Ja mijn man wou graag een 2e. Na veel denken ervoor gegaan! Toen mijn dochter 2 was werd onze zoon geboren. Een echte huilbaby. Ik was er echt op voorbereid dat het veel zwaarder zou worden, maar dit had ik nooooit verwacht! Ik heb fybromyalgie dus ook altijd moe. Ook kan ik moeilijk zwanger worden dus de schrik was enorm toen nr 3 zich ook aankondigde. Ook dit kindje is welkom, maar hierna laat ik mij steriliseren. De overgang van 1 naar 2 is groot! Al is niet ieder kind hetzelfde. Mijn dochter gaat er supergoed mee om. Wacht netjes en helpt graag mee. ik weet niet wat beter is... wachten tot de oudste op school zit of nu...
Hier ben ik het niet mee eens. De overstap van 1 naar 2 kinderen heb ik juist heel erg heftig ervaren. Toen de kraamzorg weg was lag ik te huilen omdat ik niet meer wist hoe ik het vol moest houden. Uiteindelijk wen je er natuurlijk aan maar ik wil alleen zeggen dat de stap van 1 naar 2 kinderen niet altijd bij iedereen soepel verloopt of hetzelfde ervaren wordt en zeker als je al niet op 100% sterkte bent zou ik wachten tot de oudste naar school gaat. Hij kan dan ook helpen met het uitzoeken van de kleertjes en snapt veel meer dan. Onze oudste was 3 toen de jongste geboren werd dus toen die in de gate kreeg dat dat babietje niet meer weg ging werd ze een geruime tijd echt onhandelbaar voor ze weer de oude werd. In die tijd wist ik niet meer waar ik het geduld en de energie vandaan moest halen. Vond het echt heel zwaar en ik was gewoon 100% gevuld met energie toen ik eraan begon. Nogmaals ik zou echt wachten hiermee. Ik denk dat je de 2e en je oudste nu beide te kort komen aan de aandacht die ze nodig hebben van je omdat je niet in staat bent die te geven. Daar kun je zelf natuurlijk niets aan doen maar dan zou ik het leeftijdsverschil wat groter laten dan dat het nu is.