ik wens een keizersnee

Ik heb nu ook best een pittige zs gehad en een redelijk goede bevalling met ook pijn en persen natuurlijk , maar als je je kindje daarna in handen hebt , weet je ook waar je het voor gedaan hebt ..Bij mijn eerste kindje heb ik een keizersnede op afspraak gehad en zweerde bij een keizersnede , totdat ik gewoon ging bevallen , ja het doet veel en veel meer pijn maar het is toch veel mooier ..

Ik denk niet dat ze zonder medische inducatie een keizersnede zullen doen , maar wie weet is een volgende bevalling bij jou wel heel makkelijk .................

 

Belangrijk om rekening mee te houden als je (zonder medische indicatie) een ks wilt:
- een normaal verlopende natuurlijke bevalling is beter voor de start van je kindje. Het op gang komen van de ademhaling etc verloopt dan beter.
- elke operatie brengt risico's mee, dus ook ks, en daarmee bedoel ik ook risico's voor de moeder.
- na een ks heb je natuurlijk een litteken laag in de baarmoeder, waardoor je een verhoogd risico hebt op een placenta previa bij een eventuele volgende zwangerschap. Je hoeft dit natuurlijk niet te krijgen, maar het verhoogd de kans wel, en een placenta previa brengt echt grote risico's voor moeder en kind met zich mee.

Ik kan me echt heel goed voorstellen als je een zeer moeizame vorige bevalling hebt gehad, dat je daar nu erg tegenop ziet. En ik geloof ook niet dat je dat vergeten bent zodra je je kindje vast hebt. Maar kun je niet met je gynaecoloog afspraken maken over meer/andere pijnbestrijding voor je bevalling?? Ik kan me zo voorstellen dat dat minder risico's met zich mee brengt dan een ks. En ik weet echt wat een zware zwangerschap met je doet (heb bij beide zwangerschappen vanaf 20 weken in het ziekenhuis gelegen tot de bevalling, en bij beide een ks met complicaties)

veel succes, josie

 

He dank je! Ik vond het persen een ramp! 'k Had geen idee dat het wat opschoot. Ik bleef gewoon in m'n weeen hangen. De laatste uren waren ook al niet zo leuk maar als je kindje er dan snel is, denk dat dat een hoop scheelt!
Maar goed, hier voorlopig nog geen plannen voor een 2e

 

Ik vond het ook zwaar en echt niet leuk. Maar 'k zou het niet anders gewild hebben (met oog op pijnstillig, keizersnede, etc.)

 

ik heb bij de eerste een spoedks gehad omdat het helemaal niet goed ging. Tijdens de zw.schap van de tweede sloeg de paniek toe omdat ik niet durfde te bevallen. Het is een behoorlijke moeizame weg geweest om een geplande ks voor elkaar te krijgen hoor. Meestal doen ze dat niet zomaar en ik had gezien de eerste hel van een bevalling echt wel een goede reden! Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik (als de eerste gewoon was gekomen tijdens normale bevalling) ik echt niet gekozen zou hebben voor een ks. Zo gemakkelijk is dat nou eenmaal niet en nee een bevalling is geen pretje maar ja.

 

Misschien komt het dan omdat je niet weet hoe lang het nog gaat duren? Hoe het gaat verlopen, dat je daar dan onzeker of bang van wordt? Twijfel je dan aan jezelf of het je wel gaat lukken? Of is het meer dat (tijdelijke) uitzichtloze waar je dan moeilijk door heen komt?

Ik denk zelf eigenlijk dat dit niet als medische indicatie gezien wordt en je niet met een ks zal mogen bevallen.
Als het straks eens zover is zou ik dit goed met je vk of gyn bespreken. Ik heb ook wel eens gelezen over hypnose tijdens of is het vooraf bij een bevalling. Misschien is dat wel wat voor je. In elk geval een goed bevallingsplan schrijven. Als het er op aan komt kan er altijd van dit plan af gestapt worden (bijv door acute situaties) maar zo heb je hopelijk meer het gevoel de touwtjes wat meer in handen te houden.

Ik denk trouwens wel dat als je eenmaal zwanger bent en je steeds verder richting de bevalling gaat dat je toch ook voor een deel groeit in dit hele proces. Dus zo sterk als je er nu over denkt dat dat misshcien wel veranderd. Dat je minder opziet maar hoe dan ook maak goede afspraken hoe je dit zou kunnen verbeteren.

 

Denk ook dat per persoon verschilt hoe je herstelt. Maar ook of je al 'begonnen' bent met bevalling en het dan in ks resulteert.
Bij mij was het een geplande keizersnede ivm stuitligging. Ik heb echt wel serieuze pijn gehad en ook die morfine is geen pretje (normaal krijg je een soort morfine maar ik mocht dat niet doordat mijn bloed niet stolde voor de ks en ik eerst een bloedtransfusie kreeg) zoooo suf van die spuiten. Maandagmiddag is Jaime gehaald en donderdagochtend mocht ik naar huis.
Ik vond de pijn trouwens met name irritant met het slapen als je je wilt omdraaien in zo'n rotziekenhuisbed. Zitten etc viel mee.

Ben nu zwanger van nr 2 die nog in stuit ligt maar ik wil ook graag weer een ks straks. Ook al draait de kleine dan wil ik nog een ks. Het idee alleen al van het bevallen (en dat had ik bij de eerst ook dus was blij dat die in stuit bleef liggen) maar ook het idee dat het litteken kan scheuren...brrrr.

