Vroeger was ik nou niet bepaald een lieverdje, ik was echt een krengetje. Twee blonde vlechten, tuinbroek, en een ontzettend grote mond. Dit is naarmate ik ouder ben geworden wel veranderd, maar toch kan ik soms echt best wel eens een gemeen kreng zijn. Zo was dat dus ook met mijn man, ik verbaas me nu nog iedere dag dat het mijn man is geworden. Toen hij negen was droeg meneer altijd joggingbroeken met afgetrapte sportschoenen onder zijn broek. Hij had een beetje Nick Carter haren, maar dan in de rossige kleur en ook had hij last van een beetje een eendenloopje. Kort gezegd, het was een beetje een sukkeltje. Dit sukkeltje zat ik altijd te pesten, ik greep dan zijn hobbykar uit zijn handen en ging er stiekem rondjes mee rijden. Hij ging dan als een speer naar huis om dat aan zijn papa en mama te vertellen en ik had het lef (met een andere groep) om gewoon de confontatie aan te gaan. "Dat is mijn papierkar!" riep hij dan wijzend naar mij. Zijn moeder vond me maar een onopgevoed krengetje zonder gevoel. Dat pesten ging over, ik ging naar de Middelbare school toe en daar liep hij ook door de menigte. Hij was het type beschermend, hij heeft een meisje van een paar pestkoppen gered. Dat meisje waar ik dus niets mee had. Tien jaar later kreeg ik verkering, ik was helemaal in de wolken! Het was een best wel leuke jongen en ik voelde me een hele piet! We hadden op een avond een heel mooi feest, van de ouders van B. Ik was dan wel pas bij hem, maar ik mocht ook komen. Het feest was in volle gang, en ik kon bijna niets verstaan. B, wou me nog wat vertellen en vertelde dat zijn beste vriend ook zou komen op het feest. Je kunt al wel raden wie die beste vriend is, juist!! De jongen van de papierkar! "Zo, vermaak je je een beetje?" probeerde hij voorzichtig te vragen. Ik keek hem alleen maar aan en had echt een vuurrood gezicht. Het was die jongen wie ik altijd had gepest?! Hij had nog steeds dezelfde kledingstijl en zat aan tafel een glas ICE tea te drinken. We kwamen in gesprek, ik had zo ontzettende lol met hem dat ik vergat dat B ook nog ergens rondliep. We hadden zo de slappe lach over de papierkar dat ik al een paar blikken kreeg van de rechterkant van de zaal. Dat viel dus heel erg mee!! Toen ik de dag erna met mijn moeder aan tafel zat vertelde ik het van de avond ervoor. Mijn moeder moest ontzettend hard lachen en zei het volgende: "Ik heb je altijd gewaarschuwd, ik heb altijd gezegd dat je later met hem gaat trouwen!" Ik was hels en kreeg ruzie met mijn moeder. "Hoe durf je dat te zeggen?"riep ik door de keuken. " Ik heb al verkering.." snauwde ik verder. Mijn moeder ging gewoon verder met de dagelijkse dingen en schonk geen aandacht aan mijn verhaal. Vier maanden later Vier maanden later ging de verkering uit, ik was he-le-maal van de wereld. " Hoe durft hij het met me uit te maken?" huilde ik in de armen vna mijn beste maatje. "Het is gewoon een loser, geen hand vol maar een land vol" probeerde ze me te vertellen . Dat wou ik ook wel geloven, maar mijn wereld was kapot op dat moment. Wat was zijn reden? Dit had hij he-le-maal niet. Hij zat op de stoel, gaf me een hand en zei: "Het spijt me maar ... " "Je gaat het uitmaken!"vulde ik voor hem in. Hij sloeg zijn ogen neer, en ik kon hem wel een schop verkopen. Dat heb ik niet gedaan, ik heb hem de deur uitgezet. "Ga maar, ik heb je niet nodig hoor!" riep ik stoer. Toen de deur dichtwas heb ik zitten janken als een klein kind wat haar pop was verloren. Tja, daar zat ik dan. Ik was zielig, het zieligste meisje van de hele wereld. Niets of niemand kon me opbeuren. Doorgaan? Waarmee.. ik wou helemaal niets. Geen eten, niet stappen en al helemaal niet meer praten over B! Totdat een vriendin me kwam