ik weet niet wat me te wachten staat

Allereerst gefeliciteerd met de zwangerschap

Mijn zusje had een vriend die moeilijk deed, hij wou wel niet wel niet en bij de bevalling heeft hij zijn dochter vast gehouden is weggegaan en nooit meer terug gekomen....

Achteraf had ze het al aan zien komen door zijn gedrag in hoe hij deed en reageerde op de zwangerschap

Nu is haar dochter bijna 3,5 en heeft ze heel af en toe contact met haar ex maar zowel zij als hij willen niet dat hij de papa word voor haar

Wanneer ze zelf om vraagt zullen ze beiden hun verhaal doen En zal zowel hij als zij open staan voor contact met de vader mocht haar dochter dit willen

Mijn zusje was trouwens 2 maanden 18 toen ze bevallen was

Ik hoop dat het bij jullie anders zal gaan en dat hij er compleet voor jullie kan zijn....

 

Hey meid.
Wat een rot situatie maar kies voor jezelf en je kleine! Blijf niet achter een man aanlopen die alleen maar twijfelt want dat is slecht voor jou en jouw gevoel tegenover je kindje. Ik ken het. Ik heb een abortus gepleegd vanwege mijn vriend omdat hij het niet aan kon.
Als ik je 1 tip mag geven: luister goed naar wat een man zegt, hieruit kan je heel veel halen!
Als hij zegt: ik weg of het kind weg moet dit al heel veel zeggen over hem!!
Ik snap dat het allemaal moeilijk is want dat is een kind, het is zwaar. Maar het is niet de bedoeling ja, nee, ja, nee. Of hij kiest ervoor of niet, klinkt miss best bot maar zo is het wel. Wij moeders doen dat namelijk ook!
Als ik jouw was zou ik hem zeggen dat je lekker alleen verder gaat omdat hij het blijkbaar toch niet boeiend genoeg vind en kijk dan hoe hij reageert
Mijn vriend is nu inene omgeslagen en wilt het heel erg graag maja dat is met jouw vriend niet duidelijk helaas...
Wat ik hieruit kan halen en dat bedoel ik echt niet lullig tegenover jou hoor meid maar hij heeft waarschijnlijk door zijn autisme het gevoel geen controle te hebben en het dus niet kan en gaat zoals hij wilt, dus dwars gaat liggen...
Echt hoor ik vind het super dat je voor je kindje kiest maar laat je aub niet door je vriend en de vader van je kind op zo een dwaal spoor zetten!!

Knuff

 

Ten eerste, gefeliciteerd met je zwangerschap!

Je vriend bedoelt het waarschijnlijk niet eens zo, maar je bent ongepland zwanger pats boem er komt een baby, dat is voor "normale" mensen al een hele kluif om te verwerken maar voor iemand met autisme is dit nog wel een miljoen keer moeilijker om te verwerken, die hebben hier veel meer tijd voor nodig en als er dan ineens een verandering komt die zo heftig is dan slaan ze helemaal dicht en kunnen ze heel moeilijk doen.

Hoe is het contact met zijn ouders? Misschien kunnen zei je helpen?

Ik wil je heel veel sterkte wensen hiermee!

 

gefeliciteerd!
ik hoop echt dat je vriend langzaam went aan het idee en jullie samen kunnen genieten. wel fijn dat je nu gemerkthebt dat hij het voor je opneemt, misschien dan nog niet over de baby maar toch.

 

Als je 21 bent en je vriendin blijkt zwanger is dat natuurlijk een hele schok. maar voor iemand met autisme, voor wie de wereld strikt geordend moet zijn, is dit een ramp om het zo maar te zeggen. De zorgvuldig opgebouwde structuur word verstoord en zie die maar weer eens te herstellen.

maar daarnaast moet je hem natuurlijk wel op zijn verantwoordelijkheid wijzen, autisme of niet. Een vader moet er voor zijn kind zijn of helemaal weggaan (en betalen) maar geen halfslachtig gedoe.

Ik denk dat het verstandig is om hulp te zoeken (bijv, maatschappelijk werk of fiom), als hij niet mee wilt kun je dat zelf doen en vragen hoe je hier mee om kunt gaan en wat je kan doen.
het mooiste zou zijn dat als hij wel samen het kindje wil opvoeden dat hij hulp zoekt om hier mee om te gaan icm, zijn autisme.
veel sterkte ermee!

