Ik zou hem gewoon meenemen naar de wc en aandacht geven. Dan ben je maar heel even tijd kwijt ipv een wasmachine vol was die je ook weer moet uithangen en vouwen. Ik weet niet of ik het goed begrijp, maar het komt over dat jij wil stoppen met hem naar de wc te gaan omdat je wil dat hij het straks op school ook alleen doet. Vaak passen kinderen zich aan aan de situatie, hij plast bij de oppas ook alleen dus grote kans dat hij het straks op school ook alleen doet, als hij ziet dat alle kindjes dat doen en jij bent er dan niet dus heeft hij weinig keus. Je weet nooit hoe een kind op iets reageert dus ik zou gewoon even erin meegaan en met hem meelopen naar de wc. Scheelt je een hoop frustratie. Je zou het dan langzaam af kunnen bouwen, eerst bij hem blijven wat je dus voorheen ws al deed, en dan steeds iets verder weg, bijv in de deuropening zodat je te zien bent en later weer iets verder. Misschien vind Hij het wel gewoon eng thuis of is er iets waarmee hij moeite heeft bij de wc, ik weet niet in hoeverre je met hem daarover in gesprek kan gaan?! Ik zou ieder geval geen luier meer om doen en hem ook niet aan laten tobben als het alleen om de aandacht gaat..dat is zonde van het werk dat je er in gestoken hebt om hem zover te krijgen.
Het komt erop neer dat hij bij de oppas wel gewoon naar de wc gaat als hij moet, en dat thuis niet doet. Dan gaat hij alleen als we het hem 'opleggen', dus min of meer dwingen.. Er zijn ook dagen dat hij wel zegt dat hij moet plassen en dan ook gewoon gaat (alleen) Ben inderdaad bang dat als hij straks naar school gaat hij ook niet wil gaan.. De juf heeft geen tijd om alle kleuters naar de wc te 'dwingen' lijkt me.. Maar misschien moeten we meer 'vaste momenten' maken. Dus niet alleen bij het aan- en uitkleden. Maar ook voor het eten, voordat we de deur uit gaan.. Dat soort dingen.. Als we die 'strijd' een paar dagen aangaan (want hij wil niet als we zeggen dat hij even moet proberen) wordt het misschien deel van de dagelijkse routine thuis.. denk je niet?
Heftig dit, zou van alles willen schrijven maar er zijn nou eenmaal kinderen die om wat voor reden dan ook nog niet zindelijk zijn. Die van ons namelijk ook nog niet en ja, wij laten hem ook gewoon omdat de druk bij hem juist averechts werkt!!
Ik denk hier hetzelfde over. Zeker omdat je aangeeft dat het een manier van hem is om aandacht te vragen. Dat is ook niet ongebruikelijk op die leeftijd en met een zwangere mama.! Hij kan het gewoon en voelt het prima aankomen, dat blijkt wel bij de oppas (zou me dan ook niet teveel zorgen maken over als hij straks naar school gaat, dat komt vast goed) Maar als je hem nu een luierbroekje aantrekt hoef je er verder geen aandacht meer aan te geven.. Uitleggen zoals hierboven staat, waarom hij het broekje aankrijgt en wanneer het weer uit mag. Daarna geen woord meer aan vuil maken. Dan verdwijnen de aandachtsmomenten die hij nu heeft met het verschonen/omkleden. En als hij dan wél een keer naar de wc gaat, hem daar positieve aandacht voor geven..
Ja, misschien wel raar maar hier gaat het ook nog vaak zo. Op het kinderdagverblijf en bij oma zegt hij dat hij moet plassen. Thuis misschien 1x op een dag. En poepen heeft hij bij iedereen al op de wc gedaan maar thuis nog niet. Dan wacht hij tot 's avonds als hij een luierbroekje aan heeft. Als het werkt, een spelletje, dan haalt het toch de druk van de ketel? Onze zoon laat zich niet 'dwingen' in de zin van 'je moet nu dit', maar wel op de gezellige manier met een spelletje oid. Dan dwing ik evengoed maar niet met 'moeten' of 'nu'. Dat houdt het in huis ook gezellig
Als mijn kinderen stonden/staan te wiebelen zet ik ze op de wc. Of ze daar nou zin in hebben of niet.
Wat je al zegt, ik zou ook meer vaste momenten inplannen. Hier nog steeds hoor met bijna 8 en 6: jongens we gaan zo weg, gaan jullie nog even plassen? En dat dan 10 min voordat je weggaat. Die van mij bedenken na 5 minuten toch dat het handig is om te gaan Maar ook toen ze dat nog niet zelf konden gaf ik het gewoon aan: we gaan nu naar de wc, want straks duurt het even voordat je weer kan. En ik ging ook altijd zelf, als in het goede voorbeeld geven Als er dan nog weerstand was, maakte ik er een wedstrijdje van: oh ga jij niet, nou dan ga ik winnen en dan net doen of ik haast maakte om naar de wc te gaan. Hier werd ons 'mopperige' kind bloedfanatiek van om toch als eerste op de wc te zitten. En ja, ik ben wel een moeder van: als het zo gaat, dan vind ik het ook prima, als ze 16 zijn race ik vast niet meer met ze om de wc
Bedankt allemaal voor de tips/adviezen.. en ben blij te lezen dat ik niet de enige ben Het ziet er soms bij andere allemaal zo makkelijk uit (voornamelijk meisjes).. Er zijn nu meer momenten op de dag dat ik hem laat plassen. Dus dat hij gewoon even 'moet' gaan. En als hij staat te wiebelen dan vraag ik het aan hem.. 9 van de 10 keer zegt hij dat hij niet hoeft, maar als ik er dan een 'spelletje' van maak dan rent hij vaak toch als eerste naar de wc en zegt hij 'ik moet nodig mama!'.. Inderdaad, misschien maak ik me te druk.. Bij de oppas gaat hij gewoon zelf. En poepen geeft hij sowieso altijd aan (ook thuis) dus hij kan het prima.. Er staat natuurlijk nogal veel te gebeuren de komende tijd. Ik ga het proberen los te laten. Hoe relaxter wij zijn, hoe relaxter hij ook zal zijn eronder..
Misschien kan hij slecht tegen de 'druk' die je/jullie er aan geven. Die van mij kan daar ook niet tegen vandaar de spelletjes die ik er van maak. Dus gezelliger maken en gewoon benoemen dat je het vervelend vindt dat het mis is gegaan bij een ongelukje. Maar dat het kan gebeuren. Schone kleren aan en klaar. En gister poepte de kleine meneer ook thuis op de wc (Hoera!! ). En werd er meerdere malen gezegd dat hij moest plassen.
Ja, misschien leggen wij er wel teveel druk op inderdaad.. Dat proberen we nu ook niet te doen.. maar op sommige momenten moet hij gewoon even van ons gaan, omdat we zien dat hij moet of omdat we weggaan (lang in de auto ofzo). En inderdaad, we worden niet boos als het misgaat, dat heeft geen zin.. Het zal wel over zijn voor hij 16 is Maar moeilijk vind ik het wel!
Allereerst moet negeren ook echt negeren zijn. Toch weer reageren als hij gaat wiebelen is geen negeren, maar aandacht. Ik zou toch het luierbroekje omdoen en aangeven dat het weer uit mag als hij echt grote jongen wil zijn. En dat betekent dat hij eerst bewijst dat hij naar de wc gaat. Met stickervel van 5 zindelijke dagen of zo. En aandacht geven als hij wel naar de wc gaat (boekje lezen of zo). Hier heet het een oeps-broekje. Zoals nu geeft veel frustratie lijkt me, onnodig.