oppeppen, ze gaf me een schop onder mijn kont om uit bed te komen. Ik lag de hele zaterdagavond te grienen en hij? Hij zat alweer lekker lol te maken in de buurt. Dit heb ik dan ook maar gedaan, ik heb me opgemaakt, mooie kleren gekocht. Vaak hoor je in de film dat wanneer meiden gaan shoppen dat er dan zon mooi up-tempo muziekje wordt gedraait. (Bedenk je dit nummer er dan bij: Loïs lane, tonight!) Ik ging van rek naar rek, bekeek mezelf eens goed in de spiegel en zag tot mijn verbazing dat ik echt had geleden. Wallen, witte kleur, doelloos.. vreselijk! Dat oh- zo-stoere meisje was van de aardbodem verdwenen en verandert in een huilend schaapje. Ik schudde mijn hoofd en heb de zaterdag van mijn leven gehad. De avond erop ben ik heerlijk gaan stappen, nou ja.. heerlijk. Een vriendin wees me erop dat B, er ook was. Mijn hart ging als een bezetene tekeer en ik wou hem dus niet zien. Wat deed ik vervolgens? Toen hij eraan kwam heb ik hem gewoon genegeerd, dat deed hij ook. De liefdesverdriet ging over... een paar maanden later gebeurde wat alleen mama zag aankomen. Onze computer was he-le-maal kapot. T, de jongen wie ik altijd zo heb gepest zat toevallig in deze branche. Ik heb hem op MSN aangesproken vroeg aan hem wat ik nou moest doen. Hij gaf als antwoord dat hij wel even wou kijken. Dat deed hij dus, hij heeft de computer in een uur gemaakt. Samen zaten we weer aan tafel te lachen en hadden weer de grootste lol. Hij vertrok en ik heb er verder geen aandacht meer aan gegeven. Totdat we samen op MSN steeds vaker in gesprek kwamen. Ik voelde me helemaal niet schuldig ook! Het was toch vriendschap? Totdat ik hem tegen kwam in de uitgaanssfeer. De mensen om me heen zagen allang dat er wat magisch om ons heen hing. Toch was ik te eigenwijs om dit toe te geven. B, kwam al naar me toe en fluisterde in mijn oor: "Ik keur het goed hoor!" en gaf me een tikje op mijn schouder. Ik keek hem verbaasd aan, hoe kon hij dat nu zeggen?
Vier weken later. Vier weken later ben ik nog halsoverkop gaan stappen. (Ik moest ontzettend vroeg opstaan de dag erna, maar daar had ik lak aan!) Vreselijk dat commentaar weer van mijn lieve mama, "Denk je eraan dat je om zes uur moet opstaan?" zei ze voorzichtig. Ik heb toen alleen maar gezucht... Vandaag ging ik vertellen aan T, dat ik verliefd op hem was. Ik was gevallen voor het rustige van hem, maar ook omdat hij me op de een of andere manier wat veiligheid kon geven. Wat dat nou precies was, daar kon ik met mijn kop niet bij. Ik had ook al bijna twintig keer voor de spiegel moeten oefenen, in elke pose, voor over staan, met de handen in mijn zij, en ook heb ik wel twee keer mezelf opnieuw opgemaakt. Ik was me aan het druk maken over mijn haar, die grote ongecontroleerde krullen! Wat moest ik daar nou mee? Los, vast? Opgestoken? Ik dacht dat ik he-le-maal gek zou worden. De outfit was niet compleet en ik moest alweer naar de grote stad om mooie kleren te scoren. "Ik zeg dat je dat moet kopen, dat staat je super!" zei de verkoopster overdreven. Nou, dat zag er dus totaal niet uit! Ik leek wel een uit elkaar getrokken soepkip. Het was een witte blouse met een soort veren erop. Vreselijk, maar wel het advies om te passen. Mijn vriendin keek me een beetje beteutert aan, en had echt moeite om haar lachen in te houden. Na een paar uur had ik het dan helemaal voor elkaar. De outfit! Het was gewoon een spijkerbroek met een mooi knalgeel shirtje! Tja, ik leek nog wel op de vogel van De volgeltejesdans maar dan minder dramatisch. Om deze broek had ik ik een gele/zilveren riem.. maar ik had er wel vertrouwen in. Toen ik na 2.5 uur eindelijk klaar was om te gaan was ik ook wel zenuwachtig. Vreselijke zenuwen, zon gevoel dat je