 

Gefeliciteerd!
Maar geef m wat tijd..hij is het er nu mee eens om samen verder te gaan en het kindje te houden.
Dat is best al een stap. Dus ik zou hem (hoe moeilijk het ook is) niet meteen overladen met spullen en gesprekken, misschien gaat m dat iets te snel.
Laat m even wennen, ik denk dat hij het vanzelf leuker gaat vinden.
Als dat na 6 weken bv nog niet zo is (dan heeft hij toch tijd gehad om het even te laten bezinken) kan je er altijd nog eens met hem over praten.

 

Hai meis.. Gefeliciteerd! Allereerst is hij autistisch en niet zomaar een man die over dingen twijfelt. Mijn vriend heeft er een jaar over gedaan om bij mij in te trekken omdat hij het 'niet aan kon' achteraf was het de beste keuze in z'n leven tot nu toe. Autisten zijn moeilijk met keuzes en veranderingen. Ik denk dat hij uit schrik zei dat hij het niet aan kon en na een paar dagen denken toch de knoop doorgehakt. Dat is wat er mrt autisten gebeurd.. Keuzes die wij redelijk snel kunnen maken hebben hun meer tijd nodig. Het ouderschap komt wel! Hij moet denk ik ook meer aan het idee wennen. 1 ding is wel zo, ze kunnen moeilijk tegen veranderingen maar als de verandering is gemaakt weet je ook wat je aan ze hebt. Hij heeft nu de keus gemaakt om bij je te blijven mét het kind, nu weet je dat hij daar ook voor gaat. Tijd, heel veel tijd. En ik zou gewoon lekker samen alles op z'n tijd doen, jij misschien iets sneller zodat je hem mee kan 'trekken' daarin. Dat werkt bij m'n vriend vaak ook wel. Oh en alle mensen die direct zeggen om op te geven, dat hoor ik nu al 6 jaar lang.. Ja er zijn mindere momenten, ausistische gedeelte neemt soms zwaar over.. Maar we hebben ook super mooie momenten.. Ik hoop dat het ook voor jou zo is. Doe rustig aan! En probeer wat te genieten.

 

Het kan idd zijn dat hij heel erg aan het id moet wennen. Mijn broertje heeft een zware form van autisme en kan ook niet tegen onverwachte dingen die anders lopen dan geplant. Persoonlijk zou ik wel voor je kind kiezen en hem er in blijven betrekken zodat die wel aan het id blijft wennen.

 

Pfff wat een toestand... Geen ervaring met je situatie, ook niet met autisme... Maar hé, lijkt me goed moeilijk allemaal...

Wil je heel veel sterkte wensen met wat je ook besluit te doen!

 

Zeker een moeilijke situatie. En inderdaad zoals iemand al opmerkte is het normaal gesproken op deze leeftijd en thuiswonend best ingewikkeld om ongepland zwanger te zijn, maar al helemaal voor een persoon met een vorm van autisme. De meeste personen met autisme kunnen zich geen voorstelling maken van een situatie, in dit geval krijgen van een baby, zonder de situatie eerst te ervaren. Het zal daarom erg moeilijk zijn voor hem om enthousiast over te komen, voorpret te hebben etc.

Ik denk dat het voor jou erg prettig kan zijn om je eens goed te laten informeren over autisme in het algemeen en hoe het zich bij hem specifiek uit. Anders zouden er veel misverstanden kunnen ontstaan.

Woon je zelf ook nog thuis? Gaan jullie samenwonen? Wat is het idee? Het is iig mogelijk wanneer sprake is van een diagnose om voor je vriend ook hulpverlening/ondersteuning aan te vragen. Ik kan me voorstellen dat hij, maar ook jij en jullie samen, dit wel kunnen gebruiken. Dan kunnen jullie tips krijgen hoe om te gaan met de veranderingen, opvoeding etc.

Ik vind het zeker niet ok dat op jou negatief gereageerd wordt door zijn ouders, maar ik kan me wel voorstellen dat zijn ouders erg geschrokken zijn van de zwangerschap. Zeker rekening houdend met jullie leeftijd (meeste personen met autisme zijn om emotioneel vaak jonger dat hun leeftijd), feit dat hij nog thuis woont en vooral het feit dat hij ook autisme heeft. Zijn ouders zullen ook wel zien aankomen dat het voor hem niet makkelijk wordt.

Heel veel sterkte! Hopelijk lukt het voor je om meer informatie te vinden over zijn vorm van autisme. Daarnaast dus misschien een goed idee om met hem en zijn ouders te overleggen over eventuele ondersteuning vanuit hulpverlening.

Ik werk zelf veel met jongeren met een vorm van autisme. Als je vragen hebt, kun je me ook een pb sturen!