Dank jullie wel Wat heerlijk om hier even (anoniem) mijn verhaal kwijt te kunnen! Ik zei tegen mijn man, misschien is het wel beter dat je niet altijd mee gaat, maarja dat vind ik dan ook weer niet fijn. Zegt hij: maar dan zit ik gewoon aan de andere kant van de deur. Fantastisch toch? Want wat gebeurt als hij er wel bij is, dan ga ik hem zitten aankijken en wachten tot hij (voor mij) antwoord gaat geven. En dat doet hij dus niet en daardoor zeg ik zelf ook niks @ZoGraag, ja ik herken mezelf wel in jouw verhaal, bijzonder! Bij mij vroeg een collega, eigenlijk een stagiaire die ik bijna 2 jaar begeleid heb ben je moe? waarop ik dus in janken uitbarstte.. De rest heeft nooit wat in de gaten gaat. Jij vergelijkt het met een masker, ik zeg zelf vaak dat ik een muur om mij heen heb gebouwd. Ben er nu achter dat het er 2 zijn Heb dus nog een lastige tijd voor de boeg. Maar, ALLES voor mijn kleintje, die staat nu even op nr 1. En uiteindelijk zal ik mezelf er ook beter door gaan voelen. @Moekje, Ik weet nu al dat ik daarna inderdaad geen zin zal hebben om er nóg een keer over te praten, maar weet zeker dat hij er wel naar gaat vragen (logisch). Dus nog even een tactische manier bedenken om hem dat duidelijk te maken, want ik heb dan nog wel eens de neiging om nogal fel uit te vallen en boos te worden, terwijl ik dat dus helemaal niet wil
Wat een fijne man heb je! Als je hem nu, voordat je weer gaat, vertelt hoe jij denkt dat het voor jou zal zijn (en dat je dus eigenlijk wel zeker weet dat je na zo'n sessie niet gelijk alles aan hem zult willen vertellen), kun je dat op een rustige manier doen. Eigenlijk zoals dat zinnetje hierboven, in je reactie naar Moekje. Dat zal hij vast en zeker begrijpen. Misschien kunnen jullie samen een manier vinden waarop je hem toch kan vertellen over wat er allemaal gebeurt. Ik vind het sterk van je, hoe je er hier over schrijft. En dapper dat je het nu aangaat, om je muren onder ogen te zien en misschien wel een stukje af te breken. Volgens mij komt jullie kleintje in een heel fijn nestje terecht, met zo'n dappere moeder en begripvolle vader.
Wat een onwijze schat is die man van jou aan de andere kant van de deur zitten..., als dat geen liefde is Ik zei gewoon als ik thuis kwam en mijn man vroeg hoe het was dat ik er op dat moment even geen behoefte aan had om nogmaals alles te vertellen en dat dat de komende dagen wel zou komen maar dat ik wel zin had in een knuffel Wat betreft de uitbarstingen herken ik me volledig in wat je zegt! ik ben precies zo! Maar ik denk dat ook dat in je therapie wel aan bod zal komen geloof me er gaat je vast en zeker een heleboel duidelijk worden over het hoe en waarom waar je zelf geen antwoord op had. Zo heb ik een vreselijke angst voor bijen en wespen en promt dat de bij als dier overeenkomt met bepaalde gevoelens en gedachten precies hetgeen waar ik mij uit zelf bescherming tegen afzette. Heeeeel raar maar sinds ik mij beter voel is mijn angst ook afgenomen. heel veel succes! XX Moek
@Bri, aww, dank je wel voor je lieve woorden. Die heb ik echt even nodig, ik ben namelijk zó onzeker de laatste tijd over hoe het straks na de bevalling zal gaan en of ik het allemaal wel aan kan @Moekje, ja echt hè? was wel het *smelt*moment van de dag hoor.. Ik vind het echt zo bijzonder dat jij precies schrijft wat ik ervaar, nu al! Want na 2 keer een half uurtje zijn er bij mij nu al een aantal dingen duidelijk geworden! En dat motiveert me wel om door te zetten, hoe moeilijk het af en toe ook zal zijn. Ik weet dus nu al dat als ik hier mee doorga er minstens 3 mensen van gaan profiteren: Ikzelf, mijn man én ons kindje.
Dat je je uiteindelijk beter zal gaan voelen weet ik zeker! Hou jezelf dat ook voor op de dagen dat alles niet gaat zoals je zou willen. Kop op meid! Je kunt het en je bent het waard en idd je man en je kindje zijn het waard om hier doorheen te gaan. En elke muur kan plat hoe stevig hij ook gebouwd is. Het begin, dat ben jezelf en dat heb je nu door. Schrik niet, als je de muur afgebroken hebt en hij staat er dan zomaar uit het niets ineen keer weer. Bedenk dan, dat je de muur ook niet in een dag hebt opgebouwd en dat het dus ook langer duurt om hem af te breken. Daarom vergelijk ik het met een masker, die zet je soms uit gewoonte weer automatisch op, maar gelukkig weet je van een masker dat je hem ook weer af kunt zetten met de nadruk op je, want je zult dat zelf moeten doen. Op een gegeven moment leer je inzien, wanneer je je masker (of muur) weer op hebt staan en dan heb je inmiddels ook geleerd hoe je hem weer af moet krijgen (of de muur moet slopen). Heel veel succes en het gaat je lukken!!! Dikke knuffel!
@ZoGraag, Dank je! Ook dit geeft mij weer dat extra zetje om door te zetten, hoe moeilijk ik het ook vind.