elk moment kan kokhalzen?! Stel nou voor dat het me gebeurt als ik voor hem sta! Riep ik histerisch in de auto. Serieus, ik ben in mijn leven nog nooit zo nerveus geweest. Mijn vriendin stelde me direct gerust, dat gaat helemaal goed komen! Riep ze lachend. Tja, dat is dus niet meer goedgekomen! Toen ik T tegenkwam gaf een vriendin me een seintje om mijn lipgloss bij te werken. Ze maakte dan een nepbeweging over haar lippen( net of je je lippen stift) tja, dan wist ik gewoon dat hij in de buurt stond. Daar stond hij dan voor me. Hij keek me nogal doordringend aan en ik wist me gewoon geen houding te geven. "Ik moet je wat vertellen.." zei ik nogal verlegen. Hij keek me nog verbaasder aan, en begon naar de grond te staren. Ik was gepikeerd dat hij me niet aankeek. Achter hem liep een huppelkut te springen en hem zowat in de nek te hijgen. Als ik de mogelijkheid had had ik haar het allerliefste een trap voor haar reet gegeven. Met mijn allerliefste lachje vertelde ik hem een grappig verhaal, tja die aankondiging had ik gemaakt. "Ik moet je wat grappigs vertellen" lachte ik. Ik vertelde hem dat ik verliefd was, dat ik aan niemand anders meer kon denken en dat ik heel graag een keer met hem wou stappen. Hij keek me heel dom aan, knipte in zijn vingers en gaf als antwoord: "Je bent het net niet!" De mogelijkheid om me daar af te schieten was er, voor het eerst in mijn leven liep ik een blauwtje! Een flinke! En de mensen wie dan zeiden: "Je kunt beter een blauwtje lopen, dan een groentje blijven..." kon ik wel wat aandoen! Deze avond ging ik echt huilend naar huis. Ik wou het liefste gewoon even alleen zijn. Al die tijd had mijn moeder gelijk gehad. De jongen waar ik zon gruwelijke hekel aan had in mijn jongere jaren, gaf me revange. Het was: Pay Back time! Die payback heb ik gevoelt.... Twee dagen later kreeg ik via MSN de uitnodiging om een fles wijn te komen ophalen. (deze had ik laten liggen bij een feest) Die heb ik nog opgehaald, waarop hij me heel vreemd zat aan te staren. Hij voelde gewoon niet hetzelfde voor mij. Een tijd later kreeg ik opnieuw een uinodiging om wat te komen drinken, dat heb ik maar gedaan. Onder het mom: goede vriendjes. Deze goede vriendjes zaten in de achertuin onder een mooie sterrenhemel. Waarop hij zei: "Je stoel staat scheef?! " Daar kreeg ik mijn allereerste zoen van de jongen waar ik vroeger de grootste ruzie mee had. Zeven jaar later, zijn we nog steeds gelukkig! We hebben twee dochters van, vijf en bijna twee jaar... Wat ik mijn kinderen later meegeef, is op te passen met oordelen of pesten. Voordat je het weet ben je ermee getrouwd!
Ja, ik kijk hem weer aan en moet spontaan lachen! Als ik hem dit vertel zegt hij: je bent nog steeds een pestkop! zucht... mannen
Ik post alleen maar happy ending verhalen Het is ook echt zo gegaan! Lief... hij kan zich de papierkar nog herinneren als de dag van gisteren! EVIL:
http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/235532-mijn-oordeel-compleet-bijgetrokken-titel-de-perfecte-mama-4.html
Nee, hoor.. Behalve antwoorden op dit forum en vragen hier schrijf ik niet. Maar die typfouten kijken we allemaal wel overheen.
Klopt! hij staat bij zijn mama nog in de schuur! Ze weet het nog als de dag van gisteren, hillarisch is het wel hoor. Hij rende zo hard, en ik maar duwen... Gemeen was ik, en hij verteld me nu ter plekke dat hij echt geschrokken is van mijn grote mond toen. Toen wij met elkaar thuis kwamen waren de mensen in shock! echt. vooral mijn vriendinnen, die hadden het niet verwacht. Toen we gingen trouwen ook, toen was het toch echt wel serieus! Toen ik zwanger was, vonden zijn nichtjes het raar dat wij sex hadden gehad! Al om al is het he-le-maal goed gekomen.