Wat een mooie brief, Fleurop! Ik hoop met Debby mee dat je vriend het goed op pakt, maar de inhoud is echt mooi! Ik vind het herkenbaar dat het je frustreert dat je vriend alles in handen heeft, dat je afhankelijk bent, terwijl je nog maar moet afwachten of je snel zwanger raakt. Wel goed dat je benadrukt dat het geen brief is om hem te pushen In ieder geval heel heel heel veel succes met geven vanavond en ik zal voor je duimen dat het een positief effect heeft. Laat je iets weten? DutchDiva
Wouw, mooi geschreven! Echt heel duidelijk en helder. Wel pittig ook hoor. Geen omweg maar echt straight 2 the point! Maar dat is wel goed denk ik. Laat hem ook maar wat emoties ervaren op dit gebied, het even laten bezinken en dan het gesprek met je aangaan. Misschien gebruik ik zelf nog wel wat van je teksten...of zit er copywright op? Wel laten weten he? Of je hem echt de brief hebt gegeven en hoe het verder is gegaan! En geef het wat tijd! Liefs, Kweenie
Dank jullie wel, goed om te horen! En teksten mogen gerust overgenomen worden, haha. Als ik daar anderen mee kan helpen is dat alleen maar mooi! Ik was best zenuwachtig maar heb hem gisteren de brief gegeven. Hij las het even alleen en kwam terug en zei dat het erg duidelijk was en dat hij er morgen (=dus vandaag) op terug zou komen. Hij moest het even laten bezinken. Hem gezegd dat dit prima was. Hij was die avond best lief tegen me Ik ben benieuwd wat hij er vanavond over gaat zeggen (ben nu aan het werk, dus hij heeft de tijd om na te denken).
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah Fleurop.... wat onwijs spannend!!! En wat heeft hij goed gereageerd! Het zegt verder nog niks natuurlijk maar vind het heel netjes dat hij het even rustig op zich door laat dringen en dat jullie er vanavond over gaan praten. Veel succes vanavond, blijf rustig en eerlijk en ons wel laten weten hoe het verder is gegaan he? Ik brand van nieuwsgierigheid! Dikke knuf, Kweenie
Spannend... Die brief heb je echt mooi geschreven, heel duidelijk. Fijn dat hij er gister in ieder geval goed op gereageerd heeft. Ik hoop voor je dat het vanavond ook goed gaat / is gegaan.
Nou, zo goed liep het gesprek niet. Hij zei dat hij niet goed wist wat hij ermee moest. Het was hem duidelijk dat ik dit graag wilde.. maar hij kon echt niet zeggen wanneer hij er klaar voor was. Ik zei hem wel dat hij dat helemaal niet hoefde te zeggen, dat het mij daar niet zo zeer om ging. Ik merkte al irritatie in zijn stem, en daardoor was ik ook al snel geiiriteerd. Het enige wat ik wilde was een beetje begrip.. ik weet niet of ik dit wel bereikt heb.. Door de irritaties hebben we besloten om het weer even te laten rusten. Hij heeft het idee meteen een oplossing te moeten geven. Maar ik wil gewoon dat hij begrijpt waar mijn buien soms vandaan komen, en dan wil ik net een beetje meer begrip en liefde op dat moment. Net die ene knuffel, geruststelling. Pfff... ik twijfel of ik die brief wel had moeten geven.. Maar ik verwacht dat we het gesprek vandaag wel vervolgen.
De brief heeft hem nu wel duidelijk gemaakt hoe JIJ er over denkt/voelt etc.. dat is al een stap. Volgende stap is aan hem. Mijn man wilde ook een hele tijd niet en ik wel.. op slot maar laten rusten en opeens was het moment 'rijp' voor hem. Het is ontzettend moeilijk, maar je kunt niet anders.
Wat jammer dat hij zo reageerde. Dat hij het idee heeft om een oplossing te moeten hebben is denk ik wel een beetje een mannen ding, die hebben graag gelijk overal oplossingen voor. Ik denk dat het wel goed is dat je hem die brief hebt gegeven, hij is er daardoor in ieder geval over gaan nadenken. Misschien dat hij dan een beetje aan het idee kan wennen. Het komt bij mij namelijk een beetje over alsof het teveel in een keer was voor hem en dat het nogal onverwachts kwam. Of viel dat wel mee?
