een jongentje te zijn geloofde ik het ook nog niet echt. De volgende dag nog een paar keer goed naar de echo gekeken en ja kon niet missen . Ben er overigens heel gelukkig mee hoor!!!
bij al de drie wist ik het voor de echo voor de geslachtsbepaling en elke keer was ik juist. vond het wel grappig bij ons zoontje waren we over namen bezig en mijn vriend zei en nu nog een meisjesnaam zoeken. ik zei "neenee das niet nodig, tis een jongen". en het was ook zo. nu ben ik 10w ver en heb nog niet echt een sterk voorgevoel, het komt hier ook altijd wat later.