 

Heb niet alle reacties gelezen maar poeh, lastig hoor. Denk niet dat je zomaar een ks krijgt. En ik zou ook niet te licht denken over een ks. Vooral na die tijd kun je er flink last van hebben en het herstel duurt langer. Tuurlijk doet het pijn, bevallen, maar er is ook wel pijnstilling. Praat er eens over met je gyn zou ik zeggen.
Heb zelf een traumabevalling gehad die eindigde in een keizersnee die helaas niet goed verdoofd was. Dus tja, ik zou beide niet meer willen, hahaha, Maar goed, kind moet er toch een keer weer uit.
Ik heb trouwens flinke littekenweefsel en verklevingen gekregen waar ik regelmatig last van heb. Dus een ks is ook niet heilig hoor!
Maar goed, ben een slecht voorbeeld

 

Ik denk dat als ik jou zo hoor dat je dan het best kan gaan voor een ruggeprik.Ik ben ruim 3wkn terug bevallen met uiteindelijk een ks.Iedereen ervaart het anders natuurlijk maar ik heb wel weeen gehad,na een aantal uur ruggeprik ivm met weeenstorm en beenweeen.Helaas uitgelopen op ks(ik was ingeleid en kreeg niet voldoende uitsluiting).maar de pijn die ik van de ks had had ik in m'n ergste nachtmerrie niet kunnen bedenken,toen ze me de volgende dag uit bed probeerde te helpen ben ik dan ook flauwgevallen van de pijn,heb dan ook goed gebruik gemaakt van de morfinepomp!De 1e 5dgn kon ik niet zelf uit bed komen,ook had ik tijdens de ks ruim een liter bloed verloren waardoor ik flink ijzer tekort heb,de wond is ontstoken geweest (en nog niet helemaal goed).Ook nog de pijn van de darmen die weer op gang moeten komen en na de operatie word je aan een infuus gelegd voor de naweeen zodat alles weer goed kan samen trekken.Je kan wel zeggen ik wil geen weeen of persen,maar echt onderschat het niet! Ik zou een gesprek aan vragen bij de Gyn en je angst etc.bespreken.

 

Inderdaad, onderschat een ks niet. Ikzelf heb 'm gehad na 13,5 uur weeen, waarvan de laatste 2 uur persweeen, dus ik weet waar je het over hebt. Alleen bij mij liep de ontsluiting terug en werd het alsnog een spoedks. Al met al, had ik liever een natuurlijke bevalling gehad, aangezien je daar veel sneller van herstelt. Al liep ik na 5 dagen weer buiten, de wond voel ik als ik veel doe, nog steeds en de eerste dagen zijn behoorlijk pijnlijk. Dus wat je ook wilt, ik zou er inderdaad niet te licht over denken. Een ks is een zware buikoperatie waarbij je rekening moet houden met een lang herstel.

 

Ik denk dat het goed is om te realiseren dat de ene bevalling de ander niet is. Ik ben 2 jaar geleden na een weeënstorm, 3 uur persweeën en ander half uur persen bevallen dmv een spoedkeizersnede van mijn tweeling.

Ik ben nu weer zwanger en kan elk moment bevallen. En ik hoop zo ontzettend op een natuurlijke bevalling. De keizersnede zelf is géén pretje, en zeker niet hetgeen wat het met zich mee kan brengen. Het is en blijft een litteken op je baarmoeder wat er niet hoort te zitten.

Ik wil je niet tegen praten, want een ieder heeft zijn mening hierover en die mening komt ook voort uit ervaringen. Maar ik probeer je de andere kant te laten zien. En de andere kant is in dit geval (naar mijn mening) niet de meest geweldige oplossing!

Je hebt een kindje gedragen en gebaard. Is toch prachtig om daar achteraf op terug te kunnen kijken. Ondanks alle pijn en moeite die het met zich meebrengt. Omdat te kunnen moet je sterk zijn! Iets om trots op te zijn. En je kunt in beide gevallen trots zijn, zowel bij een natuurlijke bevalling als bij een keizersnede. Maar in dit geval ben jij natuurlijk bevallen, kijk met trots terug op wat je gedragen hebt aan pijn en moeite. Want je hebt het toch maar geflikt.

groetjes

 

Het is denk ik niet alleen het lichamelijke herstel wat heftig is na een ks, maar ook het geestelijke, tenminste bij mij dan.

Ik ervaarde het echt alsof ik niet was bevallen, voelde me slecht, dat ik had gefaald als moeder en had moeite om verliefd te worden op mijn kindjes..
Ik had het gevoel alsof ze bij mij aan de deur waren gekomen en mij mijn kinderen in mijn hand hadden gedrukt, alsjeblieft!

Nou, goed, dat is mijn ervaring. Hoeft niet bij iedereen zo te zijn

 

mijn schoonzus kreeg een kijzersnee en de napijn en verzorging daarvan was absoluut niet prettig ze mocht haast niet lopen en lopen deed ook zeer ze kon haar eerste kindje ook niet echt optillen enzo.
schijnt dat die hechtingen echt enorm pijn doen en trekken.
Ik zou zeggen probeer het eerst normaal als dat mogelijk is houd je het echt niet vol vraag dan om pijnstillers.
iedere bevalling is anders heb mijn 2 bevallingen anders ervaren niet met elkaar te vergelijken eigenlijk.

 

ruggeprik voel je echt helemaal niets zelfs de uren daarna ook niet

 

Maar een ruggeprik bij een gewone bevalling is anders dan bij een keizersnede hoor!