Ik denk dat het ook een goede zet is geweest hoor! Hier kun je ook niet 1, 2, 3 een oplossing voor verzinnen, was het maar waar! Ik heb ongeveer anderhalf jaar moeten wachten voordat mijn partner er klaar voor was. Gelukkig raakte ik daarna vrij vlot zwanger (3e ronde) dus dat scheelde enorm maar ik heb in die anderhalf jaar tijd ook wel eens zitten vloeken en tieren. Heb zelfs een avond zo hard zitten huilen omdat ik echt dacht dat hij het nooit zou willen. Die avond viel mijn droom in duigen en probeerde ik afscheid te nemen van het kindje dat ik nooit zou krijgen...Ik wilde het niet hoor, zo hard huilen. Ik wilde hem toen eigenlijk alleen maar duidelijk maken dat ik voor hem koos, voor ons..en het wilde laten rusten omdat ik mezelf zo verdrietig maakte.... Tsja, het verdriet kwam er toen goed uit zeg maar. Daarna voelde ik me ook een stuk beter trouwens.... En uiteindelijk is het ook allemaal goed gekomen En nu op het wachtbankje voor een tweede. Want ook daar heeft hij weer wat tijd voor nodig. Maar goed, dat is weer een heel ander verhaal. Sterkte meis! Geef het wat tijd en probeer niets te overhaasten en te pushen. Hij gaat er nu echt wel goed over nadenken hoor. Alleen heeft hij tot nu toe waarschijnlijk gedacht dat je er niet zo vreselijk mee zat en dan is komt het nogal hard aan als blijkt dat het wel zo is.... x Kweenie
We hebben weer eventjes gepraat. Nu op een rustiger manier toen ik hem ook uitlegde dat ik niet perse een datum hoefde te horen maar alleen wat begrip. Toen zei hij wel dat hij wel spijt had van zijn reactie, maar dat het gewoon wat lastig is om te begrijpen allemaal. Hij hoopte wel dat ik, als ik er mee zat, gewoon over zou beginnen En.. ik weet dat het heel fout is om nu nog weer wat hoop te hebben en dit eruit te halen .. maar.. hij zei ook ergens in het verhaal dat het zomaar zou kunnen dat hij over een half jaar zegt dat we maar eens beginnen. Ik weet wel dat ik hier niet vanuit moet gaan, maar voorheen zei hij altijd dat het nog wel een paar jaar kon duren. Onbewust misschien toch wat bereikt ? Ach ja.. we zullen zien. Het lucht toch wel op zo'n brief. ik ben niet iemand die alles voor zich houdt, dus misschien voelt het alleen al beter om er straks vaker over te kunnen praten. En ik wilde nog zeggen dat ik alle betrokkenheid hier toch wel erg fijn vind!
Wat goed dat het nu beter is gegaan Hopelijk begrijpt hij het nu echt en raakt hij een beetje aan het idee gewend. En wie weet over een half jaar ik hoop het voor je. In ieder geval is het fijn dat je je nu opgeluchter voelt, dat scheelt al een hoop.
fleurop fijn dat je er over hebt kunnen praten. Als ik jou was zou ik alleen niet zo vaak erover beginnen nu. Jullie weten nu van elkaar waar jullie staan. Mijn man was er veel eerder aan toe dan ik en dat wist ik, ik wist dat ik maar hoefte te piepen en dan zouden we een kindje proberen te maken. Maar elke keer als hij er over begon (en dat was maar 1 keer in de 2 maanden ofzo) werd ik heel erg chagerijnig en voelde ik me onder druk gezet. Ook al bedoelde hij het niet zo... hoe vaker hij er over begon hoe minder vaak ik er zelf over nadacht...
Fijn om te horen Fleurop! Misschien kun je met hem nog afspreken dat jullie over 4-6 maanden de balans weer even opmaken. Kijken of hij er tegen die tijd misschien al klaar voor is of nog even wat tijd nodig heeft. Komt vast allemaal goed hoor, alleen moet je heel veel geduld hebben. En dat is best moeilijk! x Kweenie
Hoi Fleurop, fijn dat jullie er nog even rustig over hebben kunnen praten, dan weet hij ook dat je nu vooral begrip wilt. Hier is het onderwerp momenteel not done. Eerst maar trouwen en dan kijken we wel weer verder, ik wil nu geen extra stress veroorzaken. DutchDiva
Hoi Fleurop, Ik heb hetzelfde probleem gehad als jou..Vriend wilde ook niet terwijl ik al vanaf 2008 wilde. We hebben er veel ruzie om gehad maar uiteindelijk heb ik een jaar niet gezeurd en...nu kwam hij een dikke maand geleden met het verhaal dat we in september een kindje proberen te gaan maken! Hij had mij wel altijd beloofd dat we 'op tijd' zouden beginnen,dus voor mijn 35e. Ben nu 33. Ik hoop dat je vriend snel ja zegt! Ik ben dolblij. Ik heb al gezeurd voor een maand eerder maar daar werd hij ook echt chagerijnig van dus ik wacht nu maar af tot half september
Gisteren met een collega gesproken. Hij wilde ook nog geen kinderen totdat zijn vrouw onverwacht zwanger werd. Hij zei dat je er veel voor moet inleveren, maar dat zijn kind het mooiste is wat hem is overkomen... op dat soort momenten zou ik willen dat mijn vriend mee luisterd. Ach ja, het gaat opzich wel goed. Ik kan het nu redelijk een plekje geven en laat het onderwerp rusten. Ik heb het er eigenlijk na dat ene gesprek niet meer over met hem. Ik lees en denk ondertussen dat het toch averechts werkt. Dan maar wat geduld en af en toe een beetje dromen
Ik kan het bijna niet geloven, schijnbaar heeft de brief toch iets goed gedaan, iets geopend bij mijn vriend waarvan ik niet had gedacht dat het zo snel zou gaan... Gisteren waren we romantisch uit eten en zei mijn vriend 'weet je, misschien moeten we het maar gewoon proberen', ik wist niet meteen waar hij het over had, hij legde uit 'een kindje proberen te maken'... echt, ongelovelijk Ik durfde bijna niet te blij te reageren, bang dat hij van gedachten veranderd. het is zo bizar.. net op de bank vroeg hij mij 'zou jij eigenlijk willen weten wat het zou worden', en later 'hoe zouden de katten het vinden'. Het is echtzo raar, in een keer lijkt hij helemaal om te zijn en praat er zelfs over Alleen ben ik een klein beetje bang dat ik het verpest, dat hij het toch niet wil. Ik merk aan mezelf dat ik nog wat voorzichtig ben met er meteen uitgebreid over te hebben. Maar ik ben zo blij!!!! We hebben het er lang over gehad en wel besloten niet meteen te stoppen met de pil. Eerst maar eens lekker op vakantie en daarna zien we wel weer. We zeggen nu januari... maar het kan zomaar eerder zijn