Ik moet echt even me ei kwijt en zal proberen het zo kort mogelijk te houden... Ik ben een alleenstaande moeder van 24 jaar en heb een zoontje van 4 jaar. Mijn ex en ik zijn in Augustus alweer 3 jaar uit elkaar na een problematische relatie van 3 jaar. Ik ben op mijn 18e na een paar weken met hem gaan samenwonen en was na een half jaar zwanger (heb toen een miskraam gehad), de redenen waarom ik uiteindelijk bij hem weg ben gegaan zijn de volgende: huiselijk geweld, ziekelijk jarloers, gokverslaafd, gebruikte met de regelmaat van de klok drugs en werkte wanneer het hem uitkwam. Toen mijn zoontje 8 maanden oud was is hij tijdelijk bij mijn ouders gaan wonen op advies van het AMK nadat er voor de zoveelste keer politie aan de deur was geweest voor huiselijk geweld. In die tijd heb ik ook nog een abortus moeten laten plegen omdat ik weer zwanger van hem was...(ik weet dat dit ontzettend stom was en heb er ook heel veel spijt en verdriet van maar in die periode kon ik niet anders, maar dat neemt niet weg dat het mijn eigen schuld is geweest) Ik heb in die periode ook ontzettend veel last gehad van paniekaanvallen en hyperventilatie. Alleen als ik bij hem weg zou gaan, werk/opleiding zou hebben, een contact en straatverbod en een eigen huisje die buiten de woonplaats van mijn ex lag zou mijn zoontje weer bij mij mogen wonen. Ik heb toen alles op alles gezet en ben bij hem weggegaan en heb in 3 maanden alles voor mekaar gekregen met hulp van allerlei instanties en familie waardoor me zoontje nu alweer 2.5 jaar bij mij woont! 2.5 jaar geleden ben ik nog 1x de fout in gegaan... ik kwam hem tegen in mijn woonplaats en ben toen weer een week met hem omgegaan in de hoop dat hij veranderd was en wel een goede papa kon/wilde zijn voor ons kind. Helaas was dat dus niet zo en heb ik er na een week een punt achter gezet. Een paar maanden later stond er ineens een meid helemaal overstuur aan mijn deur van een jaar of 27 en ze stelde zich voor als de vriendin van mijn ex en wilde graag met me praten. Ze hadden vaak ruzie en nu dus weer, na een lang gesprek kwamen we erachter dat hun dus al een relatie hadden toen me zoon en ik een week met hem omgingen. Sterker nog hun woonde samen in die caravan, zij heeft alle spullen die van haar waren van hem uit die caravan moeten halen en in plasticzakken voor het hek daar moeten zetten!! Zij wist dus wel dat ik daar kwam maar zocht er niets achter, hij heeft haar dus bedrogen met mij en mij besodemieterd want ik wist niet eens dat ie een vriendin had laat staan dat ie daar samenwoonde! Ook kreeg ik te horen dat zij in die periode net zwanger was van hem en dat hij dat toen nog niet wist, later heeft ze een abortus laten plegen. Toen het gesprek ten einde was gekomen ben ik met haar in de auto gestapt en heb ik hem gecontronteerd met zijn acties, hij toverde zijn krokodillen tranen weer even te voorschijn en ongeloofelijk maar waar zij ging hem nog troosten ook!!! Ik heb gezegd dat ik niets meer met hem te maken wilde hebben en dat hij niet meer via mij moet proberen zijn kind te zien maar dat ie dat maar via het AMK moet doen als hij zijn leven op orde heeft. Tot op de dag van vandaag heeft hij dat nog steeds niet, politie is daar ook al regelmatig aan de deur geweest vanwege geluidsoverlast (schreeuwen) en hij heeft weer geen werk en dat terwijl zij zwanger is van jaja zijn 2e kind waar die waarschijnlijk niet goed voor gaat zorgen! Ik vind dit alles zo ontzettend sneu voor mij zoontje, zijn vader kijkt al een paar jaar helemaal niet meer naar hem om maar hij maakt wel weer een kind met iemand anders! Het gaat erg goed met mij en me zoontje maar toen ik dit hoorde storten me wereldje wel weer even in...
Wat een verschrikkelijke eikel!! En jouw wereld moet juist niet instorten als je zoiets hoort.. Maar wees blij dat de focus niet bij jouw zoontje ligt.. Want nu weet je zoontje niet beter.. Wel als papa 1 keer in de maand een x zin heeft om hem te bezoeken. Moet je helemaal niet willen. Zie het als JOUW kind en laat je ex lekker zn leven vergallen, maar bouw een goed en zelfstandig gezin op en laat je ex los. Het is zijn keuze geweest geen vader te willen zijn, niet die van jou!
Thanks voor je reactie je hebt gelijk, ik heb me leven al een tijd goed op orde en geniet volop van me zoontje ook door zo`n bericht moet ik me niet uit het veld laten slaan.... Wat hij doet moet hij idd zelf weten, zolang het met ons maar goed gaat dat is het belangerijkste.! Het voelt wel goed om het even van me af te schrijven en om te horen wat anderen mensen ervan vinden.
Logisch dat je je rot voelt, weer een kind op deze wereld met een loser als papa. Zielig voor dat kindje! En voor je zoontje inderdaad, kindjes maken maar er niet voor zorgen is verschrikkelijk! Maar inderdaad, focus op jezelf, op je zoon en op jullie geluk en laat de problemen van andere mensen lekker buiten de deur! Sterkte
Thanks voor je reactie, ik ga jullie adviezen zeker opvolgen en het lekker achter me laten! Hij is het niet eens waar om over na te denken.